A través dun discurso narrativo aberto e a medio camiño, xenericamente, entre a poesía e a prosa, Xoán C. Rodríguez adscríbese a unha forma de escritura experimental e rupturista, recorrendo á deconstrución como estratexia narrativa («A Occidencia é o lugar onde un se deconstrúe e desterritorializa») para a partir de aí reconstruír a realidade «e o territorio», nun exercicio de reterritorialización. Así, a historia duplícase, triplícase... nun proceso constante de reescritura no que se cuestiona a concepción da historia como lineal e se aspira a demostrar que non existe a «Historia» senón historias.