Martina gure laguna desagertu denetik, urduri gaude guztiok, eta batez ere triste, lur jota. Eta normala da, izan ere, inork ere ez dakigu oraindik zer gertatu zen egun madarikatu hartan Martinarekin.Egun hartan bereziki, ni pozak txoratzen nengoen, Martina eta bion artean gertatu zen pasadizotxoarengatik. Gure laguna desagertu baino ordubete lehenago gertatu zenarengatik. Baina ustekabean, une batetik bestera, zoritxarra heldu zen gure artera. Non arraio sartu zen Martina? Norbaitek bahitu alzuen?Nonbaitetik berehala agertuko zela pentsatzen genuen, baina ez zen horrelakorik gertatu. Hilabete igaro da, eta oraindik ez dugu haren arrastorik.
Maitasun kontuak beti izaten dira emozioz koloreztatuak, arriskuz beteak, irristakorrak, kontraesanez kargatuak. Baina batez ere sentimenduz eta emozioz jantziak. Maiteminak jotzen gaituenean ez dugu geure burua kontrolatzen, zoramenezko haizeak jotzen gaitu, askotan geure burua galtzeraino, erabat itsutzeraino. Horregatik diogu arriskutsua dela, irristakorra dela.
Nolanahi ere, Argiñe, badakit gauza hauek kontuz esatekoak direla, baina nik entzun dut zure aita ote den ama utzi duena, edo, horrelako zerbait. Zure aita bere lantegiko neskaren batekin liatu ote
Usaimen eta entzumen oso finak ditu Gixelak.Gauzak ukitzea asko gustatzen zaio.Haren liburuak puntutxoz beterik daude.Batzuetan triste egoten da.Ba al dakizu zergatik?
Maite kuttun bera duten bi bihotzen arteko liskarrak aurkituko dituzu istorio trumoitsu honetan.Behinola, erromatarrek Oiartzoko meatzeetan burdina ateratzen zuten, baina Trumoi, euskaldun gaztea, ez zen haien laguna. Batez ere, Klaudio erromatar gaztea gorrotatzen zuen, biek maitatzen baitzuten neska euskaldun bera: Eguzkilore. Noraino iritsiko ote dira Eguzkiloreren maitasuna lortzeko?
Poema liburu honetan estilo desberdinetako poemak aurki daitezke; hala nola:Itsasontzia kulunkanitsasoa kulunkari.Eta amaren bihotz samurraumearentzat opariItsasontzia kulunkanitsasoa kulunkari.
Irungo neska beltzaranak biziarazi zidan hurrengo esperientzia ikaragarriak beldurtu ere egin ninduen, eta etxera erretiratzea erabaki nuen. Hura niretzat gehiegizkoa zela pentsatu nuen. Latza izan zen, errepika ezina, bikaina, baina horrelako batekin aski nuela pentsatu nuen. Eta oraindik ere tarteka, han-hartako bizipen hartara irudimenezko joan-etorri laburrak egin ohi ditut barruak eskatzen didanean. Beharbada, amona Inexik horretaz zer pentsatuko lukeen gehiegi pentsatu gabe.Bai, badakit zer esan zenidan. Alexek batxilerra non egingo zuen bazenekiela. Baina gero eta gehiago nabaritzen zaizu Alexengana sentitzen duzun atrakzioa. Eta lasai, Aloña. Hori zuk ezin duzu kontrolatu. Baietz usteko duzu, irudituko zaizu, baina sentimenduak ezin ditugu guk nahi dugun bidetik eraman. Hauek gu eramaten gaituzte nahi duten lekura eta nahi duten bidetik. Beraz, alferrik zabiltza. Zuk bihotzari kasu egin, eta horren aurka ez borrokarik egin, galtzaile aterako zara eta.
Tronpatxo elefante pottoloa zoriontsu bizi da bere ama eta lagunekin, Keniako oihanetan. Azken aldian, ordea, kezkatzen hasia da. Bere tronpa lagunena baino ttikiagoa da. Tronpeok laguntzen dio zuhaixkak ipurditik ateratzen, baina Tronboik eta Tronpetak barre ttikiak egiten dizkiote. Gure elefante kumeak ez daki zer egin bere tronpatxo hori luzatzeko.
Txirrixt sagua munduko animalia guztien lehendakaria da, eta Burkail Zuri izeneko mendi erraldoiaren oinera deitu ditu animalien ordezkariak, batzar horretan garrantzizko gauza bat erabakitzeko. Ximun mutikoa beldurrak airean dago. Zertarako elkartu ote ditu Txirrixtek animalia guztiak?
Udalekuak, ibilaldiak, lagun berriak… Zeinen polita! Zeinen atsegina eta gustagarria! Baina beti ez dira izaten udako kontu hauek hain politak eta zoragarriak. Ez horixe! Bestela irakurri Alainek kontatzen digun historia hau. Alain, Itsaso, Maddi, Iratxo eta Eñauten bizipen beldurgarria. Maitasun historiatxoak ere barruan, baina bestelakoak ere bai. Batez ere bestelakoak, beldurrezkoak. Itsasori gauaren erdian bere ohe atzean agertzen zitzaion mutil sonanbulu hura, ez pentsa gero ametsetakoa edo gezurrezkoa zenik! Udalekuak politak izaten dira, baina egunez. Ilargiaren argitan gertatzen direnak, beti ez dira parte onekoak izaten.
Mieltxo mutiko bizkor eta kirolzalea urteek aurrera egin ahala moteltzen hasi zen, eta batez ere handitzen, izugarri handitzen eta handitzen. Hamar urterekin metroa eta laurogei neurtzeraino. Orain ba al dakizue zenbat neurtzen duen? Bi metro eta berrogei zentimetro. Ikaragarria egin da. Nola konponduko ote da lo egiteko? Eta eskolan? Lagunek barre egingo ote diote?
Aita, bi kutxa ttiki egin behar dizkidazu.Bi kutxa ttiki? Baina zertarako?Beno, hori gero esango dizut. Egurrezko bi kutxa ttiki nahi ditut. Egingo al dizkidazu?Zertarako nahi ote ditu Kattalinek bi kutxatxo horiek?Eskolako burlak direla eta, bere haserreak gordetzeko?Edo, gaxorik duen amaren muxuak jasotzeko?
Gure barruan dabiltzan kontu ttikiak handitu ez daitezen, hobe izaten da nolabait kanporatzea. Arazotxo eta kezka horiekin deseroso sentitzen gara askotan, eta ez dugu jakiten zer egin, arduratzen gaituzten buruhauste horietatik askatzeko eta libre sentitzeko.Beñatek bere konttutxo horiek guztiak idaztea pentsatu du, eta gutunak idazten hasi da. Eta nahi gabe, jolas polita asmatu du.Zergatik ez zara zeu ere eskutitzak idaztera animatzen zure inguruko lagunei?
