JON KORTAZAR

Basque literature is unknown because of the language in which it is written. It is a "small literature" that has, however, experienced major development, both in terms of production and reading, since the 1970s. This book describes the changes in this literary system, taking into account the opinions of cultural agents in defining the aspirations, efforts, and achievements of a literature that seeks to go beyond the boundaries of language through quality literary creations. The historic transformation of the initial preoccupations of authors serves as a focus for describing past narration through to the present day in contemporary Basque literature. In that context of literary creation and self-confidence, the book analyzes the work of Kirmen Uribe (1970), an author who has become a major breath of fresh air in the literature of contemporary Spain. Described by Jordi Gracia and Domingo Rodenas as an author of "notable fortune," his harmony with the public has grown quickly through a narrative rooted in memory as a source of identity, in postmodern societies, and a way of narrating that combines multimedia literary techniques with oral narration.

Siguiendo las pautas críticas de la Sociología de la Literatura en la dirección marcada por Pierre Bourdieu e Itamar Even Zohar, este libro aborda el abanico de tensiones que se producen entre la ideologia nacional(ista) y la autonomia artistica en el campo cultural del Pais Vasco.Aunque la mayor parte de los articulos se adscriben al ambito literario, se ha tenido en cuenta un amplio espectro de temas. Asi, la obra se divide en dos secciones diferenciadas: una primera, que se centra en investigaciones literarias (donde se estudian aspectos de las producciones de Gabriel Aresti o Bernardo Atxaga, entre otros) y una segunda que incluye articulos sobre diversos temas propios de los estudios culturales. La diversidad tematica ofrece una mirada plural desde la que abordar tanto la discusion sobre el olvido de ideas politicas o la importancia del paisaje en la creacion de identidad, como la descripcion de aspectos mas actuales que se ciñen a la llamada cultura de masas: musica, cine y deporte.

Azken urteotan Euskal Haur eta Gazte Literaturak aurretik ezagutu gabeko garapena izan du. Bada, Egungo euskal haur eta gazte literaturaren historia honetan, lehenengo idazlan modernoak agertu zirenetik gaur egunera arteko gertakariak, idazlanak eta berri nagusienak biltzen saiatu gara. Lehenengo atalean, gaur egungo egoera kokatzeko sarrera historiko labur baten ondoren, azken hiru hamarkadetan euskaraz idatzitako zein euskaraturiko Haur eta Gazte Literaturaren eboluzioa dakargu: kantitatearen eta kalitatearen gorakada, literatura-sistemaren eraketa, emakumeen presentzia eta, horrekin guztiarekin batera, albumak gurean eman dituen lehenengo urratsak. Bigarren atala, ostera, hamazazpi idazlanen azterketek osatzen dute. Bada, hamazazpi analisi horiek bide ematen dute lehenengo atalean esandakoa hobeto ulertzeko eta geure idazle eta idazlan garrantzitsu batzuk ezagutzeko.

Basque literature is unknown because of the language in which it is written. It is a small literature that has, however, experienced major development, both in terms of production and reading, since the 1970s. This book describes the changes in this literary system, taking into account the opinions of cultural agents in defining the aspirations, efforts, and achievements of a literature that seeks to go beyond the boundaries of language through quality literary creations. The historic transformation of the initial preoccupations of authors serves as a focus for describing past narration through to the present day in contemporary Basque literature. In that context of literary creation and self-confidence, the book analyzes the work of Kirmen Uribe (1970), an author who has become a major breath of fresh air in the literature of contemporary Spain. Described by Jordi Gracia and Domingo Rodenas as an author of notable fortune, his harmony with the public has grown quickly through a narrative rooted in memory as a source of identity, in postmodern societies, and a way of narrating that combines multimedia literary techniques with oral narration.

XVI. mendetik XIX. mendera bitarteko euskal literaturaren historia baten saioa da honako hau. Bi atal nagusitan banatzen da lana: ahozko literaturari dagokiona lehena, eta idatzizkoari dagokiona bigarrena. Orain arte ilun zeuden zenbait zirrikitutan jarri du bere arreta Jon Kortazar irakasleak.

Liburu honetan bildu ditut azken urteotan Lauaxetari buruz idatzi ditudan artikuluak. Batzuk argitaratuak izan dira toki eta hizkuntza desberdinetan; beste batzuk, aldiz, oraindik ez dute plaza ikusi.Sail bi ditu liburuak. Lehen ataleko hiru kapituluetan landu ditut izenburuan diren hiru gai nagusiak: Lauaxetaren poesia artearekin eta ideologiarekin lotzen saiatu naiz. Jesus Guridiren zarzuelarekin eta Ortega y Gasseten eta Unamunoren pentsamenduarekin erkatu da euskal poetaren emaitza.Bigarren atalean gizarteak Lauaxetaren bizitzaz eta lanaz egin duen harrera aztertu dut santu kulturalen teoriari jarraikiz. Horrela bere bizitzaren irudia, Mungiako Udalak 2005ean eginiko omenaldia eta bere liburuek kaleetan duten agerpena aztertu ditut, gaur egun poetak gizartean duen itzala marrazteko asmoz.Liburua Lauaxetaren irudi ezezagunekin eta garaiko argazkiekin horniturik dago.

La pluma y la tierra compone el retrato de los movimientos, los autores y las obras de poesía publicados desde 1978 hasta 1990. Tras una introducción general, que compone el retrato general de la produccion vasca, el texto repasa las obras de cinco autores: Bernardo Atxaga, Joseba Sarrionandia, Felipe Juaristi, Koldo Izaguirre, Tere Irastortza, que componen una vision de las distintas maneras de hacer poesia que se produce en la actualidad en lengua vasca.

Laberintoaren oroimena gaur-gaurko euskal poesia ulertzeko ahalegin garrantzitsua da. Autoreak dioen bezala, euskal azterketak gerra aurrean amaitzen dira, Lizardi eta Lauaxetaz honantza ausartuko ez balira bezala beren poesiari buruzko begirada zorrozten. Jon Kortazarrek horixe du, besteak beste, alde: Gabriel Aresti eta Jon Miranderengandik gaurko poesia gazteena bitartean egindako azterketaren ausardia eta diagnosiaren zorrotza.