Xesús Rábade Paredes

Segunda novela do autor onde os elementos autobiográficos e a evocación dunha infancia rural proporciónanlle á obra un selo persoal e inconfundible. O diálogo que establece un recluta desde o campamento con Saraverde, a rapaza dos seus soños. Unha historia dura, contada cun estilo directo e descarnado.

A vida dun dos grandes fundadores do pensamento galego tratada dende a ollada de Rábade Paredes. No libro A vida de Manuel Murguía o escritor Rábade Paredes consegue achegarnos un dos grandes fundadores do pensamento galego, homenaxeado co Día das Letras Galegas no ano 2000. Tracexando os fitos da vida do ilustre historiador e primeiro presidente da Real Academia Galega, Rábade Paredes esboza na primeira parte desta biografía, de maneira clara e amena, o que foi a situación deste intelectual no contexto da época que lle tocou vivir e do que el mesmo foi un dos teóricos importantes. Na segunda parte do libro podemos ver expostas as liñas fundamentais do pensamento de Murguía, en particular as ideas en torno a Galicia, os seus alicerces culturais e a súa definición no conxunto dos pobos da Península Ibérica. Finalmente, na terceira parte, Rábade Paredes recompila textos de diferentes autores que falan de Murguía, ofrecendo ó público lector unha sinopse moi útil das perspectivas e comentarios máis salientables ó redor do pensador galego.

Unha homenaxe divertida, intelixente e emocionada ao noso idioma, con incursións polos labirintos do humor e do disparate. Hai nesta novela unha reflexión constante sobre o idioma desde o mesmo proceso de escritura, co propósito de transmitir a magnitude da tensión emocional que as criaturas de ficción experimentan nun ambiente clausurado e neurótico. O espazo narrativo que exploran estas páxinas é tan pouco convencional como a multiplicidade de situacións creadas, de ópticas narrativas, de accións novelescas que diverxen ou conflúen e de curiosos personaxes que aparecen e desaparecen, que se reencarnan e transmutan

Unha novela de amor apaixonado, na que os protagonistas acaban convertíndose en símbolos do seu propio país Un emigrante galego na Europa dos anos sesenta lembra a súa infancia na aldea e a relación cunha noiva da cal se ten que separar. O relato, que aparece mergullado no lirismo que caracteriza a obra de Rábade Paredes, adquire un carácter simbólico, na que o sentimento da terra chega a ser totalizador. Ao final, os personaxes, que conservan sempre unha clara entidade humana, trascenden a súa propia historia e acaban convertidos en metáfora dun país, dunha xente, dun drama, dunha queixa… É precisamente esta forma de parábola a que lle outorga un significado trascendente a esta novela.

Unha novela coa que o autor volve adentrarse no século XVII, e que, ao igual que antes Branca de Loboso, pon ante nós a conflitiva trama da Galicia barroca. Divida en dúas partes ben diferenciadas, Memorias dun expósito e Aldo Polo en Santiago, esta novela intérnase de novo na Galicia do século XVII da man de inquisidores, intelectuais, exorcizados, pintores célebres e xentes do común. Mediante unha linguaxe que recrea os modos retóricos da época, o autor vai desvelando un mundo tenso e conflitivo que asiste a unha encarnizada batalla entre un poder despótico, sustentado na superstición e no medo, e unha razón que demanda a liberdade espiritual como condición indispensable para o seu desenvolvemento.

Este no es un libro sobre fuentes. Es un libro sobre cómo utilizarlas. Este libro trata de pensar con la tipografía. La tipografía es una herramienta con la que podemos dotar al lenguaje de un cuerpo fisico, dar una forma concreta al contenido y posibilitar el flujo social de mensajes. Este libro pretende hablar con los lectores y escritores, diseñadores y editores, profesores y estudiantes cuyo trabajo este relacionado con la impredecible vida de la palabra escrita. Desde la rigidez que imponia el trabajo con los tipos de imprenta fisicos, de metal o madera, hasta la flexibilidad que ofrece el medio digital, el texto ha evolucionado desde un cuerpo cerrado y estable hacia unecosistema fluido y abierto cuyos atributos, grano, color, densidad y silueta, pueden ajustarse de maneras infinitas. Pensar con tipos aborda las cuestiones culturales y teoricas que alimentan el diseño tipografico.El libro esta dividido en tres secciones: letra, texto y reticula. Partiendo de la unidad basica que es la letra, aborda despues las particularidades de la organizacion de las palabras en cuerpos de texto coherentes y sistemas flexibles. Los proyectos de muestra y los ejercicios practicos que se incluyen, explican no solo como se estructura la tipografia, sino por que se hace asi, con la intencion de desvelar las bases funcionales y culturales que residen tras las convenciones del diseño.Pensar con tipos es un recurso inestimable para todos aquellos que alguna vez han tenido que atravesar el territorio abismal de la pagina en blanco y se han visto asediados por las preguntas ¿que tipo usar?, ¿a que tamaño?, ¿como componer, alinear y espaciar todas esas letras, palabras y parrafos? Una guia que nos enseña a movernos con imaginacion dentro del conjunto de normas tipograficas y nos orienta sobre cuando es conveniente romperlas.

Premio Blanco Amor 2006Premio Blanco Amor 2006. Novela na que se cruzan, en conxunción coral e sobre un ritmo jazzístico de fondo, tres xeracións que dialogan e debaten. Como na vida mesma. Desde a fanada esperanza republicana dos mais vellos a expresion vitalista dos seus netos rebeldes, criados na abundancia e nas trampas do consumo. En Mentres a herba medra o mundo urbano, omnipresente, e o rural, evocado, simbolizan a andaina dun pais que se afirma e se transforma.

A luz co tempo dentro pode lerse como un constante balanceo entre dúas realidades que interpelan e que nos mobilizan. A pulsión e revelación da existencia, por un lado. Polo outro, a poderosa sede de plasmarse e autorrealizarse nos planos da ficcion. Sempre mais proximo da terra que se pisa que da entelequia de ceos arelados, o autor e consciente de que unha elevada porcentaxe da xente apenas pode satisfacer a fame, collida na cadea de patrons invisibles, de estafadores que ninguen controla, de escravistas sen freo e de negreiros que a axeonllan e a atan a ruina. O escritor sintoniza nestas paxinas cun grupo dos mellores interpretes da terra e non casualmente aduce referencias de temas e de autores, da man dos cales, con reiteracion, confesa: ?O voluntario regreso ao ser da terra, a ese natural ritmo do tempo e das sazons, significou acaso a etapa mais serena, harmoniosa e fecunda da miña singradura. Como unha recalada cando esa hora de ir recollendo velas se aveciña?.

Poemas para el combate en esta época de vencidos y derrotas. Una poesía de altura sobre ruinas y frente a ellas. Estos nuevos versos de Xesús Rábade Paredes (Seixas, Cospeito-Lugo, 1949) son un grito para despertar a los rendidos; tambien un lamento contra la desolacion. Se alza en ellos la voz contra los malditos, los ruines y los mercaderes.