Ramón Caride

Nas súas vacacións en Bangladesh, o xornalista audiovisual Eduardo Morán conseguiu facerse coas impactantes imaxes do suplicio ao que foi sometida unha rapaza de catorce anos condenada por un tribunal local islamico. Tras o terremoto e o accidente da central nuclear, que provocou centos de mortos, no pavillon de Ivate amoreanse un millar de refuxiados que intentan protexerse dos efectos do escape radioactivo. Des que Gustavo foi diagnosticado de deterioracion neuronal progresiva, a sua dona, Carme, e o resto da sua familia viven en vilo. U-los remedios contra o mal de Alzheimer? Como xa fixera en Exogamia 0.3, Ramon Caride reune relatos, non estritamente literarios, sobre problemas decisivos para a humanidade ante os que ninguen pode quedar alleo: a violencia sobre as mulleres, a enerxia nuclear, a doenza do Alzheimer e a investigacion medico-farmaceutica.

A vida de Sara, unha meniña de sete anos, está a piques de sufrir unha mudanza repentina. Algo abraiante vai sucederlle cando un día, atope un estraño tareco no sitio menos pensado. Pero... que é un tareco?, que ten de particular o tareco de Sara que non posuen os outros tarecos?

Año 1517. Desafiando a una gran nevada, un viajero llega al monasterio de Oseira. Carga con un misterioso bulto y con una gran tristeza en su corazón, buscando una explicación a su gran desventura. Desea ver al abad del monasterio, pero este demora su encuentro para desesperacion del joven. Por fin, el señor del monasterio llama al viajero y este recibe una inesperada confesion del abad. Un estremecedor relato que habla de magia, poder, muerte y amor, pero tambien de una maldicion que ha extendido sus tentaculos hasta el presente de los protagonistas.

John Brockman sostén que a ciencia é a única noticia, o único verdadeiramente novidoso que hai hoxe sobre a Terra. Na ciencia sempre hai algo novo: a internet, as células-nai, as vacinas contra a SIDA, as probas de ADN, os avances contra o alzheimer, a loita contra o cambio climatico. Ningunha empresa ten o monopolio dos numeros. Ningunha nacion ten a soberania sobre a adenina e a guanina. Ningun imperio goberna as ondas cuanticas, a astrofisica ou o calculo diferencial. Hoxe debe haber sitio para todos na celebracion do coñecemento, unha verdade que non se pode vender nin mercar nin impoñer pola forza, nin conter nin evitar. A ciencia e imparable. Exogamia 0.3 reune media ducia de relatos, non estritamente literarios, suxestivos e non pechados, que permiten abrir un debate necesario sobre alguns dos temas candentes do noso tempo, cuestions nas que a ciencia e protagonista, problemas decisivos para a humanidade aos que ninguen pode quedar alleo.

Durante máis de vinte anos, a obra narrativa de Ramón Caride, paralelamente a outras xeiras e debalos mundo adiante, foi poboando os seus dous lugares referenciais, tan familiares como míticos -Sarou, nas Rias Baixas; e Louzos, no corazon da Galiza central-, con historias do mais escuro e violento realismo, rescatadas dos xornais e da nosa memoria comun; e tamen con personaxes marcados a ferro pola vida. Fitos e alicerces da nosa serie negra, estas historias son tamen expresions dun mundo propio, dun universo duro, acedo e conflitivo, onde so o amor, contadas veces, e quen de poñer luz, ou de tentar dar acougo. Por primeira vez, todos os relatos do ciclo recollense xuntos e organizados polo autor nun volume unitario. Xa que logo, este e un libro senlleiro; en verbas de Xose Vazquez Pintor: unha cronica de sucesos a pe de obra, estes retratos de urxente xornalismo que xa se instala na retina, no de cada dia; e todos somos complices, parte destas historias de infinita soidade e infinitas arañas a tecer os cabos do naufraxio.Durante máis de vinte anos, a obra narrativa de Ramón Caride, paralelamente a outras xeiras e debalos mundo adiante, foi poboando os seus dous lugares referenciais, tan familiares como míticos -Sarou, nas Rias Baixas; e Louzos, no corazon da Galiza central-, con historias do mais escuro e violento realismo, rescatadas dos xornais e da nosa memoria comun; e tamen con personaxes marcados a ferro pola vida. Fitos e alicerces da nosa serie negra, estas historias son tamen expresions dun mundo propio, dun universo duro, acedo e conflitivo, onde so o amor, contadas veces, e quen de poñer luz, ou de tentar dar acougo. Por primeira vez, todos os relatos do ciclo recollense xuntos e organizados polo autor nun volume unitario. Xa que logo, este e un libro senlleiro; en verbas de Xose Vazquez Pintor: unha cronica de sucesos a pe de obra, estes retratos de urxente xornalismo que xa se instala na retina, no de cada dia; e todos somos complices, parte destas historias de infinita soidade e infinitas arañas a tecer os cabos do naufraxio.

Nas termas da cidade de Ourense están a ocorrer acontecementos estraños: as augas flúen e, de súpeto, detéñense, coma se atendesen a ordes calculadas por alguén. Unha banda de encarapuchados parece estar detrás dos sucesos. Só o Capitán Aspanitas e o seu equipo serán quen de descubrir a trama que se agocha tras tan sorprendentes feitos.

Dona Paz é unha pombiña que vive a rentes do ceo. Nunha casiña moi linda entre as torres dunha igrexa. En conto o día amañece vai pasear moi cediño, para ver que cousas pasan polas prazas e os camiños.O dia 30 de xaneiro celebrase o Dia Escolar pola Paz en conmemoracion da morte de Mahatma Gandhi, unha data que contribuiu nos centros educativos de xeito moi especial a difusion da Educacion para a Paz.A pomba dona Paz e un relato concibido para que os lectores e lectoras mais novos participen tamen dos valores da construcion pacifica da sociedade e da cidadania democratica.Un libro que e un vieiro da esperanza cara a un mundo en paz e igualdade.Dona Paz é unha pombiña que vive a rentes do ceo. Nunha casiña moi linda entre as torres dunha igrexa. En conto o día amañece vai pasear moi cediño, para ver que cousas pasan polas prazas e os camiños.O dia 30 de xaneiro celebrase o Dia Escolar pola Paz en conmemoracion da morte de Mahatma Gandhi, unha data que contribuiu nos centros educativos de xeito moi especial a difusion da Educacion para a Paz.A pomba dona Paz e un relato concibido para que os lectores e lectoras mais novos participen tamen dos valores da construcion pacifica da sociedade e da cidadania democratica.Un libro que e un vieiro da esperanza cara a un mundo en paz e igualdade.

Un coello, curioso e viaxeiro, convértese no noso guía polo mundo do mar. Os seus ollos serán os nosos e con el iremos coñecendo a infinidade de seres que habitan este universo de auga e de sal. Unha boa oportunidade para que os mais pequenos aprendan a respectar e a coidar o medio que os rodea.

Bertiño é un neno trasto, sempre que quere facer algo remata rompendo todo. Fai a merenda e a cociña remata desfeita, colle un conto na librería e alá van os andeis e os libros, ata na gardería respiran se Bertiño cae con febre. Bertiño pon patas arriba a consulta do pediatra…

Este libro reúne seis historias independientes sobre los hermanos Said y Sheila escritas por Ramón Caride: Peligro vegetal, El misterio de Prión, Amenaza en la Antártida, El futuro robado, La negrura del mar y La primera aventura. Una narracion de ciencia ficcion, situada a finales del siglo XXI, en las que los dos hermanos viven las mas sorprendentes y arriesgadas aventuras. Nos demuestran que el futuro es algo que depende de nosotros, que esta por hacer, y para ello viajan del futuro al pasado, desplazandose en su transportador por todo el planeta, desde la Antartida a Grecia, desde Suiza a Argentina, desde Brasil a Loreda, la aldea gallega en la que viven. Son pacifistas, solidarios, defensores del medio ambiente, y con la ayuda de sus amigos sabran enfrentarse a los que pretenden hacerse dueños del planeta.

Unha videochamada ía mudar a vida de Said e Sheila para sempre. Levaban semanas sen intercambiar impresións des que Said se instalara en Suíza, onde vivía con Irina e traballaba nun laboratorio de investigacion. Os tres amigos foran convidados a participar na inauguracion dun gran centro comercial en Bambari, na Africa Central, o maior complexo do continente, un acontecemento global ao que iria moita xente famosa de diferentes ambitos. Todo o que pasou logo foi algo raro, que non era o esperado nin remotamente, para unha viaxe de lecer, algo que non lles cadraba e que os obrigara a comprometerse e asumir riscos.O camiño da Estadea e a aventura final de Sheila e Said, culminando a serie futurista de tematica ecoloxica iniciada hai duas decadas con Perigo vexetal, unha saga que xa ten catro entregas anteriores publicadas na coleccion Merlin de Xerais.

O frío azul.. Ano 1517. Nunha escura invernía, desafiando unha mesta nevarada, un viaxeiro chega ao mosteiro de Oseira. Acarrexa unha misteriosa bagaxe, a fonda tristeza do seu corazón mancado e, sobre todo, a ansia por saber a calquera prezo a razon da sua insolita desventura. Pouco a pouco, paseniño, a monotonia tepeda da pedra e a rutina dos ritmos monacais van minando a sua afouteza, ata que, finalmente, a impensada confesion do amo do mosteiro o leve sen remision polos camiños mais abraiantes. Sen acougo, do val estremeiro do Xalima a Portugal, de Toledo ao Courel, o autor tece un sorprendente relato que se vai apoderando do lector. Un relato de guerras e de nigromancia, de panteismo e de represion, de poder asoballante e de resistencia secular. Un relato sorprendente que oscila, a cada paso, entre a quentura do amor e a friaxe da morte, entre as historias reais que sobrecollen e as lendas que perviven, agochadas, nos curutos das serras mais afastadas. Ramon Caride debuxa con mestria paisaxes, feitos e soños en O frio azul (Premio Manuel Lueiro Rey de novela Curta 2007), para facernos vivir, na compaña dos seus protagonistas, unha viaxe inesquencibel polo tempo e polo espazo que nos permite albiscar os abismos mais fondos, os que cada un de nos levamos dentro.

Sheila y Said viven en esta ocasión su aventura más arriesgada. Su amiga Irina les visita en su molino y descubre que han desaparecido misteriosamente. ¿Qué les ha podido pasar? Said y Sheila han viajado en el tiempo y tienen que enfrentarse a un poderoso grupo que, por intereses economicos, estan dispuestos a destruir una importante zona de costa, sin importarles los destrozos ecologicos o culturales que pueden producirse.

As palabras esenciais e fondas de Ramón Cabanillas, un dos nosos poetas máis polifacéticos, son testemuñas da historia e dos soños; fálannos dun tempo de mudanzas e de loita pola identidade e polos dereitos basicos. Pero tamen lembran as raices na aldea e no mar, a paisaxe de Cambados, as lendas arturicas, os grandes temas clasicos, o Alen...

Hai moitos, moitos anos, vivía nunha aldea da montaña un home moi pobre, moi pobre, tan pobre que non tiña nada, nin eidos, nin casa, nin sequera roupa, vestíase con farrapos, por iso lle chamaban Xan Farrapeiro. Pero a historia de Xan non e unha historia triste, trabucariamonos se pensasemos iso; Xan era pobre pero alegre, animoso e valente e ben espelido, por iso as cousas cambiaron para el un dia que estaba a procurar guizos e apañar piñas no monte e atopou a dona dos penedos, unha moza fermosa de pel alba como o leite, que levaba un vestido ricamente bordado.Andanzas de Xan Farrapeiro e a reinvencion que Ramon Caride realiza dun conto marabilloso ben coñecido, aquela historia dun Xanciño pobre que se facia pobre por arte de maxia e logo o esquecera todo. As ilustracions de Marisa Irimia axudan a brotar as cores dunha historia de noites escuras, altos penedos e paisaxes de verde intensidade.

A vida de Sara, unha meniña de sete anos, está a piques de sufrir unha mudanza repentina. Algo abraiante vai sucederlle cando, un día, atope un estraño tareco no sitio menos pensado. Pero... que é un tareco?, que ten de particular o tareco de Sara que non posúen os outros tarecos?

A comezos da década de 1980, Ric Ocasek, cantante de The Cars, dicía: «Os coches mudaron as nosas vidas, a xente fai o amor, nace e morre dentro deles. Ás veces mesmo chegan a conducilos.» Así aconte

Ramón Caride válese do seu inseparable Darío Gancedo para poñer en orde a súa traxectoria narrativa no formato curto dunha forma moi orixinal. Nada do outro mundo é unha antoloxía de quince relatos (un deles inedito) que se acompañan dun comentario critico e biografico que converte este libro en rastro e testemuño da ampla traxectoria dun dos autores mais lidos dos ultimos trinta anos.

Tres mulleres coinciden na sala de espera de urxencias do CHUS de Compostela unha madrugada calquera. Este imprevisto azar vai ter consecuencias impensadas en cada unha delas. Son veteranas de moitas guerras psiquicas, e levan sufrido agresions fisicas, sociais e farmacoloxicas. Con todo, non se consideran vitimas, cousas pasivas que se deixan facer e desfacer, e pelexan acotio para chegaren a ser quen queren. Son superviventes. Neste tempo de crise enquistada -unha era marcada polas ditaduras produtivas, consumistas, toxico-pornograficas e tamen pola das redes sociais-, a demolicion dos prototipos de xenero e a construcion da propia identidade sexual e afectiva son cavorcos que poucos se atreven a ollar ate o seu fondo. Mais a vida e un exercicio de funambulismo, mesmo que non nos decatemos. Andamos sempre en precario equilibrio riba dun cabo moi estreito, ao bordo da caida libre no baleiro. E cando miras moito tempo ao abismo, o abismo tamen mira dentro de ti. Chamademe Xanax!