Manuel Monge

GUIA PARA NON PERDESE EN POLITICA

Cómpre un balance do desgoberno de Feijóo. Sete anos perdidos, sete anos en negro. Este é o «éxito económico» de Feijóo: no primeiro trimestre de 2009, co goberno bipartito (PSOE-BNG), Galiza tiña 16

Este libro fala do que non se pode dicir, nin divulgar: temos unha monarquía corrupta, cunha tradición de reis e raíñas implicados en negocios, que utilizaron o trono para o seu enriquecemento. O rei Juan Carlos era o "jefe" da trama corrupta do Instituto Noos, onde estan implicados Iñaki Urdangarin e a sua esposa, a infanta Cristina. Temos unha monarquia caduca, desprestixiada, que non ten futuro e que non foi elixida polo pobo. A chamada dinastia borbonica non existe e ten pouco de exemplar. Dadas as numerosas relacions de reis e raiñas con amantes e moi dificil saber quen e o pai ou a nai de moitas infantas e infantes. O rei Alfonso XII, coñecido como ?El Puigmoltejo?, non era fillo de Francisco de Asis de Borbon y Borbon, esposo da raiña Isabel II, senon de Enrique Puigmolto i Mayans, tenente de enxeñeiros. O que cualifican moitos libros de historia como o "Rexime", que tivemos de 1936 a 1977, foi en realidade unha ditadura criminal, equiparabel, segundo a ONU, a Alemaña nazi e a Italia fascista de Mussolini. Foi o ditador Franco quen elixiu a Juan Carlos en 1969 como o seu sucesor e o futuro rei xurou fidelidade ao Caudillo Franco e as leis da ditadura. Cando se cumpriron xa corenta anos da morte do ditador, ainda quedan moitos restos do franquismo, como o pazo de Meiras e unha gran fortuna da familia Franco. Unha Fundacion, que recibe fondos publicos para lembrar e enaltecer a figura do ditador. Simboloxia fascista por todo o Estado e 150.000 persoas vitimas da represion continuan en cunetas e foxas. Permanecen as distincions honorificas e titulos nobiliarios a golpistas e criminais, que se sentaron nos consellos de ministros presididos por Franco. Mentres tanto, Felipe VI, o mesmo que o rei Juan Carlos, ainda non condenou a ditadura franquista. Esta en marcha a Querela Arxentina para xulgar os crimes do franquismo, que gozan aqui de impunidade porque, en virtude do pacto da Transicion, os sucesivos gobernos de UCD, PSOE e PP interpretaron a Lei de Amnistia de 1977 como unha lei de punto final." Manuel Mong

Este é un libro para recuperar a historia secuestrada polo franquismo, mais tamén un libro para a acción, para cambiar as cousas.Aquí non houbo Guerra Civil, senón un auténtico xenocidio. Como sinala o xuiz Garzon,un plan sistematico e preconcibido de eliminacion de opoñentes politicos a traves de multiples mortes, torturas, exilio e desaparicions forzadas de persoas, con mais de 5.000 asasinados polo fascismo en toda Galiza e mais de 600 na comarca da Coruña. Aqui houbo campos de concentracion, os franquistas roubaron miles de nenas e nenos as suas familias sen que o Goberno se implique na sua recuperacion, ainda quedan mais de cen mil persoas nas fosas de todo o Estado... Non podemos esquecer!A chamada Transicion, moi valorada polo paso pacifico dunha ditadura a democracia, tivo aspectos moi negativos, como o pacto de silencio dos principais partidos para deixar de lado o tema das vitimas do franquismo e a conversion, na practica, da Lei de Amnistia nunha impunidade dos crimes do franquismo.Este libro e un acto de xustiza con todas as persoas que deron a sua vida ou sufriron a represion franquista e que foron xermolos de paz e liberdade.

“A morte non é un “problema”, nin aínda menos un “misterio”, encanto que non se pode enunciar nin resolver. Noutro contexto ben distinto,como é sabido, Marx dicía que a humanidade só formula aquelesp

A batalla política polas autovías comezou no ano 1986 cando o Congreso aprobou o Plan Xeral de Estradas 1984-1991, prevendo a construcción dunha rede de vías rápidas que comunicaría a tódolos territorios do Estado, excepto Galicia. Na exposicion de motivos do Plan xustificabase a non inclusion na rede de autovias dos territorios, as cordais e serras peninsulares e Galicia en xeral. Manuel Monge, diante deste feito, que contemplaba a construccion de 3.250 km de autovias en todo o Estado e so 30 km en Galicia, decidiu escribir esta cronica dun longo proceso de reivindicacion colectiva e social de infraestructuras de comunicacion para unir Galicia con Europa. O Parlamento Galego aprobou en 1990 unha iniciativa na que se esixia a finalizacion da construccion das autovias de enlace coa Meseta en 1993. Desde aquela, a sociedade galega asistiu ao anuncio de sucesivos aparazamentos na execucion das obras das autovias galegas; o Goberno Central e a Xunta de Galicia vironse implicados nunha escalada de atrasos e sucesivas demoras que malograron as expectativas da sua rapida finalizacion. Manuel Monge reconstrue neste documentado libro todo o debate politico sobre a construccion das autovias, faise eco da frustracion da opinion publica causada polos reiterados atrasos e autoxustificacions das Administracions, e ofrecelles os lectores as claves para entender a construccion das autovias galegas como a cronica dunha farse pero tamen como un compromiso cidadan irrenunciable e inaprazable por mais tempo. O libro, que recolle abundante informacion grafica e documental, finaliza analizando as contribucions da Union Europea ao financiamento das autovias (con especial atencion a distribucion dos Fondos Estructurais e de Cohesion que recibe Galicia da Union Europea), e as perspectivas do desenvolvemento do tren de alta velocidade que mellore as comunicacions de Galicia, co resto do estado, con Portugal e con Europa. Para Camilo Nogueira, autor do limiar do libro este libro de Manuel Monge e o producto dunha preocupacion politica admirabel e dun serio traballo de anos. Sae como testemuño daquela batalla a prol das autovias e como aguillon para continuala.

Difúndese que Alberto Núñez Feijóo é unha persoa de centro dereita, reformista, liberal, dialogante, etc. Outros din que é un ultra disfrazado de moderado, que ten dúas caras. Falemos claro, Feijóo é un farsante: hipocrita, mentireiro, troleiro, patrañeiro, segundo o Dicionario Xerais de sinonimos.Feijoo manifestaba: No tengo intencion de pactar con Vox, y no lo hare, es un partido que esta contra Galicia. Hoxe e un valedor de pactos e gobernos de coalicion con Vox e asume o discurso da extrema dereita.Pode dicir unha cousa hoxe, maña outra e ao dia seguinte todo o contrario. En Ourense cualificaba como letal a posibilidade dun pacto con Gonzalo Perez Jacome. Despois mantiña a Jacome como alcalde porque garantiza la estabilidad. Feijoo e un marxista (de Groucho Marx) convencido: Estes son os meus principios. Se non lle gustan, teño outros.O libro pode ser util para coñecer as amizades perigosas de Feijoo; que fixo como presidente da Xunta de Galiza en educacion, sanidade, servizos sociais, medio ambiente ou desenvolvemento economico. Lectoras e lectores teran informacion para comprobar que Feijoo non ten nada de bo xestor e nada de moderado e que seria un pesimo Presidente do Goberno.Existen outras biografias sobre Feijoo. Esta e unha biografia non autorizada, que ten pouco de literatura. E un libro de consulta, que pode ser util para desmontar o discurso da dereita e ultradereita e conseguir que non gobernen nin en Galiza, nin no Estado, asi de claro.