Patxi Zubizarreta

Rakel banatzeko zorian dago. Orain arteko harremana urrunetik ikusteko beharra sentitzen du, ihesi alde egitekoa, nahi bada, eta EEBBetara joatea erabaki du, bidaia antolatu batean, beste 13 lagunekin furgoneta batean sartuta, New Yorketik San Frantziskoraino. Gauzak urrunetik ikusteko beharrak barrenak hustutzekoa ekarri dio, eta eguneroko bat idaztea erabaki du. Furgoneta barruan, ordea, bidaiak aurrera egin ahala, harremanak sortzen dira. Furgonetan ezer ez da dirudiena, jendeak ere bere hutsuneak ditu, eta norberaren izaerak besteenarekin egiten du talka. 14 pertsona elkarren deskubrimenduan ari dira etengabe bidaian zehar. Road movie bat baino zerbait gehiago da Zubizarretaren nobela; bidaiaren gorabeherekin batera, Rakelen baitako bilakaera eskaintzen da, zatika, irakurleak puzzlea osa dezan. Rakelen begirada da nagusi, bestela: oso estilo beroa, xaloa, eguneroko xehetasunei erreparatzen diena, amodio hutsunea betetzeko amodioa behar duena.

Udako oporrak dira, eta afrikar askoren auto eta furgoneta pila Iparretik Hegora doa. Furgoneta horietako bat gasolindegian geratu da depositua betetzeko. Baina furgonetakoak joan direnean, neskatila bat utzi dute: ahantzirik Gero, auto bat gelditu da, eta autokoak abiatu direnean, katu bat utzi dute: abandonaturik Eta gasolindegiko gizonak ez daki zer egin neskatila ahantziarekin eta katu abandonatuarekin! Eta zuk, zer egingo zenuke zuk? Agian, Goloka konpainiakoek bezala, ipuinean oinarritutako txotxongilo edo antzezlan bat prestatu?

1990eko hamarkadan gaude. Gazte magrebtar askoren antzera, Selimek Maroko hitsa utzi, eta Paris distiratsura joatea desio du. Hantxe dago beraren Meka. Bidaia horretan eztia eta ozpina edango ditu halabeharrez: eztia, Esther gasteiztarraren eskutik; ozpina, Mendebaldeko errealitate gordinetik. Eta Selimen historia kontatzeko hiru ahots: gazte magrebtar berarena, Estherrena eta garaitsu hartan gurean ezagunagoa zen mugalari batena. Historia bakarra hiru generoren bidez emana: kontakizun zuzena, egunerokoa eta erreportajea. Hiru ahots, hiru kontamolde historia zahar ?bezain berri? baterako.

Bizitza osoa daukagu Obabakoak, Moby Dick edo Kixote bezalako obra miresgarriak irakurtzeko, baina Tom Sawyer, Estepako otsoa, Ibrahim jauna eta Koranaren loreak edo esku artean daukazun Enigma bi, erantzun bat bezalako liburuak irakurtzeko urte gutxi baina preziatu batzuk dauzkagu, hain zuzen ere nerabezaroan gertuago eta irekiago baikaude bizitzaren xarma, misterioa eta abenturak deskubritzeko. Emakume sugearen misterioa enigmak Euskal Herriko lehenaldira eta Birmaniara garamatza, adiskidetasuna eta lehen amodioak medio. Jentziren enigmak, ostera, India eta Himalaia ezagutaraziko dizkigu, abenturak eta malenkonia bidelagun. Erantzuna, baina, norberak bilatu beharko du?, eta hala ere ziur egon bi ipuin hauek amaitutakoan, batik bat garai egokian irakurriz gero, bidaia handi baten ostean bezalaxe sentituko zarela: desberdinago, zailduago, zaluago.

Cada vez que a la gata Linda le ocurre una desgracia, el perro Sultán ladre de alegría. Pero su gozo acaba siempre en un pozo porque la gata sobrevive a los atropellos, a los hornos... En realidad, Sultan no es tan malo tan solo quiere que lo quieran ¿Sera capaz de conseguirlo?A partir de 6 años.

Pikolo. ¿Cómo se ve Euskadi desde un cuartel de la Guardia Civil? ¿Cómo es la vida del hijo de un guardia? ¿Qué relación tiene con sus compañeros de clase? ¿Qué siente cuando le llaman Pikolo? El pequeño Manuel llega de Extremadura a Euskadi. Pero Manuel no viene de vacaciones, sino al cuartel de Larrañeta. Su padre es guardia civil. El pequeño Manuel nos habla de su estancia: la soledad del cuartel y la cabaña sobre la higuera, su amistad con Elba y el odio de Kepa, de los jabalies y de una terrible y dolorosa...

Finales de julio en Lisboa, Mario recibe una llamada a medianoche. Es la voz de una mujer, en francés, que le advierte de que su hermano pequeño João está grave en Santa Grazi. Mario deberá decidir q

Una novela de acción trepidante donde nada es lo que parece.

1939ko uztailaren 25ean, aurrena Irati treneko merkantzia bagoietan Irunberriraino eta kamioietan gero, ehundaka preso eraman zituzten Iruñetik Erronkari ibarraren izen bereko herrira. Txerrien pare metatuak, herritarrek zer ganadu mota ote zekarten galdegin zioten elkarri, edota igitariak, txerpolariak edo ijitoak ote ziren. Baina luze gabe fusildunen oihuetara lerrokaturik ikusi zituztenean, gizonilo haiek presoak zirela pentsatu zuten.Muga piriniarreko babesarako lanak egitera omen zetorren Langileen 127. Bataloi hura, eta Zaraitzu eta Erronkari ibarren arteko errepidea izango zuten lantegi, hala nola beste hainbat beharginek Lesaka eta Oiartzun, edota Eugi eta Irurita lotzen jardun beharko zuten. Alabaina, Langileen 127. Bataloiko 1. eta 2. konpainiak Bidankozera bidali zituzten urte hartako urrian, eta Igarira 3. eta 4. konpainiak, abenduan. NODOaren hitzak ziren: Aberriaren Lana, Ogia eta Zuzenbidearekin, presoak astiro-astiro ari dira berreraikitzen beraiek lehenago dinamitaz suntsitutakoa.Zarpazikin, oin nekatuak herrestan eta automaten pare, gatibuak goizean goizetik turuta hotsera ibiltzen ziren: lerrokatu, zenbaketa amaigabeak egin eta, batik bat, pikotxa, pala, esku orga eta saskiekin, leher gaizto egin arte, errepidea zabaltzen

Pantaleón es un muñeco de nieve que vive en el paraíso de los muñecos de nieve: el Polo Norte. Sin embargo, se aburre. Así que, un buen día, se despide de sus amigos y parte hacia el desierto en busc

Zubizarreta, Patxi Pantaleon elurrezko panpina bat da. Hotzaz eta paisaia zuriaz asperturik, basamortura joatea erabaki zuen behin, beroa eta koloreak ezagutzera. Baina handik itzulitakoan ere berriro aspertu denez, oraingo honetan nora eta Amazoniara joatea erabaki du, beroa eta berdea ezagutzera. Eta lagunekin batera joango da oraingoan. Baina, ai, oi, ei!, Amazonian arrisku eta larrialdi asko izango dituzte zain, eta Koti edo Anbere bezalako lagunak

Manuel txikia Extremaduratik etorri da Euskal Herrira. Baina Manuel ez da oporretan etorri, Larrañetako kuartelera baizik, aita guardia zibila duelako. Eta Manuel txikiak bere egonaldiaren berri emango digu: kuarteleko bakardadea eta pikondoko txabola, Ebaren adiskitasuna eta Keparen gorrotoa eta, azkenean, basurdeak eta errealitate belgurgarri eta burrunbatsua... Hona hemen haurrek ere irakur dezaketen ipuina, 8-88 urte bitarteko irakurleentzako istorio hunkigarri eta zirraragarria, agian gure inguruari eta gure albokoari desberdin begiratzen lagunduko diguna.

Kukua, Afrikatik etortzen den hegazti migratzaile baten izena da. Kasai, Afrikatik etorri zen neskatila maitagarri baten izena da. Kukuaren antzera, Kasai hegan etorri zen. Afrikatik hegazkin batean bidali zuten. Horrexegatik hemen denek Usoa esaten diote, hegan etorritako neskatoa. Eta aurtengo udaberrian ere kukua Afrikatik etorri da: ku-ku, ku-ku! Txanponak sakeletan, haur guztiak pozaren pozez dabiltza. Baina Usoa serio jarri da, eta urduri, eta kopetilun...

Ba al dakizu, lehen, baleak euskal kostalderaino iristen zirela? Ba al dakizu gaurko estropaden jatorria orduko arrantzaleen harrapaketa dela? Ba al dakizu, gerora, baleak urritu, eta baleazaleak Kanadaraino joaten zirela, ehundaka, milaka? Ba al dakizu baleontzi bakoitzean mutil gazte bat joaten zela laguntzaile, eta Txo esaten ziotela? Beharbada hori guztia badakizu, baina ezetz jakin zer gertatu zitzaion San Roke itsasontziko txoari, nolako zeharkaldia egin behar izan zuen Ternuaraino, ekaitzek eta zorigaitzek nola eraso zioten, eta, finean, zergatik esaten zioten Ismael?

Istripu batek erabat aldatu du Joana eta Bixintxoren bizitza. Joana erregina egin da, denen gogoan dago eta denek dute gogoko. Bixintxo, ostera, baztertuta sentitzen da eta serios, muturluze eta kope

«El Petit Elefant» és una col·lecció d’Animallibres per a primers lectors amb els textosen lletra lligada i majúscules alhora, amb l’objectiu de facilitar l’aprenentatge dela lectura i fomentar l’hab

Munduan askok bezala, cool edo exotikoa edo erotikoa zitzaiolako, 2015ean Chiarak euskara ikasteari ekin zion Boloniako unibertsitateko Lingua e cultura baska departamentuan. Geroago, 2108an, lau asterako Hendaiara etorri zen, Euskal Herrira bere antzera etorritako euskalariei buruzko lan bat egitera. Julien Vinson (1843-1926) Chiarak zerrendan zuen izenetako bat zen: heterodoxoa, gorria, darwinista, euskararen heriotzaren iragarlea; ausarta ere bazen eta parte hartu zuen, Baionan, 1875eko martxoaren 29an egin zuten globo hegaldian. Bidaia gorabeheratsua suertatu zen eta Iruñean izan zuen nola-halako akabera, hain zuzen ere hiriburua karlistek setiatua zuten garai nahasian. Globozaleak susmagarriak gertatu ziren iruindarren artean Cabrera jeneral karlistaren bake mezularitzat jo zituzten, eta Saturno aerostatoaren helburua bera ere zalantzazkoa iruditu zitzaion Chiarari. Hala bada, bere asmo akademiko eta sentimentalak kasik detektibeskoak bilakatu ziren, zenbaitetan bertigoa eragiteraino.

Itsasontzian sartu ginen gehienok norbaitekin geunden han. Bagenuen eskutik nori heldu edo eskua estutzen zigun norbait. Denok genuen izena, baina identifikazio txartelean gure zenbakia agertzen zen. Eta kontatzen genekienontzat, kasik lau mila neska-mutiko ginen. Hala ere, gerra aurretik, Habana trasatlantikoak Alfonso XIII zuen izena eta zortziehun lagun eramaten zituen Kuba, Mexiko edo New Yorkerako bidaietan. Itsasontzian geunden gehienok norbait genuen Santurtziko portuan. [...]