Alfonso Álvarez Cáccamo

Os Gotten son unha xenerosa familia afincada en Galicia, fundamentalmente en Vigo e bisbarra, dende a segunda década do século XX. Ao terminar a Primeira Guerra Mundial, os irmáns Herbert e Stéfano Gotten Dahandra, beneficiarios dunha cuantiosa herdanza, deciden sair de Austria e trasladarse a Vigo coa intencion de instalar unha factoria de conserva e salga de peixe. Malia un comezo con certas dificultades, en dous anos seran realidade as duas fabricas de conservas Gotten, absorbidas dende o ano 1977 por outra marca local de prestixio. Os Gotten, familia culta e emprendedora, colaboraron co progreso e co emprego na bisbarra viguesa durante tres xeracions. Este libro recolle os sucesos e historias dos Gotten contadas polos seus protagonistas, moitos deles os propios membros da familia, ou por outras persoas que preferiron permanecer no anonimato. En todo caso, na totalidade dos relatos salienta a xenerosidade e o grato sentido do humor dos membros desta familia a hora de falar con liberdade e sen complexos da historia comun.Os Gotten son unha xenerosa familia afincada en Galicia, fundamentalmente en Vigo e bisbarra, dende a segunda década do século XX. Ao terminar a Primeira Guerra Mundial, os irmáns Herbert e Stéfano Gotten Dahandra, beneficiarios dunha cuantiosa herdanza, deciden sair de Austria e trasladarse a Vigo coa intencion de instalar unha factoria de conserva e salga de peixe. Malia un comezo con certas dificultades, en dous anos seran realidade as duas fabricas de conservas Gotten, absorbidas dende o ano 1977 por outra marca local de prestixio. Os Gotten, familia culta e emprendedora, colaboraron co progreso e co emprego na bisbarra viguesa durante tres xeracions. Este libro recolle os sucesos e historias dos Gotten contadas polos seus protagonistas, moitos deles os propios membros da familia, ou por outras persoas que preferiron permanecer no anonimato. En todo caso, na totalidade dos relatos salienta a xenerosidade e o grato sentido do humor dos membros desta familia a hora de falar con liberdade e sen complexos da historia comun.

Dentro deste libro latexa a vida. Tamén latexa esoutra forma de vida que é o recordo. Lembrar é unha das experiencias máis humanas que existen, sobre todo lembrar aquilo que un nunca viviu, como acontece con Gurzonia, un pais que non existe, mais existe porque se alicerza na creatividade do mundo infantil. Con estes bimbios esta construido este artefacto literario que e algo mais ca unha novela. Presente e pasado, realidade e ficcion, lembranza e invencion se mesturan maxistralmente coa presenza constante dun sutil humorismo.

A presente obra, coordinada por Alfonso Álvarez Cáccamo, fillo de Xosé María Álvarez Blázquez e o primeiro dos seus biógrafos, recolle un detallado percorrido fotobiográfico (con catrocentas imaxes e fotografias, unha boa parte delas ineditas ata o momento) sobre a peripecia vital e traxectoria literaria da figura homenaxeada o 17 de maio de 2008. Inclue, ademais a semblanza de Xose Maria Alvarez Caccamo (Notas para o album da vida de Xose Maria Alvarez Blazquez) e o ensaio de Dario Xohan Cabana (A forxa dun esculcador). O volume completase cunha completa cronoloxia e bibliografia de e sobre Xose Maria Alvarez Blazquez.

Tecendo Panos reúne nas súas páxinas os catro relatos galardoados no Certame de Narracións Breves“Manuel Murguia”nas suas VII e VIII convocatórias (1998-1999), concurso que convoca anualmente o Conce

"Habería que dicir dela, en primeiro lugar, algo no que todos os membros do xurado que a premiaron se manifestaron concordes: é divertida, lese nun arrauto, non permite que o lector se despegue. E un icho, no que ficamos entrampados; un illo no que nos envisgamos. Pola sua visualidade, polo ben que pinta unha pelicula na que non se pode durmir."O propio autor califica a sua novela como realismo esperpentico, ou realismo exaserado con elementos surrealistas. E unha historia traxica dun home solitario, soñador, quizais romantico, que fracasa, na que se mesturan notas de humor.Eduardo Reinoso e unha persoa vulgar, con pouca cofianza nas suas propias forzas, que ten un pasado gris e que un bo dia comenza a soñar con baleas e cachalotes que lle van dicindo o que ten que facer para triunfar. Na novela desfilan unha galeria de personaxes, onde non faltan contrabandistas de cocaina, curas, armadores, politicos e unha muller de pel verdosa, Saritiña, da que Eduardo Reinoso acaba namorandose.O lector ten nas mans, pois, unha nova aposta. Igual que con "Crime en Compostela" de Carlos Reigosa inauguramos practicamente o xenero policiaco nas nosas letras, a novela de Alvarez Caccamo ensaia un novo territorio: o humor, as veces tamen a gargallada. Pero cunha decidida vocacion de estilo."Habería que dicir dela, en primeiro lugar, algo no que todos os membros do xurado que a premiaron se manifestaron concordes: é divertida, lese nun arrauto, non permite que o lector se despegue. E un icho, no que ficamos entrampados; un illo no que nos envisgamos. Pola sua visualidade, polo ben que pinta unha pelicula na que non se pode durmir."O propio autor califica a sua novela como realismo esperpentico, ou realismo exaserado con elementos surrealistas. E unha historia traxica dun home solitario, soñador, quizais romantico, que fracasa, na que se mesturan notas de humor.Eduardo Reinoso e unha persoa vulgar, con pouca cofianza nas suas propias forzas, que ten un pasado gris e que un bo dia comenza a soñar con baleas e cachalotes que lle van dicindo o que ten que facer para triunfar. Na novela desfilan unha galeria de personaxes, onde non faltan contrabandistas de cocaina, curas, armadores, politicos e unha muller de pel verdosa, Saritiña, da que Eduardo Reinoso acaba namorandose.O lector ten nas mans, pois, unha nova aposta. Igual que con "Crime en Compostela" de Carlos Reigosa inauguramos practicamente o xenero policiaco nas nosas letras, a novela de Alvarez Caccamo ensaia un novo territorio: o humor, as veces tamen a gargallada. Pero cunha decidida vocacion de estilo.

Catapulta, un libro de dez relatos cheos de humor desbordante que fai as ledicias de quen o le. Por Catapulta pasean eses protagonistas comúns, rutineiros, dos que tanto gusta o autor, que sempre teñen algo que dicir e que na maior parte dos casos nos sorprenden no momento mais inesperado do relato.Alfonso Alvarez Caccamo burlase mesmo do oficio dos escritores en relatos como "Asesoria literaria" e "Priscilo sen medo" (un conto que acabara por sobrecoller o lector), xogo do que tampouco deixa fuxir a critica. O humor chega a ser o tema central de "Velocidade da luz", relato fermoso e sorpresivo. En "Catapulta", o relato que da nome o volume, Alfonso narra as peripecias de dous estudiantes que estan a facer o exame de selectividade. Hai ademais outro novo factor, presente en moitos dos relatos, que constitue un aliciente engadido para o lector: os finais sorpresivos (como acontece en "O inmenso sacerdote"), que as veces son comicos pero outras deixan paso a un lostrego de tension de incerteza.Todo un pracer, mergullarse neste dez novos relatos de Alfonso Alvarez Caccamo, destas xentes de oficio, deste labirinto dos sorrisos e as sorpresas. Moi recomendable.

Unha novela repleta de humor na que un estraño personaxe vido do alén aparece na Galicia do século XX. Un liberal axustizado durante o reinado de Fernando VII, vai visitar, por obra e graza da arte narrativa, a Galicia de finais da centuria pasada. Co recurso do contraste entre duas realidades historicas, esta divertida novela introducenos nun universo literario que opta polo humor como via de interpretacion da realidade.

Unha novela repleta de humor na que un estraño personaxe vido do alén aparece na Galicia do século XX. Un liberal axustizado durante o reinado de Fernando VII, vai visitar, por obra e graza da arte narrativa, a Galicia de finais da centuria pasada. Co recurso do contraste entre duas realidades historicas, esta divertida novela introducenos nun universo literario que opta polo humor como via de interpretacion da realidade.