Xose Lois Ripalda

A cultura do pan, de Xosé Lois Ripalda, é a crónica etnográfica e divulgativa dunha das nosas máis identificables tradicións, concibida xa desde o salientable lugar que os cereais ocuparon na nosa historia alimentaria, dada a sua prolongada conservacion e a sua doada comercializacion. O autor repasa unha a unha todas as cuestions ligadas a esa tradicion que deu lugar a pans de tanta sona coma os do Porriño ou os de Cea, e orixinou toponimos como Terras do Pan. Desde o cultivo do trigo, o millo e o centeo ate suas labouras; desde a tradicion oral ate os elementos etnograficos vencellados ao pan, coma os muiños; desde a lareira ate o amasado; desde o forno e as enfornadas, aos pans de sona no pais, sen esquecer a aplicacion medicinal dos cereais e as receitas, A cultura do pan, de Xose Lois Ripalda, constitue unha homenaxe ao peso desa tradicion en Galicia.

“O que me moveu a escribir este libro non foi a nostalxia, senón o deixer constancia dun mundo rural que está a desaparecer e do que os últimos incendios aínda fixeron máis dano”. Así presenta Xosé L

Os ríos percorren un país, artellan a súa xeografía e delimítano. Galicia é o país dos mil ríos. Esta guía, amais de fornecer unha descrición xeográfica das principais cuncas fluviais galegas, é un compendio de todo o que os rios simbolizan na cultura galega. Desde as lendas, as festas e a literatura relacionada con eles ata a cultura da auga, o patrimonio artistico e as rutas que converten os rios nunha verdadeira canle de comunicacion.

Galicia é toda ela auga é frescura. Galicia é país de milleiros de fontes e manantíos. Galicia é un país no que se enraizou o culto á natureza a través da auga como en ningún outro do noso entorno. O libro das fontes propon un completo percorrido por este patrimonio material e inmaterial de noso. Dende o seu ritual milagreiro, que as vencella a santuarios e romerias (A Franqueira, A Pastoriza, Santo Andre de Teixido, Os milagros de Amil, O Corpiño...), ata a sua tradicion popular, que as relaciona con mouras, lavandeiras, ondinas ou ninfas. Dende as fontes artisticas das cidades as das vilas, dende as fontes artisticas dos claustros e pazos as termais dos balnearios. Dende os refrans e cantigas as lendas que renden un particular culto as augas, herdado en Galicia dos celtas e xermanos.

O libro é un sinxelo e documentado traballo, cun título que reflicte unha alusión aguda do que o lector vai atopar. Nel tenciónase amosar luz sobre unha persoa, Pepa Loba, reflectindo situacións ás veces un tanto contrapostas, malia fundamentais sobre ela, cuxa identidade se perde na bretema dos tempos, sempre disposta a defender os sufridos labregos e labregas, oprimidos por unha sociedade hipocrita. O contido do libro esta entremeado de testemuñas da vida da bandoleira transmitidas duns a outros por medio da tradicion oral. O libro é un sinxelo e documentado traballo, cun título que reflicte unha alusión aguda do que o lector vai atopar. Nel tenciónase amosar luz sobre unha persoa, Pepa Loba, reflectindo situacións ás veces un tanto contrapostas, malia fundamentais sobre ela, cuxa identidade se perde na bretema dos tempos, sempre disposta a defender os sufridos labregos e labregas, oprimidos por unha sociedade hipocrita. O contido do libro esta entremeado de testemuñas da vida da bandoleira transmitidas duns a outros por medio da tradicion oral.

Xosé Lois Ripalda A historia --exemplar, por suposto-- dunhas botas que destinadas a un rei acabaron nos pés dun vagabundo. Unha narración que, amais de ser unha lección de humildade moral, achega a nosa literatura infantil as suas orixes e a antecedentes tan inesquecibles coma Pinocchio. Aproveita a estructura e o estilo da literatura infantil de sempre para narrar unha fabula sobre a vida, sobre os defectos e calidades dos homes, na que tamen se recollen os malfadados destinos dun pais esquecido polo seu rei. El zapatero Zapeto recibio un dia el encargo de unas botas para el rey, que iba a visitar las zonas mas pobres y peor comunicadas del reino. Fue a la feria a buscar la mejor piel, que consiguio comprandoles a unos titiriteros la de la vaca Marela, todavia llorado por su amo por haber tenido que venderla. Hizo luego las botas, se las llevo a una meiga para que las hiciese relucir y se las vendio al rey. Cuentan luego las propias botas como en el palacio real los zapatos de calidad las despreciaban. Pero el rey las calzo y, llevado por ellas, visito los lugares mas pobres del reino. Hasta que un perro, que habia sido amigo de la vaca, las robo. Murio apretandolas contra si. Fueron a parar despues a un quincallero, a quien se las compro un lavacoches. Aunque evitaron el robo de un coche asustando al ladron con ayuda de un ratoncillo, acabaron tiradas en el contenedor de la basura, de donde las recogio un vagabundo. Con el vivieron felices en su miseria, que incluso compartieron un niño huido de casa por la incomprension familiar y el valioso perro de una marquesa, que se quiso unir al vagabundo. Cuando murio, tenia las botas apretadas en sus manos. Las quemaron con todas sus pertenencias. "Quen menos tiña foi quen mais nos deu".

O pan é a base da alimentación da civilización occidental. Arredor do pan existe toda unha cultura tradicional que pouco a pouco se vai perdendo coa industrialización. Xosé Ripalda recolle neste libro o mais salientable deste mundo cultural tan noso, xa que en Galicia o cultivo do millo, trigo e centeo foi moi importante, do que dan proba a cantidade de muiños que existian a caron dos rios e regatos. Arredor destes cereais xira unha serie de actividades que dan lugar ao que se chama a Cultura do pan.

A CULTURA DO MEL es un libro del autor Ripalda, Xosé Lois editado por IR INDO. A CULTURA DO MEL tiene un código de ISBN 84-7680-737-6, de la colección RAIGAME.

(g).54.o dia mais feliz dunha raiña.(conta contos) es un libro del autor Ripalda, Xose Lois editado por IR INDO. (g).54.o dia mais feliz dunha raiña.(conta contos) tiene un código de ISBN 978-84-7680-790-3, de la coleccion CONTA CONTOS CONTACONTOS.

K,elata a historia do cabalo Bullacán, o cabalo ceibe. Xunto coa súa inseparable compañeira, a égua Albea, e os seus compañeiros, tentarán devolverlle á raza dos cabalos a dignidade que en tempos tivo. Para iso emprenderan unha loita contra os ferros e as marcas de propiedade. En diante, os unicos que lles poderan tocar as crines seran tan so os arrolos do vento.

.

.

Literatura en galego