Vítor Vaqueiro

E no medio desta cacofonía , esta enxurrada de información ( onde se atopa a verdade ?) , desta confusión e deste , caos , xorden tres mosqueteiros que mudan a espada pola pluma dos seus sombreiros de aba ancha e transforman a arte da esgrima para mudala de ritual clasista en esgrima grmatical , defendendo asi a estirpe que os criou , que fixo deles seres adultos e autonomos . Como eremitas retornados as suas covas do deserto ( neste caso ficticias ) foron producindo reflexions aceiradas , salmos , metaforas e alegorias , pequenos poemas cal espiñas dunha coroa de sufrimentos e eivas descubertas , mais tamen de iluminacion e aprendizaxe.....

Como suxire o título, Os espellos do tempo xira ao redor de dúas ideas: a de reflexión, no dobre sentido de pensar e reflectir, e a de simulacro. No interior do texto narrativo conviven dous "eus", un deles e o narrador e o outro unha construcion formada por acumulacion de diferentes "eus" que acaban por constituir, en verbas do propio Vaqueiro, "un dispositivo frankensteiniano", un personaxe hibrido que poderia ser fillo dun estratega que manexase con habelencia as ferramentas de Photoshop. A novela alimentase de imaxes procedentes da fotografia e do cinema. O individuo fragmentado, caracteristico da sociedade actual, e o punto de referencia a partir do cal o novelista explora as relacions entre fotografia, texto, realidade, verdade e verosimilitude. Os espellos do tempo, amais dun album fotografico, conten un amplo album de citas final. Çlbum fotografico e citas que pretenden dar sentido, non so a traves dos propios textos citados (e, polo tanto, traidos a memoria do lector), a unha exploracion das linguaxes que abala entre texto e imaxes, imaxes e texto, para desvelar as diferentes facianas da realidade.

O título parte dunha frase de Jorge Luis Borges referida ao quefacer literario. Percorrendo un camiño que conduce de Aberdeen á Limia, de Uruk a Mondoñedo, de Atila a Pardo de Cela e á raíña Lupa, Vítor Vaqueiro mostra novamente as obsesions que caracterizan a sua obra narrativa e poetica: o Tempo, o Mito, a inxustiza despotica inherente ao Poder, a Memoria imperiosa, a Infancia, e, por riba de todo, a Morte inevitabel.

Unha viaxe iniciática: a Galicia que non coñecemos Castros e tesouros, encantamientos e meigas, doenzas e ánimas, os santos e os demos... Todos os lugares da lenda: Abegondo, Xinzo, Fisterra, Santo Andrés de Teixido... Unha achéga aos mundos da maxia, de lenda, de mito ou de conto marabilloso que poboan as xeografías do país.

Informe da gavilla e unha historia, unha narración na que incluso se advirte un certo fío argumental. Para contar, o libro servese de recursos variados: pequenas cantigas, poemas en prosa, linguaxe xornalistica, informes burocraticos, etcetera. En 1979 mereceu unha mencion especial nos Premios da Critica de Galicia.

Unha novela construída a través dos testemuños de numerosos personaxes. A morte de Herminio Rotea, un galego emigrado no Brasil, é o feito arredor do cal xira esta novela, que se vai edificando mediante os testemuños que deitan sobre o finado aqueles que o coñeceron. Este é o punto dun libro que, como quería Cortázar, apunta á creación "dun lector tan activo e batallador como o propio novelista".

Máis de 270 fotografías e ilustracións en cor, mapas e planos Libro que se achega con nove itinerarios polas rexións de Minho, Douro e Trás-os-M

Sistemática, teimosa, incesantemente, o home volve ao mito. A ese mito que se tenciona tamen, teimosamente, rexeitar. A ese mito considerado como etapa precientífica no desenvolvemento humano. O proposito deste libro e actuar unha vez mais sobre o terreo do mito.

Un compendio ben estructurado e completo que informa e engaiola o lector co relato dos enigmas e segredos da Galicia eterna Longos anos de estudio e de preparación precederon esta singular guía, anos de viaxes por Galicia, lendo e escoitando, recollendo o sabido e descubrindo o esquecido. Nunha primeira parte, familiarízanos o autor coa "Ollada marabillosa" presentando sitios, personaxes e feitos que constitúen o universo máxico deste país fisterrán e das súas xentes: castros e tesouros, meigas e encantamentos, a santa compaña e os lobos. Na segunda parte -"O lugar da lenda"- amósanse as tradicións vencelladas a lugares concretos: desde Abegondo ata Xinzo de Limia, pasando por San Andrés de Teixido, Santiago, Mondoñedo e toda a xeografía máxica de Galicia. Con máis de 200 fotografías e gravados e 50 mapas de localización, esta Guía da Galiza máxica é un gozo non soamente polo seu contido, senón tamén por unha presentación gráfico-visual que ameniza a lectura.

O presente texto, desenvolvido a partir duma perspectiva vulgarizadora por dous autores afastados do território da filologia, deseja mostrar o caráter essencialmente político que toda norma escrita leva implicito e a falsidade de situar a escolha duma alternativa grafica na neutralidade ou na assepsia cientifica.. . Avaliando a atual norma escrita do galego, em grande medida vassala do espanhol, como um fator coadjuvante ao enfraquecimento da identidade galega, Da identidade a norma estabelece ligames entre os dous substantivos que formam o titulo do volume. Partindo da analise da identidade alvitrada por Alain Badiou, os autores pesquisam sobre os laços existentes entre lingua, Singularidade e Universalidade, julgando o nacionalismo como o vinculo entre o Particular e o Universal. Sobre estes eixos analisa-se o evoluir das formas Galiza e Galicia, o mito da chamada normativa oficialo conceito demolido legalmente polo Tribunal Superior de Justiça da Galiza o nascimento do Instituto da Lingua Galega e o seu proclamado antilusismo de origem que empurrou, desde os anos setenta, a rotura do consenso secular sobre a unidade do bloco galego-portugues.. . Num momento no que se multiplicam as vozes, mesmo desde representantes notaveis de instancias oficiais, de pular para a necessidade duma maior convergencia com o portugues e o cessamento de qualquer tipo de pejas a livre escrita, Da identidade a norma quer contribuir a esse debate, visando a apertura da cultura escrita galega a um mundo de quase trezentos milhes de utentes. O texto finda com uma analise do galego empregado por quatro cabeçalhos digitais: Galicia Confidencial, Galicia Hoxe, Praza Publica e Sermos Galiza, pesquisando as pontes existentes entre maior qualidade linguistica e achegamento as propostas da area da chamada lusofonia e ja, entre alguns setores, galeguia. LAIOVENTO. EDITORIAL LAIOVENTO, S.L. 2017. Rustica con solapas. Nuevo. Nuevo. 01

Este e o paradoxal relato das vidas e da obra dunha parella —Filippo Prosperi, Candida Otero— que publicou fotografías nas mellores revistas galegas e estatais, premiárona en concursos, concorreu a exposicions, fotografou personaxes —Curros Enriquez, Elduayen, Canovas— e feitos de primeira magnitude —pegadas da guerra colonial cubana ou alicerces do Vigo moderno— e cuxa herdanza, misteriosamente, consiste nun par de centos de fotografias.

Despois do exito da súa Guía da Galiza máxica, o escritor e fotógrafo Vítor Vaqueiro, que en 1983 recibiu o Premio da Crítica Española polo poemario A fraga prateada, fai unha incursión no mundo da narracion curta. O resultado e literatura ambiciosa e esixente, ao tempo que rebordante de tension etica e estetica, na que as lembranzas persoais e a memoria colectiva percorren un unico camiño. Nos dez relatos que integran Os xenerais de Çfrica, recrease un espazo xeografico claramente definido e chegase, partindo de escenas situadas en Vigo, a un tratamento intenso de temas universais.

Nas páxinas desta guía atoparemos meigas, mouros, mulleres, guerreiros e animais fabulosos, sereas e pedras marabillosas; en definitiva, lendas, tradicións, maxias, santos e milagres, onde, continuando co traballo emprendido anos atrás coa Guía máxica, mítica e lendaria, se tenta derrubar as fronteiras entre mitoloxía e relixión, entre o profano eo sacro, ademais de afortalar a nosa propia conciencia de pobo diferenciado.