Eva Moreda

Gregorio Gancedo, Goro de Ferrería, Gregory, Mr. Gancedo, quenqueira que el fose, sempre desfrutou co seu saxo tenor, desde a súa aldea ata o éxito entre os grandes do jazz nos clubs de América. Pero nunca esqueceu a Maria e Ena, so que entre el e a sua muller e a sua filla se interpuxo un profundo mar azul.

Teresa é unha adolescente de Lucián, o trasunto literario dunha vila calquera no norte de Galicia. Teresa é unha boa alumna e forma parte do coro da escola de Música local. Cun estilo envolvente e magnetico, Eva Moreda construe un universo literario unico e inesquecible, unha biografia colectiva dun tempo recente, pero xa pasado, que se evoca con elegancia e firme pulso literario.

Logo de varios anos emigrada no Reino Unido, e tras un revés da vida, Paula decide regresar á casa natal e intentar empezar de cero. Mudará a docencia e a investigación universitaria por un obradoiro de instrumentos musicais artesans. Situada nesa idade na que se afasta a provisionalidade da xuventude, debera pensar se paga a pena intentar vivir esas cousas que se din para toda a vida. Nesta novela, Eva Moreda demostra un enorme dominio dos recursos da alta literatura. Un estilo inconfundible dunha das voces mais interesantes das nosas letras.

Gelo y Elisa se conocían de Veiga; él era un zapatero todavía perseguido por los recuerdos de los años de la posguerra; ella, una adolescente hija de soltera. Años después, los dos coinciden en la emigracion en el Londres de los años sesenta. La ciudad se abre ante ellos como un espacio lleno de posibilidades excitantes e inquietantes al mismo tiempo: la musica de los Beatles y de los Monkees, las minifaldas, el sindicalismo femenino; pero tambien el amor, la libertad, el labrarse el propio camino, el desarraigo, el miedo.

Os British teñen as súas particularidades: corren a adorar o sol en canto sae a primeira raiola, coma se fose un atavismo de Stonehenge; tamén recean da filosofía, a beleza ou a diversidade lingüísti

.

Para Elisa dos Barreses e para Gelo o medo comezou en Portobello Road. Tamén alí foi onde retomaron a súa amizade, descubriron o pracer, o valor da liberdade, a música dos Beatles e dos Monkees ou a minisaia de Twiggy. Para eles, dous mozos emigrantes, A Veiga, o seu territorio de orixe, quedara conxelada no mesmo dia que a abandonaran, convertendose nun tempo distinto.Narrada cunha prosa elegante e medida, esta novela retrata, dende o punto de vista das mulleres, o percorrido vital dunha comunidade de emigrantes galegos en Londres durante a decada de 1960. Os limites dos vinculos afectivos entre cada un dos seus membros, o amor, a soidade son temas principais dun relato onde o valor das emocions ten un peso decisivo. Mais, tamen, percorren as paxinas da novela as profundas mudanzas sociais que xermolaron na Europa daquel momento, dende o nacemento do movemento de liberacion da muller e do sindicalismo feminino ao agromar da musica pop e da sua cultura, fenomenos que anos mais tarde tanto influiron nos cambios profundos da sociedade galega.Para Elisa dos Barreses e para Gelo o medo comezou en Portobello Road. Tamén alí foi onde retomaron a súa amizade, descubriron o pracer, o valor da liberdade, a música dos Beatles e dos Monkees ou a minisaia de Twiggy. Para eles, dous mozos emigrantes, A Veiga, o seu territorio de orixe, quedara conxelada no mesmo dia que a abandonaran, convertendose nun tempo distinto.Narrada cunha prosa elegante e medida, esta novela retrata, dende o punto de vista das mulleres, o percorrido vital dunha comunidade de emigrantes galegos en Londres durante a decada de 1960. Os limites dos vinculos afectivos entre cada un dos seus membros, o amor, a soidade son temas principais dun relato onde o valor das emocions ten un peso decisivo. Mais, tamen, percorren as paxinas da novela as profundas mudanzas sociais que xermolaron na Europa daquel momento, dende o nacemento do movemento de liberacion da muller e do sindicalismo feminino ao agromar da musica pop e da sua cultura, fenomenos que anos mais tarde tanto influiron nos cambios profundos da sociedade galega.

O raposo na fronde pode parecer, desde fóra, unha saga familiar coma outras que empeza nas renuncias da Guerra Civil e remata no desarraigo das novas diásporas. Pero é, sobre todo, un terreo no que a autora xoga cos xeitos de contar a historia, a propia e a de todos. Porque este libro demostra que o que se presenta como relato pode contar unha verdade e unha peza memorialistica pode ser inventada.