Eduardo Blanco-Amor

A fuxida do Bocas pola Auria máis marxinal na novela que cambiou a narrativa galega. A esmorga é a obra máis popular e lida de Eduardo Blanco Amor. Tivo que publicarse por vez primeira en Bos Aires ante a negativa da censura franquista a permitir que circulasen libremente as traxicomicas peripecias do Cibran, o Bocas e o Milhomes nunha noite de bebedela polos arredores de Auria, a cidade literaria coa que Blanco Amor reelaborou desde a distancia o seu Ourense natal. A esmorga e unha novela na que alcanzan especial brillo as virtudes de Blanco Amor como escritor. A sua sorprendente potencia linguistica ponse neste relato ao servizo da narracion duns feitos que desembocan en traxedia e que metaforizan un mundo sordido e miserento do que non estan exentos a imaxinacion, a fantasia e o devezo dunha vida fermosa e mellor.

La gresca (A esmorga) és l’explicació dels atzarosos últims dies en la vida de tres personatges marginals, els ‘amics’ Castizo, Bocas i Milhomes, que s’endinsen en un viatge sense retorn per una ciut

Junto a un primo suyo, Pedro va descubriendo cómo, detrás de la aparente tranquilidad y rectitud moral que domina los comportamientos y comentarios de los adultos, se desarrolla otra vida, ésta oculta, al margen de lo que ellos mismos defienden a la luz del dia. De esta forma se da cuenta de que, frente a los miedos que el buscaba de manera artifical para divertirse, existen miedos reales, ignotas experiencias a las que se ira cercando. Unha novela emocionante, precursora. La historia de un niño que se enfrenta al mundo. FINALISTA DEL PREMIO NADAL EN 1961

Sete contos sinceros e intensos coa infancia como protagonista. Os biosbardos é un conxunto de "contos para a xente", postos todos en boca de sete rapaces de diferentes idades que van contando experiencias persoais do intenso e as veces dramatico mundo infantil. Estes relatos pertencen, sen dubida, ao nucleo das mellores paxinas que nos deixou este mestre da moderna narrativa galega. Son, quizais, as mais sinceras e menos academicas de cantas escribiu. Nelas brillan con luz propia as mellores virtudes do seu autor, sen interferencias de ningun tipo. El mesmo o recoñecia asi.

Xente ao lonxe é unha das grandes novelas corais da literatura galega. Un espectacular mosaico de voces e de historias na cidade mítica de Auria.Unha novela na que o autor recrea situacións que reflicten os grandes cambios sociais que anuncian a Galicia de finais do seculo XIX. A aparicion desta novela (1972), ambiciosa obra de madurez, coroaba a traxectoria dun dos mais grandes narradores do noso tempo. Froito dun excepcional alento anovador, Xente ao lonxe ensambla un amplo abano de tipos humanos e historias sabiamente entrecruzadas e relatadas con eficaz tecnica expresionista. Blanco Amor realizou nesta novela un ambicioso experimento literario no que se combinan 170 personaxes cunha concepcion cinematografica do relato, que vai acoutando progresivamente o seu campo de vision desde a panoramica social ao primeiro plano individual. Alegato en favor dos desherdados, Xente ao lonxe e unha novela total na que se reconstrue un universo e un tempo.

A OBRA FOTOGRÁFICA DE BLANCO AMOR. Segundo deixou escrito o propio Blanco Amor, o seu arquivo fotográfico supera a cifra de 3.000 negativos. Galaxia recupera a obra fotográfica do autor da Esmorga coa publicacion de A ollada do desexo, volume no que se inclue unha seleccion de case 200 fotos, retratos, autorretratos, composicions paisaxisticas, vistas e fotos documentais. Eduardo Blanco Amor, paralelamente ao seu labor de escritor e xornalista, desenvolveu durante toda a sua vida unha intensa actividade como fotografo, recollendo testemuños graficos en todas as viaxes que realizou (Andalucia e Marrocos antes da Guerra Civil, Chile durante o exilio americano, Castela, Cataluña e Italia a sua volta a Galicia), amais de desenvolver unha importante obra fotografica como retratista (serie de retratos de Garcia Lorca, Aitana Alberti, persoeiros da Segunda Republica, autorretratos, emigrantes en Buenos Aires, etc.) e como observador orixinal e profundo da Galicia do seu tempo. O obxectivo do libro e difundir unha obra fotografica de indubidable calidade estetica, creativa e variada, atenta a paisaxe, a xente, aos efectos da luz e a composicion da imaxe. A mirada de Eduardo Blanco Amor e unha mirada que expresa o desexo de apreixar o mundo, de contemplalo dende a propia experiencia. As fotografias que se recollen neste libro son a mostra dunha actividade a que se dedicou non dun xeito circunstancial senon cunha intencion claramente estetica e documental e como a expresion da sua necesidade de apreixar o mundo no que viviu, de integralo na sua vida e de tentar explicalo desde a sua propia concepcion da realidade. Unha obra eminentemente artistica, resultado do interese do propio autor polas tendencias fotograficas da epoca e da historia da fotografia que nela se ven reflectidas: expresionismo, pictorialismo ou reportaxe.

Unha serie de notas xornalísticas, recollidas durante dúas viaxes realizadas nos anos 1949 e 1950 a traves de Chile, son o xermolo deste libro, escrito por Eduardo Blanco Amor como parte do importante traballo literario e xornalistico que desenvolveu en Sudamerica. Escrito cunha prosa tensa e penetrante que vai do ton poetico mais fondo ao humor mais irresistible. Paxinas antoloxicas, coa requintada percepcion da realidade dun pobo, unha xeografia e unha cultura. Segundo palabras do propio Blanco Amor, "algunhas veces enredei mais tempo en ver unha vila -Iquique, por exemplo- do que un redactor de Life para todo un continente".

A cultura, a política, as viaxes por distintos lugares do país galego artellan un volume indispensable para coñecer o Blanco Amor xornalista. Galaxia recupera na súa colección Memoria unha parte moi importante do labor xornalistico de Blanco Amor. Artigos en "La Nacion" inclue unha escolma das cronicas publicadas polo autor dA Esmorga entre 1929 e 1936 no diario arxentino La Nacion, un testemuño privilexiado da Galicia daquel tempo. O Diario La Nacion era unha das cabeceiras mais prestixiosas da Republica Arxentina naquela epoca. Nel Blanco Amor publicou unha serie de cronicas arredor de temas politicos e culturais, amais das que dedicou as suas viaxes por Galicia, entre elas a reportaxe sobre a sua famosa travesia a bordo do pesqueiro Norita, que logo tamen daria pe ao seu Poema en catro tempos. A prosa literaria de Blanco Amor adaptase perfectamente ao formato xornalistico sen perder riqueza nin orixinalidade, conservando tamen a "tension do oficio" propia dos medios de comunicacion.

A fuxida do Bocas pola Auria máis marxinal na novela que cambiou a narrativa galega. A esmorga é a novela máis popular e lida de Eduardo Blanco Amor. Tivo que publicarse por vez primeira en Bos Aires ante a negativa da censura franquista a permitir que circulasen libremente as traxicomicas peripecias do Cibran, o Bocas e o Milhomes nunha noite de bebedela polos arredores de Auria, a cidade literaria coa que Blanco Amor reelaborou desde a distancia o seu Ourense natal. A esmorga e unha novela na que alcanzan especial brillo as virtudes de Blanco Amor como escritor. A sua sorprendente potencia linguistica ponse neste relato ao servizo da narracion duns feitos que desembocan en traxedia e que metaforizan un mundo sordido e miserento do que non estan exentos a imaxinacion, a fantasia e o devezo dunha vida fermosa e mellor.

Sete contos sinceros e intensos coa infancia como protagonista. Os biosbardos é un conxunto de "contos para a xente", postos todos en boca de sete rapaces de diferentes idades que van contando experiencias persoais do intenso e as veces dramatico mundo infantil. Estes relatos pertencen, sen dubida, ao nucleo das mellores paxinas que nos deixou este mestre da moderna narrativa galega. Son, quizais, as mais sinceras e menos academicas de cantas escribiu. Nelas brillan con luz propia as mellores virtudes do seu autor, sen interferencias de ningun tipo. El mesmo o recoñecia asi.