Xurxo Borrazas

Pensamentos impuros inscríbese na tendencia literaria daqueles autores que non só afir-man ter dificultades para distinguir entre ficción e realidade, senón que cuestionan o dominio da vixilia sobre o soño e sosteñen que non paga a pena diferenciar entre soños, memoria e imaxi-nación.Esta obra de Borrazás, tan inclasificable como o fora O desintegrista, coa cal establece pun-tos de contacto ben visibles, sitúase á mantenta nun territorio que semella cotián e inmediato, de xeito que os seus personaxes poderían confundirse con calquera lector ou lectora, se non nos afastamos dunhas determinadas coordenadas socioculturais.Desde o seu punzante e intelixente estilo habitual, Xurxo Borrazás crea en Pensamentos impuros un remuíño de creación onde as augas da reflexión, da cotianidade, da literatura e da vida se dan a man. Cun estilo ameno, desenfadado e que capta o interese dos lectores, Pensa-mentos impuros remítenos a ese Borrazás intelixente e cheo de talento.A voz principal de Pensamentos impuros (quizais unha voz dobre) pode reflexionar e ser crí-tica, pero non modificar substancialmente as poderosas forzas que actúan sobre nós e recom-poñen unha e outra vez o escenario gobal a conveniencia.

Contos malvados, é un libro de trece relatos, maiormente breves, que teñen todos eles por fío conductor que os unifica á morte, que vai dende o asasinato, ó vampirismo, pasando polo suicidio.Como en todo bo libro de relatos, os que aparecen en Contos malvados, o primeiro volume de Borrazas, son coma un iceberg, o que lemos e sempre menos que o queda oculto baixo a auga, e outorga intensidade, misterio, forza e significacion o que aboia na superficie.A estudiante de filosofia que recupera plus valias nas librerias e nos hipermercados, como xeito de obter pracer... O gardacostas que reflexiona sobre a dificultade de protexer o presidente que ten que protexer e como as claves ridiculas e absurdas da linguaxe cifrada que usan acabaran por causar un malentendido ou unha desgracia... O comisario que pretende averiguar quen e Pierre Menard, o personaxe de Borges -a estirpe e a inspiracion borxiana aparece en varios dos relatos, especialmente en Iniciais e O poeta el- despois de recibir un enigmatico anonimo... As vodas de ouro dunha parella de xubilados en Puerto de la Cruz, infelizmente rematadas no voo de regreso... As encargas que recibe o mendigo que come latas de callos frios no cuarto da pension despois de facer o seu traballo... O dono da carniceria que parece matar a sua muller metendoa na camara frigorifica... A secuestrada que vive nunha cela na que lle sobra espacio cando durme, e xoga o xadrez magnetico cos seus secuestradores, soñando co deserto do Sahara...Contos malvados constitue un excelente libro de relatos. O que caberia agardar dun narrador que sabe xogar coa ficcion e coa realidade, para disfrute do lector.

Cada un dos libros de Xurxo Borrazás sorprende ao descubrir trazos inesperados na historia que conta. Na novela esborrállanse as fronteiras entre ficción e realidade. Un escritor, sexo en internet, unha aldea abandonada, un amor non convencional... e os que están do outro lado: o xurado dun premio, os lectores, as lectoras. Pode ser actuación, xogo e finximento, ou non. Por iso esta novela relata a historia da súa propia creación, cóntase a si mesma. Porque a literatura tamén é real.

(A vida feita anacos)A Borrazás gústalle pensar que o autor deste libro é el, cando menos unha sorte de primus inter pares nunha táboa redonda na que sentan desde Epicuro a Andy Warhol pasando por Oscar Wilde, Pasolini e Josep Pla, entre moitos outros. Se na cuberta o unico nome e o seu, debese a custions de espazo. Pola sua banda, e a economia do tempo a que artella e determina o percorrido das reflexions ironicas, os paradoxos elucidatorios e as certezas imperfectas anotadas desde 1998 a 2018. O libro segue un percurso: o da relacion entre quen escribe -e cre que pensa- e o mundo, esa existencia estraña que o escritor ten diante e a que custa manterlle o paso, e o pulso, un mundo que o autor confronta unhas veces con delectacion, outras con perplexidade, algunhas con xenreira. As mais, co humor dun desenganado a quen non lle falta achego polo que observa e como homenaxe as posibilidades que xorden de combinar a razon e a imaxinacion nun molde literario. Laiabase Talleyrand de que non dispuxera de tempo abondo para ser breve. O autor desta Vida feita anacos tivoo, velaqui vinte anos estrullados, dixeridos e deitados no papel, que a bo seguro han ter continuidade porque, mentres haxa abraio, habera literatura.

Un acontecemento traumático na costa de Galiza dá paso á distopía literaria de Costa Norte/ZFK. Xurxo Borrazás fai unha incursión nunha zona de pesadelo industrial cun espazo físico e unhas relacións sociais opostas ás que coñecemos, ou non tanto, nun futuro que é apenas unha sofisticación do presente. Unha novela esteticamente impactante e radicalmente anovadora que nos fala da soidade do individuo, dos límites da natureza, das fronteiras do humano e do noso medo a espertar, a que o monstro do real afogue a nosa capacidade para seguir a imaxinalo todo.

Neste libro de estrutura rizomática e aparencia alegórica hai máis parodia que alegoría, parodia do literario, da vida e das convencións. No ronsel de Sterne e Swift, de Lewis Carroll, Kafka ou Beckett, ou das lendas tradicionais galegas e europeas das covas e dos mouros, en Covalladas, Xurxo Borrazás achega unha historia que salta por riba das palabras, un humor que xoga a dotarse de sentido sen caer na trampa de reducilo todo ao sentido.

Un extraño amor reaviva el pasado en una aldea abandonada de la Galicia profunda. Reescrita en castellano desde su versión original gallega, Si ou non, esta novela sobre el paso del tiempo y los amores imposibles exhala ternura y un halo de misterio. Huyendo del mundanal ruido, un joven escritor se retira a una aldea que cree abandonada. Pero alli encuentra a una anciana con la que mantendra una apasionada relacion. Ella le contara los episodios mas relevantes de su vida y finalmente morira en sus brazos.

Por que escribir e que ocorre cando se fai en galego? Que conflitos condicionan a liberdade do escritor? É a literatura unha actividade lúdica? Verdade, xustiza, ou progreso, son secundarias na arte, forman parte dela? Como ler os clásicos? Existen as obras mestras? Que esperan os lectores? E, pola súa banda, cales son os límites dos autores? E os da literatura? Este libro ofrécese ao público como escenario de conflito, como problematización duns conceptos culturais tan asumidos que se converteron en paisaxe e deixaron de ser útiles. Dun xeito ameno, rigoroso e heterodoxo, o autor parte da experiencia literaria para repensar o carácter da arte contemporánea, a realidade social, política e artística da Galiza de hoxe. Chégase así a unha visión válida e non simplificadora da nosa tradición, dos procesos de creación, do papel das institucións e do pensamento crítico.