O detective Nivardo Castro e o xornalista Carlos Conde son testemuñas abraiadas dunha pescuda apaixonante e misteriosaUn caso de características especiais: uns crimes que mobilizan simultaneamente a forza publica e as animas da Santa Compaña nunha atmosfera de supersticion que enche de verosimilitude toda a trama. En A lei das animas, Carlos G. Reigosa desenvolve unha intriga singular que incorpora a tradicion popular a novela, na liña de Torrente Ballester e Cunqueiro.

Pepa A Loba, a muller por antonomasia do bandoleirismo galego, ten por fin a súa novela de raigame histórica, xurdida dos propios alicerces desta afouta e rebelde capitá de gavela, que acadou sona no seculo XIX por mais de media Galicia. A sua memoria medrou imparablemente nunha lendahistoria forxada polo pobo galego dende enton, para ofrecer, ao cabo, a imaxe libre e inapreixable que hoxe temos dela. Unha muller indomita e combativa, malia as duras adversidades que sufriu. Carlos G. Reigosa atina cun relato directo e punxente que trenza unha intensa historia de amor sobre un fondo de violencia que emparenta co das Comedias Barbaras e Divinas Palabras de Valle-Inclan, fillas do mesmo territorio e do mesmo espirito do tempo. Unha novela memorable de lectura engaiolante que, por riba da lenda, nos reconcilia coa verdadeira historia da mais famosa bandoleira galega de todos os tempos.Pepa A Loba, a muller por antonomasia do bandoleirismo galego, ten por fin a súa novela de raigame histórica, xurdida dos propios alicerces desta afouta e rebelde capitá de gavela, que acadou sona no seculo XIX por mais de media Galicia. A sua memoria medrou imparablemente nunha lendahistoria forxada polo pobo galego dende enton, para ofrecer, ao cabo, a imaxe libre e inapreixable que hoxe temos dela. Unha muller indomita e combativa, malia as duras adversidades que sufriu. Carlos G. Reigosa atina cun relato directo e punxente que trenza unha intensa historia de amor sobre un fondo de violencia que emparenta co das Comedias Barbaras e Divinas Palabras de Valle-Inclan, fillas do mesmo territorio e do mesmo espirito do tempo. Unha novela memorable de lectura engaiolante que, por riba da lenda, nos reconcilia coa verdadeira historia da mais famosa bandoleira galega de todos os tempos.

O xornalismo contemporáneo afronta importantes desafíos. Algúns autores falan de crise.¿Acabáronse os xornalistas? ¿Substituídos por que? A tecnoloxía, cada vez máis requintada, e os procesos de producion da informacion, enmarcado todo na sociedade da globalizacion e os intereses das grandes compañias, configuran un panorama complexo, mais tamen apaixonante.

Laxeiro fronte a si mesmo e fronte a Xosé Otero Abeledo, o "eu" primixenio. Laxeiro nas súas propias palabras, sen intermediarios nin intérpretes, nunha conversa con Carlos G. Reigosa sobre o divino e o humano, e tamen sobre a pintura, o seu desafio radical. Laxeiro por si mesmo, nu diante do espello, espontaneo e vital, sen disfraces... Iso conten este libro. Ben seguro, cando Laxeiro ollou por primeira vez o Portico da Gloria, a sua alma e a do Mestre Mateo xuntaronse nalgun recuncho do Marquesado da Romea e comezaron o seu parrafeo creativo, frutifero e se cadra interminable. Naceu asi o pintor mais intuitivo, enerxico, axitador, libre e rebuldeiro da xeracion de Os Renovadores da Vangarda Historica galega. Rebelde contra as tradicions localistas, Laxeiro converteuse no rexo forxador dunha estetica granitica, sempre fiel as raices, pero tamen en profundo dialogo coas vangardas pictoricas internacionais. Deste xeito puido ser -e foino- un proteico revitalizador dos mitos galegos (na liña de Valle-Inclan e de Cunqueiro), cunha expresion artistica enxebre e universal a vez.Pintor de vigorosa ollada atlantica,, nunca deixou de buscar dentro del a autenticidade que distingue os grandes creadores. Por iso, como ben escribiu X. Anton Castro, Laxeiro e "un dos pintores mais significativos e innovadores da España dos ultimos setenta anos". Algo que ninguen discute no centenario do seu nacemento. Laxeiro por si mesmo, inclue a conversa que ainda permanecia inedita realizada por Carlos G. Reigosa, tres epilogos sobre o xenial pintor de Botos preparados por X. Anton Castro e os pintores Anton Patiño e Leopoldo Novoa, ademais de sesenta e catro paxinas a cor que constituen tanto un percorrido fotobiografico como unha escolma da sua obra pictorica.Laxeiro fronte a si mesmo e fronte a Xosé Otero Abeledo, o "eu" primixenio. Laxeiro nas súas propias palabras, sen intermediarios nin intérpretes, nunha conversa con Carlos G. Reigosa sobre o divino e o humano, e tamen sobre a pintura, o seu desafio radical. Laxeiro por si mesmo, nu diante do espello, espontaneo e vital, sen disfraces... Iso conten este libro. Ben seguro, cando Laxeiro ollou por primeira vez o Portico da Gloria, a sua alma e a do Mestre Mateo xuntaronse nalgun recuncho do Marquesado da Romea e comezaron o seu parrafeo creativo, frutifero e se cadra interminable. Naceu asi o pintor mais intuitivo, enerxico, axitador, libre e rebuldeiro da xeracion de Os Renovadores da Vangarda Historica galega. Rebelde contra as tradicions localistas, Laxeiro converteuse no rexo forxador dunha estetica granitica, sempre fiel as raices, pero tamen en profundo dialogo coas vangardas pictoricas internacionais. Deste xeito puido ser -e foino- un proteico revitalizador dos mitos galegos (na liña de Valle-Inclan e de Cunqueiro), cunha expresion artistica enxebre e universal a vez.Pintor de vigorosa ollada atlantica,, nunca deixou de buscar dentro del a autenticidade que distingue os grandes creadores. Por iso, como ben escribiu X. Anton Castro, Laxeiro e "un dos pintores mais significativos e innovadores da España dos ultimos setenta anos". Algo que ninguen discute no centenario do seu nacemento. Laxeiro por si mesmo, inclue a conversa que ainda permanecia inedita realizada por Carlos G. Reigosa, tres epilogos sobre o xenial pintor de Botos preparados por X. Anton Castro e os pintores Anton Patiño e Leopoldo Novoa, ademais de sesenta e catro paxinas a cor que constituen tanto un percorrido fotobiografico como unha escolma da sua obra pictorica.

El 2 de mayo de 1983 Gabriel Garcia Márquez hizo realidad su deseo de visitar Galicia casi de incógnito. De aquel viaje quedaron dos testimonios propios. Unasa fotografías en compañía de Domingo Garcia-Sabell en Compostela y un magnifico articulo publicado en EL PAIS, que se ha convertido en refencia ineludible de su pasion por un posible pasado de sus ascendentes gallegos.

Don Ramón María del Valle-Inclán retirouse á súa Galicia natal en marzo de 1935 coa esperanza dun milagre que atallase a enfermidade que padecía. Durante nove meses viviu, con altiveza e serenidade, unha progresiva deterioracion que terminou coa sua morte o 5 de xaneiro de 1936. Naquel marco historico, xa coa Guerra Civil no horizonte, a morte de Valle-Inclan en Santiago de Compostela acabaria por converterse nun dos seus propios esperpentos. O derradeiro. O que aqui se desvela.Carlos G. Reigosa e Javier del Valle-Inclan (neto do escritor) expoñen neste libro duas versions suxestivas e complementarias daqueles episodios. Ambos os dous centraron a sua ollada investigadora nos ultimos meses de don Ramon. O resultado son duas visions esenciais que nos mergullan nunha realidade nova e sorprendente.O critico de teatro Jose Monleon, fundador e director da revista Primer Acto e experto na obra de Valle-Inclan, presenta e completa o libro cunha reflexion sobre a traxectoria que seguiu o teatro do escritor galego, desde a negacion inicial ata a sua exaltacion universal.A morte de Valle-Inclan e un libro para sentir de cerca o latexo do grande escritor e rememorar a Historia doente que lle tocou vivir.Don Ramón María del Valle-Inclán retirouse á súa Galicia natal en marzo de 1935 coa esperanza dun milagre que atallase a enfermidade que padecía. Durante nove meses viviu, con altiveza e serenidade, unha progresiva deterioracion que terminou coa sua morte o 5 de xaneiro de 1936. Naquel marco historico, xa coa Guerra Civil no horizonte, a morte de Valle-Inclan en Santiago de Compostela acabaria por converterse nun dos seus propios esperpentos. O derradeiro. O que aqui se desvela. Carlos G. Reigosa e Javier del Valle-Inclan (neto do escritor) expoñen neste libro duas versions suxestivas e complementarias daqueles episodios. Ambos os dous centraron a sua ollada investigadora nos ultimos meses de don Ramon. O resultado son duas visions esenciais que nos mergullan nunha realidade nova e sorprendente.O critico de teatro Jose Monleon, fundador e director da revista Primer Acto e experto na obra de Valle-Inclan, presenta e completa o libro cunha reflexion sobre a traxectoria que seguiu o teatro do escritor galego, desde a negacion inicial ata a sua exaltacion universal. A morte de Valle-Inclan e un libro para sentir de cerca o latexo do grande escritor e rememorar a Historia doente que lle tocou vivir.

Un barco con drogas va a cruzar el Atlántico para alijar en las costas gallegas. Un juez tenaz está sobre aviso y se dispone a interceptarlo, para asestar un duro golpe al narcotráfico. Pero la trama se complica con la inesperada aparicion de otro gran alijo en marcha y con un ajuste de cuentas entre los nuevos capos, herederos del viejo patron del contrabando de tabaco Don Orlando, que sigue con atencion desde la carcel todo lo que sucede.El detective Nivardo Castro y el periodista Carlos Conde (ya familiares por su presencia en El misterio del barco perdido y La guerra del tabaco) tienen un mirador privilegiado en este laberinto de fuegos cruzados, en el que alcanzan, con su investigacion, un protagonismo decisivo. Una accion intensa, de ritmo fuerte y rapido, lleva al lector hasta un final imprevisible y violento.Carlos G. Reigosa consigue en Narcos la tension y la agil sobriedad de la mejor narrativa de aventuras, en un ambiente de transicion rural-urbano evocado con fluidez y acierto, donde las viejas tradiciones conviven con el dinero facil, el crimen y la prostitucion. Una novela lucidamente imbricada en la realidad de finales del siglo XX, que tiene sus prolongaciones en el actual.

Na eza teatral "A soidade do asasino" todo sucede nun escenario único, mentres as ideas que flúen e conmoven están nas cabezas de dúas persoas que avanzan por un vieiro descoñecido cara a un destino tan sorprendente como inevitable.A dialectica entre o asasino e a vitima ten moitas mais caras das que imaxinamos. E isto e asi porque nesta peza teatral, cando os dous comezan a falar, sucede algo inevitable e prodixioso: deixan de ser dous descoñecidos! Xa non son os estraños que eran, porque, con verdades e mentiras, van descubrindo as suas identidades. Isto condiciona a accion, demora os feitos e pon sobre o escenario a esencia dunha "nova relacion" que progresa cara a un final incerto.Pode o asasino deixar de selo? Non, mentres sinta que esa e a sua profesion e o seu compromiso. Pode a vitima evitar o seu destino fatal? Non, se non e capaz de cambiar a correlacion de forzas de partida. En "A soidade do asasino" todo sucede nun escenario unico, mentres as ideas que fluen e conmoven estan nas cabezas desas duas persoas que avanzan por un vieiro descoñecido cara a un destino tan sorprendente como inevitable.A dialectica entre o asasino e a vitima ten moitas mais caras das que imaxinamos. E isto e asi porque nesta peza teatral, cando os dous comezan a falar, sucede algo inevitable e prodixioso: deixan de ser dous descoñecidos! Xa non son os estraños que eran, porque, con verdades e mentiras, van descubrindo as suas identidades. Isto condiciona a accion, demora os feitos e pon sobre o escenario a esencia dunha "nova relacion" que progresa cara a un final incerto.Pode o asasino deixar de selo? Non, mentres sinta que esa e a sua profesion e o seu compromiso. Pode a vitima evitar o seu destino fatal? Non, se non e capaz de cambiar a correlacion de forzas de partida. En "A soidade do asasino" todo sucede nun escenario unico, mentres as ideas que fluen e conmoven estan nas cabezas desas duas persoas que avanzan por un vieiro descoñecido cara a un destino tan sorprendente como inevitable.

«Sigo llevando la vida de otro, y cada vez me cuesta más.» ¿Acaso no es esta una realidad con la que cualquier lector se siente identificado al levantarse cada mañana? ¿No llevamos una existencia ajena, impuesta en cierto modo por circunstancias externas, que dista mucho de ser aquella que realmente querríamos vivir? ¿O este lamento, habitual, no deja de ser una coartada con la que ocultar que en el fondo hacemos lo que deseamos pero no queremos reconocer? ¿El triunfo social aboca realmente a una insatisfacción existencial , o es una mera pose con la que justificarnos ante el mundo? Pues, si no, ¿por qué no damos un giro radical a nuestras vidas?Este es el marco general en que se desarrolla esta intensa narración. Pero no estamos ante una mera novela de corte existencialista. Narrada en primera persona, el protagonista no se limita a compartir con el lector la inconsistencia (e incoherencia) de su «queja» (retórica). Esta idea es la excusa que sirve como marco para desarrollar un sentido repaso a los últimos cincuenta años de la historia de España, además de una reflexión sobre el devenir del oficio periodístico. Una visión que no cae en clichés manidos ni en grandilocuencias vacuas. El resultado es una magnífica crónica de lo acontecido en nuestro país en unas décadas clave, una auténtica lección de historia social, política, económica y cultural.

Nestes contos vive xente que o autor atopou nas encrucilladas da vida e da literatura. Seres perdidos, extraviados, que chamaron a súa porta -e que agora chaman a do lector- porque queren existir na imaxinación doutro. Son personaxes encontrados, fillos do azar e da necesidade. Desde o eco fusco dos fuxidos por causa da Guerra Civil ao popular detective Nivardo Castro. Personaxes que decidiron habitar pola súa conta nestas páxinas e agardan a lectura como o verdadeiro destino da súa existencia.

O destino de Manuel Girón Bazán foi un dos moitos que se viron alterados en España polo comezo da Guerra Civil en xullo do 1936. A guerra ía separalo da súa ocupación no campo para convertelo primeir

Os seus nomes andaban de boca en boca, maldicidos por uns, admirados en secreto por outros, lobos na montaña, entre a furia e a desesperación. Ó Piloto ?o derradeiro abatido en España- matárono en 1965 a caron da represa de Belesar, en Lugo. Mario de Langullo ainda seguia daquela polos montes ourensans. A version oficial calificabaos de bandidos. Pero eran outra cousa. A memoria dun tempo de cataclismos.Carlos G. Reigosa, xornalista, adicou varios anos de investigacion e traballo profesional a seguir os pasos destes protagonistas non sempre ben coñecidos da nosa historia contemporanea: os fuxidos.Nestas paxinas hai testemuñas, relatos e noticias de primeira man que so agora saen a luz, logo de tanto tempo. Nalguns casos son documentos excepcionais. Tamen latexa nelas a vida, a paixon dos homes, o amor e a desolacion, idealismo, barbarie e xenerosidade.

Carlos Mosqueiro, que acaba de sacar o título de Ciencias Políticas, sen avisar a pais nin noiva, abandona Madrid en tren e cruza cidades, países e mares en busca de algo que descoñece. Tras unhas xornadas nunha comuna londiniense, sera en Oxford onde se enfrontara coa sua soidade. Oxford, amen foi a primeira novela publicada en 1982 por Carlos G. Reigosa. A presente edicion galega constitue a recuperacion dunha obra recibida de forma entusiasta pola critica: "Un libro duro, frio, ambiguo, incluso roto, acerca da viaxe, o caos e a noite do futuro que chegou" (Alfredo Bryce Echenique). "Asi como a inesquecible novela El Jarama de Sanchez Ferlosio foi a gran novela dos anos cincuenta e sesenta, Oxford, amen e a das duas decadas seguintes" (Juan Maria Gallego Tato). "Reigosa e o noso Kerouac e Oxford, amen e o On the road que ata agora non tiñamos" (Perfecto Conde). "Un profundo dialogo cos mitos da rebeldia xuvenil de todos os tempos" (Francisco J. Satue).Carlos Mosqueiro, que acaba de sacar o título de Ciencias Políticas, sen avisar a pais nin noiva, abandona Madrid en tren e cruza cidades, países e mares en busca de algo que descoñece. Tras unhas xornadas nunha comuna londiniense, sera en Oxford onde se enfrontara coa sua soidade.Oxford, amen foi a primeira novela publicada en 1982 por Carlos G. Reigosa. A presente edicion galega constitue a recuperacion dunha obra recibida de forma entusiasta pola critica: "Un libro duro, frio, ambiguo, incluso roto, acerca da viaxe, o caos e a noite do futuro que chegou" (Alfredo Bryce Echenique). "Asi como a inesquecible novela El Jarama de Sanchez Ferlosio foi a gran novela dos anos cincuenta e sesenta, Oxford, amen e a das duas decadas seguintes" (Juan Maria Gallego Tato). "Reigosa e o noso Kerouac e Oxford, amen e o On the road que ata agora non tiñamos" (Perfecto Conde). "Un profundo dialogo cos mitos da rebeldia xuvenil de todos os tempos" (Francisco J. Satue).

Pepa la Loba, bandolera gallega por antonomasia, es un personaje situado entre la realidad y el mito del que se tienen más datos inciertos que veraces. Nacida de madre soltera en la Galicia del siglo XIX, la pobreza, el abandono y una injusta acusacion de asesinato consiguieron que se lanzara al monte. A raiz de esto, y acompañada por su amado Daniel, inicio una serie de correrias que tenian por objeto principal amedrentar y castigar a los hidalgos y señores de la zona.Vivio en constante alerta, huyendo y corriendo mil peligros, y ni siquiera el deseo de criar a su hijo en un entorno pacifico logro que abandonara el mundo de los bandoleros.

As pescudas arredor dun escuro asasinato en Santiago de Compostela. Gañadora da primeira edición do Premio Xerais de Novela, "Crime en Compostela" está considerada un fito da literatura galega por

Arcadio Macías, perdedor dunha guerra e dunha posguerra, prepara a súa saída de España. Está seguro de que a loita terminou. Mais a realidade -en forma dunha represión que non cesa- axiña lle vai demostrar o contrario. Isto desatara a sua rebeldia e impediralle fuxir. Converterase asi nun combatente solitario e vingador que cambiara a realidade dunha bisbarra. Un home atrapado nun recuncho da Historia que axusta contas co mundo fratricida en que lle tocou vivir. Carlos G. Reigosa construe con axilidade narrativa unha accion vigorosa e arrepiante que retrata a dialectica embrutecedora entre a perversion da vitoria e o desvalemento da derrota. A crueldade resultante desborda a dimension politica para ser so ferocidade e desquite. A vitoria do perdedor e a memoria fera e doente dun tempo de posguerra dominado polo terror e a violencia.Arcadio Macías, perdedor dunha guerra e dunha posguerra, prepara a súa saída de España. Está seguro de que a loita terminou. Mais a realidade -en forma dunha represión que non cesa- axiña lle vai demostrar o contrario. Isto desatara a sua rebeldia e impediralle fuxir. Converterase asi nun combatente solitario e vingador que cambiara a realidade dunha bisbarra. Un home atrapado nun recuncho da Historia que axusta contas co mundo fratricida en que lle tocou vivir. Carlos G. Reigosa construe con axilidade narrativa unha accion vigorosa e arrepiante que retrata a dialectica embrutecedora entre a perversion da vitoria e o desvalemento da derrota. A crueldade resultante desborda a dimension politica para ser so ferocidade e desquite. A vitoria do perdedor e a memoria fera e doente dun tempo de posguerra dominado polo terror e a violencia.