Bere seme elbarria hartuta, garai batean bertan behera utzi zuen Jean-Marcengana joango da Irati, barruko harra isildu nahian. Edurnek bikotea eta lana galdu ditu, eta mareak hondartzan utzitako enborrak erreskatatzen ditu eskultura bihurtzeko, kaosa ordenatzeak bere bizitzari zentzua emango diolakoan. Bertak desesperatutako jendearen telefonodeiak aditzen egiten du lan, baina nori kontatuko dizkio berak bere minak?Hiru emakume protagonista, hiru ipuinez osaturiko triptikoa, egungo gizartea astintzen duten hainbat gai eta gaitz erdigunean jartzen dituena: bakardadea, menpekotasunak dituztenen zaintza eta horrek ekar dezakeen sakrifizioa, bizitzari zentzurik aurkitu ez eta suizidioaren aukeraZikinkeriak pilatu ohi diren alfonbra azpia altxatuko bagenu bezala, agerian geratuko dira ate osteko sekretuak, nori kontatu ez dakigun aitortzak, isilpeko erruak.
Bost lagun dira Munstroen Eskolako ikasleak: Hagintxo, Mamutxo, Sorgintxo, Frankitxo eta Neskaotso. Eta haien irakaslea Andereño Herminia. Guztien bizitzak eta komeriak ezagutu ahalko dituzu orain Munstro Txikien istorioak irakurriz. Neskaotsori barre egin diote laminek, gorputz iletsua duela-eta. Lotsaturik, berak ere publizitatean bezalako gorputz ilegabea izatea amestuko du, eta bide guzietatik saiatuko da depilatzen: aitzur, krema eta laser
Beñatek arrebatxo bat eskatu ohi dio Olentzerori urtero, baina, horren ordez, beste opari bat ekartzen dio beti: tren elektrikoa, baloia, banpiroen mozorroa… Aurten, ordea, g
Azken aldian oroitzapen eta saiakera kutsuko liburuak idatzi ondoren, fikziora itzuli da Mendiguren, ipuinetik nobelarako bidean doazen bot istorio idatziz, bihotzaren gaitz, min eta pozekin zerikusia dutenak. Ehiztari bakartia omen da bihotza, norbaitek behin esan zuenez; beste bihotz batzuen bila dabilen ehiztaria, bere gosea asetzeko, bere bakardadea arintzeko. Hala liburu honetako protagonistak ere: Gabonetan larrialdiko miraria espero duen albaitaria, lankide bat bere sarera biltzeko estrategiak lantzen dituen telebista-produktorea, mutilarengana bidaian harekin segitu nahi duen galdezka doana... Komedia giroko bost narraziok osatzen dute Bihotz Gosetien Kluba: istorio laburrak eta luzeagoak, denak ere maitasunaren nahi eta ezinaren inguruan dantzan dabiltzanak. Estilo jostalaria darabil egileak kontakizun hauetan, pertsonaien lepotik barrez batzuetan eta haien kuitekin bat eginez besteetan, igurtziak eta atximurrak tartekatuz, amodioak berak egiten duen antzera
2004ko uztailaren 16an estreinatu zuen Egunen harian bloga Xabier Mendiguren Elizegik. Ordutik egunero-egunero idatzi izan du zerbait, jaiegunak salbu. Azken bi urteotan 500 bat artikulu ondu ditu beasaindarrak, askatasun osoz. Libre jardute horretan bere zaletasunen esparru zabala landu du: liburuak, zinema, bestelako kultur adierazpideak, eguneroko bizitzan deigarri egin zaizkion kontuak, euskaldunaren kontzientzia erne jartzen duten politika arrastoak ere bai inoiz... Ofizio handiko pertsona sumatzen da artikuluotan, ondo trebaturiko eskua, eta orri zuriaren aurrean paratzen den sortzailearen ausardia ere bai. Lan nekeza eta arduratsua bete du Mendigurenek, beti idazkera arina eta argia erabiliz, gauza bakoitzari bere izena eta dagokion izenondoa erantsiz. Euskal kulturari lotuta dagoen orok eskertuko dio esfortzua, baina, batez ere, lerro bakoitzari darion zintzotasuna.
Gertaera harrigarri eta pertsonaia bereziak asmatu ohi ditu idazleak liburu bat sortzeko orduan; kasu honetan alderantzizko bidea egin du Mendigurenek: bere familiako adarretan ibili da aztarrika, pertsona egiazko baina misterioz beteak deskubritzeko: etxe oneko mutil sentibera bat, poema minduak idatzi eta haren aginduz apaiz sartu zena; mutikotan elbarri geratu eta, lagunekin jolastu ezinik, besteen jolas eta bizikizunen kronista bihurtu zena... Obra berezia da, beste idazle ezagun eta ezezagun askoren testuak bereganatzen eta komentatzen dituena, literaturaren magia eskuz esku transmititzeko eginkizun sekretu eder horretan lagunduko duen esperantzan.
Poza da liburu honetako sentimendu nagusia, literaturan gai ilunagoak ikusten ohiturik bagaude ere: mina, tristura, tragedia... Bizitzeko grinaz eta gogoz beterik daude bertako protagonistak, hamabi, hamalau, hamasei urteko neska-mutilak, bizitza horrek pozekin batera hainbat gazi-gozo eta atsekabe ekarri arren. 76an hasi eta 80ra bitartean hedatzen da nobela honetako denbora, hainbat udatan barrena; eleberri korala da berez, pertsonai bakar baten edo batzuen ordez gazte-talde osoa baita protagonista, apurka eta aurrez urtez urte aldatzen ikusiko duguna, eta gaztetxoen garapenarekin batean, zeharka bada ere, nabarmen ageriko da gizarteak berak aldi horretan izandako bilakaera. Mikrokosmos bat da Udalekua, bere baitan mundu bat biltzen duena eta aldi berean kanpoko munduaren ispilua. Mundu partikular horren hainbat estanpa eta irudi eskaintzen digu Mendigurenek, idazkera doi eta arinez.
Euskaraz oso gutxi landu den generoa da oroitzapen liburuarena; Xabier Mendiguren Elizegi ere ez da bizitza oparo eta luzea gogoratzen hasteko bezain zaharra, baina aitorkizun-liburu bat egin du oraingoan. Zehatzago esanda, berak 14-18 urte zitueneko garaia oroitu eta kontatu digu, 1978-1982 bitartekoa hain zuzen ere. Zalantza-garaia izan ohi da adoleszentzia edo nerabezaroa, eta giro horretan sartu da Mendiguren, orduko bere duda-mudak, beldurrak eta ezinak modu aski gordinean plazaratuz. Hortik“Nerabearen biluzia”, aldi berean biluzte-ekintza eta gaztetxoaren ziurgabeziazko egoera adierazten dituena. Garapen eta heltze prozesua ere bada nerabearena, eta bere bilakaera kontatzen digu egileak, hainbat alorretan: erlijioa, politika, amodioa, literatura... Idealismo lañoa eta zinismo goiztiarra eskutik helduta doaz liburuko pasadizoetan, etengabeak dira kontraesanak eta baita mundua lehenengoz ikusten duenaren deskubrimenduak ere
