Juan Luis Zabala

Iker mutiko lotsati eta bakarti bat da. Amak lan egin behar duela-eta, egunero berak bakarrik joan behar du etxetik eskolara. Bidean dago Zabale baserria, eta bertan txorimalo bat. Haren ondoan esertzeko ohitura hartuko du, eta hari kontatzeko bere kezka, beldur eta buru-hausteak. Eskolan, berriz, jende berria dabil, hala nola Maider, eta hainbat plan sortuko dira, kanpalekura joatea adibidezSentiberatasunez beteriko istorioa kontatzen digu Juan Luis Zabalak, eguneroko bizitzari emozio ukitu bat eransten diona, gristasunaren erdian bizipozaren kolorea sartzen, eta sentipen horrekin guztiz bat egiten dute Maite Gurrutxagaren marrazkiek, xarmaz eta magiaz beterikoek.

Mozoloa bere habiatik irten gabe bizi da orain; lehen bezala. Lehen lotsagatik izan zen; orain beldurragatik. Ipuin tradizionala eguneratu dute egileek album ilustratu honetan.

Narrativa

El protagonista de Txistu y yo es redactor de la sección de cultura del diario Berria. Cuando el veterinario diagnostica una enfermedad a Txistu, el perro de la casa, comienza a escribir sobre su relacion con el animal. Le resulta placentero y satisfactorio escribir fuera del trabajo diario, y asi se anima a escribir sobre otros temas: el desapego que siente por la cultura es uno de los mas recurrentes. Una prueba de ese desapego es que supo de la muerte de Jose Saramago escuchando Radio Marca.Un atardecer, paseando por los alrededores de casa con Txistu, encuentra un cadaver, lo que le introducira inesperadamente en una trama policial bastante patetica. A partir de ahi, unira el relato de los acontecimientos de la trama con reflexiones sobre muchos temas: el compromiso politico, el conflicto del Pais Vasco, la xenofobia, la aporofobia, el feminismo, la felicidad, la alienacion, el futbol, la Real SociedadPor medio un alter ego sin disimulos, he escrito sobre mi, pensando que asi lo hacia tambien sobre mi sociedad y mi tiempo, ha declarado el autorEl protagonista de Txistu y yo es redactor de la sección de cultura del diario Berria. Cuando el veterinario diagnostica una enfermedad a Txistu, el perro de la casa, comienza a escribir sobre su relacion con el animal. Le resulta placentero y satisfactorio escribir fuera del trabajo diario, y asi se anima a escribir sobre otros temas: el desapego que siente por la cultura es uno de los mas recurrentes. Una prueba de ese desapego es que supo de la muerte de Jose Saramago escuchando Radio Marca.Un atardecer, paseando por los alrededores de casa con Txistu, encuentra un cadaver, lo que le introducira inesperadamente en una trama policial bastante patetica. A partir de ahi, unira el relato de los acontecimientos de la trama con reflexiones sobre muchos temas: el compromiso politico, el conflicto del Pais Vasco, la xenofobia, la aporofobia, el feminismo, la felicidad, la alienacion, el futbol, la Real SociedadPor medio un alter ego sin disimulos, he escrito sobre mi, pensando que asi lo hacia tambien sobre mi sociedad y mi tiempo, ha declarado el autor

Poesia vasca

Liburu honek Euskaltzaindiaren lehen ehun urteen nondik norakoak kontatzen ditu,hiru plano txirikordatuz: Euskaltzaindiaren ibilbideari buruzko fikziozko ikastaro bat; Euskaltzaindiarenhistoriako hainbat pasarteren kontaketa zuzena eta Euskaltzaindiaren historiarako hainbat testu garrantzitsu, hitzez hitz jasota. Dena argazki ugariz ilustratuta.

Bukatu da. Gizakiak dimititu egin du eta AGK Agintaritza Global Konputarizatuaren eskuetan gelditu da mundua. Dena da berria hemen: BKS Banakako Konexio Sistema, IZE Ilargiko Zerbitzu Estazioa, ONO Osasun Neurgailu Orokorra, LBG Lurraren Behaketarako Sateliteak, COVID-37 gaitz birikoa Azkar etxekotu ditu gizakiak, ordea, eta Donostiako kaleetan androide polizien azpitik dabil orain, Arbas haranean bizikleta gainean hegan, Ilargitik jaiotetxearen eraisketa behatzen. Euskal Herri independentea, iritzilari neurolana, zituenik ez zekien umeen aita, Bowieren itzala, Marteko margolari helduaren desira, adimen artifizialaren meneko editorea eta beste gurutzatzen dira, hala, hamabost kontakizun hauetan. Egungo politiken biharko agertoki posibleak dira Juan Luis Zabalak zientzia fikziora egin duen hurbilpenean irudikatu dituenak. Irakurlearen esku dago erabakitzea Dimisioa distopia goxoa den, edo utopia triste eta etsia. "

Berria egunkarian kultura arloko kazetaria da Txistu eta biok nobelako pertsonaia nagusia. Albaitariak Txisturi, etxeko txakurrari, gaitz bat diagnostikatu dionean, harekin duen harremanaz idazten hasi da. Lanetik aparteko idazketa libreari gustua hartuta, bere beste hainbat kontu jorratzeari ekiten dio. Kulturarekiko sentitzen duen desatxikimendua du aipagai nagusietako bat; desatxikimendu horren frogatzat du, adibidez, Jose Saramagoren heriotzaren berri Radio Marca entzunez jakin izana.Ilunabar batez, Txisturekin etxe inguruko paraje bakarti batean paseatzen ari dela, hilotz bat aurkitu, eta horrek, ustekabean, trama poliziako patetiko samar batean barneratuko du kazetaria. Tramako gertakarien kontaketa gai askori buruzko gogoetekin uztartuko du: konpromiso politikoa, Euskal Herriko gatazka, xenofobia, aporofobia, feminismoa, zoriontasuna, alienazioa..."Disimulurik gabeko alter ego bat baliatuz, neure buruaren autokritikatik abiatutako kritika soziala egiten saiatu naiz", adierazi du egileak.Berria egunkarian kultura arloko kazetaria da Txistu eta biok nobelako pertsonaia nagusia. Albaitariak Txisturi, etxeko txakurrari, gaitz bat diagnostikatu dionean, harekin duen harremanaz idazten hasi da. Lanetik aparteko idazketa libreari gustua hartuta, bere beste hainbat kontu jorratzeari ekiten dio. Kulturarekiko sentitzen duen desatxikimendua du aipagai nagusietako bat; desatxikimendu horren frogatzat du, adibidez, Jose Saramagoren heriotzaren berri Radio Marca entzunez jakin izana.Ilunabar batez, Txisturekin etxe inguruko paraje bakarti batean paseatzen ari dela, hilotz bat aurkitu, eta horrek, ustekabean, trama poliziako patetiko samar batean barneratuko du kazetaria. Tramako gertakarien kontaketa gai askori buruzko gogoetekin uztartuko du: konpromiso politikoa, Euskal Herriko gatazka, xenofobia, aporofobia, feminismoa, zoriontasuna, alienazioa..."Disimulurik gabeko alter ego bat baliatuz, neure buruaren autokritikatik abiatutako kritika soziala egiten saiatu naiz", adierazi du egileak.

Es una novela amena, viva y entretenida en la que el autor describe, tomando como base hechos reales pero recurriendo con libertad y frecuencia a la ficción, el ambiente que vivió en los primeros años de la decada de los 80 en su localidad natal, en donde la Asamblea de Jovenes ocupo varios locales -gaztetxes- y sufrio varios desalojos en su intento de romper con el mundo cerrado, conservador y previamente planificado al que sus padres y la autoridad competente les querian empujar. La novela muestra distintos tipos y grados de rebeldia juvenil: el enfoque abertzale de Julen, el asamblearismo "acrata" de Antijos, el nihilismo de Shepe...

Euskaltzaindiaren historia ahalik eta modurik atsegin eta entretenigarrienean kontatzen du Euskaltzaindia, euskararen 100 urteko laguna komikiak. 72 orrialde ditu guztira, azal gogorra, koloretan argitaratu da eta lau ataletan banatuta dago.

Askotariko ipuinak biltzen ditu liburu honek. Zortzi dira guztira, baina lehenengoa, liburuari izenburua ematen diona, labur-laburra da eta atariko soiltzat har daiteke. Umeak helduen okerreko uste eta jokabideen lekuko dira kontakizun ia guztietan. Kasu askotan, sarrerako ipuinean bezala, aita da oker dagoena.

Feminismoan eta ekologian, injustiziaren aurka eta gizarte bidezko eta bizigarriago baten alde borrokatu dira Eider eta Harkaitz. Ez dute damurik, ez diote ekologista eta feminista izateari utzi, baina militantziaren alde ilunaz ere jabetu dira gaztaroko urteetan aurrera egin ahala. Horretaz hasi dira solasean Andoaindik abiatuta Leitzarango bailaran zehar bizikletan egiten ari diren txangoan, jakin gabe Leitzan kontu horiekin zerikusia duen ezusteko latza jasoko dutela.