As alegres casadas de Windsor é posiblemente de tódalas comedias de Shakespeare a única que ten un argumento inventado polo propio autor e non baseado, como é habitual nel, noutras comedias antigas, contos ou tradicions. A pesar disto, nesta comedia, como en ningunha outra, aparecen reflectidos elementos basicos de toda a dramaturxia shakesperiana: a sublimacion do amor como compoñedor de destinos que resolve todo ou todo o destrue.
Obra da autoría da Compañía Sarabela e que foi estreada o 12 de febreiro de 1998 na Casa da Cultura do Barco de Valdeorras. Como pon de manifesto na súa introdución os autores e autoras deste magnífico texto dramatico: "Como punto de partida propoñemos a reflexion sobre os limites entre o considerado "normal" e "anormal" nunha sociedade como a nosa, e as dificultades que un ser considerado "anormal" teria dentro da mesma. Deste xeito, Tics, que posue unhas grandes doses de comicidade en determinadas situacions, non podera ser, se cadra, cualificada de obra comica pois deixa esa sensacion agridoce de quen adiviña o drama cotian do "diferente"".
Nesta traxedia contemporánea, como a define o autor, participan cinco personaxes alegóricos e nela faise unha crítica á sociedade do século pasado válida tamén para o actual, tal como van as cousas- partindo da intolerancia e represion provocadas por unha guerra por unha ditadura- que levan mesmo aos fusilamentos, como e o caso do pai asasinado que lle pide a sua filla, a traves de cartas, que nunca esqueza o pasado por moito que este se intente borrar, ocultar e "adornar". En definitiva, e unha homenaxe a memoria, ao "coñecer, para non volver sufrir o esquecido". Foi estreada pola Aula de Teatro da Universidade de Compostela o dia 4 de decembro de 2002 no Teatro Principal da cidade compostela.
Nesta publicación inclúense dúas obras de Cándido Pazó: Binomio de Newton, gañadora do Premio Max no 2003, e García, que acaba de recibir o Premio María Casares ao Mellor Texto Orixinal, na actualidade en cartel por toda Galiza. Binomio de Newton, mostra a vida de dous seres inmaturos que foxen do compromiso e se achegan perigosamente ou pasan da idade da madurez. A imposibilidade dos afectos, o hedonismo ou inmobilismo vital son algunhas das cuestions sobre as que reflexionan os protagonistas, sen que falte o humor tan habitual en Candido Pazo na autentica esgrima de dialogos coa que se define esta obra. Coa historia de Garcia, herdeiro do Reino de Galiza, Candido Pazo somerxenos nas "emocions e nas claves que levan a unha persoa a afacerse a vivir preso, nun carcere familiar, laboral, sentimental... e mesmo a definir a aquelas sociedades que atopan conforto na propia derrota". Rodrigo, vasalo e amigo do rei Garcia, introducese no castelo no que este esta preso para liberalo, ainda que lonxe de conseguir os seus proxectos co que se atopa e cun monarca vencido e resignado ao seu presidio.
