Laura Tato Fontaíña

0

Catálogo de noticias sobre teatro aparecidas na prensa e noutras publicacións periódicas, que se encontran actualmente reunidas nos ricos fondos da Biblioteca-Arquivo Teatral Francisco Pillado Mayor

Este volume estuda e analiza dúas facetas do grande polígrafo que foi Ramón Otero Pedrayo: a dramática e a cinematográfica. O seu convencemento de que sen unha grande cidade o teatro galego non poderia ser convenientemente actualizado levouno a non lle dedicar demasiados esforzos antes de 1936, mais nos anos de reclusion en Ourense, durante a ditadura do Xeneral Franco, ademais de chegar a conclusion de que se equivocara, descubriu a potencia do cinema como instrumento ideoloxico. O presente traballo contextualiza a sua obra dramatica dentro do programa de renovacion do sistema literario planificado pola xeracion das Irmandades e o grupo Nos e, a partir da nova documentacion achegada, analiza a relacion de Ramon Otero Pedrayo, na decada dos anos 50, co cinema en xeral e coa produtora Suevia Films en particular. Por ultimo, comentanse os seus textos dramaticos e guions.

Recomendaciones de carácter ortográfico, diacrítico y ecdótico para la edición de los cancioneros medievales gallego-portugueses.

Volumes monográficos con grande aportación de datos sobre períodos e temas concretos. Pola cantidade e mentalidade dos autores o producto final combina unidade e pluralidade de interpretación. Un traballo que conta co entusiasmo de todos porque nel tratamos de rescatar a memoria historica da nosa nacion, imprescindibel tanto para calquera proxecto colectivo como para unha convivencia en liberdade.

A historia do Teatro Galego é aínda unha das materias pendentes da nosa crítica literaria. Cada estudioso aportou a súa propia periodización, aspirando a cubrir os desaxustes e incoherencias que atopaba na breve historiografia dramatica, nun intento de racionalizar unha serie de datos e datas que semellaban dislocados.Este libro non e un intento mais. Sen prescindir da tradicion historiografica, a autora deste traballo volveu as fontes orixinais, as publicacions periodicas e aos arquivos publicos e privados, para comprobar que todos eses datos eran certos, e asi puido documentar que moitas dasverdadesadmitidas como incuestionabeis pola critica estaban erradas