Carlos López Bernárdez

Identidade e universalidade. Lecturas de pintura galega recolle un conxunto de traballos dedicados ao desenvolvemento da pintura galega da primeira metade do século pasado, con especial atención ao papel dos xeneros: retrato, paisaxe ou natureza morta como factores relevantes dentro do proceso evolutivo da nosas artes.A primeira parte do volume insire un estudo sobre a funcion da retratistica na modernizacion da pintura galega desde fi nais do seculo XIX ate mediados do XX, desde a Xeracion Doente ate Laxeiro, Eugenio Granell, Maruja Mallo ou Seoane.A segunda parte esta dedicada a estudos sobre algunhas das figuras centrais do movemento renovador da arte galega, os chamados Os Novos: Maside, Souto e Colmeiro, focalizados en boa medida desde a perspectiva dos xeneros.Alen diso, ao longo de todo o libro querese salientar que boa parte da pintura galega desta tempo e elaborada desde un proxecto rexenerador na perspectiva nacional e cun forte compromiso social e que este discurso non e alleo ao que se produce noutros lugares de Europa coas suas singularidades- e en America, no contexto dos chamados realismos de entreguerras. A procura de raices no pasado propio como fonte de modernidade, via primitivista, e unha das receitas. No caso galego e a inspiracion na arte popular e medieval, en especial a escultura esgrevia e granitica do noso romanico e barroco a principal fonte de inspiracion e un elemento activo na renovacion estetica.

Biografía e escolma de textos do autor homenaxeado nas Letras Galegas 2008. Nun único volume que condensa as distintas e ricas facetas da súa obra literaria e as relaciona coa súa biografía, este libro e unha axil e rigorosa introducion a figura e aos textos do escritor homenaxeado no Dia das Letras Galegas de 2008. Narrativa, poesia e artigos de xornal aparecen estreitamente vencellados ao seu labor como editor e estudoso da literatura. O seu autor, Carlos Lopez Bernardez (Vigo, 1958) e profesor de Lingua e Literatura Galegas e ensaista dedicado a temas literarios e artisticos. Entre as suas publicacions compre salientar traballos sobre Lorenzo Varela, Manuel Antonio ou Ramon Cabanillas. Xose Maria Alvarez Blazquez (Tui, 1915 - Vigo, 1985) foi un escritor polifacetico (poesia, narrativa e ensaio), arqueologo, investigador e editor. Como poeta compre destacar os seus libros Poemas de ti e de min (1949); Roseira do teu mencer (1950); Cancioeiro de Monfero (1953) e Canle segredo (1976). Como narrador en galego e autor dos contos de Os ruins (1936) e A pega rabilonga e outras historias de tesouros (1971). Foi fundador das editoriais Monterrey e Castrelos, fitos fundamentais para a normalizacion da nosa cultura nos anos do franquismo. Alen diso, compre salientar o seu labor como investigador en temas literarios e arqueoloxicos.

Esta obra é un percorrido polo camiño seguido pola pintura galega desde os primeiros anos do século XX até os anos cincuenta, desde o costumismo rexionalista, de influxo modernista e simbolista, até o desenvolvemento pleno do movemento renovador da arte galega coñecido como Os Novos.Este vieiro amosasenos definido por tres esteos fundamentais: a procura dun ideal, en que se insire a propia definicion e creacion dunha escola de pintura galega, diferenciada da española; a asuncion dunha estetica nacional e o seu desenvolvemento no periodo inmediatamente anterior a guerra civil; e a dificil continuidade no exilio americano e interior coa superacion do modelo de base romantica que serviu de alicerce para a creacion dunha arte nacional, sen renunciar aos valores sociais e identitarios.

Desde as mámoas e os petróglifos até as tendencias estéticas das últimas décadas, o obxecto deste libro é realizar un achegamento á imaxe artística galega, un anaco da tradición cultural europea producida nun pais que posue unha singularidade historica marcada. Na arte galega foron proxectandose ao longo da historia as grandes correntes artisticas da Europa Occidental, con variabeis ritmos de incorporacion e en sintonia con diferentes procesos historicos, e neles manifestanse as peculiaridades, as diferenzas locais, as descontinuidades e os achados laterais a respecto dos periodos unificados da historia da arte. Alen diso, desde o seculo XIX, asistiremos ao intento de definir unha arte nacional, con diferentes denominacions segundo o momento historico (rexionalismo, nacionalismo), nun contexto onde artistas e pensadores propiciaran coas suas reflexions unha lectura do pasado e presente artistico galego.Partese de que, como toda actividade humana, a arte non pode nin debe ser inmutabel

Xesús lorenzo Varela (1917-1981) é unha das voces máis vibrantes da literatura do exilio, a memoria da Galicia que se expresa principalmente desde América entre 1939 e 1960: Luís Seoane, Emilio Pita, Silvio Santiago, Ramón Valenzuela... Este volume reúne a poesía galega do autor en tres apartados: Catro poemas para catro gravados, de 1944 (tamén coñecido como María Pita e tres retratos medievais, con ilustracións de Luís Seoane), Lonxe, de 1954, e outros textos.A anguria do desterro, a saudade, a esperanza endexamais abaixada, a épica do vello país... son algunhas das constantes do seu verso, representativo de toda unha xeración.

monográficos con grande aportación de datos sobre períodos e temas concretos. Pola cantidade e mentalidade dos autores o producto final combina unidade e pluralidade de interpretación. Un traballo que conta co entusiasmo de todos porque nel tratamos de rescatar a memoria historica da nosa nacion, imprescindibel tanto para calquera proxecto colectivo como para unha convivencia en liberdade.

Fronte da arte. A arte galega no contexto europeo dos anos trinta recolleun conxunto de traballos dedicados ao desenvolvemento da pinturado século pasado, con especial atención á produción do movementorenovador da arte galega que traballa nos anos vinte, no periodo republicano,na Guerra Civil e no exilio. Estudase como a sua arte eraconscientemente presentada desde posturas que reafirmaban o caracterconflitivo, denunciador da opresion ou reafirmador das imaxes,desde criterios sociopoliticos alternativos ao discurso dominante quedeitaba o poder. Tiñan pois, un forte contido social e identitario, aparecendoos labregos como clase subalterna mais tamen o proletariado eo mundo fabril. As obras dos nosos pintores producense, xa que logo,desde un coñecemento do representado, elaborando un discurso quenon e alleo ao que se produce noutros lugares de Europacoas suassingularidades- e en America, no contexto dos chamadosrealismo deentreguerras. A procura de raices no pasado propio como fonte demodernidade e unha das receitas; no caso galego e a inspiracion naarte popular e medieval, en especial a escultura esgrevia e granitica donoso romanico e barroco.A recepcion posterior topica da nosa arte so se pode entender porunha vision previa que le a producion galega desde un a priori que areduce a imaxe costumista....

Bestiario en pedra. Animais fabulosos da arte medieval galega pretende recuperar unha parte esquecida do noso patrimonio artístico e simbólico. Aínda que a maioría da xente actual nos as «ve», a arte

Breve historia del arte gallego pretende una aproximación a la historia del arte en Galicia desde los dólmenes y petroglifos hasta las tendencias estéticas de las últimas décadas, de manera sintética, y partiendo de un acercamiento a la realidad historica en la que se situan los procesos artisticos. El objeto de este libro sera, pues, la imagen artistica gallega, un fragmento de la tradicion cultural europea producido en un pais que posee una singularidad historica marcada, dentro de la que se proyectaran las grandes corrientes artisticas de Europa Occidental, con variables ritmos de incorporacion y de acuerdo con los diferentes procesos historicos y que desde el siglo XIX asiste al intento de definir un arte nacional, con diferentes denominaciones segun el momento historico (regionalismo, nacionalismo), en el que artistas y pensadores propiciaran con sus reflexiones una lectura del pasado y el presente artistico gallego.

Recóllense neste volume catro ensaios dedicados a distintos aspectos da obra plástica de Luís Seoane (Bos Aires, 1910 - A Coruña, 1979). Ao longo dos diferentes estudos saliéntase como o estilo creado e desenvolvido por Seoane durante mais de catro decadas e froito dun traballo intenso e rigoroso, que parte da tradicion da modernidade internacional para a partir desta construir os alicerces dunha pintura profundamente galega, e que se situa fortemente inserida nos valores da tradicion occidental, a que se achega con intenso rigor. En contraposicion co costumismo dominante en moitos pintores galegos, Seoane, partindo de temas semellantes, depura a linguaxe ate converter os mesmos temas nun universo propio, que, sendo intensamente persoal, consegue que nos impliquemos neles, que os sintamos como algo que nos singulariza de xeito intenso, ao tempo intelectual e afectivo. Faise fincape en que estamos perante unha obra que e froito dunha elaborada reflexion e que tende a unha progresiva esquematizacion das figuras, favorecida polo uso dunha pintura plana e o contraste de cores e liñas interdependentes en equilibrio coa realidade. Os logros deste labor, ben evidentes para quen se achegue a pintura, o gravado e o deseño de Luis Seoane, supoñen un dos capitulos mais importantes na construcion dunha arte galega aberta e firmemente ancorada no mellor da correntes internacionais. A sua maneira de concibir a arte nace, xa que logo, de frutiferas estratexias de representacion das que vai agromar parte do mais valioso da pintura galega do seculo XX.

Bestiario en pedra. Animais fabulosos da arte medieval galega pretende recuperar unha parte esquecida do noso patrimonio artístico e simbólico. Aínda que a maioría da xente actual nos as "ve", a arte medieval esta repleta de representacions de animais, nas marxes dos manuscritos, na escultura decorativa, nos capiteis, nas cornixas e gargolas e nos cadeirados de coro. Os temas e motivos simbolicos dos animais fabulosos, con paralelos en Europa, presentan en Galicia unha riqueza e unha variedade realmente extraordinarias. Destacan os conxuntos das catedrais de Santiago e Ourense, da igrexa e do espectacular claustro de San Francisco de Ourense, das igrexas betanceiras, das de Ribadavia, desa xoia que se chama Santiago de Breixa... Os autores recollen os exemplos de anfisbenas, basiliscos, bestas apocalipticas, centauros, dragons, grifons, harpias, sereas ave e sereas peixe na arte do noso pais. E fornecen un amplo repertorio de textos, antigos e medievais, e unha interpretacion que permiten entender a sua omnipresenza nas nosas catedrais e igrexas