Manuel Rivas, página 2 de 11

Arthur Trott es un joven periodista inglés cuya familia vivió largas temporadas en la lejana y desconocida España; de este pasado, por tanto, ha heredado un buen dominio de la lengua de Cervantes. El redactor jefe del periódico donde trabaja, aprovechando esta tesitura, decide enviarlo a Salamanca para escribir un artículo sobre el marrano de San Antón. Este viaje a Castilla, le servirá al joven Arthur tanto como aprendizaje sentimental y formativo como para constatar las grandes diferencias culturales que separan un país de otro. A través de su inseparable bloc de notas, el periodista nos confesará sus más íntimas reflexiones acerca de aquellos temas primordiales del ser humano, el amor, la muerte, la soledad, el miedo.

Na casa do avó do pequeno Simón, un día de festa apareceu dacabalo dunha avestruz o Chancho Colorao, un home robusto, moi fachendoso, vestido de traxe e botas de montar. Mais, cando Simón deulle por sorpresa unha puñada ao sombreiro do xiganton, o sombreiro non foi caer no chan, deu unha reviravolta no ar con moito xeito, saiu voando e botouse a cantar: "liroliro, liroliro". "E o sombreiro Chichiriteiro", berrou con alegria o avo de Simon. Mentres todos ficaban apampados, Simon foise correndo detras de sombreiro tan especial, a correr, a correr por leiras, prados, soutos e camiños. Asi arrinca O sombreiro Chichiriteiro, o primeiro conto de Manuel Rivas para lectores miudos, ilustrado poal xenial Patricia Castelao. Unha historia de amizade dun sombreiro moi especial, o Chichiriteiro, e dun neno valente chamado Simon, que viaxaran xuntos ao corazon do mundo.Na casa do avó do pequeno Simón, un día de festa apareceu dacabalo dunha avestruz o Chancho Colorao, un home robusto, moi fachendoso, vestido de traxe e botas de montar. Mais, cando Simón deulle por sorpresa unha puñada ao sombreiro do xiganton, o sombreiro non foi caer no chan, deu unha reviravolta no ar con moito xeito, saiu voando e botouse a cantar: "liroliro, liroliro". "E o sombreiro Chichiriteiro", berrou con alegria o avo de Simon. Mentres todos ficaban apampados, Simon foise correndo detras de sombreiro tan especial, a correr, a correr por leiras, prados, soutos e camiños. Asi arrinca O sombreiro Chichiriteiro, o primeiro conto de Manuel Rivas para lectores miudos, ilustrado poal xenial Patricia Castelao. Unha historia de amizade dun sombreiro moi especial, o Chichiriteiro, e dun neno valente chamado Simon, que viaxaran xuntos ao corazon do mundo.

A Milu pareceulle que algo malo rodeaba a súa casa. Era moi raro perder as cancións e perder o bolso e perder o pan. E mesmo os pais, ás veces perdíanse e non volvían á casa. Pero ela tiña a Nana. Estaba todo o tempo soa con ela e non a perdería. “Milu” relata as vivencias dunha nena en apuros. Cando o seu pai deixa de cantarlle cancións e a súa nai deixa de ter expectativas, unha pequena televisión convértese na súa única compañía. Milu é a voz de moitos nenos e nenas que padecen situacións de desvantaxe social e non poden gozar do seu dereito a vivir en familia. Pero a súa historia lémbranos que hai lugar para a esperanza.

Aquest llibre constitueix un repàs panoràmic del que significa i ha significat al llarg dels anys el concepte Catalunya-ciutat en oposició a algunes concepcions que redueixen tot el nostre país, Catalunya, a la seva capital, Barcelona. L'arquitecte Ribas i Piera pretén anar més enllà d'aquest concepte i, tot reconeixent que Barcelona ha estat i és la garant de la identitat catalana, vol posar en valor la xarxa de pobles i ciutats que vertebren el territori català, així com la seva gent i les múltiples potencialitats del país. Les extraordinàries precisions de l'autor, un profund coneixedor del territori, adverteixen del perill de confrontar políticament Barcelona i Catalunya i que cal tendir cap a la Catalunya-ciutat, entesa com a sinònim de progrés, equilibri i benestar.

The theme of non-communication in human relationships in a world saturated with information is the connecting thread in this collection of stories. The mystery of light in Vermeer's famous painting inspires a writer; a travelling lingerie salesman is helped by a rock musician as he waits for his runaway son; an emigrant describes his experiences in Havana to his nephew; a thief, killed while robbing a bank, recounts his love story. Non-communication in a world saturated with information is the connecting theme in this lively collection of stories by the author of The Carpenter's Pencil. The everyday lives of Rivas's unforgettable characters may be desperate and harsh, filled with pain and solitude, but humour and tenderness always redeem them. Vermeer's Milkmaid includes the three stories that comprise Butterfly's Tongue, upon which Jos- Luis Cuerda's acclaimed film of the same title is based.

Este libro recolle setenta e cinco textos xornalísticos (columnas e reportaxes) que posúen densidade humana, rebordan credibilidade e esperanza porque están escritos dende a profundidade da vida, dende exe xornalismo intencional que fixa un obxectivo e pretende provocar algún tipo de cambio.

Premio Torrente Ballester 1995 Premio Nacional de Literatura 1996 Dezaseis narracións que enxergan o milagre do mundo no soño dun saxofonista ou na brancura luminosa do leite fresco. Este libro, un dos máis recoñecidos do autor, é un conxunto de relatos que rescatan a grandeza do pequeno. Manuel Rivas ofrécenos unha interpretación lírica, dura e delicada á vez, dun país habitado polo tempo e por xentes que reclaman o seu dereito a ter unha historia que contar. Un libro de extrema sensibilidade, que contén os contos que foron levados ao cine no filme A lingua das bolboretas. Premio Nacional de Narrativa e Premio Torrente Ballester, este libro de relatos de Manuel Rivas (A Coruña, 1957) supuxo a súa consagración definitiva como narrador. Un orixinal universo literario que enxalza a grandeza do pequeno, que descobre o milagre do mundo no soño dun saxofonista ou na brancura luminosa do leite fresco. Unha ollada dura e, ao tempo, delicada sobre ese territorio no que a realidade linda cos soños, onde se agocha a verdade de cadaquén.

A literatura vem a ser a nossa intra-história e o caminho que aqui vai abrindo a escrita é uma passagem clandestina, com troços inquietantes, que nos conduz à paisagem da emoção. Os relatos de As Chamadas Perdidas rebelam-se contra a fatalidade. Os personagens lutam, corpo a corpo, contra a tristeza. Fazem-se fortes no seu fio de esperança e com os seus socos de humor e ironia.

O lapis do carpinteiro é unha historia de amor, melancolía e liberdade. Un grande amor en tempo de guerra e posguerra que chega ós nosos días entre Marisa Mallo, unha fermosa moza de Fronteira, filla dunha familia reaccionaria e o médico republicano Daniel Da Barca, posuídor da beleza tísica e seguidor da teoría da realidade intelixente do doutor Nóvoa Santos. Fronte a eles a mirada escrutadora dun home que non tiña medo, Herbal, o garda da cadea da Falcona que verá restaurada a súa condición de ser humano por obra e gracia de tantas formas de amor como o lapis do carpinteiro lle foi ensinando a debuxar. O lapis do carpinteiro é testemuño dunha traxedia curativa, unha metáfora de tódalas guerras, unha loita contra o esquecemento que demostra o poder salvífico do amor. Esta excepcional novela ficará no lector gravada coma un engrama, coma o sulco dunha cicatriz que rescata o mellor da nosa memoria.

A lingua das bolboretas é un relato incluído no libro ¿Que me queres amor?, que no 2005 Galaxia tira do prelo nunha edición especial , ilustrada por Miguelanxo Prado e publicada coa colaboración da Asociacion AIAN de Vigo.Manuel Rivas obtivo o Premio Nacional de Literatura no ano 1996 co libro ¿Que me queres amor?, que anteriormente tamen recibira o premio Torrente Ballester. Un dos relatos incluidos neste libro e A lingua das bolboretas, que a finais do ano 2005 Editorial Galaxia edita cun deseño especial, ilustrado por Miguelanxo Prado, un dos grandes debuxantes galegos. Unha publicacion que conta coa colaboracion da Asociacion AIAN de comerciantes de Vigo. O orixinal universo literario de Manolo Rivas unido a capacidade plastica para explicar emocions e retratar personaxes e ambientes de Miguelanxo Prado poñen nas mans de lectores e lectoras unha senlleira edicion de A lingua das bolboretas. O relato de Manuel Rivas, que xa se atopa entre os contos de meirande popularidade da literatura galega, segue a soprender e emocionar nesta nova edicion na que as ilustracions botan unha luz diferente sobre un texto que gaña matices e intensidade con cada nova lectura.

The Low Voices is a novel about life, it is life itself telling stories, it is the memory of the quiet voices of the people I got to know. The Low Voices draws on a patchwork of memories from Rivas' early life under Franco. There's his beloved elder sister, Maria, who dies young; his mother, the verbivore; his father, a construction worker with vertigo; and a supporting cast of local priests, chatty hairdressers, wolf hunters and monstrous carnival effigies. The book is full of wonderful personal stories, set against a background of the ravages of the Spanish Civil War and its aftermath at home, and the wider world as Coca-Cola sets up a factory nearby and news comes in of men landing on the moon. A brilliant coming-of-age novel from one of Spain's greatest storytellers, The Low Voices is a humorous and philosophical take on memory, belonging, and the nature of storytelling itself.

Manuel is growing up in Franco's Spain. He adores his elder sister, María, and they are watched over by their mother, who enjoys reciting poetry, and their father, a construction worker with vertigo. Beyond the walls of the house, he encounters chatty hairdressers and priests, wolf hunters and monstrous carnival effigies.The community is still haunted by the civil war, yet Manuel's world is changing. Coca-Cola opens a factory nearby and news arrives of men landing on the moon. This is a story about family, memory and the experiences that make us who we are.

Manuel Rivas nous prouve une fois de plus qu'il est, par son écriture et par sa sensibilité, l'un des auteurs espagnols les plus remarquables de sa génération. Chacune de ses nouvelles nous offre ici une vision intense et poétique de la Galice et des Galiciens, ce peuple de paysans et de pêcheurs habitués depuis toujours au dur combat contre la misère et les intempéries. Rivas nous fait entendre leurs voix et, avec un respect sans faille pour la fragilité des hommes, dessine en profondeur la trame variable des rêves et des peurs qui donne une forme à leur existence. Ainsi l'émigré malade qui survit grâce au souvenir de la fille qu'il avait tant désirée (« Le perroquet de La Güaira ») ou l'adolescent affamé dévorant le pain de ses frères (« La flûte de pain ») expriment un amour pour la vie qui fait leur force et leur faiblesse, mais qui, surtout, est au-delà de tout jugement. C'est bien cet amour qui infléchit le cours de l'histoire dans « La langue des papillons » et nous fait découvrir - ressentir - dans les dernières lignes comment la fidélité d'un seul enfant peut être plus puissante que la lâcheté et la trahison de tout un village.

Como cuando las paredes oyen a los amantes, esta nueva obra del autor de La lengua de las Mariposas y El Lápiz del Carpintero no huye de la realidad sino que reclama más y más: ¡Más realidad!. Son relatos que se rebelan contra la fatalidad. En ellos surgen siempre personajes que luchan, cuerpo a cuerpo, contra la adversidad y la tristeza. Se hacen fuertes con su brizna de esperanza, con sus puñetazos de humor e ironía.

O protagonista de Os comedores de patacas é Sam, un adolescente enganchado na droga que habita nos lindes da delincuencia. A vida de Sam, retratada desde o profundo lirismo e a poesía íntima que emana da narrativa de Manuel Rivas, movese a cabalo entre dous espacios, entre duas culturas, a urbana e a rural, que se xuntan no sincretismo que preside a cotianidade deste adolescente galego. O paro, o walkman, o telefono, o rap, os colegas, o contacto co sexo, o ruido dos tractores, o poder da amizade, as ensoñacions do protagonista, un accidente de coche, a incomunicacion, ese Algo que Sam se mete, o reencontro coa aldea, a avoa... constituen os referentes vitais dun protagonista tenro e entrañable, que camiña pola vida empuxado polo optimismo. O Manuel Rivas de Os comedores de patacas e un escritor limpo, que tece a sua narrativa desde a sinxeleza, o humor e unha inesgotable capacidade para contar con axilidade, con ritmo e con precision.O protagonista de Os comedores de patacas é Sam, un adolescente enganchado na droga que habita nos lindes da delincuencia. A vida de Sam, retratada desde o profundo lirismo e a poesía íntima que emana da narrativa de Manuel Rivas, movese a cabalo entre dous espacios, entre duas culturas, a urbana e a rural, que se xuntan no sincretismo que preside a cotianidade deste adolescente galego. O paro, o walkman, o telefono, o rap, os colegas, o contacto co sexo, o ruido dos tractores, o poder da amizade, as ensoñacions do protagonista, un accidente de coche, a incomunicacion, ese Algo que Sam se mete, o reencontro coa aldea, a avoa... constituen os referentes vitais dun protagonista tenro e entrañable, que camiña pola vida empuxado polo optimismo. O Manuel Rivas de Os comedores de patacas e un escritor limpo, que tece a sua narrativa desde a sinxeleza, o humor e unha inesgotable capacidade para contar con axilidade, con ritmo e con precision.

Oito contos de nadal reunidos nun volume singular, de grande formato e encadernación acortonada, que constitúe un feito único na edición en lingua galega. A recuperación do clasicismo narrativo do conto emotivo, que frecuentara Emilia Pardo Bazan, transformado por Manuel Rivas en unidades de emocion, reinventadas visualmante por Miguelanxo Prado. O dialogo expansivo entre estas duas miradas sensibles converten a este libro nunha buguina de esperanza. Oito historias acontecidas nos dias de nadal, imaxes dunha realidade luxada pola incerteza do noso tempo e transformadas pola alquimia da memoria.

Publicados originalmente com o título Un Millón de Vacas , os contos reunidos em O Segredo da Terra são já uma referência indispensável na obra de Manuel Rivas e um autêntico clássico da recente literatura galega. Contos escritos com uma prosa limpa e sincera, cheia de ternura, de graça e vivacidade, através da qual sentimos as asperezas e as fendas da terra nestas histórias embebidas de ingenuidade, de optimismo e de ironia. Esta é a Galiza quotidiana, descrita com grande sensibilidade e com a explosão de humor que brota dos contrastes e da espontaneidade. Esta é a escrita ágil, sagaz e rica do que é hoje o escritor galego mais universal.

1936. Dans une prison galicienne, peu après le coup d'État de Franco, un jeune peintre anarchiste dessine avec un crayon de charpentier le célèbre Porche de la Gloire de la cathédrale de Saint Jacques-de-Compostelle. Il prête aux différents personnages bibliques les gestes et le visage de ses camarades de captivité, tous condamnés à être assassinés lors d'une des sordides exécutions sommaires organisées par les fascistes. Le garde civil Herbal, chargé de surveiller les prisonniers politiques, suit en secret la progression du dessin et, le soir où, sur l'ordre de ses supérieurs, il tire une balle dans la tête de l'artiste, il ne peut s'empêcher de ramasser le crayon. Il est alors bien loin de se douter qu'à chaque fois qu'il le posera sur son oreille, celui-ci lui parlera avec la voix de la victime. Un petit chef-d'?uvre de finesse et de sensibilité qui s'élève tel un chant d'espoir au milieu des horreurs de la guerre.