Carlos G. Reigosa

Herméticos silencios e misterios nunca desvelados sosteñen a paz e o sosego dunha Bretaña galaica. Todo o que sucede alí ten explicacións máxicas que remiten as responsabilidades ao trasmundo. Ata que un dia o escritor Isauro Guillen chega a este espazo para descansar, despois de terminar unha novela. De supeto, os misterios que lle van contando os veciños comezan a revelarlle a sua verdadeira natureza truculenta e criminal. Grazas a sua investigacion, na que corre graves riscos, unha terrible verdade historica emerxera para sempre.Herméticos silencios e misterios nunca desvelados sosteñen a paz e o sosego dunha Bretaña galaica. Todo o que sucede alí ten explicacións máxicas que remiten as responsabilidades ao trasmundo. Ata que un dia o escritor Isauro Guillen chega a este espazo para descansar, despois de terminar unha novela. De supeto, os misterios que lle van contando os veciños comezan a revelarlle a sua verdadeira natureza truculenta e criminal. Grazas a sua investigacion, na que corre graves riscos, unha terrible verdade historica emerxera para sempre.

O xornalismo contemporáneo afronta importantes desafíos. Algúns autores falan de crise.¿Acabáronse os xornalistas? ¿Substituídos por que? A tecnoloxía, cada vez máis requintada, e os procesos de producion da informacion, enmarcado todo na sociedade da globalizacion e os intereses das grandes compañias, configuran un panorama complexo, mais tamen apaixonante.

Nestes contos vive xente que o autor atopou nas encrucilladas da vida e da literatura. Seres perdidos, extraviados, que chamaron a súa porta -e que agora chaman a do lector- porque queren existir na imaxinación doutro. Son personaxes encontrados, fillos do azar e da necesidade. Desde o eco fusco dos fuxidos por causa da Guerra Civil ao popular detective Nivardo Castro. Personaxes que decidiron habitar pola súa conta nestas páxinas e agardan a lectura como o verdadeiro destino da súa existencia.

Carlos Mosqueiro, que acaba de sacar o título de Ciencias Políticas, sen avisar a pais nin noiva, abandona Madrid en tren e cruza cidades, países e mares en busca de algo que descoñece. Tras unhas xornadas nunha comuna londiniense, sera en Oxford onde se enfrontara coa sua soidade. Oxford, amen foi a primeira novela publicada en 1982 por Carlos G. Reigosa. A presente edicion galega constitue a recuperacion dunha obra recibida de forma entusiasta pola critica: "Un libro duro, frio, ambiguo, incluso roto, acerca da viaxe, o caos e a noite do futuro que chegou" (Alfredo Bryce Echenique). "Asi como a inesquecible novela El Jarama de Sanchez Ferlosio foi a gran novela dos anos cincuenta e sesenta, Oxford, amen e a das duas decadas seguintes" (Juan Maria Gallego Tato). "Reigosa e o noso Kerouac e Oxford, amen e o On the road que ata agora non tiñamos" (Perfecto Conde). "Un profundo dialogo cos mitos da rebeldia xuvenil de todos os tempos" (Francisco J. Satue).Carlos Mosqueiro, que acaba de sacar o título de Ciencias Políticas, sen avisar a pais nin noiva, abandona Madrid en tren e cruza cidades, países e mares en busca de algo que descoñece. Tras unhas xornadas nunha comuna londiniense, sera en Oxford onde se enfrontara coa sua soidade.Oxford, amen foi a primeira novela publicada en 1982 por Carlos G. Reigosa. A presente edicion galega constitue a recuperacion dunha obra recibida de forma entusiasta pola critica: "Un libro duro, frio, ambiguo, incluso roto, acerca da viaxe, o caos e a noite do futuro que chegou" (Alfredo Bryce Echenique). "Asi como a inesquecible novela El Jarama de Sanchez Ferlosio foi a gran novela dos anos cincuenta e sesenta, Oxford, amen e a das duas decadas seguintes" (Juan Maria Gallego Tato). "Reigosa e o noso Kerouac e Oxford, amen e o On the road que ata agora non tiñamos" (Perfecto Conde). "Un profundo dialogo cos mitos da rebeldia xuvenil de todos os tempos" (Francisco J. Satue).

O destino de Manuel Girón Bazán foi un dos moitos que se viron alterados en España polo comezo da Guerra Civil en xullo do 1936. A guerra ía separalo da súa ocupación no campo para convertelo primeir

Os seus nomes andaban de boca en boca, maldicidos por uns, admirados en secreto por outros, lobos na montaña, entre a furia e a desesperación. Ó Piloto ?o derradeiro abatido en España- matárono en 1965 a caron da represa de Belesar, en Lugo. Mario de Langullo ainda seguia daquela polos montes ourensans. A version oficial calificabaos de bandidos. Pero eran outra cousa. A memoria dun tempo de cataclismos.Carlos G. Reigosa, xornalista, adicou varios anos de investigacion e traballo profesional a seguir os pasos destes protagonistas non sempre ben coñecidos da nosa historia contemporanea: os fuxidos.Nestas paxinas hai testemuñas, relatos e noticias de primeira man que so agora saen a luz, logo de tanto tempo. Nalguns casos son documentos excepcionais. Tamen latexa nelas a vida, a paixon dos homes, o amor e a desolacion, idealismo, barbarie e xenerosidade.

Crime en Compostela, galardonada co 1 Premio Xerais de novela en 1984, é un indiscutido bestseller da narrativa galega dos últimos vinte anos. Protagonizada polo aventureiro Nivardo Castro e o xornalista Carlos Conde, a obra presenta as pescudas arredor dun escuro asasinato na capital de Galicia. Un dos seus maiores logros e o de converter en coprotagonistas os dous investigadores, as persoas vencelladas co suceso e a propia cidade de Santiago, retratada aqui coas suas grandezas e miserias. Un crime arrepiante sacude a comunidade compostela e amosa o rostro oculto dunha cidade ainda esoterica e misteriosa. Os seres humanos e as suas paixons mandan, e as veces mandan matar, sen que as razons disto sexan doadas de indagar e descubrir.Reigosa inaugurou con Crime en Compostela a narrativa policiaca galega, un xenero que se convertiria nun dos mais tocados pola novela galega actual, e o seu detective Nivardo Castro e xa un personaxe clasico (Manuel Rodriguez Alonso). A obra vense reeditando desde 1984.Crime en Compostela, galardonada co 1 Premio Xerais de novela en 1984, é un indiscutido bestseller da narrativa galega dos últimos vinte anos. Protagonizada polo aventureiro Nivardo Castro e o xornalista Carlos Conde, a obra presenta as pescudas arredor dun escuro asasinato na capital de Galicia. Un dos seus maiores logros e o de converter en coprotagonistas os dous investigadores, as persoas vencelladas co suceso e a propia cidade de Santiago, retratada aqui coas suas grandezas e miserias. Un crime arrepiante sacude a comunidade compostela e amosa o rostro oculto dunha cidade ainda esoterica e misteriosa. Os seres humanos e as suas paixons mandan, e as veces mandan matar, sen que as razons disto sexan doadas de indagar e descubrir.Reigosa inaugurou con Crime en Compostela a narrativa policiaca galega, un xenero que se convertiria nun dos mais tocados pola novela galega actual, e o seu detective Nivardo Castro e xa un personaxe clasico (Manuel Rodriguez Alonso). A obra vense reeditando desde 1984.

Un barco con drogas va a cruzar el Atlántico para alijar en las costas gallegas. Un juez tenaz está sobre aviso y se dispone a interceptarlo, para asestar un duro golpe al narcotráfico. Pero la trama se complica con la inesperada aparicion de otro gran alijo en marcha y con un ajuste de cuentas entre los nuevos capos, herederos del viejo patron del contrabando de tabaco Don Orlando, que sigue con atencion desde la carcel todo lo que sucede.El detective Nivardo Castro y el periodista Carlos Conde (ya familiares por su presencia en El misterio del barco perdido y La guerra del tabaco) tienen un mirador privilegiado en este laberinto de fuegos cruzados, en el que alcanzan, con su investigacion, un protagonismo decisivo. Una accion intensa, de ritmo fuerte y rapido, lleva al lector hasta un final imprevisible y violento.Carlos G. Reigosa consigue en Narcos la tension y la agil sobriedad de la mejor narrativa de aventuras, en un ambiente de transicion rural-urbano evocado con fluidez y acierto, donde las viejas tradiciones conviven con el dinero facil, el crimen y la prostitucion. Una novela lucidamente imbricada en la realidad de finales del siglo XX, que tiene sus prolongaciones en el actual.

Gabriel García Márquez sempre lle atribuíu a maior influencia literaria á súa «avoa galega», que lle contaba as cousas máis atroces sen conmoverse. O escritor descubriu axiña que aquel xeito impertur

Pepa la Loba, bandolera gallega por antonomasia, es un personaje situado entre la realidad y el mito del que se tienen más datos inciertos que veraces. Nacida de madre soltera en la Galicia del siglo XIX, la pobreza, el abandono y una injusta acusacion de asesinato consiguieron que se lanzara al monte. A raiz de esto, y acompañada por su amado Daniel, inicio una serie de correrias que tenian por objeto principal amedrentar y castigar a los hidalgos y señores de la zona.Vivio en constante alerta, huyendo y corriendo mil peligros, y ni siquiera el deseo de criar a su hijo en un entorno pacifico logro que abandonara el mundo de los bandoleros.

«Sigo llevando la vida de otro, y cada vez me cuesta más.» ¿Acaso no es esta una realidad con la que cualquier lector se siente identificado al levantarse cada mañana? ¿No llevamos una existencia ajena, impuesta en cierto modo por circunstancias externas, que dista mucho de ser aquella que realmente querríamos vivir? ¿O este lamento, habitual, no deja de ser una coartada con la que ocultar que en el fondo hacemos lo que deseamos pero no queremos reconocer? ¿El triunfo social aboca realmente a una insatisfacción existencial , o es una mera pose con la que justificarnos ante el mundo? Pues, si no, ¿por qué no damos un giro radical a nuestras vidas?Este es el marco general en que se desarrolla esta intensa narración. Pero no estamos ante una mera novela de corte existencialista. Narrada en primera persona, el protagonista no se limita a compartir con el lector la inconsistencia (e incoherencia) de su «queja» (retórica). Esta idea es la excusa que sirve como marco para desarrollar un sentido repaso a los últimos cincuenta años de la historia de España, además de una reflexión sobre el devenir del oficio periodístico. Una visión que no cae en clichés manidos ni en grandilocuencias vacuas. El resultado es una magnífica crónica de lo acontecido en nuestro país en unas décadas clave, una auténtica lección de historia social, política, económica y cultural.

Na eza teatral "A soidade do asasino" todo sucede nun escenario único, mentres as ideas que flúen e conmoven están nas cabezas de dúas persoas que avanzan por un vieiro descoñecido cara a un destino tan sorprendente como inevitable.A dialectica entre o asasino e a vitima ten moitas mais caras das que imaxinamos. E isto e asi porque nesta peza teatral, cando os dous comezan a falar, sucede algo inevitable e prodixioso: deixan de ser dous descoñecidos! Xa non son os estraños que eran, porque, con verdades e mentiras, van descubrindo as suas identidades. Isto condiciona a accion, demora os feitos e pon sobre o escenario a esencia dunha "nova relacion" que progresa cara a un final incerto.Pode o asasino deixar de selo? Non, mentres sinta que esa e a sua profesion e o seu compromiso. Pode a vitima evitar o seu destino fatal? Non, se non e capaz de cambiar a correlacion de forzas de partida. En "A soidade do asasino" todo sucede nun escenario unico, mentres as ideas que fluen e conmoven estan nas cabezas desas duas persoas que avanzan por un vieiro descoñecido cara a un destino tan sorprendente como inevitable.A dialectica entre o asasino e a vitima ten moitas mais caras das que imaxinamos. E isto e asi porque nesta peza teatral, cando os dous comezan a falar, sucede algo inevitable e prodixioso: deixan de ser dous descoñecidos! Xa non son os estraños que eran, porque, con verdades e mentiras, van descubrindo as suas identidades. Isto condiciona a accion, demora os feitos e pon sobre o escenario a esencia dunha "nova relacion" que progresa cara a un final incerto.Pode o asasino deixar de selo? Non, mentres sinta que esa e a sua profesion e o seu compromiso. Pode a vitima evitar o seu destino fatal? Non, se non e capaz de cambiar a correlacion de forzas de partida. En "A soidade do asasino" todo sucede nun escenario unico, mentres as ideas que fluen e conmoven estan nas cabezas desas duas persoas que avanzan por un vieiro descoñecido cara a un destino tan sorprendente como inevitable.

El periodista y escritor Carlos Reigosa y Javier del Valle-Inclán, bibliotecario y también escritor, unen sus plumas para recrear con esmero los últimos días de una de las figuras más importantes de la literatura de nuestro siglo, Ramon del Valle-Inclan. La introduccion y epilogo, obra del periodista y amante del teatro Jose Monleon, respaldan la narracion a modo de relato nostalgico y cargado de emocion. El entierro del genio gallego bajo cascadas de lluvia, con fascistas instigadores acompañando al sepelio, su negativa a recibir la extremauncion, las reacciones de los asistentes al sepelio, sus ultimas palabras. hacen del final de su vida una continuacion de la esperpentica existencia del padre y creador del esperpento. Vida y obra se ven reflejadas en los textos de este libro desde diferentes perspectivas que se complementan perfectamente. Un paseo por los ultimos meses de un genio, por sus agonias y miedos, por sus horas finales y por las reacciones de un pueblo al borde de la batalla, un pueblo dividido politica, ideologica, y como reflejo de esto, culturalmente. Una division que enterro el recuerdo de Valle, que con el paso de los años florecio hasta convertirse en un presente estudiado y reconocido a nivel mundial. Magnificamente documentado, con declaraciones de aquellos que acompañaron a Valle-Inclan hasta su lecho de muerte, cartas, recortes de periodicos, impresiones y recuerdos, La muerte de Valle-Inclan , de Ezaro Ediciones, ocupara un lugar en las librerias españolas en este mes de Mayo, para deleite de los amates de la obra de uno de los autores de la generacion del 98 mas universales.

Laxeiro fronte a si mesmo e fronte a Xosé Otero Abeledo, o "eu" primixenio. Laxeiro nas súas propias palabras, sen intermediarios nin intérpretes, nunha conversa con Carlos G. Reigosa sobre o divino e o humano, e tamen sobre a pintura, o seu desafio radical. Laxeiro por si mesmo, nu diante do espello, espontaneo e vital, sen disfraces... Iso conten este libro. Ben seguro, cando Laxeiro ollou por primeira vez o Portico da Gloria, a sua alma e a do Mestre Mateo xuntaronse nalgun recuncho do Marquesado da Romea e comezaron o seu parrafeo creativo, frutifero e se cadra interminable. Naceu asi o pintor mais intuitivo, enerxico, axitador, libre e rebuldeiro da xeracion de Os Renovadores da Vangarda Historica galega. Rebelde contra as tradicions localistas, Laxeiro converteuse no rexo forxador dunha estetica granitica, sempre fiel as raices, pero tamen en profundo dialogo coas vangardas pictoricas internacionais. Deste xeito puido ser -e foino- un proteico revitalizador dos mitos galegos (na liña de Valle-Inclan e de Cunqueiro), cunha expresion artistica enxebre e universal a vez.Pintor de vigorosa ollada atlantica,, nunca deixou de buscar dentro del a autenticidade que distingue os grandes creadores. Por iso, como ben escribiu X. Anton Castro, Laxeiro e "un dos pintores mais significativos e innovadores da España dos ultimos setenta anos". Algo que ninguen discute no centenario do seu nacemento. Laxeiro por si mesmo, inclue a conversa que ainda permanecia inedita realizada por Carlos G. Reigosa, tres epilogos sobre o xenial pintor de Botos preparados por X. Anton Castro e os pintores Anton Patiño e Leopoldo Novoa, ademais de sesenta e catro paxinas a cor que constituen tanto un percorrido fotobiografico como unha escolma da sua obra pictorica.Laxeiro fronte a si mesmo e fronte a Xosé Otero Abeledo, o "eu" primixenio. Laxeiro nas súas propias palabras, sen intermediarios nin intérpretes, nunha conversa con Carlos G. Reigosa sobre o divino e o humano, e tamen sobre a pintura, o seu desafio radical. Laxeiro por si mesmo, nu diante do espello, espontaneo e vital, sen disfraces... Iso conten este libro. Ben seguro, cando Laxeiro ollou por primeira vez o Portico da Gloria, a sua alma e a do Mestre Mateo xuntaronse nalgun recuncho do Marquesado da Romea e comezaron o seu parrafeo creativo, frutifero e se cadra interminable. Naceu asi o pintor mais intuitivo, enerxico, axitador, libre e rebuldeiro da xeracion de Os Renovadores da Vangarda Historica galega. Rebelde contra as tradicions localistas, Laxeiro converteuse no rexo forxador dunha estetica granitica, sempre fiel as raices, pero tamen en profundo dialogo coas vangardas pictoricas internacionais. Deste xeito puido ser -e foino- un proteico revitalizador dos mitos galegos (na liña de Valle-Inclan e de Cunqueiro), cunha expresion artistica enxebre e universal a vez.Pintor de vigorosa ollada atlantica,, nunca deixou de buscar dentro del a autenticidade que distingue os grandes creadores. Por iso, como ben escribiu X. Anton Castro, Laxeiro e "un dos pintores mais significativos e innovadores da España dos ultimos setenta anos". Algo que ninguen discute no centenario do seu nacemento. Laxeiro por si mesmo, inclue a conversa que ainda permanecia inedita realizada por Carlos G. Reigosa, tres epilogos sobre o xenial pintor de Botos preparados por X. Anton Castro e os pintores Anton Patiño e Leopoldo Novoa, ademais de sesenta e catro paxinas a cor que constituen tanto un percorrido fotobiografico como unha escolma da sua obra pictorica.

A vida do outro de Carlos G. Reigosa é un espello no que cada un pode descubrir o seu propio rostro. O protagonista, Miguel Cano Goiriz, vive nunha sociedade en transición e busca respostas para as suas preguntas esenciais. As experiencias e as teimas da sua existencia rematan nun berro radical de afirmacion e redencion. Porque Miguel, xornalista de exito e testemuña insubornable do seu tempo, acaba por dexergar un descoñecido no propio espello. Por iso se revolve contra o que e -e contra o que os demais queren que sexa-, para ousar converterse en si mesmo e recoñecerse como tal. A vida do outro ten o celme da vida e da Historia. Nas suas paxinas alenta o misterio que nos transubstancia en buscadores da felicidade, as veces por vieiros de extravio. Carlos G. Reigosa atina o profundar nas chaves intimas da vida que vivimos e que non sempre e a nosa. Quizais porque as veces e a doutro. Inevitablemente. Esta novela gañou o XX Premio de Novela Torrente Ballester (2008).A vida do outro de Carlos G. Reigosa é un espello no que cada un pode descubrir o seu propio rostro. O protagonista, Miguel Cano Goiriz, vive nunha sociedade en transición e busca respostas para as suas preguntas esenciais. As experiencias e as teimas da sua existencia rematan nun berro radical de afirmacion e redencion. Porque Miguel, xornalista de exito e testemuña insubornable do seu tempo, acaba por dexergar un descoñecido no propio espello. Por iso se revolve contra o que e -e contra o que os demais queren que sexa-, para ousar converterse en si mesmo e recoñecerse como tal. A vida do outro ten o celme da vida e da Historia. Nas suas paxinas alenta o misterio que nos transubstancia en buscadores da felicidade, as veces por vieiros de extravio. Carlos G. Reigosa atina o profundar nas chaves intimas da vida que vivimos e que non sempre e a nosa. Quizais porque as veces e a doutro. Inevitablemente. Esta novela gañou o XX Premio de Novela Torrente Ballester (2008).

Don Orlando, o máis veterano dos contrabandistas galegos de tabaco, olla dende o seu castelo de Miraventos a ría que ten por máis fermosa do mundo. Un descoñecido quere arrebatarlle o control do negocio, e el non descansara ata descubrir quen e. Por isto decide tomar as medidas necesarias para afrontar a situacion.O detective Nivardo Castro e o xornalista Carlos Conde investigan uns accidentes de trafico ocorridos na mesma zona e que parecen ser parte dun axuste de contas. Eles saben que detras destes feitos agochase unha realidade nova, intensa e complexa. ¿Quizais unha guerra que ninguen coñece? ¿ Unha guerra clandestina, silandeira, sen nome? Neste proceso todos acabaran envoltos nun final inesperado e violento, vibrante.Don Orlando, o máis veterano dos contrabandistas galegos de tabaco, olla dende o seu castelo de Miraventos a ría que ten por máis fermosa do mundo. Un descoñecido quere arrebatarlle o control do negocio, e el non descansara ata descubrir quen e. Por isto decide tomar as medidas necesarias para afrontar a situacion.O detective Nivardo Castro e o xornalista Carlos Conde investigan uns accidentes de trafico ocorridos na mesma zona e que parecen ser parte dun axuste de contas. Eles saben que detras destes feitos agochase unha realidade nova, intensa e complexa. ¿Quizais unha guerra que ninguen coñece? ¿ Unha guerra clandestina, silandeira, sen nome? Neste proceso todos acabaran envoltos nun final inesperado e violento, vibrante.