Xosé Luís Méndez Ferrín, página 2 de 4

Coincidindo cos 25 anos da publicación de Retorno a Tagen Ata de X. L. Méndez Ferrín, editada por vez primeira no ano 1971 na colección �O Moucho� de Edicións Castrelos, Xerais recupera este emblemát

En Contra Maquieiro a voz poética de X. L. Méndez Ferrín retorna con toda a súa capacidade expresiva para levar a cabo unha revisión do século XX, desde a Guerra de Cuba até o seu esmorecemento, e érguese nunha bandeira contra o capitalismo, invocando a Razon e o valor para o verso. Desde 14th Street a Pena de Anaman, pasando revista aos acontecementos dun seculo que entronizou a Maquieiro, o poemario estruturase en catro partes longas e fermosas:En Contra Maquieiro a voz poética de X. L. Méndez Ferrín retorna con toda a súa capacidade expresiva para levar a cabo unha revisión do século XX, desde a Guerra de Cuba até o seu esmorecemento, e érguese nunha bandeira contra o capitalismo, invocando a Razon e o valor para o verso. Desde 14th Street a Pena de Anaman, pasando revista aos acontecementos dun seculo que entronizou a Maquieiro, o poemario estruturase en catro partes longas e fermosas:

La presente selección de cuentos de X. L. MÉNDEZ FERRÍN -situados en países inexistentes o extraños y en épocas de difícil localización. pero con referencias a un presente con vocación de futuro anticipativo- abarca desde la publicacion de su primera obra en 1958 hasta los años noventa. Relacionados todos implicitamente entre si, los relatos de FRIA HORTENSIA Y OTROS CUENTOS reflejan el personalisimo universo narrativo del autor: la fantasia absoluta e imposible, el mundo arturico, las creencias miticas populares, la utopia, el simbolo, los sufrimientos y las injusticias derivadas de un determinado regimen politico y la crueldad de un futuro indefinido.

A lectura de Arraianos ponnos a ollada e a imaxinación sobre un territorio, nas concas do Limia e do Arnoia, contra as serras do Xurés e Laboreiro, para moitos descoñecido; un mundo a trasmán, separado de todo, tanto de Galicia como de Portugal, habitado por xente distinta e misteriosa que sente a fronteira administrativa como un absurdo, incapaz sen embargo de borrar a conexion historica e cultural entre os dous lados da raia.A recreacion literaria deste espacio humano e xeografico, adquire perspectiva e profundidade no percorrido da ficcion a traves de tempos e momentos historicos diferentes: a rebeldia romantica do Exclaustrado de Diabelle contra a cesion do Couto Mixto a Coroa española a mediados do XIX; a imposicion ideal das autoridades republicanas en Ourense sobre os sublevados o 18 de xullo do 36; a violencia asasina das cuadrillas falanxistas nos primeiros anos da posguerra ou a persecucion e captura de militantes galegos antifranquistas nos anos sesenta. O servicio dunha relativa unidade tematica, pretendida na comun referencia espacial do conxunto, Mendez Ferrin emprega tecnicas narrativas -ritmos, puntos de vista, construccions- moi diversas, ademais de facer un uso intencionado de formas dialectais do galego arraiano ou mesmo portugues estandar.Un arraiano, de Vilanova dos Infantes, non podia ser de outra forma, levanos deica terras escravas onde a xente mira con ollos vacunos e avultados. Xente coa que, por algunha razon, e preciso ter moito coidado.

É o intre do crepúsculo.Agora é cando morre a lus e os perfiles das cousas deixan de ser concretos.Achego a miña cara á fiestra, aos vidrios da fiestra, e vexo a rúa longa, ateigada de xente informe, coma un carreiro de formigas que fervera estreitamente, escuramente.Os homes son coma formigas, na vila sen nome.E eu, niste intre do crepusculo, vexoos desdebuxados, esvaidos, pois o alento da miña boca vai embazando progresivamente o cristal que se interpon antre os homes e a miña ollada.

Imaxinación e aventura son dous dos ingredientes desta obra, que nestas narracións de Méndez Ferrín acadan un clímax épico que se vai esvaíndo lenemente, nun inquedante espacio lírico.o mundo imaxinario que recrea maxistralmente Mendez Ferrin devolvenos os territorios da lei da cabaleria e do amor cortes.A recuperacion dos vellos heroes, Rei Artur, Guenebra, Lanzarote, Merlin. . ., supon o anovamento do pulo creativo, da tension imaxinaria. A materia de Bretaña proporcionanos un camiño de recuperacion da vella enerxia narrativa polo regreso as fontes.Mailos heroes cos seus grandes ideais traennos o alento quente da enerxia aventureira. ¿Quen non esta xa canso de insignificantes anti-heroes, de homes sen atributos erixidos en insoportables protagonistas? Benvidos outra vez o noble Arturo, o grande Merlin, o forte Lanzarote, a bela Xenebra. O noso tempo revisteos de dubidas mais fortes, tingue de inevitable escepticismo as suas reflexions, quizais advirte inconfesables desexos nas suas relacions, pero, o cabo, seguen a ser autenticos heroes. Abramoslle, pois, por sempre, as terras de Galicia.

Relatos que se suceden, básicamente, en la ciudad de Santiago de Compostela a lo largo de más de medio siglo. Con un lenguaje barroco que hermosea cuanto invoca, Ferrín demuestra un incuestionable dominio de la narracion de los personajes y del contexto social.Cronica de nosotros fue un volumen que mostro por primera vez el talento del escritor orensano, propuesto desde Galicia para el premio Nobel.

En la difusa frontera entre la Galicia interior y el norte de Portugal puede ocurrir cualquier cosa. Quienes habitan a un lado y a otro de La Raya viven bajo el influjo de la caprichosa niebla que trastorna a personas y animales cuando se extiende. Territorio de meigas, de poseidas y aparecidos, los protagonistas de este libro, los arraianos, desgastan los milenarios caminos empedrados que recorrieron durante siglos contrabandistas, fugitivos y los ejercitos de España y Portugal en su disputa por un territorio que no tiene mas dueño que los megalitos grabados por los antiguos.Arraianos es un volumen de diez relatos ambientados en La Raya en diferentes epocas, desde la primera de las guerras carlistas hasta el franquismo; un clasico moderno galardonado con el Premio de la Critica en Galicia, el Premio de la Critica Española y el Premio Losada Dieguez.

Tres conferencias sobre las personalidades poéticas de Álvaro Cunqueiro, Manoel Antonio y Celso Emilio Ferreiro

Xosé Luís Méndez Ferrín é un dos nosos escritores mais representativos, posuidor dun mundo propio cheo de forza e de suxerencias. Esta edición é unha escolma dalgúns dos seus mellores contos, pequenas obras mestras da nosa narrativa contemporanea, presentados cun estudio previo, preparado por Sonsoles Lopez, onde o lector encontrara moitas das claves e das significacions secretas do noso autor.

A Poesía enteira de Heriberto Bens edítase por primeira vez en 1980 e recolle os volumes Antoloxía popular, publicado polo Patronato da Cultura Galega de Montevideo en 1972, e Sirventés pola destruccion de Occitania, publicado en 1975 en Xenebra, ambos os dous asinados co pseudonimo de Heriberto Bens, baixo o que se agachaba X. L. Mendez Ferrin. Poesia enteira de Heriberto Bens e unha obra de caracter civil, composta por poemas elexiacos dirixidos maiormente a figuras senlleiras do noso pasado, que plasma as inquedanzas do autor en canto a renovacion formal e tecnica do panorama poetico galego da epoca.O conxunto resulta dunha beleza e competencia linguistica extremada.A Poesía enteira de Heriberto Bens edítase por primeira vez en 1980 e recolle os volumes Antoloxía popular, publicado polo Patronato da Cultura Galega de Montevideo en 1972, e Sirventés pola destruccion de Occitania, publicado en 1975 en Xenebra, ambos os dous asinados co pseudonimo de Heriberto Bens, baixo o que se agachaba X. L. Mendez Ferrin. Poesia enteira de Heriberto Bens e unha obra de caracter civil, composta por poemas elexiacos dirixidos maiormente a figuras senlleiras do noso pasado, que plasma as inquedanzas do autor en canto a renovacion formal e tecnica do panorama poetico galego da epoca.O conxunto resulta dunha beleza e competencia linguistica extremada.

Este libro recolle integramente os seis últimos anos de "No fondo dos espellos", a sección que, sábado a sábado, X. L. Méndez Ferrín publicou no Faro de Vigo desde 2007. Trátase dunha achega poliédrica a temáticas relacionadas coa cultura, a política, a historia, a literatura, o mundo animal, a gastronomía ou o mundo Rom, entre outras. A súa lectura ofrécenos unha magnífica oportunidade para a reflexión e, asemade, para o goce, sen deixar, nunca, de aprender.

Esta edición inclúe o conto que dá título ao libro e que fora tachado por un fillo de puta anónimo con grosas aspas de lapis vermello na primeira edición. A censura actuaba no final do franquismo, xa un rexime en descomposicion, coa mesma dureza que nas decadas anteriores. A edicion completa, que hoxe presentamos revisada polo autor, constituena oito relatos: Prologo. Impunidade + seis contos + Epilogo. Ditadura das cousas. O primeiro relato fainos ver a continuidade ideoloxica entre un usureiro vilego ignorante e reaccionario, e o seu fillo, señorito en Santiago e Madrid, que participara, realizandose plenamente como asasino fascista, nas matanzas posteriores o levantamento militar de 1936. O ultimo conto transmitenos a voz dunha muller burguesa que, mentres critica o exceso de atencion a realidade por parte dos progresistas, pretende coñecer a verdade espiritual e non cesa un momento de aconsellar o consumo de miles productos, para finalmente declarar o seu enorme interes polo producto rei da sociedade que adora: o diñeiro. Os seis relatos centrais, empezando por Elipsis, son seis variacions sobre un mesmo tema: a loita de clases. Clases que case sempre aparecen configuradas como castes, unhas mantedoras e outras sufridoras de sistemas de produccion e maquinarias represivas que reducen o ser humano a condicion de animal inferior, atrapado en tradicions, en ritos, en labirintos deseñados dende o poder para perpetuarse. Nesta dinamica de represion e resistencia, os oprimidos viven instalados na derrota coma unha condena perpetua. Non obstante a vinganza e o triunfo, como en Elipsis, pode chegar algun dia, no remate dun ciclo, para quen conserva o cerne da sua identidade intacto.

No ventre do silencio, ambientada na Compostela dos anos cincuenta, reconstrúe a memoria dunha época dominada polo escurantismo, o cheiro a incenso e o fanatismo político. Parodia e superación do xénero da estudiantina, e tamen unha novela de iniciacion, de aprendizaxe nun tempo de silencio. Alen de mostrar os distintos estamentos sociais: universidade, igrexa, rancia aristocracia, clase media ilustrada, estrato popular leiteiras, costureiras, criados, prostitutas ou a canalla fascista, No ventre do silencio refire a conformacion dun novo pensamento nacionalista incardinado na tradicion europea de J. P. Sartre, e afastado da orientacion que ata daquela monopolizaba o galeguismo. A extraordinaria riqueza das descricions, a evocacion da atmosfera da epoca, a creacion lucidisima de imaxes, as homenaxes literarias do autor (Damaso Alonso, Torrente Ballester, M. Proust), a extensa galeria de personaxes, o manexo de diversas tecnicas narrativas, o dominio dunha linguaxe prodixiosa, fan de No Ventre do silencio un dos cumes da narrativa contemporanea. Unha novela coral para pechar o seculo.

A alianza entre a poesía revolucionaria con aqueloutra de luxos sensoriais continúa mostrándose en tódalas súas posibilidades. A reivindicación política, a nostalxia polo paso do tempo, a paixón erótica... son eixos tematicos tratados sempre desde un dominio excepcional dos recursos expresivos da linguaxe. O profesor e critico Vicente Araguas preparou a edicion do presente poemario que como na orixinal de 1982, publicado pola Editorial Nos, esta organizado en tres partes: "Salutacion as aigues", "Sombra de marbre e viño" e "As escuras estancias". O fin dun canto e unha obra fundamental na poetica ferrinia dos anos oitenta, afondando no mundo clasico e tamen cunha carga superior de nostalxia doutras suas obras anteriores, sen desbotar todo canto de revolucion-revelacion que apareceria en Con polvora e magnolias ou na Poesia enteira de Heriberto Bens.

Gran coñecedor da alma da cidade, Ferrín fala demoradamente do mar, das rúas e das xentes de Vigo. Percorre Alcabre, a ribeira do Berbés, Coruxo. o cerne da cidade, descubrindo anécdotas agochadas tras as pedras da zona vella. A panorámica enriquécese coa visión de Julio Gil, que retrata cores e escenarios multiformes, empresarios e mariñeiros, casas baixas e torres de formigón. imaxes concisas que resumen o xeito de vida da cidade olívica.

É a poesía que afunda as súas raíces na terra a que explica, marca, expresa, canta e reclama as nosas diferencias, o noso devir tantas veces frustrado ou demitido. Esta é a poesía que atopamos en Estirpe, o libro que agora aparece como abalón das conciencias e motivo de reflexión poética.