ALFONSO BECERRA DE BECERREA

ALFA e OMEGA“Estas dúas letras gregas, inicial e terminal do alfabeto, significan por iso mesmo o principio e a fin de todas as cousas [...] Pola súa forma, a letra alfa relaciónase co compás, atrib

Teodosio, o pai; Orestes, o fillo; e Diana, a súa namorada son os tres protagonistas de Agnus patris, unha breve e intensa traxedia, que arranca argumentalmente dos aconteceres dunha cea intrascendente de familia. Unha obra que demostra que, ainda hoxe, a traxedia se amosa como esencia do mundo. ?Cunha economia maxima de recursos, unha linguaxe escenica que non ten medo a reivindicar a vixencia da herdanza simbolista e unha voz dramatica que parte da trivialidade da fala cotia para desembocar na plural densidade de significacions da poesia, o texto de Afonso Becerra erixese nunha proposta singular no panorama das escrituras ibericas actuais. E un texto que quere ser cifra de aspectos centrais do tempo que o fai posible, pero non xoga a carta do formalismo esteril, nin da parabola politica, nin da comedia de costumes.A escritura de Afonso Becerra dotase dos recursos necesarios para enfrontarse a un aspecto importante da paisaxe emocional da sua xeracion e da sua epoca, e por iso xoga a carta da expresion oblicua e da linguaxe densa. Pero o retrato que obten e implacable. E e que hai unha rara sabedoria nesta escritura ainda tempera: a sabedoria de que a natureza do misterio e a natureza da vida, e que facela posible e e sera a clave de calquera futuro desexable. A sabedoria de construir con todo isto carne de escenario?, son algunhas das palabras coas que o dramaturgo catalan Joan Casas cualifica esta primeira obra de Afonso Becerra.

En Lavapiés los días son de poesía es una antología poética viva con lírica existencial, reflexiva, comprometida, activista, sensible e inteligente, escrita en pleno confinamiento por la covid-19 y repleta de numerosas reflexiones que abarcan temas muy variados, aunque son especialmente redundantes los sentimientos y las emociones de una realidad personal y social.

"Hai neste libro de Afonso Becerra diferentes niveis de lectura, pois contén algo máis que as 10 pezas breves que se anuncian no índice, agrupadas baixo o lema "textículos dramático

Al hombre de la barca nunca nadie le ha preguntado su nombre. Tampoco le han preguntado qué son esas extrañas luces que salen a veces de su barca, ni quién es esa especie de monstruo de cara gigantesca y rectangular que aprece algunas noches. Pero Frits está decidido a averiguarlo, y entonces se dará cuenta de que la realidad es mucho más de lo que uno ve.

A medio camiño entre un libro de contos e un de poemas sitúanse estas partículas. Algunhas dramáticas, outras posdramáticas. Nas primeiras encétanse fíos narrativos que se desenvolven pendurados da accion verbal, nas segundas abrense fendas nas que a accion foxe do relato para ser son, movemento e xesto puros.Como na vida, hai escenas de amor e desamor. Hainas de personaxes que se buscan. Hainas de voces que non chegan a ser personaxes porque non dan construido a sua identidade. Hai escenas de sexo. Hainas de pensamento. Pero en todas, os personaxes, de habelos, han ser a actriz ou o actor que os actue e os diga, han ser as lectoras e os lectores que queiran xogar con estas dramaticulas. Porque, a fin e ao cabo, o que aqui se propon e un xogo coas voces que ha chamar polo corpo

A dramaturxia é unha disciplina recente, que se ocupa dos procesos que van do texto ao espectáculo e que pode ter as máis diversas orientacións, desde a análise dos textos na súa dimensión escénica ata o deseño virtual do espectaculo.Con todo, as practicas dramaturxicas son consubstanciais ao desenvolvemento do traballo teatral, polo que a sua xenese hai que buscala no inicio dos tempos en que a escena se configura como espazo para crear mundos dramaticos. Este libro, que se concibe a maneira dun manual, analiza os aspectos mais substantivos da disciplina sobre os que se sustentan todas esas posibles orientacions.