Uxue Alberdi

Inork ez luke galtzetan pixa eginda hil nahi. Biluzik hiltzea baino okerragoa da hori, duintasun izpirik gabe. Nik, nola hil nahi dudan galdetzen didatenean, lore moreak dituen soinekoa jantzita erantzuten dut. Daukadan politena da?.Umeen jolasa ez ezik, bizitzaren metafora da aulki-jokoa: aldiro gutako bat geldituko da lekurik gabe, eta utzi egin beharko du joko-zelaia. Maitasuna, gerra, askatasuna, errebeldia? gai handi eta eternalak ageri dira herri txiki bateko biztanleen bizitzetan. Hiru emakumeren ahotsek josten dute eleberri honen sarea: Teresa, Martiña eta Eulali haurrak ezagutuko ditugu, adokinetan korrika, baita haiek berak gaztetan ere, beren ilusio eta hausturekin, eta pasarte horiekin tartekaturik pertsonaia berberak gaur egun, arratsaldero kafea hartzen, gozotegian, nor bere aulkian.

“Nadie querría morir orinándose encima. Es mucho peor que morir desnudo, sin un atisbo de dignidad. Cuando me preguntan cómo me gustaría morir, yo respondo con el vestido de flores moradas. Es el más

Elkar ezagutu zuten eguna gogoan du Daniellek. Eskolatik bueltan zetorren, goseak amorratzen eta ezezagun bat aurkitu zuen etxeko barrunbean. Ateari bultza egin eta hantxe ikusi zuen, ia sorbaldaraino iristen zitzaion oihalezko maleta bati tiraka. Haur potzolo bat zela pentsatu zuen hasirean, baina, itzuli, eta frantsesez agurtu zuen: Bonjour, mademoiselle!.Daniellek, artean, uste zuen pertsona txikiak derrigor zirela umeak. Baina parean zeukana agure bat zela ulertu zuenean, Alehop!, sekulako ezustea hartu zuen. Daniellen bizilagun berria Doro zen, baina zirkuan La Belle esaten zioten.

Baldintza makurrei aurre eginez zaildutakoa da Nagore Vargas, gaztaroa intentsitate handiz bizi izan dutenen grinarekin borrokatzera ohitua: autoritatearen kontra, benetakotasunaren bila, desafioek inarrosirik, barne bulkadaz, presaka maitatzen, bortizkeriari artez begira, arriskuari deika, edozertarako prest.Bilbora iritsi zenean hiri bat gatazkan zeukan deskubritzeko; zenbait iraultza eta abentura, engaiatzeko; gorputz bat, biolentziaren eta erotikaren artean jokoan jartzeko.Klasearen, aberriaren eta sexuaren izenean nork bere amorrua bizkortzen zuen garaiak gozatu zituen Nagorek. Baina orain, 2010eko irailean, 28 urte dituela, Artxandan dago Libre irratiko hiru lagunekin, azken bilkura moduko bat antolatu dute, jakinaren gainean segika dituztela txakurrak, preso hartuko dituztela ziurrenik eta itxi egingo dutela irratia.

"Lo potolo, Uxue Alberdi, Eider Eibar: ""Gurasoek haurrek beste gozatuko duten liburu honetan, askotarikoak dira piezak, askotarikoak diren bezala lumak eta erregistroak. Liluratik pikardiara, jolasetik gogoetara, goxotasunetik irribarrera, edo algarara… Bidaia etengabea proposatzen dio LO POTOLO liburuak irakurtzen duenari eta entzuten duenari. Gelaren argiantzean, eguneroko afanak itzaltzearekin batera mundu magikoak itzaletatik ateratzen hasten denean, lehen-lehen mailako idazleen istorioak paregabeko bidelagun dira ametsen erresumarako bidaian, marrazki fin jostarinen laguntza ezin hobearekin. Baina ez bakarrik lotarako, edozein une da egoki eta aproposa haurrekin lehen irakurketaren gozamenean murgiltzeko, elkarrekin eta elkarri kontatuz letra eta marrazkiz osatutako historiak. Inork galtzerik ez duen bizipena baita edertasunarena."""

Aneri Marizikin esaten dio beti amak: arrautza-gorringoa erori zaiolako soinekoan, edo tomate-saltsa, edo beste edozer gauza; baita soinekorik zikintzen ez duenean ere, señorita bat ez baldin bada.

Bi kobazulo, Uxue Alberdi, Antton Olariaga: Hodei eta Argi bikiak elkarrengandik aparte bizi dira tximista batek euren kobazuloa erdibitu zuenetik. Anai-arrebek ez daukate elkarren berri, euren iragana erabat ahaztu baitute. Mundu zatituak eta pertsona zatituak batasun bila abiatuko dira istorio honetan, eta, horretarako, iluntasunean bidaiatu beharko dute eta amildegien aurrean, jauzi egin. Gure beldurrei buruzko ipuina da, gure barne hausturei buruzkoa, fantasiaz eta magiaz kontatua.

Pirritx umore zakurra - Nor gara?, Uxue Alberdi Estibaritz, Julio Tokero Alvarez: Pupu eta Lore Pirritxen ume titikoak dira. Titia emanaz eta titia hartuz, elkar hasetzen dira hirurak.

Porrotx beldurtuta - Nor gara?, Uxue Alberdi Estibaritz, Julio Tokero Alvarez: Porrotx ispiluarekin hizketan eta jolasean, bere gorputz-atalez jabetuko da.

Marimotots pozik - Nor gara?, Uxue Alberdi Estibaritz, Julio Tokero Alvarez: Marimototsek txabolak egiten ditu zuhaitz gainean eta errekako ur hotzetan biluzik bainatzea atsegin du.

Euskal Irrian eguzkiak indartsu jotzen du eta guztiak jaiki dira gogotsu eta umore onez, salbu eta Porrotx. Azkenaldian, triste eta gogaituta dabil. Lagunak saiatu dira animatzen, baina Porrotxek irudipena dauka zahartu egin dela, eta deprimituta dago; bizipoza galdu du. Amona Josefinak lagunduko dio irribarrea berreskuratzen.

Nork agintzen du ikasgelan? Patioan? Pasilloan? Komunean?Elkar ikusten al dugu topo egiten dugunean.

Nork agintzen du ikasgelan? Patioan? Pasilloan? Komunean?Elkar ikusten al dugu topo egiten dugunean.

Nork agintzen du ikasgelan? Patioan? Pasilloan? Komunean?Elkar ikusten al dugu topo egiten dugunean.

Nork agintzen du ikasgelan? Patioan? Pasilloan? Komunean?Elkar ikusten al dugu topo egiten dugunean.

Etxean, eskolan, kalean, lagunartean eztabaidak sortzen direnean, ez da batere erraza ados jartzea. Marimototsek, Pupuk eta Loreak, ordea, gaurkoan, eskolan ikasgai garrantzitsua jaso dute: borobilean eseri beharra dago guztien eskariak, kezkak eta sentimenduak entzun eta erabakiak hartzeko.

Pirritx maiteminduta dago, hezurretaraino, zeharo. Aitortzeak lotsa ematen dio, baina ezin du gehiago.

Pupu eta Lore jeloskor daude. Maitatu al daiteke jelosiarik Gabe ?

Marimototsek bakarrik bizitzea erabaki du. Bere beldurrez eta ametsez hitz egingo digu.