Patxi Zubizarreta Dorronsoro

Karlosen aita jockey-a da, hau da, zalduna, eta Grand National lasterketan parte hartzekoa da. Ama etxean dago, semearekin oso arduratuta: hara non jakin duen mutikoaren lagunik handiena telebista dela eta etengabe ikusi nahi duela... Baina, halako batean, argia joan da eta badirudi dena amaitu dela, batez ere telebistarik ez dagoelako! Eskerrak Karlosek ustekabe bat jasoko duen, eta akaso...

.

Tomas Graziosenera joan da familiarekin oporretan, hain zuzen ere hegoaldean dagoen herrixka bateko amonaren etxera. Baina aurtengo oporrak guztiz desberdinak gertatu zaizkio: amonak aurrerantzean Brigida dei diezaiotela nahi du eta Tomas bizitzaren sekretu ttiki eta handiak ezagutuz joango da (besteak beste, amona eta haren nobioari esker; besteak beste, muinoko sagarrondoa eta txorien kantu adierazgarrien bidez). Eta Tomas Graziosenetik itzultzen denean guztiz desberdin sentitzen da: sekretuez gainezka dago eta honezkero berak ere bere sekretu propioak ditu.

Simón ya no se siente solo, ya no se sienta solo.

Bost pertsonaia, bost bizitza, bost kontakizun: bost ikuspuntu egoeraz hobeto jabetzeko. Bost bagoi, liburu hau den tren espresari maisuki lotuak. Norabide argia: irakurlearengan lilura piztea. Eta galderak: hogei urte eta gero, sufrimenduak hor dirau, zer aldatu da?, onerako?, txarrerako? 80ko urteetan kokatua dago istorioa, bakardadea are bakardadeago egiten duten Gabonetan. Barrikada bat dago Ordizian, espresaren bidean traban. Gauza ikusgarria da pneumatiko errez eta era guztietako tramankuluz egindako barrikada. Ikusteko modukoa. Kontakizunean aurreratu ahala, beste barrikada batzuk bistaratuko dizkigu Zubizarretak, Antton Olariagaren irudizko narrazioa lagun duela, bere irudimenetik sortutako pertsonaien baitan. Eta irakurleon baitan?

Selim gazte marokiar bat da. Eta bere adin moduko gazte marokiar askorentzat bezala, Parisera joatea da bere ametsa. Han dauka bere Meka. Bidaia horretan eztia eta ozpina ezagutzen ditu. Eztia, Esther izeneko neska gasteiztar batez maiteminduta. Ozpina, marokiarrentzat, hain zuzen ere, ez delako larrosa-bide bat Afrikatik Europara datorren bidea. Nobela hiru ikuspuntutik kontatuta dago: Selimen ikuspuntua, Estherrena da bigarrena, eta, hirugarrena, legez kanpoko atzerritarrak muga pasatzen laguntzen dituen mugalariarena. Hiru ikuspuntu, hiru genero (kontakizun zuzena, egunkaria eta prentsa erreportaia) istorioa osatzeko.

Istripu batek erabat aldatu du Joana eta Bixintxoren bizitza. Joana erregina egin da, denen gogoan dago eta denek dute gogoko. Bixintxo, ostera, baztertuta sentitzen da eta serios, muturluze eta kope

Marokon, 1990eko hamarkadan gaude. Gazte magrebtar askoren antzera, Selimek Maroko hitsa utzi, eta Paris distiratsura joatea desio du. Hantxe dago haren Meka. Bidaia horretan eztia eta ozpina edango ditu halabeharrez: eztia, Esther gasteiztarraren eskutik; ozpina, Mendebaldeko errealitate gordinetik. Eta Selimen historia kontatzeko hiru ahots: gazte magreb-tar berarena, Estherrena eta garaitsu hartan gurean ezagunagoa zen mugalari batena. Historia bakarra hiru generoren bidez emana: kontakizun zuzena, egunerokoa eta erreportajea. Hiru ahots, hiru genero historia zahar abezain berria baterako.

Elefante bat hegan, Patxi Zubizarrete Dorronsoro, Aitziber Alonso Pikabea: Munduaren historian uholde asko gertatu arren, bakarra izan zen Uholde Unibertsala. Berrogei egunetan izan zen euria, urak lur oso-osoa estali zuen eta Noek itsasontzi miresgarri bat eraiki zuen Hori jende guztiak daki; baina elefante bakarra salbatu zela, eta arkan Jafet zuela adiskidea, Noeren semea, hori oso jende gutxik daki. Orduko gertakari harrigarriak ezagutu nahi badituzu, elefante bat hegan ikusi nahi baduzu, hementxe duzu aukera paregabea, aukera zirraragarriaPatxi Zubizarretak Irria aldizkarirako sortu zituen ipuin hauek, eta Aitziber Alonsok marraztu. Baina orain osatuak, moldatuak eta txirikordatuak datozkizu, berriro gozatu, edo ustekabean deskubritu ditzazun.

Selim naceu en Imlil, unha aldeíña do Atlas marroquí. Cada ano, polo verán, alí chegaba a o flamante Renault de Mohamed, un veciño emigrado en París. Selim decide iniciar o mesmo camiño: unha longa viaxe cara a Francia na procura de fortuna. Dende as ruas de Marrakesh, onde malvivira traballando en fedorentas tinturerias e como guia turistico, Selim viaxara ata a peninsula na caixa dun camion. Percorrera diversas comunidades ata chegar ao Pais Vasco. Na sua estadia en España atopara o amor e a amizade, pero tamen sufrira o pesadelo da sua condicion de emigrante ilegal.Esta novela de Patxi Zubizarreta, orixinalmente publicada en euskera, e unha contundente denuncia, enchida de tenrura, do noxento contrabando de persoas do inicio do milenio. A cultura popular do Atlas marroqui (as tradicions, a gastronomia, as formas de vida...), a memoria da tradicion oral das lendas do pobo beduino, a denuncia da tortura, o transporte ilegal de emigrantes, a vida nas pateras, o mercado de traballo fraudulento, a problematica do racismo e da xenofobia... son alguns dos temas desta novela de grande actualidade.Selim naceu en Imlil, unha aldeíña do Atlas marroquí. Cada ano, polo verán, alí chegaba a o flamante Renault de Mohamed, un veciño emigrado en París. Selim decide iniciar o mesmo camiño: unha longa viaxe cara a Francia na procura de fortuna. Dende as ruas de Marrakesh, onde malvivira traballando en fedorentas tinturerias e como guia turistico, Selim viaxara ata a peninsula na caixa dun camion. Percorrera diversas comunidades ata chegar ao Pais Vasco. Na sua estadia en España atopara o amor e a amizade, pero tamen sufrira o pesadelo da sua condicion de emigrante ilegal.Esta novela de Patxi Zubizarreta, orixinalmente publicada en euskera, e unha contundente denuncia, enchida de tenrura, do noxento contrabando de persoas do inicio do milenio. A cultura popular do Atlas marroqui (as tradicions, a gastronomia, as formas de vida...), a memoria da tradicion oral das lendas do pobo beduino, a denuncia da tortura, o transporte ilegal de emigrantes, a vida nas pateras, o mercado de traballo fraudulento, a problematica do racismo e da xenofobia... son alguns dos temas desta novela de grande actualidade.

Joseba, pianista desafinado, 50 años. Nicolás, escritor patético, y Rafael, pintor apático, lo invitan a un recital que tiene lugar en un balneario: un regalo inesperado. Al principio en lo que parece una road movie y mas tarde rodeados de aguas termales, cada cual observara su vida en silencio; despues, uno a uno contaran sus secretos en voz baja: la muerte de personas cercanas, los conflictos sociales y personales, las enfermedades, los amores Sin embargo, el dia del recital las historias se enredan y se complican, hasta el punto de que la celebracion termine en desastre. Incluso el agua, lejos de ser un don, se convertira en diluvio universal. A traves de los dibujos de Mintxo Cemillan, esta historia rebosa una fuerza simbolica muy especial y, gracias a Joserra Senperena al piano, un sugerente eco. Ademas, el harpa de Oihane Igerabide y las voces de Maddi Oihenart, Antton Valverde y Rafa Berrio serviran de guinda. En este libro queda patente que la capacidad de seduccion de las palabras es mucho mayor cuando vienen acompañadas de imagenes y de musica.

El 25 de julio de 1939, primero en los vagones de mercancías del tren del Irati hasta Lumbier y posteriormente en camiones, cientos de presos fueron conducidos desde Pamplona hasta el pueblo de Roncal, en el valle del mismo nombre. Los lugareños se preguntaban que clase de ganado transportarian, hacinado como cerdos; o si se trataria de segadores, saltimbanquis o gitanos. Dijeron que aquel Batallon Disciplinario de Trabajadores n.º 127 venia a realizar las labores de acondicionamiento de la frontera pirenaica, y que trabajarian en la carretera que debia unir los valles de Salazar y Roncal, e igualmente otros tantos obreros deberian hacerlo en las que conectarian Lesaca con Oyarzun, o Eugui con Irurita. Son palabras del NO-DO: Con el Trabajo, el Pan y la Justicia de la Patria, poco a poco los prisioneros van reconstruyendo lo que ellos mismos antes deshicieron con dinamita.Harapientos, arrastrando los pies cansados, como automatas, los presos se movian de sol a sol al ritmo marcado por las cornetas: para formar, para los recuentos interminables y, sobre todo, para, a golpe de pala, cesto y carretilla, ensanchar la caja de la carretera hasta caer rendidos.

Nikolas eta Kepa aurrez aurre daude. Nikolasek Kepari gola sartu nahi dio, besteak beste karramarro eta kakanarru deitzen diolako. Baina gol mundial hori sartu nahian, mutikoa atzeraka ibiltzen hasiko da, atzeraka, bai, abiada egokia hartu ahal izateko. Eta, joan, joan, beti joan, atzera, atzera, beti atzera, Nikolasek oso bidaia luzea eta arriskutsua egingo du, ia barregarri geratzeraino Eskerrak hiru lagun edo kasik lau bitxi eta berezi ondoan izango dituen! Alabaina, geratuko al zaio indarrik, berak nahi duen bezalako txuta egiteko?Mikel Zarate haur literaturako saria irabazi du lan honekin Patxi Zubizarretak. Edertasunez eta jolasez gainezka egiten duen kontakizun honetan, errealitatea eta fantasia abilezia handiz nahastu ditu idazleak. Elena Odriozolaren ilustrazioek, dotorezia handiz, areagotu baino ez dute egin idazlearen asmazio burutsua.

Mende erdia betetzen duten Literatur Sari hauetan,eta hamaseigarrenez antolaturik izan den antzerkinorlehenkan, hamaika antzerki lanen artean AureliaArkotxa, Ana Toledo, Imanol Elias, Daniel Landarteta Patri Urkizuk osaturiko epai mahaiak, Andiakaleko Ekitaldi-Aretoan otsailaren 23an bildurik,OHE DESEGINAK titulua daraman antzerkiarihobestea erabaki zuen.Plikak irekitakoan Patxi Zubizarreta (Ordizia 1964)agertu zen irabazle gisara. Inondik ere ez da idazleezezaguna Euskal Letretan. Haur eta gazteliteraturan idatzitako lanen artean, Usoa, heganetorritako neskatoa, Urrezko giltza eta Atxiki sekretuaaipa daitezke, irudiak Asun Balzola, JokinMitxelenak eta Elena Odriozolak burutuak izandirelarik. Bereak dira Printze Txikia edo Mirarienkalezuloa idazlanen itzulpenak ere, edota helduentzatidatzitako Eztia eta ozpina edo Joan bezalako nobelak.Pospolo kaxa bat bezala liburuan hainbatperformancetako testuak jasotzen dira, baina horiekagertokira eramateko orduan lagun izan ditu, besteakbeste, Joserra Senperena, Pello Ramirez edo JabierMuguruza musikari-kantariak.

Maribelcha no tendría más de cinco años cuando acudió a un concierto y quedó fascinada por la música. A partir de entonces tuvo que luchar mucho para convertirse en violinista. Pero vive en un país donde las brujas pueden convertir los sueños en realidad.

Este verano al cielo se le ha olvidado llover. Por eso, todos hablan de la sequía y sus consecuencias: los ríos están secos; los prados, amarillos; la piscina, vacía

Munduan askok bezala, cool edo exotikoa -edo erotikoa- zitzaiolako, 2015ean Chiarak euskara ikasteari ekin zion Boloniako unibertsitateko Lingua e cultura baska departamentuan. Geroago, 2108an, lau asterako Hendaiara etorri zen, Euskal Herrira bere antzera etorritako euskalariei buruzko lan bat egitera. Julien Vinson (1843-1926) Chiarak zerrendan zuen izenetako bat zen: heterodoxoa, gorria, darwinista, euskararen heriotzaren iragarlea; ausarta ere bazen eta parte hartu zuen, Baionan, 1875eko martxoaren 29an egin zuten globo hegaldian. Bidaia gorabeheratsua suertatu zen eta Iruñean izan zuen nola-halako akabera, hain zuzen ere hiriburua karlistek setiatua zuten garai nahasian. Globozaleak susmagarriak gertatu ziren iruindarren artean -Cabrera jeneral karlistaren bake mezularitzat jo zituzten-, eta Saturno aerostatoaren helburua bera ere zalantzazkoa iruditu zitzaion Chiarari. Hala bada, bere asmo akademiko eta sentimentalak kasik detektibeskoak bilakatu ziren, zenbaitetan bertigoa eragiteraino.