Arabiako bazter bat, lehor-lehorra urik ez den tokian baina palmondoz eta belarrez gainezka ura den inguruetan. Eta Hakim izeneko gaztea, aberats eta erraz bizi dena, festa galantak egin eta egin... ondasunen kutxa hustu arte. Eta, orduan, guztia saldu behar: gameluak, ardiak, ahuntzak, zaldiak... Eta bildutako dirua ere gastatu eta merkatura joan behar lan bila. Baina berarengana inor inguratu ez eta Hakim bakarrik plaza hutsean. Merkatutik kobara aldegitera zihoanean, oin hotsak entzun zituen. Merkatuaren beste aldetik norbait zetorren. Oso astiro zebilen eta gizon zaharra ematen zuen, oso zaharra. Baina tunika aberatsez jantzita zetorren eta haren buruko zapiak zetazkoa zirudien. Jeke zaharren bat izango zela pentsatu zuen Hakimek. Triste eta nekaturik zegoela ematen zuen.
Patxi Ezkiagari, bere poesian, meditazio eta otoitz bihurtzen zaizkio lurrari eta izadiari lotutako bere eguneroko bizikizun hurbilak, izaki bizidunek (zaldiek eta hegaztiek, zuhaitzek eta loreek) nahiz berari bizi-bizi agertzen zaizkion bizigabeek (mendiak, haizeak, errekak...) barruan eragiten dizkiotenak.Horrelako esperientzia espiritualez ehotuta dator Bidai-Doinua / Melodia para el viaje, euskaraz jatorriz eta autore berak egindako gaztelaniazko itzulpenean. 2005ean argitaratu zuen aurrenekoz ez merkaturatzeko edizioan, Pirinio sakonean bizi zen adiskide baten omenetan. Hura bera eskaintzen du bigarren edizio honetan, hango argazkiak kenduta, baina Joxe Ertzibengoaren sarrera berri iradokiorraz hornituta.
Erbesteko kantak / Cantos del destierro azpititulua eman dio Patxi Ezkiagak bere azken poesi liburuari. Bere gaixoaldi luzean idatzitako poemak bildu ditu bertan, eta, Isaias profeta gidaritzat hartuz olerki bakoitzak haren testu txikia darama gainean, goiburu eta ziotzat, garai hartako bere bizikizunak agertzen dizkigu 49 olerkitan. Bere aurkezpenean dioenez, Harriduraz eginak gaude, hori da lerro hauen hondoan hausnartu daitekeen fedea, eta fede horren eskutik atsegingo genukeela beriraunderako bidea egitea.Euskaraz idatzi ohi ditu Patxik bere poemak; berea du liburu honen gaztelaniazko itzulpena ere. Bi testuak parean doaz ezker-ekubiko orrialdeetan.
Bihotz oneko gizona zen Yuzo. Emazte eta seme-alabekin bizi zen txabolan. Kinkilari ibiltzen zen azokaz azoka, buruorratzak, zintak, hariak, belarritakoak, eraztunak eta abar saldu nahian. Ez zen oso trebe, ordea, eta ez zuen askorik saltzen. Kinkilak saldu eta diru pixka bat lortzen zuenean, berriz, bideko eskaleei ematen zien! Etxera esku hutsik itzultzen zen gehienetan Yuzo. Neguarekin iritsi zen okerrena. Euria aurrena eta elurra hurrena, azokara joan eta inor ez. Etxera itzuli eta emazte eta seme-alabak goseak! Gau hartan nekez harrapatu zuen loak Yuzo. Loak menderatu zuenean, amets egin zuen kinkilariak. Aurretik behin ere ikusi gabeko azoka ikusi zuen. Ahots batek, berriz, hiru egunez hegoalderantz jo eta azoka hartara iritsiko zela adierazi zion. Artean ametsetan, zuhaitz bat ikusi zuen azokaren izkinan. Ahotsa entzun zuen berriz, esaten ziola: Yuzo, itxaron zuhaitzaren ondoan eta altxor handi baten berri izango duk!.
Liburu honetako zatiak mundua gizakorrago egin nahi duten paperezko hartzatxoak dira, banderarik gabeko txalupak, denok barruan daramatzagun kantuen doinuak, nahiko genukeenaren promesak, oraindik krisalidan dauden tximeletak, bultzaka, eguzkia sentitu nahian.
