Agustín Fernández Paz, página 4 de 11

A literatura infantil e xuvenil en galego ofrece unha visión sintética da producción literaria feita en Galicia para os lectores e lectoras máis novos. Agustín Fernández Paz achégase primeiramente ao contexto historico e sociolinguistico e despois analiza a literatura infantil galega dividindoa en tres grandes etapas. A primeira de 1960 a 1978, onde se valoran as primeiras edicions infantis e xuvenis. Na segunda de 1979 a 1988, a instauracion da democracia e o inicio da andaina autonomica facilitaran o medre dunha demanda escolar de materiais didacticos e de libros infantis e suvenis para a practica da lectura .en galego, asi xorden novas editoras e aparecen coleccions especificas. A terceira etapa, que chega aos nosos dias, permitira a consolidacion das coleccions autoctonas, a traduccion ao galego de obras da literatura infantil e xuvenil universal e a multiplicacion das obras en galego promovidas por editoras de todo o estado. Verificase ademais a crecente proxeccion externa dos libros infantis e xuvenis galegos, a ampliacion de xeneros, a relevancia cada vez maior dos ilustradores e a consolidacion, en definitiva, dun tecido editorial, cultural, asociativo e institucional ao redor da literatura infantil e xuvenil.

Víctor Moldes, un joven psiquiatra, consigue sus sueños profesionales: trabajar en la prestigiosa Clínica Beira Verde. Su primera paciente es Laura Novo, una mujer que no habla. Tan sólo escribe, una y otra vez, su nombre y sus apellidos. De su mano, Victor emprendera un viaje a la cara oculta de la vida: ese lugar secreto donde todos los seres humanos tienen miedo a entrar.

Rakelek ez zuen sekula ahaztuko txango ura: bidaia hura autobusez, baso sakon hura, ibaiko ur bizi haiek, monasterio zahar hura...eta, batez ere, bere motxilaren barruan aurkitu zuen pertsonaia bitxi

Existe realmente, como cren as mentes populares, a Gran Besta, o Maligno, unha realidade abominable que permanece durmida por debaixo de nós, nas furnas e nos infernos do noso submundo, pero que de cando en vez esperta e sae a superficie para estarrecernos e estender o espanto entre as persoas? ¿Ou, como dicia Jung e a psiquiatria oficial, tratase unicamente dun arquetipo mais, dunha imaxe simbolica que pervive nos mitos de todas as culturas e que reflicte un dos monstros interiores que aniñan no noso cerebro mais arcano, no noso cerebro reptiliano? Velaqui o inquerito crucial arredor do que se artella Aire negro (Xerais, 2000), un asunto complexo que, como nucleo diexetico significaria unha verdadeira catastrofe, un naufraxio novelesco para calquera escritor que non tivese un dominio da arquitectura narrativa como o que posue Fernandez Paz e non como un agasallo dos deuses, senon como froito do traballo e da ambicion do autor que pon en todo cando edita e nomeadamente nestes proxectos longos nos que se involucra cada certo tempo. Aire negro e un romance que ao lector lle fara dubidar se se trata dunha historia de terror ou dunha historia de amor. Pertence claramente o xenero de medo e amosa sen ningunha dubida o sentido do morbosamente antinatural, que asi e como definiria o xenero Lovecraft. Unha peza de terror en formato longo, caso quizais unco na literatura galega na que as ficcions de terror teñen practicamente sempre a forma de conto, como por outra banda aconsellaria o mesmo Alan Poe. Unha excelente fabulacion longa de medo e misterio que xira, como diciamos, verbo da Gran Besta, interpretada ben como mito galego, ben como arquetipo jungiano. O significativo de Aire negro e que, fronte a reacionalidade da ciencia (o profesor de instituto, o medico psiquiatra), ao final acaba por imporse a vella crenza galega do Mal encarnado na Gran Besta, no Demo Maior que habita durmido nos infernos e que esperta de cando en cando, sendo sempre o factor desencadeante unha fermosa muller de pelo vermello. Neste sentido podiamos valorar Aire negro como unha novela de medo moi etnico, que fai esquecer as teorias dos psiquiatras. Os galegos estarrecemonos por cousa dun medo real, dun medo de carne e oso, poderiamos dicir, que moi pouco ten que ver coas imaxes simboli

A en Daniel, la feina en una oficina li resulta molt avorrida; la seva vida s'ha tornat grisa. Per acabar-ho d'adobar, en els moments més inesperats li passen coses inexplicables. Quin proble

Raquel non quere ir ó colexio porque a súa clase é moi triste e ela pásao moi mal alí. Un día o ceo trae unha novidade: unha nube de cores que contén no seu interior unha enorme sorpresa. Aproveitando as posibilidades do pensamento fantástico característico dos nenos da idade ós que vai dirixido o texto, o autor tira partido da continuidade entre realidade e imaxinación para amosar que a literatura debe ter en conta o mundo dos rapaces e non seren os rapaces os que se adapten ós libros. Velaquí, pois, unha parábola (con "mensaxe") sobre o mundo da escola.

Aquella excursió va ser inoblidable per a la Raquel: el viatge amb autobús, el bosc immens, les braves aigües del riu, el vell monestir... i, sobretot, el descobriment d'un estrany personatge a l

A acción de O centro do labirinto transcorre a mediados do século XXI. Aínda que o proceso de globalización mundial, acompañado da extensión do pensamento único e da uniformización cultural, xa comezara a finais do seculo XX, so se consolidou definitivamente cando entraron as Leis de Unificacion, no ano 2020. Unhas leis que provocaron a resistencia dun sector minoritario da poboacion, recluido agora nas ZNC (Zonas Non Controladas) que se crearon especialmente para acoller esas minorias. Nos anos nos que transcorre a historia, o mundo esta dividido en 8 zonas, das que Europa e unha delas. Nesta Europa, que vive de costas as abrumadoras desiguladades mundiais, parece que xa so e posible unha vida baseada no consumo e no conformismo. Ainda que formalmente segue a existir un poder politico, o certo e que o poder real esta en mans do G-12, o grupo de persoas que dirixe os seus destinos desde a sombra. A narracion de O centro do labirinto comeza cando a doutora Sara Metmann, que e membro destacado do G-12 e vive en Berlin, decide facer, de incognito, unha curta viaxe a Galicia acompañada polo seu fillo, adolescente, David. Este sufrira un accidente e sera recollido por persoas que viven nunha comunidade desa ZNC, e que deciden retelo e utilizalo como refen para chegar ata a sua nai. En O centro do labirinto estan presentes temas como a inquietude pola uniformizacion linguistica e cultural que leva aparellada a globalizacion; o futuro da lingua e a cultura galega; a reflexion sobre o sentido da vida de calquera persoa e sobre o papel do azar nas nosas vidas, pero tamen a reflexion sobre o papel que cada quen pode xogar na sociedade; sobre o sentido do noso esforzo e a importancia da responsabilidade individual, da necesidade de intervir para mudar a marcha das cousas; a dificultade dos anos da adolescencia e a forza que teñen as ideas, imprescindibles para poñer en marcha calquera cambio.

Despois dunha longa estadía en Québec, o escritor Xabier Louzao volve a Galicia e atopa as cartas que o seu amigo Adrián lle escribira na súa ausencia. Unhas cartas que, nunha espiral de enigmas, descobren os estraños sucesos que esta a vivir Adrian na sua nova casa e que levan a Xabier a acudir na sua axuda. Pero ali, na vella casa colonial, os dous amigos teran que enfrontarse a misterios que tal vez as persoas nin tan sequera somos quen de imaxinar.A narracion esta estructurada o xeito das monecas rusas: unha voz (en terceira persoa) que da paso a outra voz (en primeira), que a sua vez da paso tamen a outra voz (tamen en primeira persoa). E cando esta acaba, unha recuperacion escalonada e simetrica das voces anteriores. Cartas de inverno recibiu o Premio Rañolas, o mellor libro infantil e xuvenil galego do ano 1995.

La casa on sacaben dinstalálar la Marta i la seva família té una llegenda negra. La gent diu que està encantada, que hi passen coses estranyes, que hi ha esperits. Dentrada, la noia no sho creu, però

El pintor Adrián Novoa, incitado por su amigo Xavier, compra una casa en una aldea de Galicia. Es la casa de sus sueños. En ella quiere encontrar la tranquilidad necesaria para explorar nuevos caminos en su pintura. Pero la casa esconde un profundo misterio que atrapa a Novoa como un imán.

Cinco relatos llenos de humor, en los que se entremezclan actores de cine con vampiros, fantasmas, gatos y gordos no demasiado felices.

El día que Sara abre la puerta de la nueva librería, recién inaugurada en el barrio de negocios donde trabaja, entra en un espacio silencioso donde hallará el placer de las lecturas compartidas, descubrira el amor que crece y se manifiesta a traves de las palabras ocultas entre las paginas de los libros y le ayudara a matizar su necesidad intima de rebelion por la vida recorrida.