Os celtas, despois de moitos anos nos que se fixo investigación arqueolóxica sen precisar deles, rexurdiron, en Europa e en toda a Península Ibérica, como tema de investigación e, sobre todo, de polémica, na decada dos oitenta. A comunidade cientifica, sensu lato, sufriu, en Galicia, unha division negativa entre celtofilos e celtofobos, como se de equipos de futbol se tratase. Proliferaron, aqui, publicacions sobre o celtismo, nas que todo era, e ainda e, celta, ou nas que a verba celta pouco mais ocupaba que unha parte do titulo. Neste libro, o autor fixo un achegamento a cuestion, fuxindo dos topicos e das repeticions mimeticas do que se escribiu sobre o celtismo europeo. Galicia ten unha personalidade propia e diferenciada desde a Prehistoria, polo que o estudo do seu devir historico precisa dun tratamento especifico. Partindo da premisa de que o celta e, primo et per se, unha cuestion de lingua, faise un percorrido polo campo do indoeuropeo, polo Hallstatt e La Tene, tratados como culturas arqueoloxicas, asi como polas actuais teorias cientificas peninsulares, para rematar entrando en Galicia. Repasase, aqui, a historiografia de precursores e romanticos sobre celtas e analizanse as fontes clasicas que fan referencia a Terra. Dedicase un denso capitulo a fulcral cuestion linguistica e outro a sociedade e a relixion no resto de España e en Galicia, sempre procurando as posibles semellanzas e diferenzas. Faise tamen unha incursion na materia de Bretaña, polo achegamento celtico (continua...) medieval que puido significar e comparase a arte peninsular dos pobos ibericos, da Meseta e galaicos, para rematar cun achegamento aos aspectos etnograficos que, de xeito superficial e mistificador, figuran nas publicacions sobre celtas. Ilustra o libro un completo aparato grafico, elaborado ad hoc polo autor, asi como unha bibliografia ampla, actualizada e en version orixinal dos diferentes paises europeos nos que se investiga a presenza ou ausencia de celtas.
Ver más