María Reimóndez

Cecilia és una adolescent de setze anys que s’enfronta al dolor de la pèrdua de la seva mare. Però aquest no és l’únic problema. Una pandèmia, un canvi de casa, la precarietat i la incomunicació amb

Tras a morte da súa nai, Cecilia, unha adolescente de dezaseis anos, non sabe como convivir coa dor. Por se non fose pouco, unha pandemia, un cambio de casa, a precariedade e a incomunicación coa súa tia avoa enchena de rabia ante o mundo que a rodea. Cando a cousa parece que xa non poderia empeorar mais, atopase co boxeo. Grazas a este deporte e a unha serie de persoas que a acompañaran, Cecilia atopa a confianza nas propias forzas para buscar unha vida plena, para atopar o seu lugar seguro."Furia" non e so a historia dunha moza que se enfronta a perda e a dor, senon unha reflexion sobre os afectos e o valor verdadeiro, un canto de amor ao boxeo e unha constatacion da importancia de termos sempre alguen na nosa esquina que nos guie a hora de evitar os golpes eludibles e nos acompañe para encaixar os inevitables.

Uxía, Usha para os seus amigos, escribe o relato da súa estancia en Devastana, unha vila do estado de Karnata, na India. A rapaza galega, que acompañaba a súa nai, membro dunha ONG, rememora a vida cotian da sua escola india. Ali amigou con Lakshmi e Deepak, aprendeu canares, coñeceu novos costumes e lendas, enfrontouse con dificultades imprevistas e, sobre todo, cunha nova vision da vida, ata enton, descoñecida para ela. Usha aprendeu na India que ali o seu nome significa a primeira luz do mencer. Nunca o esquecera.Usha, novela escrita por Maria Reimondez e ilustrada por Ivñan Sende, e un portelo aberto para que os lectores galegos mozos poidan enchouparse da cultura e da vision da vida dunha comunidade popular da India. Unha novela emocionante que interroga e interesa ao lector sobre unha realidade cultural que a maior parte descoñece.

Seis mulleres moi diferentes entre si acoden a clases de calceta, un lugar onde converxen as súas frustracións pero, tamén, un lugar onde toman conciencia da súa situación e da necesidade de superala. Inspiradas na figura liberadora da tia Davina, Matilde, Anxos, Rebeca, Elvira, Luz e Ferananda van facendo as lectoras e lectores participes da sua historia desde un multiperspectivismo que desfai os fios dunha sociedade machista. A traves dun espazo tan tradicionalmente feminino como a calceta, Maria Reimondez dalles voz a estas mulleres que desde as suas diferenzas atopan no valor da unidade a forza para sobrepoñerse a un presente que as nega e as minusvalora. Desde a intriga, cun estilo axil, que tira do animo de quen le de xeito entretido e mesmo producindo hilaridade, a autora do Club da calceta ofrecenos unha novela que, tras a sorpresa que causa, fai emerxer unha profunda reflexion e revision sobre a condicion feminina.Seis mulleres moi diferentes entre si acoden a clases de calceta, un lugar onde converxen as súas frustracións pero, tamén, un lugar onde toman conciencia da súa situación e da necesidade de superala. Inspiradas na figura liberadora da tia Davina, Matilde, Anxos, Rebeca, Elvira, Luz e Ferananda van facendo as lectoras e lectores participes da sua historia desde un multiperspectivismo que desfai os fios dunha sociedade machista. A traves dun espazo tan tradicionalmente feminino como a calceta, Maria Reimondez dalles voz a estas mulleres que desde as suas diferenzas atopan no valor da unidade a forza para sobrepoñerse a un presente que as nega e as minusvalora. Desde a intriga, cun estilo axil, que tira do animo de quen le de xeito entretido e mesmo producindo hilaridade, a autora do Club da calceta ofrecenos unha novela que, tras a sorpresa que causa, fai emerxer unha profunda reflexion e revision sobre a condicion feminina.

Genet Mullugueta naceu nunha aldea de North Wolloh en Etiopía. Dende noviña o que máis lle gustaba era correr e correr polo ventre da montaña. Mais a fame, a guerra e a figura do pai obrígana a acompañar a sua nai e a pedir esmola polas ruas inseguras e caoticas de Addis Abeba. Ali, vendendo panos nos cruzamentos, Genet coñeceu a Abebe, un medico e voluntario da federacion de atletismo que, sorprendido coa sua resistencia e velocidade, lle propon adestrar en Meskel Square. Dende enton, a sua vida mudara, como a doutras nenas, mozas e mulleres etiopes que corren contra si mesmas sen fin.Corredora e unha historia colectiva de superacion deportiva. Recolle a tradicion atletica de Etiopia na busca activa de talentos entre as crianzas do rural ou empobrecidas nas cidades.

Todo o mundo semella coñecer a MK, a cantante de moda cunha carreira xa prolongada no tempo, a voz prodixiosa, e a súa excéntrica moza, Gaia. Mais, quen é MK? Que acontece antes de saír ao escenario? Que e o que fica cando as luces esmorecen? Cando remata a ultima xira? No intre en que pechan os micros das roldas de prensa? Se cadra o silencio e preciso para o reencontro cunha mesma. Se cadra nin a propia musica ten sentido sen os espazos dos que non escapa ningun son. E neses hiatos onde MK remexe na sua cerna fanada e recuperada, na ruptura da infancia no Tamil Nadu rural, impulsada polos movementos migratorios impostos a unha metropole que a esnaquizou e a refixo de novo. Entre os sons escachados das ondas rotas, MK compon e conduce os seus pasos cara ao lugar onde o grallar do corvo se transforma na musica dos seres vivos.Despois de En vias de extincion, A musica dos seres vivos abre o Ciclo dos elementos, ao que tamen pertence a novela gañadora do Premio Xerais 2014, Dende o conflito, un universo de novelas no que as personaxes aparecidas nas marxes dun relato atopan a centralidade noutro. Neste caso e MK, personaxe secundaria de En vias de extincion, quen deixa soar a sua historia en cada corte do album que marca a sua vida. Este ciclo, pensado como un complexo todo que seguira avanzando en futuras novelas, permitira acceder a visions cruzadas e compartidas de feitos e persoas que se entretecen. A musica dos seres vivos e unha historia de fragmentos que doen ata comprender que hai cousas que fican para sempre rotas, que non poden nin deben repararse ao seu estado anterior. Mais precisamente das suas fendas nace a forza coa que enfrontar o mundo.Todo o mundo semella coñecer a MK, a cantante de moda cunha carreira xa prolongada no tempo, a voz prodixiosa, e a súa excéntrica moza, Gaia. Mais, quen é MK? Que acontece antes de saír ao escenario? Que e o que fica cando as luces esmorecen? Cando remata a ultima xira? No intre en que pechan os micros das roldas de prensa? Se cadra o silencio e preciso para o reencontro cunha mesma. Se cadra nin a propia musica ten sentido sen os espazos dos que non escapa ningun son. E neses hiatos onde MK remexe na sua cerna fanada e recuperada, na ruptura da infancia no Tamil Nadu rural, impulsada polos movementos migratorios impostos a unha metropole que a esnaquizou e a refixo de novo. Entre os sons escachados das ondas rotas, MK compon e conduce os seus pasos cara ao lugar onde o grallar do corvo se transforma na musica dos seres vivos.Despois de En vias de extincion, A musica dos seres vivos abre o Ciclo dos elementos, ao que tamen pertence a novela gañadora do Premio Xerais 2014, Dende o conflito, un universo de novelas no que as personaxes aparecidas nas marxes dun relato atopan a centralidade noutro. Neste caso e MK, personaxe secundaria de En vias de extincion, quen deixa soar a sua historia en cada corte do album que marca a sua vida. Este ciclo, pensado como un complexo todo que seguira avanzando en futuras novelas, permitira acceder a visions cruzadas e compartidas de feitos e persoas que se entretecen. A musica dos seres vivos e unha historia de fragmentos que doen ata comprender que hai cousas que fican para sempre rotas, que non poden nin deben repararse ao seu estado anterior. Mais precisamente das suas fendas nace a forza coa que enfrontar o mundo.

Gaia é a protagonista de En vías de extinción. Ela é unha desas persoas que teñen a cerna dura coma un carballo, que asumen e reivindican o monte como berce persoal e que resisten a domesticación en todas as suas formas. Como un animal solitario, Gaia percorre os lugares interpretandose como un elemento ecoloxico chamado a cambiar o humus da forma mais discreta pero imborrable posible, invocando a revolucion de ser quen se e sen compromisos, a traves de batallas sen refens, e poñendo o que se pensa sempre por diante.Un dia, o seu traballo como interprete fai que a sua traxectoria se cruce coa da cantante de mais exito do momento. Daquela, todas as certezas que ela manexara semellan estar en perigo. Ou, se cadra, e nesa interseccion que de supeto atopa onde as suas polas de montañesa poliglota e viaxada poden chegar ao mais fondo do ceo.En vias de extincion e unha novela que fala dos mundos que esvaecen pero ainda estan ai, das persoas que loitan por mantelos e por transformalos dunha maneira unica. En vias de exnticion e unha novela escrita como as vetas das arbores que, dun xeito innovador, nos deixan percorrer das polas as raices. Eis a diversidade cultural, as fendas entre a vida rural e urbana e o potencial de conxugar todas as marxes para facer delas o centro da vida propia.

O presente continuo é o tempo verbal do permanente correr, aparentemente inapreixable porque en canto se toca, convértese automaticamente en pasado. É o tempo do constante movemento, da vida que non cesa, do latexar das relacions que perduran fronte a ventos e mareas, fronte a maremotos, mesmo. Mais se cadra hai xeitos de apreixalo, de abrazalo, de entendelo nun contexto. A traves dos ecos de gravacions, que foron nun momento o inmediato e que de socate volven e forman ondas novas de presente. Presente continuo e esa gravacion atopada no camiño por quen viviu e se deten a esculcar. Unha gravacion que marca os dez anos daquela primeira viaxe a India en 1994, da relacion cambiante e fluida con lugares que xa non definen ben os nomes coñecidos, con culturas, con persoas, con formas de vida que son xa parte do cotian, do ser afortunadamente descentrado. Novamente, o tempo xoga con nos e escoitamos esa gravacion no presente que marca os case vinte anos de enguedellarse coa outra, porque o tempo nunca se deten.Presente continuo e a voz que tenta lembrar que o pasado so ten relevancia cando permite construir un presente diferente.O presente continuo é o tempo verbal do permanente correr, aparentemente inapreixable porque en canto se toca, convértese automaticamente en pasado. É o tempo do constante movemento, da vida que non cesa, do latexar das relacions que perduran fronte a ventos e mareas, fronte a maremotos, mesmo. Mais se cadra hai xeitos de apreixalo, de abrazalo, de entendelo nun contexto. A traves dos ecos de gravacions, que foron nun momento o inmediato e que de socate volven e forman ondas novas de presente. Presente continuo e esa gravacion atopada no camiño por quen viviu e se deten a esculcar. Unha gravacion que marca os dez anos daquela primeira viaxe a India en 1994, da relacion cambiante e fluida con lugares que xa non definen ben os nomes coñecidos, con culturas, con persoas, con formas de vida que son xa parte do cotian, do ser afortunadamente descentrado. Novamente, o tempo xoga con nos e escoitamos esa gravacion no presente que marca os case vinte anos de enguedellarse coa outra, porque o tempo nunca se deten.Presente continuo e a voz que tenta lembrar que o pasado so ten relevancia cando permite construir un presente diferente.

Seis mujeres muy diferentes entre sí asisten a clases de calceta, un lugar donde convergen sus frustraciones pero donde, al mismo tiempo, toman conciencia de su situación y de la necesidad de superarla. A traves de un espacio tan tradicionalmente femenino como la calceta, Maria Reimondez da la voz a estas mujeres que, desde sus diferencias, consiguen encontrar en la union la fuerza necesaria para sobreponerse a un presente que las niega o menosprecia. Con un estilo agil que hace de la lectura una experiencia entretenida y, a veces, incluso hilarane, la autora de El club de la calceta nos ofrece una novela que, tras la sorpresa que causa, hace emerger una profunda reflexion y revision sobre la condicion femenina. Inspiradas en la figura liberadora de la tia Davinia, Matilde, Anxos, Rebeca, Elvira, Luz y Fernanda nos hacen participes de su historia desde un multiperspectivismo que deshace los hilos de una sociedad machista.

En momentos nos que a desesperanza vai da man da axitación cómpre revisar os nosos puntos de partida, as nosas perspectivas e alianzas. En momentos nos que se busca unha saída, unha solución e un punto e final as malas noticias colectivas, e hora de deixar os lugares trillados e buscar as alternativas noutros que ata o de agora non estaban nin na liña do horizonte. A alternativa esta aqui parte dese afan de buscar as solucions onde (xa) se atopan, principalmente na nosa man e sobre todo na man das mulleres do sur, que dende longo tempo traballan a leira do comun. Fronte aos grandes discursos moitas veces repetidos, A alternativa esta aqui levanos polos lugares e estratexias do dia a dia, pola necesidade de cambiar a ollada arrastrandonos, coa forza dos argumentos e das experiencias, ao traballo no colectivo dende o individual para transformar e transformarnos.En momentos nos que a desesperanza vai da man da axitación cómpre revisar os nosos puntos de partida, as nosas perspectivas e alianzas. En momentos nos que se busca unha saída, unha solución e un punto e final as malas noticias colectivas, e hora de deixar os lugares trillados e buscar as alternativas noutros que ata o de agora non estaban nin na liña do horizonte. A alternativa esta aqui parte dese afan de buscar as solucions onde (xa) se atopan, principalmente na nosa man e sobre todo na man das mulleres do sur, que dende longo tempo traballan a leira do comun. Fronte aos grandes discursos moitas veces repetidos, A alternativa esta aqui levanos polos lugares e estratexias do dia a dia, pola necesidade de cambiar a ollada arrastrandonos, coa forza dos argumentos e das experiencias, ao traballo no colectivo dende o individual para transformar e transformarnos.

A Aurora gústalle correr. Se cadra é por iso que foxe con facilidade de tomar decisións e busca acubillo no sarcasmo contido. Dende que por fin puido regresar da Vilalba dos seus pais á Barcelona da sua infancia, o peso da orixe abre nela fendas que non sabe como xestionar. A proxeccion de si mesma na cidade, o rexeitamento e a vergoña, fan que por veces esqueza que foi en Vilalba, ese lugar que tanto detesta, onde coñeceu unha das persoas mais importantes da sua vida: a sua amiga Sainza. Dende a sua liña de saida torta, Aurora busca seguir correndo cara adiante sen matinar no percorrido, concentrada no seu traballo como xornalista de deportes e nos espazos dunha vida na que todo, en aparencia, esta dentro do agardado. "As cousas que non queremos oir" explora o alleamento, os limites do corpo e a enfermidade, os afectos e a busca das certezas cando o mundo enteiro se esfarela. Porque de cando en vez a vida nos interroga sen que poidamos atopar respostas definitivas, mais que a forza de afondar na nosa propia debilidade para renacer.Nesta nova entrega do "Ciclo dos elementos", Reimondez entrecruza os fios das protagonistas de entregas anteriores cos de Aurora para continuar creando un universo literario unico no que as lectoras son quen de compoñer tamen a historia a partir de cada unha das novelas independentes. Despois de "En vias de extincion", "A musica dos seres vivos" e "Dende o conflito", "As cousas que non queremos oir" transita unha nova forma de enfrontarse a migracion e o desprazamento e traza novas interaccions e perspectivas das personaxes xa coñecidas, como Gaia, MK ou Sainza Combarro.A Aurora gústalle correr. Se cadra é por iso que foxe con facilidade de tomar decisións e busca acubillo no sarcasmo contido. Dende que por fin puido regresar da Vilalba dos seus pais á Barcelona da sua infancia, o peso da orixe abre nela fendas que non sabe como xestionar. A proxeccion de si mesma na cidade, o rexeitamento e a vergoña, fan que por veces esqueza que foi en Vilalba, ese lugar que tanto detesta, onde coñeceu unha das persoas mais importantes da sua vida: a sua amiga Sainza. Dende a sua liña de saida torta, Aurora busca seguir correndo cara adiante sen matinar no percorrido, concentrada no seu traballo como xornalista de deportes e nos espazos dunha vida na que todo, en aparencia, esta dentro do agardado. "As cousas que non queremos oir" explora o alleamento, os limites do corpo e a enfermidade, os afectos e a busca das certezas cando o mundo enteiro se esfarela. Porque de cando en vez a vida nos interroga sen que poidamos atopar respostas definitivas, mais que a forza de afondar na nosa propia debilidade para renacer.Nesta nova entrega do "Ciclo dos elementos", Reimondez entrecruza os fios das protagonistas de entregas anteriores cos de Aurora para continuar creando un universo literario unico no que as lectoras son quen de compoñer tamen a historia a partir de cada unha das novelas independentes. Despois de "En vias de extincion", "A musica dos seres vivos" e "Dende o conflito", "As cousas que non queremos oir" transita unha nova forma de enfrontarse a migracion e o desprazamento e traza novas interaccions e perspectivas das personaxes xa coñecidas, como Gaia, MK ou Sainza Combarro.

En "La duda" la autora ofrece una historia que engancha la atención de los lectores y que aborda, desde la denuncia social y la intriga, un tema poco frecuente. Una mujer es sorprendida por la lleg

Un libro de poemas que traza un percorrido íntimo e, ao tempo, social e colectivo, desde unha perspectiva feminista, articulando un mapa cartográfico que funde o territorial coas lembranzas persoais e o propio corpo."Galicia en bus" e un libro de poemas que traza un percorrido intimo e, ao tempo, social e colectivo, desde unha perspectiva feminista, articulando un mapa cartografico que funde o territorial coas lembranzas persoais e o propio corpo. Este libro, co que a escritora Maria Reimondez gañou a XX edicion do Premio Johan Carballeira do Concello de Bueu, afonda na identidade persoal e na identidade politica establecendo e proxectando unha forte ligazon entre distintos periplos e espazos que se vencellan a memoria, a experiencia, ao pais e ao feminismo."Galicia en bus" e un libro de poemas que traza un percorrido intimo e, ao tempo, social e colectivo, desde unha perspectiva feminista, articulando un mapa cartografico que funde o territorial coas lembranzas persoais e o propio corpo. Este libro, co que a escritora Maria Reimondez gañou a XX edicion do Premio Johan Carballeira do Concello de Bueu, afonda na identidade persoal e na identidade politica establecendo e proxectando unha forte ligazon entre distintos periplos e espazos que se vencellan a memoria, a experiencia, ao pais e ao feminismo.

Feminismos, de Olga Castro e María Reimóndez, é unha guía de viaxe a través da cartografía dos feminismos que responde á rica biodiversidade real dos feminismos no mundo e tamén en Galicia. Con vontade divulgativa, este libro da conta do movemento social que mais cambiou as estruturas sociais para mellorar a vida das persoas, producindo a teoria e a practica mais plural e transformadora. Desde ese espirito enciclopedico que se dirixe a un amplo publico non especialista, Feminismos presenta as achegas e os logros dos movementos feministas na mellora das sociedades en todo o mundo.En palabras da autora do limiar, Belen Martin Lucas, da man de Castro e Reimondez coñecemos o traballo dos colectivos de mulleres, pensadoras e artistas, desde Galicia a Xapon, pasando polas republicas da antiga Union Sovietica, China, India ou Africa subsahariana, por mencionar algunhas das areas incluidas. Este mapa dos feminismos na xeografia e a historia pon de manifesto a gran diversidade de estratexias contra a discriminacion por xenero desenvolvidas en contextos culturais, politicos e sociais concretos.Poñendo de manifesto a mencion especial que merece a seccion dedicada aos feminismos en Galicia, a profesora Belen Martin Lucas conclue asegurando que as reflexions de Castro e Reimondez convidannos a examinar o noso etnocentrismo para decatarmonos das contribucions coas que as activistas e pensadoras doutras culturas melloran o noso mundo, a vez que tamen poñen en valor as teorias e practicas feministas xeralmente excluidas dos manuais do feminismo, as cales tenden a limitarse ao occidental (europeo e norteamericano case sen excepcion).Feminismos, de Olga Castro e María Reimóndez, é unha guía de viaxe a través da cartografía dos feminismos que responde á rica biodiversidade real dos feminismos no mundo e tamén en Galicia. Con vontade divulgativa, este libro da conta do movemento social que mais cambiou as estruturas sociais para mellorar a vida das persoas, producindo a teoria e a practica mais plural e transformadora.Desde ese espirito enciclopedico que se dirixe a un amplo publico non especialista, Feminismos presenta as achegas e os logros dos movementos feministas na mellora das sociedades en todo o mundo. En palabras da autora do limiar, Belen Martin Lucas, da man de Castro e Reimondez coñecemos o traballo dos colectivos de mulleres, pensadoras e artistas, desde Galicia a Xapon, pasando polas republicas da antiga Union Sovietica, China, India ou Africa subsahariana, por mencionar algunhas das areas incluidas. Este mapa dos feminismos na xeografia e a historia pon de manifesto a gran diversidade de estratexias contra a discriminacion por xenero desenvolvidas en contextos culturais, politicos e sociais concretos.Poñendo de manifesto a mencion especial que merece a seccion dedicada aos feminismos en Galicia, a profesora Belen Martin Lucas conclue asegurando que as reflexions de Castro e Reimondez convidannos a examinar o noso etnocentrismo para decatarmonos das contribucions coas que as activistas e pensadoras doutras culturas melloran o noso mundo, a vez que tamen poñen en valor as teorias e practicas feministas xeralmente excluidas dos manuais do feminismo, as cales tenden a limitarse ao occidental (europeo e norteamericano case sen excepcion).

Un libro rebelde, que fala doutros xeitos de vivir desde o humor, a fantasía e a esperanza.Iris é unha rapaza diferente, pouco ten que ver co resto da xente, pero a ela tanto lle ten. A súa relación coas froitas e especial grazas a unha maza de peluche que cada noite a leva de viaxe. Cando a nai e o pai de Iris perden o traballo, as froitas axudana a comprender que os cambios poden ser o camiño cara a un novo comezo.

Unha panorámica sobre as teorías decoloniais e antirracistas que se usan aquí para deitar unha ollada crítica a diversos textos que, lonxe de pretender constituírse en catálogo, buscan interpelarnos para transformar os alicerces da casa de xeito que absolutamente todas as persoas teñamos acubillo nela.A finais dos anos setenta, a escritora feminista negra lesbiana estadounidense Audre Lorde resumia a sua critica ao feminismo branco coa famosa frase: As ferramentas do amo nunca desmantelaran a casa do amo. A sua mensaxe ecoa ainda hoxe en diferentes movementos supostamente transformadores nos que se deixa de lado unha critica en profundidade as estruturas coloniais e racistas, as ferramentas do amo.Galicia en xeral e a literatura galega en particular ocupan un interesante lugar gonzo, dado que por unha banda se situan nunha posicion non hexemonica a certos niveis, mais non deixan de ser unha nacion e un sistema literario formulados dende as bases da branquitude e a continuidade colonial.E tempo de analizar a nosa casa coma a casa do amo e revisar as nosas complicidades coloniais. Este volume ofrece unha panoramica sobre as teorias decoloniais e antirracistas que se usan aqui para deitar unha ollada critica a diversos textos que, lonxe de pretender constituirse en catalogo, buscan interpelarnos para transformar os alicerces da casa de xeito que absolutamente todas as persoas teñamos acubillo nela.A finais dos anos setenta, a escritora feminista negra lesbiana estadounidense Audre Lorde resumia a sua critica ao feminismo branco coa famosa frase: As ferramentas do amo nunca desmantelaran a casa do amo. A sua mensaxe ecoa ainda hoxe en diferentes movementos supostamente transformadores nos que se deixa de lado unha critica en profundidade as estruturas coloniais e racistas, as ferramentas do amo.Galicia en xeral e a literatura galega en particular ocupan un interesante lugar gonzo, dado que por unha banda se situan nunha posicion non hexemonica a certos niveis, mais non deixan de ser unha nacion e un sistema literario formulados dende as bases da branquitude e a continuidade colonial.E tempo de analizar a nosa casa coma a casa do amo e revisar as nosas complicidades coloniais. Este volume ofrece unha panoramica sobre as teorias decoloniais e antirracistas que se usan aqui para deitar unha ollada critica a diversos textos que, lonxe de pretender constituirse en catalogo, buscan interpelarnos para transformar os alicerces da casa de xeito que absolutamente todas as persoas teñamos acubillo nela.

Luz es una niña que vive con su familia en un Recuncho, lugar pobre y desertificado del que solo se puede escapar si se es merecedora de la Lotería de la Fertilidad, un bien muy preciado en un mundo distopico asolado por la incapacidad de reproduccion.Llevada a la fuerza a la Capital del Oeste para engendrar tanta descendencia como su utero le permita descendencia que pasara a ser propiedad de las elites conocidas como Las Familias, Luz tendra acceso a una educacion privilegiada en el seno de la LifeCorps que con el tiempo se traducira en una brillante carrera cientifica. Junto a Kalpana llevara a cabo un descubrimiento que cambiara para siempre la historia de la humanidad.En otra linea temporal que tiene lugar despues de la Gran Desconexion, tres seres creados a partir de materia vegetal, pero con forma humana, son capturados por Augustus Paul, un descendiente del hombre que fue Director General de la LifeCorps y que conoce su verdadera naturaleza. Su objetivo sera esclavizarlos y explotarlos para seguir amasando fortuna, privilegio y estatus en las ruinas de la civilizacion humana. El destino diferente de Dandara, Seh-Dong y Tassi pondra en jaque a las estructuras dominantes.Codicia, ganadora del I Premio Pinto e Maragota a la diversidad sexual y de genero, es una apasionante novela de ciencia ficcion que coloca a Maria Reimondez en la orbita de Ursula K. Le Guin, Octavia E. Butler, Akwaeke Emezi y Manjula Padmanabhan. La autora nos propone una revolucionaria reflexion sobre la construccion del sexo y el genero, las identidades y las orientaciones sexuales y la explotacion del cuerpo femenino, asi como una profunda mirada feminista y ecologista sobre el futuro de nuestro planeta.

A Mark Read levoulle moito tempo atopar o seu lugar. Mais aquí está, na cuberta do Williams. Despois da guerra en Flandres, da súa infancia como criado, das súas aventuras na mariña mercante, á fin atopou a sua identidade como pirata. Mais se cadra a sua busca non esta completa, se cadra ainda lle queda moito por contar. Na sua historia falta ainda a coraxe de Anne Bonney e as preguntas que nin sequera Madame Ebano foi capaz de contestar. Estan todas ainda abertas no mar.Pirata de Maria Reimondez e unha novela que fala da busca da identidade, da loita atroz pola liberdade en tempos dificiles e da esperanza de poderse sentir no fogar, mesmo nos lugares mais insospeitados. No marco real do seculo XVIII as suas personaxes deixan no mar estelas que falan das multiples posibilidades da vida.A Mark Read levoulle moito tempo atopar o seu lugar. Mais aquí está, na cuberta do Williams. Despois da guerra en Flandres, da súa infancia como criado, das súas aventuras na mariña mercante, á fin atopou a sua identidade como pirata. Mais se cadra a sua busca non esta completa, se cadra ainda lle queda moito por contar. Na sua historia falta ainda a coraxe de Anne Bonney e as preguntas que nin sequera Madame Ebano foi capaz de contestar. Estan todas ainda abertas no mar.Pirata de Maria Reimondez e unha novela que fala da busca da identidade, da loita atroz pola liberdade en tempos dificiles e da esperanza de poderse sentir no fogar, mesmo nos lugares mais insospeitados. No marco real do seculo XVIII as suas personaxes deixan no mar estelas que falan das multiples posibilidades da vida.

Alba e Lela chegan unha miga máis tarde á escola e atópanse con que xa están sentados todos os nenos e nenas, mais ninguén fala; están como aparavados, só tatexan unhas palabras sinxelas. Nese momento chega a mestra, que axiña entende que ocorre e lles di que todo indica a chegada do monstro, un monstro que ela xa coñece porque estivo outras veces no seu lugar. Ante o abraio das nenas, a mestra descobrelles que, en realidade, ela non e unha persoa "normal", que ten centos de anos, e que unha gardadora de palabras.O monstro das palabras, novela de Maria Reimondez, ilustrada por Ivan Sende, propon aos lectores e lectoras de once anos en diante baixo a forma dun relato de intriga e aventura unha reflexion sobre o valor do patrimonio da lingua propia (o maior tesouro dos pobos) e a necesidade de defendela dos que a atacan. "A lingua e un ser vivo e esta vivo nas bocas cando falamos e nos nosos cerebros cando pensamos" escribe unha das protagonistas desta novela de gran actualidade.

¿Un proceso corporal y cultural que afecta en algún momento de la vida a más de la mitad de la población humana no debería ser un tema fundamental de reflexión?Por increíble que parezca, hablar de la menstruacion sigue siendo complicado.Con un enfoque desenfadado y con el objetivo de hacernos reflexionar, ¡Barbaras! utiliza la menstruacion como via de acceso a una gran diversidad de temas: los cuerpos, el sexismo, la ecologia, el racismo y la transfobia.Porque, al final, hablar de la regla es hablar del mundo entero y, en particular, de tantas Barbaras que se niegan a seguir lo establecido y que, con su rebeldia, crean un mundo mejor para todas.