Luísa Villalta

Esta obra recupera os catro títulos que Luísa Villalta dispuxo en vida para a súa publicación: Música reservada (1991), Ruído (1995), Rota ao interior do ollo (1995) e En concreto (2004). Estes versos converteron a autora nunha das voces máis importantes da poesía galega do noso tempo e consagrárona como unha creadora singular e inimitable.

En concreto, obra que ve a luz en edición póstuma, foi o libro gañador da XII edición do Premio de Poesía Espiral Maior.

"Como un deses xogos cuxos xogadores van involucrando a outros e estes a outros e así sucesivamente, continuamente. As razóns para facelo ou o tema en xogo son o de menos. Un mero intercambio de cartas ou de fotografías desde diferentes lugares, unha cadea de oracións que hai que continuar baixo ameaza de condenación eterna, anatema e desgracia. O esencial vén a ser a capacidade de cada un dos xogadores para romper o elo, romper a cadea deixando aos demais abocados ao absurdo...".Teoría de xogos é unha novela envolvente onde a autora narra con sutileza e mestría as sensacións e acontecimentos íntimos dun grupo de cinco personaxes cuxa despreocupada relación cotidiana entra en correspondencia coas grandes transformacións sociais da Galiza recente.

Luísa Villalta acada en 2004 o Premio Espiral Maior de Poesía con En concreto, publicado postumamente. Este poemario eríxese sobre o pavimento da cidade herculina, ao redor da que xira toda a obra, a súa "Cidade Alta", e mesmo toma corporeidade formal en poemas como "Obelisco". Nestes versos Luísa Villalta acada o cume da súa madurez poética, onde a vontade conceptual e reflexiva e o pouso comprometido e político que caracterizan toda a a súa produción chegan á súa expresión máis depurada. Unha homenaxe á súa cidade, coa que se sente profundamente identificada: "O meu nome é o da Cidade Alta", escribe a poeta. Esta edición de Editorial Galaxia acompáñase das fotografías de XURXO LOBATO e dun limiar de ESTÍBALIZ ESPINOSA, tamén coruñeses, que con textualiza e explica a obra.

Recóllese nesta compilación a obra xornalística publicada por Luísa Villalta nas súas columnas do semanario "A Nosa Terra" entre o 4 de xaneiro de 2002 e o 4 marzo de 2004, tan só dous días antes do seu falecemento.Son escritos de variada temática, mais en todos eles están presentes as liñas de forza que percorren a súa obra, dende o compromiso coa lingua e a cultura galegas, a militancia cidadá, a denuncia social e a loita contra a indulxencia e a conivencia co poder establecido.Di Luísa Villalta que, entre outras moitas cousas, os libros serven para levar as contas pendentes, para poñer ao ar as feridas. E así o seguen a facer hoxe estas "colunas" súas, malia os vinte anos que transcorreron. Palabra de Luísa.

Henrique Rabuñal estuda e edita a obra dramática de Luísa Villalta, incluída a peza inédita "Os pasos contados". O teatro ocupa un lugar moi relevante na súa biografía. Lectora e espectadora de teatro, estudosa do "Hamlet" de Cunqueiro, editora e tradutora, complice de autores e autoras, actores e actrices. O seu teatro evoluciona desde o simbolismo e expresionismo a textos onde o feminismo, e tamen a ollada critica sobre a sociedade, estan moi presentes e seguen a ser actuais.

Relación entre ambas as artes da historia da literatura galega Publicouse nos solpores dos anos noventa abeirado polo contexto da escrita poética e ensaística declaradamente musicais da súa autora,

Unha colección destinada a acoller traballos xornalísticos, reportaxes, entrevistas e mesmo edicións de grandes publicacións que marcaron momentos fundamen

Este libro foi publicado por Luísa Villata en 1992 en Edicións Laiovento, unha editora que daquela tiña pouco mais dun ano de existencia. De feito, o volume que agora reeditamos foi o número 9 da súa colección xeral.A peza O incerto señor Don Hamlet, príncipe de Dinamarca, a pesar da sua transcendencia tanto social como literaria, foi pouco ou case nada estudada até o momento en que Luísa Villalta abordou a sua análise, unha peza esquecida nos sotos do inmenso edificio que é a obra de Álvaro Cunqueiro.Nacida baixo o signo da polémica, o autor confesa-nos en diversos lugares que esta obra é produto dos moitos anos que pasou a matinar na traxedia de Shakespeare intentando explicar-se a si mesmo a cuestión: quen é Hamlet? Eis a incógnita dunha ecuación que se formula única e exclusivamente en termos teatrais e cuxas raíces se perden nas mais remotas tradicións nórdicas.Con este estudo, Luísa Villata procedeu a despexar brillantemente esa incógnita e moitas outras que envolven tan suxestivo tema co único propósito de explicar a xénese e elaboración da marabillosa solución que Cunqueiro soubo dar a esa pregunta.

Edición facsímile dun poemario inédito da escritora Luísa Villalta que agora se exhuma, acompañado dun estudo introdutorio que contextualiza a obra no conxunto da produción da autora e dá razón das principais claves literarias que a sosteñen. O texto recuperado forma parte do Legado Luísa Villalta que se custodia no Centro Ramón Piñeiro e constitúe a primeira entrega da Biblioteca Luísa Villalta.

Unha nova edición dunha das obras máis comprometidas e feministas da autora homenaxeada no Día das Letras Galegas 2024. No ano 2001, o barrio coruñés do Papagaio, espazo tradicionalmente dedicado á prostitución, foi derrubado vítima da especulación inmobiliaria. Durante o proceso de demolición, a fotógrafa Maribel Longueira captou coa súa cámara as máquinas, as paredes dos edificios e os cascallos, así como algúns obxectos, testemuñas do que aquelas vivendas acolleran durante anos.Convidada por Maribel, a escritora Luísa Villalta puxo voz a estas imaxes con 19 poemas. Neles móstrase reivindicativa, directa, rotunda e aomesmo tempo solidaria ao proxectar unha ollada que deixa en evidencia a violencia patriarcal e o estigma sufrido polas mulleres que exercen aprostitución. A hipocrisía, o oprobio, o abuso, a deshumanización ou o anticlericalismo son outros temas presentes nesta obra escrita poucotempo antes do inesperado falecemento da autora, que se converteu nunha sorte de testamento literario que revela a singularidade dunpulso poético único; dunha ollada crítica e reivindicativa moldeada pola autoesixencia que sempre se impuxo como creadora.

Narrativa reunida (1991-2001) recupera os tres títulos que Luísa Villalta deu ao prelo: Silencio, ensaiamos (1991), Teoría de xogos (1997) e As chaves do tempo (2001).Estas tres obras, fulcrais na construción da personalidade intelectual e creativa de Luísa Villalta, son unha mostra do seu compromiso coa escrita e a sociedade que lle tocou vivir, onde, como ela dixo, "as palabras son enerxía contra o tempo e o único depósito fiábel para a esperanza".