Miren Agur Meabe

Bioletak hazten zaizkit ezpainen bueltan. Udaberriko / euriak bustita. / Beren urdinak gogorarazten dit / zein ederrak / izan daitezkeen / bakarrik dauden gauzak. Nola irakurri Diane Wakoski izeneko poeta baten hitzak hilda agertu den ikasle baten pusken artean?Egunero etxerakoan bizkar gainera igotzen zaizkion itzalez inguratuta bizi da, basoan, kontakizun honetako protagonista, Agurtzane. 0 urte beteak, atezaina da ikastetxe batean eta bi egiteko nagusi ditu: osasun mental arazoak dituen ahizpaz arduratu eta berriz loratzeko sentitzen duen irrika asetu. Irati Beraza ikaslearen gorpua Artxandan agertu izanak, ordea, detektibe amateur bilakatuko du. Lagunak, txakur adoptatu bat, urtegia, iraganeko absentziak eta maitale berri bat gurutzatuko dira bere bizimoduan. Ezustekoz betetako bakardadea, basoko argi eta soinuekin nahastean.Poema bidez idatzitako nobela da Miren Agur Meaberen lan hau, pertsonaia arrunt baten epopeia xumea, thriller ukituekin.

Udaberriko egun euritsu batean, Kattak eta Sarek ostadarra topatu dute. Zer ote dago beste muturrean? Urrez beteriko lapikoa? Ala beste zerbait, agian?

Malena au pair gisa etorri da Buenos Airestik Euskal Herriko kostaldeko familia batera, haurrak zaindu eta etxeko lanak egitearen truke euskara ikastera. Familia horretan dagoen denboraldian, hainbat jenderekin harremanak izango ditu, batzuk atseginak eta beste batzuk mingotsak, eta aspaldi-aspaldi Argentinara joan zen birraitonaren baserria ezagutzeko aukera ere izango du.

Na Tita Llorens (Ciutadella, 1968) és una gran nedadora que fa llargues travesses, tant per aigua salada com per aigua dolça. En aquesta bonica història, i des dels ulls de la seva néta, na Mia, l’ac

Virgilia Enean, Virgilia Michaels idazlearen etxean, erlojuek ordu debekatua markatzen: goizeko hiruretatik lauretara. Mamuen ordua da. Bere iloba Iria bertan lo egiten geratzen denean, ordu kritikoan esnatzen da beti, eta gauza arraroak gertatzen dira... Egia al da hildakoek ez dutela atsedenik hartzen pendiente dituzten arazoak konpondu arte eta horregatik lagundu behar zaiela?

Katta urtxintxa eskolara doa gaur. Lagunekin elkartuko da bertan. Andereñoak margoak atera ditu. Baina adi! Margoak bereziak dira eta…

KATTA ETA LAGUNAK HONDARTZARA JOAN DIRA ETA ALTXOR BAT TOPATU DUTE: GOMAZKO BALTSA BAT. POZEZ HASI DIRA ARRAUNEAN, BAINA OLATU HANDI BATEK USTEKABEAN HARTU DITU. ONIK ATERAKO AL DIRA?

Neska txikia jaio denean, amari tximeleta zuria pausatu zaio bularrean. Sei urterekin, tximeleta more bat marraztu du amabitxirentzat, baina hego bat falta zaio. Zergatik?Geroago, abade batek min izugarria emango dio, eta neska txikiari tximeleta munstroakagertuko zaizkio ametsetan. Etxea erre orduko, tximeleta arreak ikusiko ditu...Tximeletek beti lagunduko diote, une goxoetan eta latzetan. Batzuetan, neska txikiak bera ere tximeleta dela pentsatuko du. Eta badaki argiak hil egiten dituela tximeletak, baina norberaren eraldaketaren sinboloa ere badirela.

Kristalezko begi bat, Miren Agur Meabe: Emakume baten mintzoa adituko duzu liburua zabaltzeaz batera: begi bat galdu nuen nerabezaroan; minbiziz hil zitzaidan ama; dibortziatua naiz eta seme bat daukat; enkarguzko lanak idaztetik ateratzen dut bizibidea; berriki utzi egin dut maite-laguna eta harrezkero gaixotuta nago...Hausturak eragindako minetik ihesi, bolada baterako alde egingo du adiskide batzuek Landetan laga dioten etxera. Eta han, idazten hartuko du sosegua, bizitzako galerei, bere izateari, desamodioari eta askatasunari, idazkuntzaren zentzuari buruzko gogoetak paperera ekarri ahala.Pintoreak autoerretratua margotzen duen gisan idatzi du Miren Agur Meabek nobela hau, kristalezko ispilu berezi bati arretaz begira. Errealitatea eta fikzioa josiz eta urratuz sortutako kontakizuna da.

Arazo bat daukat.Arazo bat daukat pasa den astelehenetik. Eta asteazkena da jadanik.Andereño berria ez zait gustatzen. Barre gutxi egiten du, begirakune zorrotzak botatzen ditu eta, gainera, mantal g

Joanak koaderno bat zeukan hamasei urte zituenean, berak esaten duen moduan penazko masusten kolorekoa. Hantxe idazten zituen bere ametsak, mindurak, jomugak, pentsabideak edota bere bizimodu arruntean gailentzen ziren gertaerak... Halaxe jakingo dugu nor izan zuen lehen amodioa eta nola aurkitu zuen itsaslabarreko etxea, baita hango misterioa eta madarikazioa ere. Uda hartan, Joanak zoriona ezagutu zuen, heriotza zelatan zeukala jakin gabe. Laster, tragediaren pisuak zapalduko zuen betiko. Urteak geroago, itsaslabarrera itzuli da, oroitzapenetatik askatu nahian.Itzuli naiz herrira. Koadernoa ekarri dut, nire bizitzako aingeruen eta deabruen bizitokia izan den koaderno morea. Itzuli naiz itsaslabarrera. Ez nau ilunak menderatu. Hementxe nago. Koaderno honetan dago idatzita nire historia.

Aspertu egiten da Kleo itsaslamina. Surflaria izateko hain du handia grina. Marraxo jator batek lagunduko dio, beldurra bazterturik izan baita fio.

"Herenegun umea zena, neska izan zen atzo, eta helduaro betean da orain. Oroitzapenetan eskola-egunetan, familia giroan, jolasetan... bilatu ditu bere nortasunaren lorratzak. Onartzen ditu denboraren joanak emandako gal-irabaziak. Badaki bereizten bizitzari zer eskatu eta zer ez. Babak eltzetik ateratzen ikasi du. Bere egin du falta direnen ausentzia. Ez du sinesten amodioaren balio absolutuan, nahiz eta azken aukera eman maite-kontuei. Ezagun zaizkio beste andre batzuen irrikak eta beldurrak. Ez du galdu ironiaren ufada. Eta bakardadeak eman dio hazten jarraitzeko azken bultzada. Aldian-aldian erretura egin beharra gertatzen zaigu, haizea zainduta, onuragarria behar lukeena kalterako izan ez dadin. Horretan dihardu hogeita bat narrazio hauetako protagonistak ere, idazketaren bidez erretzen bizitzan pilatutako hezurrak: zor-hartzekoak, azertuak, akatsak, pauso legitimo nahiz ilegitimoak. Idaztea erretzea delako. Errekuntza errituala, jakina: ezein idazkuntzak ezin du bizitza erre."

A Vil·la Virgília, la casa de l'escriptora Virgília Michaels, els rellotges marquen l'hora prohibida: de tres a quatre de la matinada. És l'hora dels fantasmes. Quan la seva neta, l'Íria, es queda a dormir, sempre es desperta a l'hora critica, i passen coses estranyes, Es veritat que els morts no descansen fins que resolen els temes que tenen pendents i per aixo els cal ajudar?

Garik sei urte ditu, eta haurtxo bat balitz bezala maite eta zaintzen du Ros astakumea.Eta zergatik hori?Rosek uste duelako… Gari dela bere ama!

La noche en que su madre murió, Elora vio un relámpago violeta desde la ventana del hospital Saint-Étienne. Comprendió al instante que aquel fogonazo era la llama de su madre, recién liberada del mundo. Y simultaneamente vio dibujarse por si sola una figura en el cristal empañado por el frio invernal: un corazon. Y es que Elora, como antes su madre, como su abuela, con la que debe trasladarse, posee un don que la hace especial, intuitiva, sabia...? Como tantas mujeres de otros tiempos y lugares, abuela y nieta tendran que sobrevivir juntas y fuertes. Y Elora descubrira mas de un secreto en ese nuevo hogar en el que recala, en la extraña Ile Cormoran, la isla de los cormoranes.

Una dona es retira a les Landes fugint del patiment que li genera una ruptura amorosa. Busca la pau escrivint sobre les pèrdues de la vida, sobre sí mateixa, sobre el desamor i la llibertat, i compar

Izugarri gustatzen zait zopa. Fideo-zopa, letra-zopa, izartxo-zopa, berakatz-zopa, txitxirio-zopa, barazki-zopa, arrain-zopa edota arroz-zopa. Gustatzen zait nire izena: Mitxu. Izen labur eta gutxi entzuna. Musika-eskalaren hirugarren nota gehi -txu, maitasuna edo txikitasuna adierazten duen atzizkia. Eta Mirentxuren laburdura.

BURGIK BASOKO ANIMALIA GUZTIAK EZAGUTZEN DITU. HALA ERE, GUSTATUKO LITZAIOKE LAGUN MIN BAT IZATEA ,