ASIER SERRANO

'Todo empezó cuando el puto loco Roka se pegó un tiro con la escopeta de su padre'. Con estas palabras da comienzo el autor al libro. El suicidio del amigo Roka marcará con fuego el mapa de la mano de Aitor, el protagonista del libro. En adelante, los senderos de la vida colectiva y personal del grupo musical Zuloan, formado por Aitor y sus amigos, se cruzará continuamente durante la década de los 90. Tal y como le sucedió a Aitor, a cada integrante del grupo se le quedará marcado el mapa por la amistad, el amor o las drogas. Y así, de un bache a otro, escapando, e intentando encontrar el mapa que les ayudaría a encontrar la tan deseada felicidad.

Hiriguneko etxe orratzetako leihoetako argiekhiriko aldirietako txabolen suek bezainbesteko duintasunezsortu ditzakete itzalak.Eta itzalak izan daitezkegiza haragizkoak edota ke hutsezkoak.Itzala izan daitekezapi more desolatu baten azken hegaldiarenaedo maindire horitu baten destolestearena.Katu zauritu baten isatsarenaedo katuaren isatsa hatzetan daraman arratoiarena.Horma-ordulari nagi baten orratz estatikoarenaedo txingarren bazka izateko jaio ez den ezpelarena.Lan bila iratzarri behar duenarenaedo bart lanetik bota zutenarena.Ez lo hartu ez ihes egin ezin duenemakumearen negar beroarenaedo loak nahiz ihesak garaitu duengizonaren izerdi hotzarena.Itzala izan daitekezurea edo nirea.Akaso itzalak diraduintasuna zer den argitu diezaguketen bakarrakhiri gorri honetan.

Asier Serrano kantari eta poetak bere bigarren olerki-liburua kaleratu du, estilo indartsu, hizkera sendo eta eduki probokatzaileekin; amodioaren eta borrokaren hiztegiak nahastuz, aspaldiko maite batengana itzultzen da poeta, lehengo sinesmen eta ekintzei ikuspegi eszeptiko eta sarri ziniko batez begiratuz

Más de 12 años. Tal vez hayas escuchado las narraciones de este libro en Radio Euskadi. Era Asier Serrano quien se dedicaba todas las semanas a leer una de ellas. Realmente, son historias para escuchar, aunque tambien para contar y leer. El escritor situa los personajes mitologicos vascos, en la sociedad actual: Brujas (sorginak), vascos (jentilak), lamias (lamiak), señores del bosque (basajaunak), duendes (galtzagorriak), Divinidad femenina (Mari), Serpiente de fuego que atraviesa el horizonte de Itoitz (Itoitzko zeruertza zeharkatzen duen suzko sugea), Señora del bosque (basanderea)... Con ironia, nos ofrece mas de una sorpresa, adentrandose en nuestras ciudades y nuestras fiestas...

"X segundoak" denbora gelditu du garun itxurako Estatuan. Pertsonak, autoak ... denak geldi daude infinitua dirudien argazki batean. Eremu mortu horretan, aldiz, jainko txiki bat bezala, aske mugitu ahal izango da nobela honetako protagonista, erlojugilea. Iragan politikoak eta, batez ere, pertsonalak setiatuta, lehenaldiarekin hainbat kontu kitatzeari ekingo dio hiriburutik alde egin aurretik. Bere ihesaldi bakartia ordea, zentzuz aldatuko da neskatiko bat aurkitzen duenean lehenik, eta gizon bat ondoren. Biek ala biek, erlojugilearen moralaren eltzea sutan jarriko dute, nahita eta nahigabe, eta, geldirik egonagatik ere, denok urria dugun denbora agortzen joango zaio bizitza irabazteko edo galtzeko bidean. Gurean ia aurrekaririk ez duen ahalegina da Serranoren bigarren eleberriarena. Aldagai literarioen konbinazio ezin pertsonalago baten bidez, ideien literaturaren aldeko hautu indartsua egin du egileak honetan.

Desterrua izan daiteke behartua edo izan daiteke aukeratua. Poemotan azalduko zaizkizun ahotsek hasi dute egunerokotik deserrotuko dituen bidaia bakartia. Bakardade jasangaitzari aurre egiteko, ordea, piztiak asmatu beharko dituzte bidaide modura. Piztia horien oinatza izango da desterratuen zainetan nabigatuko duen mina. Poema bat idazteko nahikoa da norberaren ingurura begiratzen ikastea, baina poema bilduma bat osatzeko norberaren barneko paisaia desterratuak begiratzen ikasi behar da.