Ramón Caride Ogando

Este volumen incluye una novela ("La negrura del mar") y un relato largo ("La primera aventura") y constituye una nueva entrega de las aventuras de Said y Sheila. En "La negrura del mar", los muchachos reciben una alarma medioambiental provocada por la aparicion de manchas de hidrocarburos en el oceano Atlantico y en las playas gallegas. Mientras algunos habitantes de la costa adoptan medidas para impedir que la marea negra se extienda, los hermanos descubriran que este vertido tiene su origen en el accidente de un petrolero en 2002 y cuyos restos nunca se decidieron recuperar por parte de las autoridades. En "La primera aventura", conoceremos algo mas del pasado de los hermanos y descubriremos por que tuvieron que vivir con su abuelo en Galicia.Este volumen incluye una novela ("La negrura del mar") y un relato largo ("La primera aventura") y constituye una nueva entrega de las aventuras de Said y Sheila. En "La negrura del mar", los muchachos reciben una alarma medioambiental provocada por la aparicion de manchas de hidrocarburos en el oceano Atlantico y en las playas gallegas. Mientras algunos habitantes de la costa adoptan medidas para impedir que la marea negra se extienda, los hermanos descubriran que este vertido tiene su origen en el accidente de un petrolero en 2002 y cuyos restos nunca se decidieron recuperar por parte de las autoridades. En "La primera aventura", conoceremos algo mas del pasado de los hermanos y descubriremos por que tuvieron que vivir con su abuelo en Galicia.

Nunha cidade descoñecida un escritor atorméntase coa desaparición da súa amada, mentres en Nova York unha azafata trafica con estrañas mercadorías. En Le-Vivier-Sur-Mer, na Bretaña, outra muller terá un encontro inesperado que rematara por mudar a sua vida. Os camiños dos tres confluiran, se cadra, dun xeito insolito. Como nunha road-movie vertixinosa, O sangue dos camiños (Premio Risco de Literatura Fantastica 2003) debulla, e transcende, os mitos do folclore actual -os dos medios de comunicacion de masas-, mantendo a tension do lector cara a fatalidade dos desenlaces. Aos dez anos da sua publicacion, esta edicion definitiva actualiza e recupera a novela, e culmina a triloxia narrativa de sombras e de lume, integrada tamen por Soños electricos e Sarou/Louzos."A obra mais lograda do autor ourensan, na que enfronta ao home cos avances cientificos, a busca dun mesmo na soidade mais absoluta e o camiño cara ao destino de cada un de nos, malia non sermos conscientes da forza e da determinacion do azar." (Isabel Mociño Gonzalez) "O sangue dos camiños e unha novela chea de trama, de argumento, de verdadeira historia. Unha historia que manten sempre a primacia, o interese, a verosimilitude e nos obriga a reflexionar sobre o sentido das nosas vidas e as suas continxencias. Novela de estradas, de peregrinaxes, de fuxidas dun mesmo, de identidades cambiantes; tamen de pesadelos, alustres e frialdades. Con doses selectas de erotismo, de onirismo, de intres nos que o relato se converte nun verdadeiro thriller psicoloxico." (Francisco Martinez Bouzas)Nunha cidade descoñecida un escritor atorméntase coa desaparición da súa amada, mentres en Nova York unha azafata trafica con estrañas mercadorías. En Le-Vivier-Sur-Mer, na Bretaña, outra muller terá un encontro inesperado que rematara por mudar a sua vida. Os camiños dos tres confluiran, se cadra, dun xeito insolito. Como nunha road-movie vertixinosa, O sangue dos camiños (Premio Risco de Literatura Fantastica 2003) debulla, e transcende, os mitos do folclore actual -os dos medios de comunicacion de masas-, mantendo a tension do lector cara a fatalidade dos desenlaces. Aos dez anos da sua publicacion, esta edicion definitiva actualiza e recupera a novela, e culmina a triloxia narrativa de sombras e de lume, integrada tamen por Soños electricos e Sarou/Louzos."A obra mais lograda do autor ourensan, na que enfronta ao home cos avances cientificos, a busca dun mesmo na soidade mais absoluta e o camiño cara ao destino de cada un de nos, malia non sermos conscientes da forza e da determinacion do azar." (Isabel Mociño Gonzalez)"O sangue dos camiños e unha novela chea de trama, de argumento, de verdadeira historia. Unha historia que manten sempre a primacia, o interese, a verosimilitude e nos obriga a reflexionar sobre o sentido das nosas vidas e as suas continxencias. Novela de estradas, de peregrinaxes, de fuxidas dun mesmo, de identidades cambiantes; tamen de pesadelos, alustres e frialdades. Con doses selectas de erotismo, de onirismo, de intres nos que o relato se converte nun verdadeiro thriller psicoloxico." (Francisco Martinez Bouzas)

A Manporquiño, Murrigato, Caracol Col e Murrato gustaríalles vivir aventuras como as dos personaxes das películas que ven no cine. E un día o seu desexo faise realidade. Grazas á aparición dun bastón maxico, iniciaran unha emocionante viaxe que os levara a cruzar o oceano e chegar ata Australia, onde teran que atopar o xeito de regresar as suas casas.

Literatura infantil en gallego

Liquidación de existencias contén historias que aparentan estar collidas das rúas, ou das novas dos xornais. Tan asombrosas, tan aterradoras, tan cómicas e tan absurdas que abalan entre a empatía e o noxo. Talmente como a vida. O mundo como un inmenso Poligono Outlet no que todo esta de saldo. Materias, experiencias, formas, sentimentos, corpos e soños. Se non podemos cambiar o presente, liquidemos o futuro. Asi, como cadre. Nada esta fora do mercado. Vivimos nunha exposicion permanente. Oxidacion continua e renovacion de catalogos. Tamen nos seres humanos. Sobre todo neles. A mellor publicidade e boca a boca. Non se fie da pantalla. As dimensions da vida axustanse, por definicion, ao tamaño do respectivo espazo comercial. Todo esta de sobra, pero nunca hai abondo. A biodiversidade en regresion e os sucedaneos en alza. Atope as diferenzas. A vida en modo apocalipse selfie. Se non podes facelo, non perdas tempo en contalo.Liquidación de existencias contén historias que aparentan estar collidas das rúas, ou das novas dos xornais. Tan asombrosas, tan aterradoras, tan cómicas e tan absurdas que abalan entre a empatía e o noxo. Talmente como a vida. O mundo como un inmenso Poligono Outlet no que todo esta de saldo. Materias, experiencias, formas, sentimentos, corpos e soños. Se non podemos cambiar o presente, liquidemos o futuro. Asi, como cadre. Nada esta fora do mercado. Vivimos nunha exposicion permanente. Oxidacion continua e renovacion de catalogos. Tamen nos seres humanos. Sobre todo neles. A mellor publicidade e boca a boca. Non se fie da pantalla. As dimensions da vida axustanse, por definicion, ao tamaño do respectivo espazo comercial. Todo esta de sobra, pero nunca hai abondo. A biodiversidade en regresion e os sucedaneos en alza. Atope as diferenzas. A vida en modo apocalipse selfie. Se non podes facelo, non perdas tempo en contalo.

A vida de Ari semella coma a de calquera rapaza de súa idade, atafegada entre o colexio, as amigas e a sús nai, que non entende que está comezando a facerse maior. Na praza que atravesa catro veces por dia coñece un home que esta ali acampado, un ancian sorprendente que sabe da vida, e tamen de propia Ari e da sua familia, moito mais do que aparenta.

No futuro viviremos en cidades verticais, estratificadas por clases sociais en niveis que ou ben soben até o ceo ou se perden nas catacumbas dos sotos. Cidades protexidas por campás do sol, arrodeadas por un deserto letal.Nese futuro viviu Stevo Dadik, o protagonista desta novela de ciencia ficcion clasica que gañou o Premio Blanco Amor de novela no 1992.Agora editamos a version comemorativa do seu 30º aniversario na coleccion de clasicos rescatados, unha escolma de obras recentes imprescindibles para a literatura en galego.

Tan pronto como chegaban do colexio Pedro e Petra fechábanse no cuarto da rapaza e púñanse a fedellar co seu equipo de electrónica. Así foi como naceu Ruki, un rato-robot que, grazas a unha teteira,

Sarou afonda, cunha secuencia narrativa cronolóxica, que se desenvolve en a penas vintecatro horas, e un estilo descarnado, directo e sen concesións, na particular conta atrás de dous homes, Sito e Cardiño, e de duas mulleres, Karina e Laura, lanzados nunha carreira sen retorno cara os instantes decisivos das suas vidas.Sito, xove narcotraficante de orixe humilde, despois de catorce meses sae da prision en liberdade condicional. Dende ese momento e nunha carreira alucinada a bordo do seu todorreo, buscara obsesivamente recuperar o tempo perdido: procurara o amor perdido de Karina que xa non atopara; pretendera arranxar os seus "negocios pendentes" cos seus colegas da banda dos Buga que non solucionara; buscara os seus cartos enterrados no monte...

O tema central é a cultura de masas, concretamente o universo do rock and roll, con moita influencia de músicos como David Bowie e referencias ó cine e ó cómic. A novela está ambientada nun mundo futurista, que pode ser herdeiro do de Blade Runner, a pelicula de Ridley Scott, ou de Un mundo feliz, de Aldous Huxley.Sobre a estructura da novela e "coma unha acumulacion de relatos curtos ou aventuras, unidos pola presencia de dous personaxes centrais, que viven nunha sociedade pechada, nunha cidade que esta illada do entorno, ecoloxicamente estragado. Nesa cidade, Alfa, temos a estes dous personaxes, un pertencente a alta sociedade, un artista chamado Estevodavic, e outro a clase baixa, un asasino chamado Xandor F. A novela conta a vida dos dous, os encontros e desencontros que teñen nas cinco partes de que consta a obra"."Soños electricos recolle a tradicion da ciencia ficcion que podemos chamar "socioloxica", que ten un dos seus maximos representantes actuais no americano Frederick Pohl, e foi iniciada por H. G. Wells, quen, frente a liña da ficcion cientifica e tecnoloxica o estilo de Verne, opta por especular coa evolucion psicoloxica e social do home sometido a presion destas novas tecnoloxias."

Micifú é un gato extravagante. Como bo anfitrión, preséntanos os seus veciños e deles nos conta moitos detalles para que poidamos coñecelos mellor. Todos eles son ben distintos, pero coinciden no esencial. ¿Onde estaran agora os amigos de Micifu?

É unha novela clásica de aventuras ambientada no ano 2075, entre Galicia, Arxentina e Suiza. Dous irmáns orfos, Sheila e Said, de 10 e 12 anos respectivamente,póñense en contacto cos rapaces do pasado para contarlles unha extraordinaria aventura. Viven nun muiño da parroquia de Loreda e descobren, gracias a rede informatica universal, un plano para domina-lo mundo, e loitaran o longo de toda a novela para contrarrestalo. Escrita alternativamente en primeira persoa por cada un dos protagonistas, axiña descubriremos que a existencia dunha nova planta alimenticia, o supercereal SC-1, obtido por manipulacion xenetica, vai se-lo eixo de toda a trama. Un supercereal creado por procedementos biotecnoloxicos que esta deseñado para substituir outras plantas como o trigo, o centeo, o millo ou o arroz que eran, ata daquela, a base da alimentacion humana. O redor desta noticia comezan a aparecer novas informacions que os alertaran sobre unha posible ameaza.

As máscaras de Cronos reúne a poesía de Ramón Caride entre 1994 e 2005. Un volume que inclúe os libros éditos Cerne das labaredas (1994), Flor no deserto (1995), e Xeografías do sal (1999) e os libros ineditos Diacronica (2002), Addenda (2002-2005), ademais dun epilogo do brasileiro A. Soares de Moura. Para Xose Lois Garcia, prologuista do libro, estamos diante de cinco rexistro moi ben parcelados que nos dan a dimension dunha poesia innovadora e do seu autor, quen con anterioridade a este poemarios, xa producira outros tres na decada dos oitenta. Estamos, por tanto, ante un poeta que polo seu peso creativo xa ten trascendido, apostando por unha solvente e prestixiosa obra poetica, onde mostra unha gran diversidade de rexistros que avalan todas as percepcions que nela se manifestan. As mascaras de Cronos alerta sobre a importancia da obra dun poeta que para o critico Vicente Araguas constitue unha rosa, digamolo, tan exiquisita como irregular, con vocacion lirica e epica, compatible cunha dedicacion narrativa que ten acadado importantes metas e galardons. Unha poesia definida por Manuel Maria como aberta a vida e ao mundo, nunha vision totalizadora e non monografica. Coido que a poesia de Caride e semellante ao orballo que, ao caer manseliñamente sobre nos, da a impresion de que non molla pero, cando nos decatamos, estamos humedecidos deica os osos.

As pezas narrativas de "Dedre", o último libro de relatos de Ramón Caride, non requiren maior elucidación: a primeira, titulada "A razón práctica", é policial; a reescrita das andanzas de Pepe Carrera en dous tempos, personaxe que e, de seu, testemuña e simbolo dun tempo de renuncias, alicerce do noso e das suas miserias. En "Snuff-movie" e "Donald Fuck" sobrancean a cultura de masas, ou a sua ausencia, e o cinema, con homenaxes explicitas a Milo Manara, Rubem Fonseca, Ridley Scott e outras referencias xeracionais. Se nesa primeira parte destacan o realismo, a violencia e a negrura, na segunda, titulada "Da razon impura", con relatos recentes, Ramon Caride afonda pola contra no humor e na autocritica, para trasmitir, por medio de sorprendentes artificios, como "Obradoiro literario" ou "A culpa foi de Max Weber", a ollada do autor, a medias ironica e corrosiva, sobre o noso sistema literario.As pezas narrativas de "Dedre", o último libro de relatos de Ramón Caride, non requiren maior elucidación: a primeira, titulada "A razón práctica", é policial; a reescrita das andanzas de Pepe Carrera en dous tempos, personaxe que e, de seu, testemuña e simbolo dun tempo de renuncias, alicerce do noso e das suas miserias. En "Snuff-movie" e "Donald Fuck" sobrancean a cultura de masas, ou a sua ausencia, e o cinema, con homenaxes explicitas a Milo Manara, Rubem Fonseca, Ridley Scott e outras referencias xeracionais. Se nesa primeira parte destacan o realismo, a violencia e a negrura, na segunda, titulada "Da razon impura", con relatos recentes, Ramon Caride afonda pola contra no humor e na autocritica, para trasmitir, por medio de sorprendentes artificios, como "Obradoiro literario" ou "A culpa foi de Max Weber", a ollada do autor, a medias ironica e corrosiva, sobre o noso sistema literario.