Manuel Portas

Premio García Barros 2015 Editorial Galaxia publica Lourenço, xograr, novela coa que Manuel Portas obtivo o Premio García Barros do ano 2015. A obra premiada no certame que organiza o Concello da E

Denso recendo a salgado son os fragmentos dun espello escachado por un golpe; as páxinas dunha intensa novela con moitas novelas dentro; unha historia de historias fragmentarias e ocasionais, tecida con fios multicolores de personaxes que se entrelazan dende unha aparente desconexion inicial para acabar nunha frenetica sinfonia vital, traxica e vibrante, trepidante, delicada, por veces romantica, e a un tempo crua e dura como a realidade que lle serve de marco de referencia.Ao longo da novela, aparecen vidas anonimas e singulares que teñen en comun a pertenza a unha xeracion de mozos e mozas nados nunha vila mariñeira que poderia ser calquera das que se deitan na Ria de Arousa. Coas suas mudanzas de ritmo, cos panos de fondo das bateas, do narcotrafico e de Compostela, Denso recendo a salgado e como unha montaña rusa que nos fai sentir a vertixe da existencia.Denso recendo a salgado son os fragmentos dun espello escachado por un golpe; as páxinas dunha intensa novela con moitas novelas dentro; unha historia de historias fragmentarias e ocasionais, tecida con fios multicolores de personaxes que se entrelazan dende unha aparente desconexion inicial para acabar nunha frenetica sinfonia vital, traxica e vibrante, trepidante, delicada, por veces romantica, e a un tempo crua e dura como a realidade que lle serve de marco de referencia.Ao longo da novela, aparecen vidas anonimas e singulares que teñen en comun a pertenza a unha xeracion de mozos e mozas nados nunha vila mariñeira que poderia ser calquera das que se deitan na Ria de Arousa. Coas suas mudanzas de ritmo, cos panos de fondo das bateas, do narcotrafico e de Compostela, Denso recendo a salgado e como unha montaña rusa que nos fai sentir a vertixe da existencia.

Premio García Barros 2015Editorial Galaxia publica Lourenço, xograr, novela coa que Manuel Portas obtivo o Premio García Barros do ano 2015. A obra premiada no certame que organiza o Concello da Estrada en colaboracion coa Secretaria Xeral de Politica Linguistica tratase dunha novela historica que recrea o periodo medieval en Galicia a traves da peripecia dun xograr.En opinion do xurado, nesta obra de Manuel Portas destaca a contribucion da novela a divulgacion da historia e da literatura medieval galegas por medio dun personaxe pouco coñecido, o xograr Lourenço, que constitue a porta pola que nos asomamos non so aos conflitos politicos que determinaron o que hoxe somos como pais senon tamen as vidas entrelazadas das distintas clases sociais da epoca.Mediado o seculo XIII, Lourenço, un rapaz, un humilde vilan, soña con ser trobador. Como xograr do cabaleiro Joam Garcia de Guilhade, buscara fortuna nas cortes peninsulares no empeño de que a sua arte sexa recoñecida polos escritores contemporaneos. Nin as burlas, nin os desprezos clasistas, nin as penalidades das continuas viaxes, nin sequera as descualificacions sobre os seus dotes literarios conseguiran vencer a sua ferrea vontade. Unha morea de poetas, moitos deles nobres sen diñeiro, pululan polas cortes a procura do favor do rei. Eles non van consentir...

Amor en alpargatas non é unha historia real, aínda que podería selo. Por veces, os personaxes desta novela presentan reminiscencias biográficas que facilmente resoan na nosa memoria colectiva recente. En pouco mais de vinte minutos, no medio dun cemiterio deserto, as lembranzas selectivas do amor de Sara e de Lucia erixense na particular despedida que lle tributan a Senen, un nacionalista anonimo, un de tantos bos e xenerosos que padeceron as consecuencias das loitas fratricidas que ciclicamente sacoden o nacionalismo galego. E nese contexto temporal, politico e emocional no que se desenvolven as historias de amor que percorren a novela, por forza fragmentarias, obrigatoriamente parciais, mais que no seu conxunto permiten intuir unha foto fixa, se non real, si realista, dunhas vidas coas alforxas cargadas de verosimilitude.Amor en alpargatas non é unha historia real, aínda que podería selo. Por veces, os personaxes desta novela presentan reminiscencias biográficas que facilmente resoan na nosa memoria colectiva recente. En pouco mais de vinte minutos, no medio dun cemiterio deserto, as lembranzas selectivas do amor de Sara e de Lucia erixense na particular despedida que lle tributan a Senen, un nacionalista anonimo, un de tantos bos e xenerosos que padeceron as consecuencias das loitas fratricidas que ciclicamente sacoden o nacionalismo galego. E nese contexto temporal, politico e emocional no que se desenvolven as historias de amor que percorren a novela, por forza fragmentarias, obrigatoriamente parciais, mais que no seu conxunto permiten intuir unha foto fixa, se non real, si realista, dunhas vidas coas alforxas cargadas de verosimilitude.

A da prima Concha é, sen dúbida, unha historia singular. Homes singulares na vida, se cadra, hai moitos. Algúns mesmo chegan a ser recoñecidos pola forza desa singularidade. No caso das mulleres -se cadra non, seguro-, o recoñecemento e para moi poucas. A vara de medir non e a mesma. Mais elas estan ai, Concha esta ai. So de cando en vez, a vida anonima dalgunha muller coma ela sae a luz e erixese, grandiosa, na afirmacion da sua rebeldia. A familia Pereira, o clan de Concha, alicerzaba a sua identidade na gran mentira da aparencia. So Fernando foi quen de buscar a verdade da sua curma. A historia da Faneca Brava non e das que se escriban con pomposas letras maiusculas, pero e tan real e intrigante que enche ao lector ou lectora do desexo de pescudar toda a verdade sobre esa ovella negra dunha familia que a fixo desaparecer da sua existencia.A da prima Concha é, sen dúbida, unha historia singular. Homes singulares na vida, se cadra, hai moitos. Algúns mesmo chegan a ser recoñecidos pola forza desa singularidade. No caso das mulleres -se cadra non, seguro-, o recoñecemento e para moi poucas. A vara de medir non e a mesma. Mais elas estan ai, Concha esta ai. So de cando en vez, a vida anonima dalgunha muller coma ela sae a luz e erixese, grandiosa, na afirmacion da sua rebeldia. A familia Pereira, o clan de Concha, alicerzaba a sua identidade na gran mentira da aparencia. So Fernando foi quen de buscar a verdade da sua curma. A historia da Faneca Brava non e das que se escriban con pomposas letras maiusculas, pero e tan real e intrigante que enche ao lector ou lectora do desexo de pescudar toda a verdade sobre esa ovella negra dunha familia que a fixo desaparecer da sua existencia.

Moitas veces, case sempre, as cousas non son o que parecen. Hai matices, recendos, sombras, que condicionan a visión que temos da realidade, de calquera realidade. Nas cousas do amor tamén. En especial nas cousas do amor. A subxectividade innata dos sentimentos abrocha por riba das palabras e fai que a atraccion se alimente ou se esfarele, se condense ou se dilua. Nisto, os protagonistas de "Cadencias" non son unha excepcion. Nunha Barcelona de trazos tenues, tres personaxes, ela, el e Elisa, percorren a vida no gume imperceptible entre o amor e o sexo, entre a urxencia do intimo e o pozo profundo da soidade. "Cadencias" e o bosquexo dun cadro impresionista sobre o amor e o desamor. Ou se cadra non.Moitas veces, case sempre, as cousas non son o que parecen. Hai matices, recendos, sombras, que condicionan a visión que temos da realidade, de calquera realidade. Nas cousas do amor tamén. En especial nas cousas do amor. A subxectividade innata dos sentimentos abrocha por riba das palabras e fai que a atraccion se alimente ou se esfarele, se condense ou se dilua. Nisto, os protagonistas de "Cadencias" non son unha excepcion. Nunha Barcelona de trazos tenues, tres personaxes, ela, el e Elisa, percorren a vida no gume imperceptible entre o amor e o sexo, entre a urxencia do intimo e o pozo profundo da soidade. "Cadencias" e o bosquexo dun cadro impresionista sobre o amor e o desamor. Ou se cadra non.

Dar a coñecer a historia social da nosa lingua e as claves que explican a súa situación actual, e facilitar a comprensión do papel que nos corresponde a todos e cada un de nós no proceso de normalizacion son os obxectivos perseguidos. O resto pertence as entrañas. Coñecemento e sentimento: eis a combinacion necesaria para a galeguizacion.

Premio Blanco Amor 2018A vida está chea de casualidades, de situacións baixo o ditado das coincidencias e os caprichos do destino. O curso para a recuperación do carné de conducir é un lugar e un tempo no que cadran un mangado de homes e mulleres singulares mais que teñen algo en comun. Descoñecidos entre si, as circunstancias fan que agora aparezan como o que son: persoas solitarias, mozos a espreita, biografia indecisas e, asi e todo, dispostas a arriscarse para conseguir unha pingas de cariño. Por puntos e o retrato -por veces sentimental, por veces traxicomico, outras acedo e corrosivo- dunha realidade proxima e cotia que endexamais deixa de ser sorprendente. Entre venres e sabados, durante catro xornadas, os personaxes desta novela deixan entrever as suas grandezas e as suas miserias, as suas coitas, os seus devezos e inseguridades. A mala sorte contraponse a esperanza, a frustracion vaina frear un futuro ainda aberto: a pesar de todo, poida que o amor ocupe a mesa do lado.

Ás veces, cando temos problemas que non sabemos como resolver, cómpre afastarse da realidade e contemplala a distancia. Para que non nos acabe por engulir. Iso é, nin máis nin menos, o que lle acontece a Daniel, o protagonista desta novela. En plena crise persoal e economica, acentuada por un escuro asunto fraudulento do que foi vitima, decide aproveitar as vacacions de Nadal para descansar lonxe, nunha praia paradisiaca de Tailandia. So para iso, para que as ameazadoras circunstancias que o abafan, un matrimonio fracasado, un negocio de antiguidades en decadencia, unha familia que lle reclama responsabilidades desmedidas e unha ansia de liberdade que xa parece ilusion va, queden un tempo a marxe e deixen albiscar un horizonte novo. Mais, cando xa esta a piques de volver para a casa, aos serios problemas do negocio familiar e a sua contraditoria vida sentimental sumaselle un acontecemento inesperado que vai complicar ainda mais a sua maltreita existencia. Con Unha cervexa Chang, Manuel Portas explora mares narrativos que nunca antes navegara, introducindonos no mundo da investigacion pseudodetectivesca, no do comercio ilegal dos tesouros perdidos, nunha trama en que nada e o que a priori pode parecer.

A prima Concha é unha muller singular. Homes singulares sempre os houbo. Algúns chegan a ser recoñecidos por esa singularidade. No caso das mulleres —se cadra non, seguro—, o recoñecemento é para moi