No ano 1966, o fermoso e productivo val de Castrelo foi asolagado por Fenosa para construír un encoro, co único fin de acumular enerxía eléctrica para a súa exportación, provocando o éxodo de máis de 8.000 persoas. A loita dos veciños para salvar o val recibiu apoio en todo o país e converteuse nun fito histórico da resistencia contra o caciquismo e a expoliación dos recursos naturais. Por iso, como di o autor, esta novela foi víctima no seu día dunha "conspiración do silencio".De Morrer en Castrelo do Miño Arturo Lezcano ten dito que "ha quedar entre as pouquísimas novelas importantes da literatura galega da segunda metade do século XX (...) a obra mestra, sen dúbida, das de Fernández Ferreiro". Ten toda a sinxeleza dos grandes achados da narrativa que din menos "intelectual"; ou sexa, a de maioritaria aceptación e ata, cada unha a súa escala, éxito.
Ficha técnica
Editorial: Xerais
ISBN: 9788475079271
Número de páginas: 109
Encuadernación: Tapa blanda
Fecha de lanzamiento: 16/05/2001
Año de edición: 1995
Plaza de edición: Vigo
Especificaciones del producto
Escrito por Xosé Fernández Ferreiro
Xosé Fernández Ferreiro (Nogueira de Ramuín, 1931 - A Coruña, 2015) traballou como xornalista en La Noche, El Correo Gallego e La Voz de Galicia. A súa actividade profesional foi recoñecida co Premio Galicia de Xornalismo (1985) e coa Letra E da Asociación de Escritores en Lingua Galega (2003). Membro do grupo literario Brais Pinto, comezou a súa andaina publicando os libros de poemas Ribeirana do Sil (1952) e A noite (1959). Como narrador publicou as seguintes novelas, a maior parte delas no catálogo de Xerais: A morte de Frank González (1975), Morrer en Castrelo do Miño (1978), A saga dun afiador (1980), A ceo aberto (1981), Corrupción e morte de Brigitte Bardot (1981), Reportaxe cósmico (1983), A fraga dos paxaros salvaxes (1985), O minotauro (1989), Agosto do 36 (1991, Premio Xerais de Novela, traducida ao castelán por Alianza Editorial), A cidade das chuvias (1994), O atentado (1999, Premio Losada Diéguez), O último paraíso (2001), Millo verde (2002), Os últimos fuxidos (2004), e Tempo de centeo (2009). Ademais, publicou o libro de relatos Co medo nas mans (1996) e o relato infantil O conto da boa e da mala pipa (1996). De Xente Nova a Brais Pinto. Memorias dun afiador rebelde (Xerais, 2012) recolle as súas inquietudes mozas. "Ulcis" (Xerais, 2020) publícase postumamente.