Antonio Rodríguez Baixeras

Información sistematizada y coherente, acompañada de abundantes propuestas de trabajo sobre los grandes temas del descubrimiento, la conquista, las instituciones establecidas en las nuevas tierras, la estructura social, religiosa y economica y los choques y conflictos sucesivos que acabaron desembocando en la definitiva separacion de la metropolis.

Edicións Xerais de Galicia vén de publicar unha nova opera prima, a novela O rei dos Ameneiros, de Antonio Rodríguez Baixeras (Ribadeo, 1950). Nela aparece un breve período (o tempo que vai desde febreiro ata o fin do veran de 1911) da historia da casa grande de Lagares, na Mariña luguesa, e as suas relacions sociais e economicas co medio rural e vilego, mesmo con outros lugares non galegos. O mesmo tempo, relatanse os tamen breves, ainda que decisivos, dias dun tal Pulpeiro, comerciante, de ideoloxia e con afans ``rexeneracionistas retirado a aldea coa sua filla Rosa e que entra en contacto cos señores de Lagares, Dona Clara e o seu fillo Gonzalo, e mais con outros personaxes tamen significativos no relato: labregos, caseiros, administradores, banqueiros, burgueses liberais e conservadores ou, simplemente, tolos ou vadios. Tratase, en xeral, dun panorama desa sociedade da epoca a partir dunha documentada analise dos condicionamentos que posibilitaron (e posibilitan) a paralise da nosa sociedade e mais a frustracion, en moitoscasos, do desexo de mudanza, ou, cando menos, de reforma.Escrita cunha tecnica marcadamente realista o servicio duna procura de ``sensacion de verdade, de mundo vivido e asimilado, da tamen cabida a certos elementos fantasticos que a propia realidade crea, isto e, que poden acontecer de verdade, ou ben, que poderian provir das fantasias ou devaneos dos mesmos personaxes. Calquera que sexa o valor que o lector lles conceda, parece indubidable, en xeral, o seu caracter alegorico, en coherente relacion co simbolismo de certos obxectos, como son "as cartas", a palabra que inicia a novela e que, finalmente, acabara sendo definitiva protagonista da mesma: miles de cartas, a maioria perdidas ou esteriles, enchen estas paxinas, escritas con estilo dunha feitura clasica, non acrentes de humor.

El libro es en realidad la biografía de Francisco de Toledo, un alto aristócrata nacido en Oropesa (Toledo) en el siglo XVI. Recorrió toda Europa con el Emperador Carlos V, a quien acompañó como caballero de su sequito en sus innumerables guerras europeas. En 1.567 fue nombrado por Felipe II virrey del Peru, dejando huella profunda en sus tres grandes ciudades: Lima, Cuzco y Potosi. En America es sobre todo conocido por haber dirigido la ejecucion del descendiente inca Tupac Amaru. Su obra como legislador y organizador de la reducciones, o pueblos de nueva creacion, es otra vertiente de su gran actividad.

Odoyno Veremudiz foi un monxe galego do século X. Pouco antes de morrer, no ano 982, redactou un documento, a modo de testamento, o destino que quería dar á súa propiedade máis querida, a igrexa e