Xavier Seoane

Velaquí un can que caeu nun tinteiro... Era un canciño pequeno. Ao saír, foi deixando curiosas pegadas por todas partes. Tan curiosas como as que o neno co que viv&am

De la presencia telúrica del paisaje gallego a las epifanías poderosas del Atlántico; de la afirmación ontológica y celebrativa de la vida a la reflexión elegíaca y existencial; del aliento social o historico, mitico o simbolico de Galicia a la tematica amorosa o erotica

O sol de Homero do poeta e ensaísta Xavier Seoane é unha lúcida reflexión sobre a creación poética. Unha nova defensa da poesía. A constatación da súa necesidade no horizonte do terceiro milenio. Desde as orixes da modernidade, a creacion poetica non se disociou da reflexion critica. Os poetas exploraron a sua razon de ser, tratando de arrancar o seu misterio. Para os poetas, o noso e un tempo de poetica: a busca do seu lugar na sociedade e na historia. O retorno desde o exilio a Polis. A poesia e catarse e comunicacion, conto e canto, elexia e festa, mais tamen produccion de sentido e via de coñecemento. Un camiño de plenitude cara a posesion do real absoluto do que falaba Novalis. A poesia e unha chave para a Casa do ser. Para a revelacion da plenitude da existencia. Paxaro atrapado a man, a poesia e o territorio da revelacion e do abraio. Transcendencia e dia a dia. Verbo encarnado. Lume e arpa, o sol de Homero parece ainda irradiar no horizonte da epoca contemporanea.Esta defensa da poesia de Xavier Seoane realizouse optando por acudir as testemuñas dos propios poetas. Este ensaio constitue unha pequena babel de referencias, de declaracions ou de poeticas -en prosa e verso- dos poetas sobre a poesia co obxectivo de que o lector curioso e interesado acuda as fontes que aqui se nomean, na conciencia de que non o defraudaran. Un ensaio necesario e optimista sobre esa esfinxe que interroga ao lector, sobre ese espello que e a paxina poetica, esa lectura secreta do rostro.O sol de Homero do poeta e ensaísta Xavier Seoane é unha lúcida reflexión sobre a creación poética. Unha nova defensa da poesía. A constatación da súa necesidade no horizonte do terceiro milenio. Desde as orixes da modernidade, a creacion poetica non se disociou da reflexion critica. Os poetas exploraron a sua razon de ser, tratando de arrancar o seu misterio. Para os poetas, o noso e un tempo de poetica: a busca do seu lugar na sociedade e na historia. O retorno desde o exilio a Polis. A poesia e catarse e comunicacion, conto e canto, elexia e festa, mais tamen produccion de sentido e via de coñecemento. Un camiño de plenitude cara a posesion do real absoluto do que falaba Novalis. A poesia e unha chave para a Casa do ser. Para a revelacion da plenitude da existencia. Paxaro atrapado a man, a poesia e o territorio da revelacion e do abraio. Transcendencia e dia a dia. Verbo encarnado. Lume e arpa, o sol de Homero parece ainda irradiar no horizonte da epoca contemporanea.Esta defensa da poesia de Xavier Seoane realizouse optando por acudir as testemuñas dos propios poetas. Este ensaio constitue unha pequena babel de referencias, de declaracions ou de poeticas -en prosa e verso- dos poetas sobre a poesia co obxectivo de que o lector curioso e interesado acuda as fontes que aqui se nomean, na conciencia de que non o defraudaran. Un ensaio necesario e optimista sobre esa esfinxe que interroga ao lector, sobre ese espello que e a paxina poetica, esa lectura secreta do rostro.

... -16- Todos a extrañar en canto extraordinario, no asombro de abrir os ollos á luz de cada mañá. Xamais non extrañar. Que a vida sexa a emoción de vivi-la coa guia do poeta e a súa letra. Velaquí os versos seductores na letra fonemática a devorar-arte e a devoralos, a desaparecer con eles, tentándote na espera e, de repente, botas a nadar e a correr, a voar, nas excelencias do orvallo da bolboreta. ... -18- Xavier Seoane escribe desde o amor e desde a alegría. Esa alegría promovida non polas gañas de vivir, senón polo vivir. Porque Xavier Seoane é dos poucos poetas capaces de escribir desde a alegría... Abraio Lágrima, entra-me tanto que a miña alma estremeza de ledicia, de abraio... Esa luz, esa árvore!...

"Lonxe aínda da plenitude do gran Soño cómpre escoitar o rumor do imposible". Revisitando con estas palabras o sempre suxestivo pensamento de Rimbaud, comenza o texto asinado por Xavier Seoane e Antón Patiño, Hai suficiente infinito, unha fermosa e profunda reflexion arredor do problema da creacion artistica no mundo actual. Dende unha optica postmoderna a pluma destes autores fia un longo percorrido de desexos, inquedanzas e intencions que, o xeito dun Manifesto, apostan por un entendemento da creacion como radical acto de liberdade, unha capacidade de acadar o mais alo do imposible, a utopia nun tempo confuso, fragmentario e alienante. Partindo desta premisa o texto proclama o feito creativo, en toda a sua nudez e intensidade, como "unha viaxe as marxes da conciencia", un iniciatico camiño cara un futuro imperfecto onde reina a mestizaxe, a recuperacion da sensualidade e da cartografia do corpo e un ambito para a demasia fronte a racionalidade, para a natureza fronte a maquina, para as sombras, as crebas e as transgresions fronte a ortodoxia dun discurso politicamente correcto. Co fluir da sua linguaxe poetica Hai suficiente infinito asume a recuperacion das orixes como xeratriz da arte, sen que isto impida salvagardar con vehemencia a pluralidade da creacion, a dinamica interactiva da cultura fronte aos localismos e os falsos signos de identidade.

Este Dicionario irreal para un país imposible, do escritor e profesor humanista Xavier Seoane, é un libro singular, fermoso, entregado, distinto e atrevido sobre este vello e milenario país que é Galicia. Concibido con moita orixinalidade, editado con sumo coidado e fermosamente ilustrado por Ramon Trigo, o libro combina a optica analitica, o alento poetico, a imaxinacion e o humor co sentido critico, a reflexion matizada e a informacion exhaustiva. Por este dicionario literario, que constitue un orixinal ensaio, desfila a historia de Galicia, a sua cultura, os feitos, as persoas, os topicos, os mitos e carencias...Escrito desde detras da silveira, o seu formato permite lelo en calquera orde, en calquera sentido e de calquera xeito, focalizando a atencion sobre os mais diversos aspectos do pais galego, ese que procura o seu lugar na historia, na cultura e no reino do imaxinario e do proxectivo.Este Dicionario irreal para un país imposible, do escritor e profesor humanista Xavier Seoane, é un libro singular, fermoso, entregado, distinto e atrevido sobre este vello e milenario país que é Galicia. Concibido con moita orixinalidade, editado con sumo coidado e fermosamente ilustrado por Ramon Trigo, o libro combina a optica analitica, o alento poetico, a imaxinacion e o humor co sentido critico, a reflexion matizada e a informacion exhaustiva. Por este dicionario literario, que constitue un orixinal ensaio, desfila a historia de Galicia, a sua cultura, os feitos, as persoas, os topicos, os mitos e carencias...Escrito desde detras da silveira, o seu formato permite lelo en calquera orde, en calquera sentido e de calquera xeito, focalizando a atencion sobre os mais diversos aspectos do pais galego, ese que procura o seu lugar na historia, na cultura e no reino do imaxinario e do proxectivo.

Antología del poeta gallego Xavier Seoane (A Coruña, 1954), publicado por la editorial Olifante. Entre la lírica y la épica, el canto y la elegía, estos poemas exploran la luz y la oscuridad de una utopia incumplida, indagando en la tension entre lo que ha sido y lo que lucha por ser. Con la pasion y el ritmo como armas y con una vigorosa imagineria, Espiral de sombras es una navegacion por territorios espaciales y humanos, materiales e inmateriales, oscilando entre la libertad y la dependencia, la libertad y el olvido, la aculturacion y la modernidad.

Atravesar o espello quere ser unha reflexión sobre os libros e a lectura, pero sobre todo unha invitación a ler, a máis fermosa, fecunda e incesante viaxe. Rompendo as convencións do xénero, mesturando a reflexión con apuntes de memorias ou digresións persoais, é unha obra que celebra o mundo do libro e da lectura como arcas primordiais do corazón humano e do coñecemento e a creación intelectual universais. Intentando espertar vocacións lectoras, concibe o libro como un instrumento inevitábel de formación moral, estética, intelectual, científica e profesional, mais sobre todo convida á descuberta da lectura como fonte irreparábel de pracer, como talismán interminábel de emoción e de gozo dentro da máis común cotianidade. Nada tan cercano como a lectura para soñar, para vivir coa máis radical intensidade.

Dividido en cuarenta cantos, Threnói, el último libro de poesía de Xavier Seoane, resume en esa expresión latina la desolación por la época que le está tocando vivir. Con voz profética lanza sus trenos, de fuerte carga testimonial y elegiaca, alertando sobre un mundo en descomposicion, donde peligran los logros levantados con gran esfuerzo desde la antiguedad grecolatina, el Renacimiento y la Ilustracion hasta los movimientos y anhelos emancipadores de los dos ultimos siglos. Pasion y pensamiento, lamento y preocupacion por la polis, para levantar acta y formular un vigoroso llamamiento ante un sueño de la razon que no ha dejado de engendrar, entre sus logros incuestionables, sus no menos inquietantes pesadillas y monstruos.

Este ensaio propón unha defensa da cultura humanística nun mundo de gran desenvolvemento científico, tecnolóxico e produtivo, mais no que a persoa carece moitas veces dunha verdadeira soberanía e dunha plenitude de horizontes e expectativas culturais e vitais. Unha cultura e unha educacion ricas en valores e enraizadas no social, atentas as descubertas das ciencias naturais e sociais e as creacions tecnicas e tecnoloxicas, poden constituir unhas ferramentas imprescindibles para a emancipacion humana e a realizacion vital. O mundo da cultura e fascimante. Protagoniza a mellor partitura do ser humano. A cultura e esixente, pero outorga xenerosas doses de felicidade, pracer e, sobre todo, o logro dunha fecundante vixilia. Dun escoitar os sons do silencios. Dun ver mais ala. Este libro quixo abordar alguns aspectos desa viaxe.Este ensaio propón unha defensa da cultura humanística nun mundo de gran desenvolvemento científico, tecnolóxico e produtivo, mais no que a persoa carece moitas veces dunha verdadeira soberanía e dunha plenitude de horizontes e expectativas culturais e vitais. Unha cultura e unha educacion ricas en valores e enraizadas no social, atentas as descubertas das ciencias naturais e sociais e as creacions tecnicas e tecnoloxicas, poden constituir unhas ferramentas imprescindibles para a emancipacion humana e a realizacion vital. O mundo da cultura e fascimante. Protagoniza a mellor partitura do ser humano. A cultura e esixente, pero outorga xenerosas doses de felicidade, pracer e, sobre todo, o logro dunha fecundante vixilia. Dun escoitar os sons do silencios. Dun ver mais ala. Este libro quixo abordar alguns aspectos desa viaxe.

Os derradeiros momentos da vida dunha muller. As lembranzas agroman no leito entre a doenza, a febre e a dor. Comezan a desfilar, entón, os feitos relevantes da súa vida. Amores, desamores, pensamentos, libros, viaxes, soños...Lembranzas entrecortadas, nunha neboa que as vai enterrando no definitivo esquecemento... A traves dunha obra de absoluta ficcion que recrea a dramatica loita entre a vida e a morte, a confusion entre o real e o soñado, asi como as lembranzas, temores e aspiracions dun horizonte historico nunha Compostela de soños liberais e romanticos, de arelas esgazadas e rotas.

Un cántico á maxia, á fantasía e á imaxinación dosnenos e nenas.Hai quen oíu cantar o cervo. E sentiu o paso do unicornio. E viu saír a lúa do pozo. E coñeceu a existencia dos trevos de sete follas. Destas e moitas outras cousas fala este fermoso canto poetico a infancia. Se a poesia e irma da musica, estes poemas, de ritmo tan marcado, son un cantico a maxia, a fantasia e a imaxinacion dos nenos e nenas. Escritos polo poeta e escritor Xavier Seoane, estan magnificamente ilustrados por un dos mais recoñecidos artistas galegos do noso tempo, Xavier Correa Corredoira, que soubo traducir os poemas en imaxes de alta creatividade, beleza e lirismo.Hai quen oiu cantar o cervo. E sentiu o paso do unicornio. E viu sair a lua do pozo. E coñeceu a existencia dos trevos de sete follas. Destas e moitas outras cousas fala este fermoso canto poetico a infancia. Se a poesia e irma da musica, estes poemas, de ritmo tan marcado, son un cantico a maxia, a fantasia e a imaxinacion dos nenos e nenas. Escritos polo poeta e escritor Xavier Seoane, estan magnificamente ilustrados por un dos mais recoñecidos artistas galegos do noso tempo, Xavier Correa Corredoira, que soubo traducir os poemas en imaxes de alta creatividade, beleza e lirismo.

Haya dicha en la tierra sean la paz y la nostalgiade las aves leves álcense altos fuegosexulten los jazmines ría el mirlo siéntase la creaciónenamorada del hombre el hombre amado por naturalezaens