Aitorrek bi ama ditu. Gure gizartean gero eta normalagoa den egoera bat kontatzen zaigu: ume batek aita eta ama eduki beharrean, bi ama ditu eta horrek herri txiki batean dakarzkion gorabeherak.
Boris Atxagof-ek kontatzen duen ipuina Lasartevich, belar berde-berdeko hipodromoa zuen herria. Udako beroak heldu orduko zaldiz beteriko tren dotore-dotorea iristen zen herrira. Zaldi txuri, gorri eta beltzak ekarri ohi zituen eta, haiekin batera, zaldi gaineko jokeiak. Ondoren, berriz, morroiak heltzen ziren azken. Inork ez zuen uste morroiak inportante zirenik. Baina, behin, Lasartevich-eko bizimodua aldatu zuen morroi inportantea heldu zen: Maurizio, astoa. Gainerako astoak bezalakoa baina gainerako astoak ez bezala janzten zena: sonbreilua buruan, korbata horia lepoan eta betaurrekoak. Bi maleta handi harturik bidaiatzen zuen astoa.
"Lehengo batean, eskolatik itzuli nintzenean, bi ipotx aurkitu nituen gure bere etxeko salan" Batek pentsa dezake horrela hasten den ipuin batek irudimentsua behar duela izan, ipuin magikoa behar duela izan eta halaxe da. Ipotxa aipatzean Edurne Zuriren lagunak etortzen zaizkigu gogora, eta halaxe gertatzen da ipuin honetan ere. Baina ipuin irudimentsuak eta magikoak askotan zerikusi handia dute gure eguneroko bizitzan. Eta familian eragin bitxia izan zuen ipotxen presentziak. Aita, telebista ikusteko, haien erdian eseri eta ez zen han zeudenik ere ohartu. Aita ez baita ezertaz ohartzen albisteak entzuten dituen bitartean, ezta ipotxak agertzen badira ere Amak afaltzera gonbidatu zituen natural-natural Izan ere, egunerokotasunaren zamak askotan ez digu uzten bizitzaren alderdi magikoa ikusten eta hartaz gozatzen. Salbabiderik ba al dago? Gure burua eta bizitza ispiluan ikustea izan daiteke horretarako bide bat. Eta ipuin txiki honetan ispilu asko daude.
Seis adiviñadores sabichóns unha pataca asaron. Seis adiviñadores, moi sabichóns, de marabilla cearon... Cada vez son menos os sabichóns que preparan a cea, pero van comendo máis e máis: unha pataca, dúas lebres, tres miñatos, catro bacallaus, cinco ovellas e seis tenreiros. Trátase dun divertido conto de atractivas cores para introducir os máis cativos no mundo dos números.
As augas transparentes das Antillas poden agochar segredos horribles, perigos e mesmo un enorme monstro, moi verde e do tamaño dunha illa! Un barquiño cargado de mariñeiros á procura dun lugar onde poder encher de auga as súas barricas baleiras encallará enriba do monstro. Os berros de terror dos mariñeiros mestúranse co riso despiadado do animal.
Duela 500 urteko Txinan, Txiukue deituriko hogei urteko neska bat bizi da. Herriko alkatearen alaba da, eta Peifen-ekin maiteminduta dago, etxeko neskamea den bere adineko neskato langilearekin. Aitak, alaba ezkondu nahi du, eta horretarako, lau senargai aukeratu ditu. Txiukuek, ordea, ez du horietako inorekin ezkondu nahi, Peifenekin baizik.
