Libros de Narrativa en gallego, página 10 de 156

Un texto divertido, mordaz e crítico cos lastres da superstición, da ignorancia e da explotación das persoas. Sobre as peripecias dun home do seculo XIX que se atopa de súpeto na Inglaterra da Alta Idade Media, nunha sociedade atrasada e desigual.

Observar o mundo con curiosidade non era o que se agardaba dunha señorita de boas maneiras. Mais a Calpurnia interésanlle as teorías científicas de Darwin máis que conformarse coas limitacións dun destino predeterminado. No veran de 1899, a protagonista desta historia aprendera a ser naturalista. Ilustracion de cuberta de BETH WHITEA evolucion de Calpurnia Tate conta a historia dunha nena de case 12 anos -a mais nova de sete irmans- no seo dunha familia acomodada nunha pequena vila de Texas. Investigando nos libros da biblioteca e facendo ensaios nun pequeno laboratorio, achegarase a figura e aos descubrimentos revolucionarios de Charles Darwin. Tratase dunha novela xuvenil, extensible ao interese dos lectores adultos, polo que se axusta ao concepto actual de crossover. Transcorre no ano 1899, unha epoca na que as nenas eran educadas para seren señoritas de boas maneiras e desenvolverse unicamente no fogar: cociñar, coser e limpar a casa eran as principais obrigas das mulleres nunha sociedade na que, o mais ocioso que se lles reservaba, era tocar o piano e comportarse con rigorosa correccion. A inconformista Calpurnia rebelase contra ese destino predeterminado para buscar a sua propia identidade e formarse segundo as suas inquedanzas intelectuais e cientificas: ir ao rio, observar a natureza e recoller mostras que logo analizara coa axuda do seu avo librepensador, o unico familiar que apoia a sua curiosidade polo mundo e que lle obsequia un exemplar de A orixe das especies e un caderno para que aprenda a aplicar o metodo cientifico as suas observacions.A obra -que ten continuidade no volume titulado O curioso mundo de Calpurnia Tate- tamen aborda cuestions do ambito familiar, en especial a relacion da protagonista cos irmans: o amor e o desengano, as trasnadas xuvenis e os pequenos conflitos da vida cotia.

Nunha cidade descoñecida un escritor atorméntase coa desaparición da súa amada, mentres en Nova York unha azafata trafica con estrañas mercadorías. En Le-Vivier-Sur-Mer, na Bretaña, outra muller terá un encontro inesperado que rematara por mudar a sua vida. Os camiños dos tres confluiran, se cadra, dun xeito insolito. Como nunha road-movie vertixinosa, O sangue dos camiños (Premio Risco de Literatura Fantastica 2003) debulla, e transcende, os mitos do folclore actual -os dos medios de comunicacion de masas-, mantendo a tension do lector cara a fatalidade dos desenlaces. Aos dez anos da sua publicacion, esta edicion definitiva actualiza e recupera a novela, e culmina a triloxia narrativa de sombras e de lume, integrada tamen por Soños electricos e Sarou/Louzos."A obra mais lograda do autor ourensan, na que enfronta ao home cos avances cientificos, a busca dun mesmo na soidade mais absoluta e o camiño cara ao destino de cada un de nos, malia non sermos conscientes da forza e da determinacion do azar." (Isabel Mociño Gonzalez) "O sangue dos camiños e unha novela chea de trama, de argumento, de verdadeira historia. Unha historia que manten sempre a primacia, o interese, a verosimilitude e nos obriga a reflexionar sobre o sentido das nosas vidas e as suas continxencias. Novela de estradas, de peregrinaxes, de fuxidas dun mesmo, de identidades cambiantes; tamen de pesadelos, alustres e frialdades. Con doses selectas de erotismo, de onirismo, de intres nos que o relato se converte nun verdadeiro thriller psicoloxico." (Francisco Martinez Bouzas)Nunha cidade descoñecida un escritor atorméntase coa desaparición da súa amada, mentres en Nova York unha azafata trafica con estrañas mercadorías. En Le-Vivier-Sur-Mer, na Bretaña, outra muller terá un encontro inesperado que rematara por mudar a sua vida. Os camiños dos tres confluiran, se cadra, dun xeito insolito. Como nunha road-movie vertixinosa, O sangue dos camiños (Premio Risco de Literatura Fantastica 2003) debulla, e transcende, os mitos do folclore actual -os dos medios de comunicacion de masas-, mantendo a tension do lector cara a fatalidade dos desenlaces. Aos dez anos da sua publicacion, esta edicion definitiva actualiza e recupera a novela, e culmina a triloxia narrativa de sombras e de lume, integrada tamen por Soños electricos e Sarou/Louzos."A obra mais lograda do autor ourensan, na que enfronta ao home cos avances cientificos, a busca dun mesmo na soidade mais absoluta e o camiño cara ao destino de cada un de nos, malia non sermos conscientes da forza e da determinacion do azar." (Isabel Mociño Gonzalez)"O sangue dos camiños e unha novela chea de trama, de argumento, de verdadeira historia. Unha historia que manten sempre a primacia, o interese, a verosimilitude e nos obriga a reflexionar sobre o sentido das nosas vidas e as suas continxencias. Novela de estradas, de peregrinaxes, de fuxidas dun mesmo, de identidades cambiantes; tamen de pesadelos, alustres e frialdades. Con doses selectas de erotismo, de onirismo, de intres nos que o relato se converte nun verdadeiro thriller psicoloxico." (Francisco Martinez Bouzas)

Logo do rotundo éxito de «O gardián invisible», Dolores Redondo ofrécenos agora o segundo volume da súa triloxía ambientada no val do Baztán e protagonizada pola inspectora Amaia Salazar, da Policía

Dióxenes en Dolorida, novela gañadora do XXX Premio Blanco Amor, narra as peripecias dun personaxe singular ––misóxino e excesivo–– que chega a unha cidade costeira, Dolorida, tras un fracaso amoros

O bosque, eido primario onde a natureza impón o seu poder, está a ser penetrado por hordas de refuxiados de guerra. Proceden da Cidade, trasunto de civilización sepultada baixo a barbarie. Dous irmáns-paradigma, Hans e Greta, encarnan de seu a aprendizaxe da crueldade e o asedio a inocencia. Obra polimorfa, de multiples rexistros (do western apocaliptico ao relato de iniciacion) que se ensamblan nunha estrutura de sinfonia atonal. Novela de limites, de cuestions definitivas, da man dun autor que concibe a literatura como laboratorio de experimentacion artistica e discurso indagatorio no bosque do real.O bosque, eido primario onde a natureza impón o seu poder, está a ser penetrado por hordas de refuxiados de guerra. Proceden da Cidade, trasunto de civilización sepultada baixo a barbarie. Dous irmáns-paradigma, Hans e Greta, encarnan de seu a aprendizaxe da crueldade e o asedio a inocencia. Obra polimorfa, de multiples rexistros (do western apocaliptico ao relato de iniciacion) que se ensamblan nunha estrutura de sinfonia atonal. Novela de limites, de cuestions definitivas, da man dun autor que concibe a literatura como laboratorio de experimentacion artistica e discurso indagatorio no bosque do real.

Normalmente chámaselle “contos do ciclo do soño” a aquela historias de H.P. Lovecraft comprendidas entre a súa etapa máis temperá, a dos “contos macabros”, inspirada por Poe e toda a tradición románt

O café convértese no punto de reunión da xente dunha vila rural do sur dos Estados Unidos, e recolle os cambios que o amor provoca coma se dun personaxe máis da novela se tratase. Carson McCullers describe con gran sensibilidade os temas da soidade, o desamor e a complexidade das relacions humanas a traves dun triangulo de amor non correspondido formado pola señorita Amelia, Lymon e Marvin Macy. Inverte os roles de xenero e rexeita someter os seus personaxes aos habituais patrons de conduta, criticando a hipocrisia e os rixidos valores morais do antigo sur dos Estados Unidos.Nos seis relatos que seguen a novela curta que da nome a este volume, McCullers continua a tratar os temas da asimetria nas relacions amorosas, asi como a inseguridade adolescente, o fracaso, a inxustiza social, o respecto polas peculiaridades das persoas, o alcolismo e as crises existenciais. Asi a todo, fala con optimismo da esperanza en volver atopar o amor.

Nun porto afastado, Manuel Antonio mantén unha fermosa historia de amor cunha sorprendente muller á que coñeceu grazas a un estraño navegante chamado Joseph Conrad. Un rapaz de 15 anos relata a época en que os veraneantes madrileños eran o punto de todas as olladas e desexos da sua vila. Dous grupos de mozos provocan unha trifulca durante unhas festas patronais ao inicio da Transicion. O musico dunha orquestra e a camareira dun ambigu establecen unha engaiolante historia de amor... Cadeas e unha novela de novelas. Un baul de historias que denotan unha prodixiosa capacidade para fabular, para recrear, para imaxinar. A novela iniciase a partir da anecdota dun escritor que descobre na praia unha muller nova que le unha novela sua. Entre ambos os dous establecese unha curiosa e incomoda relacion que nos conduce a un debate sobre a identidade do que e ou non e hoxe unha novela. Desde o fragmentarismo dun narrador que as veces e pop e as veces e culto, Cadeas paseanos por diferentes atmosferas, rexistros e historias con gran sentido do humor e cunha axil ironia.Esta e a novela dun ventrilocuo, alguen capaz de enredarnos a traves de diversos xogos textuais que pretenden evidenciar para o narrador a imposibilidade de contar, problematizando as dificultades da escrita.Nun porto afastado, Manuel Antonio mantén unha fermosa historia de amor cunha sorprendente muller á que coñeceu grazas a un estraño navegante chamado Joseph Conrad. Un rapaz de 15 anos relata a época en que os veraneantes madrileños eran o punto de todas as olladas e desexos da sua vila. Dous grupos de mozos provocan unha trifulca durante unhas festas patronais ao inicio da Transicion. O musico dunha orquestra e a camareira dun ambigu establecen unha engaiolante historia de amor... Cadeas e unha novela de novelas. Un baul de historias que denotan unha prodixiosa capacidade para fabular, para recrear, para imaxinar. A novela iniciase a partir da anecdota dun escritor que descobre na praia unha muller nova que le unha novela sua. Entre ambos os dous establecese unha curiosa e incomoda relacion que nos conduce a un debate sobre a identidade do que e ou non e hoxe unha novela. Desde o fragmentarismo dun narrador que as veces e pop e as veces e culto, Cadeas paseanos por diferentes atmosferas, rexistros e historias con gran sentido do humor e cunha axil ironia.Esta e a novela dun ventrilocuo, alguen capaz de enredarnos a traves de diversos xogos textuais que pretenden evidenciar para o narrador a imposibilidade de contar, problematizando as dificultades da escrita.

O protagonista de Verán é John Coetzee, un escritor que comparte co autor deste libro procedencia, profesión, obras e Premio Nobel. Só que na ficción xa está morto. A través das conversas que mantén un biografo ingles, o relato reconstrue a vida do personaxe entre os anos 1972 e 1977. A sua curma, unha bailarina brasileira e outras persoas que o coñeceron pintan un Coetzee zoupon con escasas habilidades sociais, nun fresco que se move entre o emotivo e o comico.

Este libro lénbranos as cousas que son realmente importantes na vida.O amor, a familia..., e, en definitiva, todos os valores que fan a nosa existencia máis humana. Un libro para todas as idades, sin

"Aquel neno" leva dentro o neno que foi Xose Neira Vilas. Sabe o autor que o seu carácter, o seu xeito de ser ven de aquel neno, do ámbito familiar e social que lle cadrou en sorte, e dos primeiros pasos que o seguiron; e que a sua vida de adulto e, queira ou non, a suma de traballos, friaxes, medos, fames e carencias da vida dun neno pobre dunha aldea galega dos anos 30 e 40 do seculo que se nos foi, como se foi o cativo, caneando polo camiño do tempo. Pero este neno do libro e tamen todos os nenos e nenas veciños seus, e os de centos de parroquias dos arredores, e os de toda Galicia, e mais ala de Galicia. Son milleiros, pois "Aquel neno" non e so unha memoria persoal. Como dicia o poeta Jose Hierro: “Cando falo de min estou falando tamen dos demais”.

Sebastian Nell lembra os seus días, cheos de luces e sombras, diante dunha xornalista coa que mantén unha entrevista longa. Polo camiño vai aboiando todo un mundo de miserias persoais e profesionais, de envexas e iras que tracexan un retrato intenso e non sempre agradecido do dificil universo do teatro e do cinema.Ao final da sua vida, e tras recibir o diagnostico do alzheimer, o actor britanico Sebastian Nell concedelle unha unica entrevista a xornalista Rebecca Graham. Nas longas horas de conversa, o actor percorre a sua traxectoria teatral en Gran Bretaña e a sua carreira cinematografica en Hollywood. Retrata asi, con nostalxia e ao tempo desarraigamento, os falsos brillos da sociedade do espectaculo. Mais non so, porque do pasado de Sebastian Nell tamen xorden os bombardeos de Londres na Segunda Guerra Mundial, a enfermidade, a miseria, o amor, un particular sentido da historia contemporanea e un desexo impudico de contar.O autor do libro fai nesta novela unha radiografia dos claroscuros do seculo XX a traves do dialogo punzante e inclemente de dous personaxes que intentan descubrir quen e cadaquen. E onde nada e nunca o que parece.

Cansas da precariedade do seu oficio de pescadoras e limita-das por unha sexualidade vilega con escasas alternativas, as xemelgas bretoas Gaelle e Gwenaelle, con dezaoito anos acabados de facer, acordan viaxar a Paris co obxectivo de se internaren nas practicas sexuais da modernidade. Sera Yann, un seu curman afastado, o que se encargue de lles facer de cicerone polos mais senlleiros antros do vicio, ainda que as expectativas de ambas as irmas non han resultar doadas de satisfacer. Ben lle acaeria a esta historia a etiqueta de novela de formacion se non fose porque subverte o concepto mais clasico, pois este bou patroneado por mans femininas navega polas augas da Bretaña arquetipica, da pesca, do sexo, da pornografia e das parafilias, na procura de coñecementos empiricos.Fabula e satira social con truculentos episodios eroticos e un ton que abala entre o comico e o florido, o relato integra ademais unha vision ironica sobre o sexo e a sociedade, abrindo un conxunto de incisivas suxestions que complican calquera clasificacion. A industria do sexo e do peixe empanado non atoparia mellor acubillo ca nesta coleccion que dispara contra o manido.

Esta é unha novela negra e portuaria onde a poboación guipuscoana de Pasaia zumega escurantismo e clandestinidade. Ten a súa lóxica: a acción desenvólvese nos anos noventa, de aí esa atmosfera tan abafante e extrema, zarrapicada a cada canto coas mais diversas referencias cinematograficas e musicais. De ai tamen o acaido da sua estrutura fragmentaria, do seu discurso abrupto e dun conflito tan psicoloxico coma politico que funciona como pano de fondo.Dunha banda, Marta e Olatz, as integrantes dun comando que se agocha nun piso de Pasaia, as que mais tarde se habera sumar un novo e inesperado membro. Da outra, o errante Cesar Telleria, sempre ao asexo. O resto e violencia, iso si, sutilmente dosificada para un lector atento por Harkaitz Cano, un dos mais prestixiosos escritores contemporaneos das letras vascas.

A irmandade da uva, igual ca o resto da obra de John Fante, non obtivo de primeiras nin a repercusión nin o éxito que, como cabe imaxinar, o autor italo-americano lle desexaba. Foi décadas máis tarde, grazas ao feito de que Charles Bukowski o amentase como referencia fundamental e dese en demostrar a admiracion pola sua obra, cando gañou dunha sentada milleiros de lectores, e esta novela, a ultima escrita da sua man (antes de morrer publicaria outra que lle ditou a muller por mor da sua cegueira), tornou en texto fundamental para entender a traxectoria de quen adoita ser cualificado como precursor do realismo sucio.Narrada cun estilo directo e escasos enfeites estilisticos, a voz narrativa de Henry Molise, o alter ego de Fante, aborda a sua historia familiar cunha mirada adoito retrospectiva. Deste xeito, o autor trata, mais unha vez, os temas que mais o obsesionaban, coma tal, a pobreza, a incomunicacion, os conflitos familiares, o peso abafante do catolicismo ou as dificultades para se facer un nome no mundo das letras. Asi mesmo, compre non esquecer que a escrita supuña para Fante, en certa maneira, unha valvula de escape, pois malia a patina de ficcion que forzosamente imprimia as suas creacions, non renuncia a carga autobiografica que deita no seu personaxe protagonista, isto e, un pai alcolico, a fuxida da casa na mocidade, as penurias e os axustes de contas literarios, a redaccion de guions cinematograficos, algunhas das experiencias amorosas e sexuais que viviu ou as suas orixes italianas.

O regreso de Sebastián FaraldoO xornalista pontevedrés Sebastián Faraldo viaxa a Barcelona para escribir sobre o combate polo título mundial de peso pluma. Estamos en 1934, con Cataluña sumida en plena euforia republicana e nacionalista. O boxeador galego Manuel Ramirez Castro, alcumado o Camion, vai participar na mesma serie de veladas para intentar atopar o seu sitio no mundo das catro cordas. En Olympia Ring, 1934, Xabier Lopez Lopez fai regresar ao carismatico xornalista, obeso e sentimental, que lectoras e lectores coñecen da novela A vida que nos mata, coa que o seu autor obtivo o Premio Garcia Barros en 2003.Barcelona, outono de 1934. Mentres a cidade se recupera das consecuencias da frustrada proclamacion do Estado catalan, os afeccionados ao boxeo preparanse para presenciar o combate polo titulo mundial do peso pluma entre Josep Girones e Freddie Miller. Na mesma serie de veladas tamen vai participar o prometedor puxil galego Manuel Ramirez Castro, O Camion, desexoso de atopar un oco no mundo das catro cordas. Ata ala viaxa Sebastian Faraldo, reconvertido en cronista deportivo.Ninguen pode sospeitar que a lona vai ser escenario dun sofisticado asasinato.Olympia ring, 1934 e unha novela que revitaliza o xenero negro ao hibridalo coa novela historica. A actualidade politica da España de 1934 e o a...