Oli

Despues de "Ratones de casa" y "Ratones de viaje", las nuevas andanzas de estos encantadores roedores transcurren en el colegio, donde se divierten, aprenden y hacen algunas travesuras. Desde el punto de vista literario, "Ratones en la escuela" mantiene la estructura de los titulos precedentes con estrofas de cuatro versos, rima consonante y palabras encadenadas.

Etxeko saguak eta Saguen bidaia liburuen ostean,karraskari jator hauen ibilerak ikastetxean gertatzen dira oraingoan;bertan dibertitu, ikasi eta hainbat bihurrikeria egiten dituzte.Literaturaren ikuspegitik, Saguak eskolan honek aurrekoliburuen egiturari eusten dio, lau bertso-lerroko ahapaldiak,errima kontsonantea eta hitz kateatuak ardatz dituela.Eskema honek kontakizunaren erritmoa azpimarkatzen du,bere originaltasuna indartzen du, eta, gainera, lehen irakurleenaldetik, obrarekiko segimendua errazten du.Poztasun, umore eta emozio giroan garatzen da istorioa,partekatuko dituzten bizipen anitz eta aberatsengatik;harik eta eguna gimnasioa, musika-gela, liburutegia eta ikastetxekobeste gela batzuk ere bisitatu ondoren amaituko den arte.

A Iria gustáballe sentir o aloumiño da despedida do día. Tiña curiosidade polo solpor, polo serán, pola noite e o luar. O avó faláballe da lúa, que vai perdendo cada día un cachiño, ata desaparecer; da sua luz; de como nace grande tralas montañas e se vai facendo mais pequena canto mais ascende no teito da noite. O avo tamen lle falaba dos soños que habitan a noite, contaballe que son uns seres pequenos e transparentes que viven de dia tralas estrelas e de noite asoman o balcon da lua.Os Magos das Palabras axudannos a descubri-los soños. Cada noite os soños, dende o balcon da lua, escollen unha persoa coa que pasa-la noite e hai moito tempo tiñan enormes liortas porque todos querian se-los primeiros es escoller; asi pois, decidiron que habia que poñer orde. Os primeiros en escoller serian os soños divertidos, que sempre escollen persoas divertidas. E os ultimos serian os roñons, que escollen as persoas roñonas e aburridas. E logo estan os pesadelos, os soños que ninguñen quere.A Iria gustáballe sentir o aloumiño da despedida do día. Tiña curiosidade polo solpor, polo serán, pola noite e o luar. O avó faláballe da lúa, que vai perdendo cada día un cachiño, ata desaparecer; da sua luz; de como nace grande tralas montañas e se vai facendo mais pequena canto mais ascende no teito da noite. O avo tamen lle falaba dos soños que habitan a noite, contaballe que son uns seres pequenos e transparentes que viven de dia tralas estrelas e de noite asoman o balcon da lua.Os Magos das Palabras axudannos a descubri-los soños. Cada noite os soños, dende o balcon da lua, escollen unha persoa coa que pasa-la noite e hai moito tempo tiñan enormes liortas porque todos querian se-los primeiros es escoller; asi pois, decidiron que habia que poñer orde. Os primeiros en escoller serian os soños divertidos, que sempre escollen persoas divertidas. E os ultimos serian os roñons, que escollen as persoas roñonas e aburridas. E logo estan os pesadelos, os soños que ninguñen quere.

O rato Benxamín e o muraño Rosendo son grandes amigos, xogan a subir montañas, a explorar bosques misteriosos, a... Os pais do muraño Rosendo teñen que traballar ata moi tarde. Por mor diso, Rosendo

Oskolaren barruan, Arturo salbu sentitzen zen, baina oso estu zegoen. Jadanik ez zuen tokirik horma zuriko gelatxo epel hartan, eta handik ateratzea beste erremediorik ez zitzaion geratzen. Orduan ohartu zen mundu erraldoi eta ezezagun bateko zati txiki batean bizi zela, orain begi harrituen aurrean zabaltzen zitzaion mundua.Arturo aurre-irakurle eta lehen irakurleentzako kartoi gogorreko liburua da, jaioberrien hauskortasunaz aritzen dena: zer sentitzen duten, nola antzematen duten inguru berria, dituzten beldur eta segurtasun ezak. Protagonistaren figurak, inguruaren aurrean babesgabe eta ikasbide luzea aurretik duela, samurtasuna eta babes sena pizten ditu irakurle helduengan.Testu erraza eta sentibera, marra lodiko, kolore biziko eta forma eskematikodun ilustrazioez osatzen da, hala irakurle txikienen identifikazioa eta ulermena erraztuz.

Os ratos da casa? é un divertido álbum para primeiros lectores sobre as peripecias dunha intrépida familia de roedores que sae do monte e chega a unha casa. Buscan aloxamento? Comida? Non importa tan

Unha historia conmovedora e tan real coma a vida mesma.Que o elefante lembrase cada pedra e cada árbore non sorprendía a ninguén. Tampouco sorprendía que fose un elefante-chafariz, un elefante-illa ou que debuxase arcos da vella no ceo... O sorprendente foi que un dia perdeu a memoria e mesmo esqueceu que era un elefante.

"Etxeko saguak" liburuaren ondoren, karraskari jator hauen abenturak hondartzara aldatzen dira, ondo-ondo pasatzen duten bitartean, eguraldiaz gozatzeko. Baina prestaketak ez ezik, ibilbidea bere horretan ere abentura eder-ederra da.Literaturaren ikuspegitik, bere aurrekoaren egiturari berari eusten dio, lau bertsoko estrofak, errima asonantea eta hitz kateatuak dituela. Egitura honek guztiak kontakizunaren erritmoa areagotzen du, ahozkotasuna suspertzen du eta, halaber, lehenengo irakurleek eragozpenik gabe jarrai dezaten ahalbidetzen du.Istorioa umore, emozio eta alaitasun giro ederrean gertatzen da, mundialak izango diren oporrak hasteko. Eta, azkenean, trepetaz eta sagu bihurriekin gainezka egindako karabana bat itsasora iritsiko da; bertan eguzkia hartzen ari diren hamaikatxo bainularirekin topo egingo dute.Jolasak, pasadizoak eta hainbat gorabehera tarteko direlako ez ezik, kolore argiz eta ñabardurez beteriko proposamen plastikoagatik ere nabarmentzen da liburu hau: maletak, flotagailuak, eguzkitakoak, toallak, eta hondartzako tresnak dira protagonisten ekipajean tarteko. Bestalde, ilustrazioetan ez da beste ipuin batzuen pertsonaiei keinurik falta.

Puentes de ferrocarril. Túneles ferroviarios. Planificación y proyecto de estaciones y complejos ferroviarios. Terminales de viajeros. Terminales de mercancías. Talleres. Pasos a nivel. Señalización de ferrocarriles. Comunicaciones e informatica. Electrificacion. Encuadernacion: Tela con sobrecubierta.

Nunha parede calquera hai un cadro pendurado. É un cadro dunha casiña co seu xardín. Parece un cadro normal, pero un gran segredo agocha dentro. Un día, abriuse a porta desa casiña e un home ben pequeno saiu, foise do cadro e volveu ao pouco con algo nas mans...

Aníbal ten unha teima: quere penetrar no interior da terra para saber cómo é por dentro e descubrir todos os segredos que garda. Pero para furar na terra hai que ser pequeño coma un rato. De modo que Anibal decide encoller o mais que poida. Deste xeito, o neno pon en practica todo canto metodo se lle ocorre para conseguilo, dende introducirse dentro dunha lavadora, facerse toupa ou deixar de comer, provocando a desesperacion dos seus pais e a infinita curiosidade da sua profesora, a señorita Franganillo. A delirante cadea de situacions vividas por Anibal esta contada cunha linguaxe chea de ironia e humor, un humor que acaba por converterse no autentico protagonista deste divertido libro.

Incluído na lista de White Ravens 2006 da Biblioteca Internacional de Múnic. ¿Que conseguiron os pais e os avós do Antón cando tentaron que bebese a cunca do leite quente? Antón non quería comer. Pensaba que a cunca do leite era un mar branco cheo de neboa quente que lle subia polo nariz. Sentia que naquel momento viña Pedro O Chosco para pecharlle os ollos lentamente. Anton pediu que lle trouxeran o seu can, que lle fixeran un barco con miga de pan, que lle trouxeran un vento para botar fora toda a neboa, que lle enviasen un rabaño de ovelliñas..., pero Anton seguia sen ter fame e non queria comer, cada vez tiña mais sono. Ninguen conseguiu que Anton tomase o seu leite, pero si conseguiron outra cousa ben diferente.

Unos roedores aventureros llegan a una casa. ¿Buscan alojamiento, comida? Un cuento rimado que, encadenando palabras, hará reír a toda la familia.

Martiño e María saen unha mañá da súa casa para ir á escola cando, de súpeto, algo lle ocorre a Martiño, que non pode parar de brincar. E iso non é o peor... o malo é que contaxia a todo aquel que o toca cando o tentan axudar a parar cos brincos, cada vez mais grandes. Parece que isto debe ser obra da meiga Helena.

Iria é a menor dos seus irmáns, e ten que aturalos e facer todo o que lle digan. Fai os deberes de Paulo, límpalle os zapatos a Pepe, faille a cama a Xaquín, prepáralle o almorzo a Paco... ata que o dia do seu aniversario "misteriosamente" todo lle sae mal: limpa os zapatos con mel, pon sal no cafe, derrama tinta nos deberes...