JOXERRA GARZIA GARMENDIA

Martin bere aitarekin bizi da Dudako Herrian, herritzat hartzen ez duten bi estaturen artean kokatua, eta gehienek minuskulaz idazten dutena. Aitak ez du sekula astirik aurkitzen Martinentzat eta ama, benetan maite duena, kartzelan bizi da ehundaka kilometrotara. Egunero doa lagunekin hondartzara, nahiz eta gehienek neskez baino ez hitz egin, horretarako ahotsa gizentzen dutela gizonago agertzeko. Galdurik eta bakarrik sentitzen da, egun batean kalean diharduen gitarrajole batekin topo egin arte, ezagutzen ez duen hizkuntza batetan abestutako kanta misteriotsu batekin liluratzen duena.Hondartzarako bidean egunero ikusten jarraitzen du, berarekin hitz egiten ausartu gabe, baina aitak eta izebak erlazio bat dutela konturatu eta gero, etxetik ospa egiten du berarekin egotearren. Modu honetan, egun bakar batean, lagunak aurkitzen ditu, beti han egon zirenak beretzat, nahiz eta Martin lehenago ez konturatu izan. Nesken gaineko ikuspuntua ere aldatzen du, eta behingoz saiatzen da aitaren arrazoiak ulertzen ama engainatu izateko.

Labirintoa zen, duela gutxi arte, Igeldoko Jolas Parkeko atrakziorik arrakastatsuena. Gero, zurrumurrua zabaldu zen, Donostian desagertu ziren pertsona batzuk hantxe galdu ote ziren, labirintoan sartu eta ez zirela handik sekula atera, madarikatua zegoela labirinto hura, erokeria zela han sartzea... Egun batean, kalean asper-asper eginda daudela, Igeldora igo eta labirintoan sartzea proposatu die Malenek lagunei. Inork ez du horrelakorik nahi, jakina, baina Malen burugogorra da, oso, eta bera bakarrik joatea erabaki du. Han barruan, hainbat pertsonaia bitxirekin egingo du topo, eta lanak izango ditu irteera aurkitzeko... Malenen ibilera eta abelera horien guztien berri, jolas parkean umeak garraiatzen aritutako pottoka zahar baten ahotik jakingo du irakurleak, berak kontatzen baitu Malen eta labirinto madarikatuaren kondaira.