Libros de Poesía en gallego

Despois de catro décadas de ollada e atención ás músicas e líricas dun pobo, este cancioneiro é una pequena pinga no tempo, sen lugar a dúbida. Chamámoslle “serodio” xa que o seu ámbito temporal pon

Desde todos os confíns da terra e dos tempos se sabe onde residen a beleza e a verdade, aínda que todo se cale e todo se tema porque a paixón se controla furiosamente baixo o disfrace do decoro, baixo a presion da conveniencia, baixo as sete chaves do inferno da mentira e do desamor. Por iso onde escribamos lugar entenderan patria e onde digamos desexo entenderan provocacion: todo se distorsiona nos ollos que miran pero non ven e nas palabras que xulgan pero non crean.

«Sonora» é unha conversa entre o poema e a morte. Sonoro é o ollo do lago: algo cae e produce nove acordes, nove ondas no fulgor da noite. Sonora é a alianza que se herda, o anel que grava o nome na

«Manual de camuflaxe» é unha expedición creativa que nos envolve e nos interroga, coma unha fenda luminosa. Máis aló da adaptación á contorna, a camuflaxe sinala o paradoxal desexo de ser visto, de s

Crítica social e intimismo conviven nos poemas de Follas novas. Uns abordan cuestións como o paso do tempo, a morte e Deus, dende unha visión sombría da existencia humana. Outros denuncian situacións de marxinacion: as mulleres, os orfos, os emigrantes, os labregos. Neste poemario atopanse alguns dos versos mais celebres de Rosalia, distribuidos nas cinco partes das que consta o libro: "Vaguedas", "Do intimo", "Varia", "Da terra" e "As viudas dos vivos e as viudas dos mortos".

Rosalía de Castro (1837-1885) publicou Follas novas en 1880, comprometida como estaba na recuperación e dignificación da nosa lingua, despois da edición de Cantares gallegos en 1863. Posiblemente aqui estan as paxinas e os versos mais intensos da nosa autora, os sentimentos mais desacougantes, as grandes preguntas universais, a sociedade, a morte, a inxustiza, o baleiro... Tamen as suas primeiras contribucions formais e as combinacions ritmicas que tanto influiron non so na poesia galega senon en toda a lirica peninsular.Velaqui un dos grandes libros da nosa literatura.Rosalía de Castro (1837-1885) publicou Follas novas en 1880, comprometida como estaba na recuperación e dignificación da nosa lingua, despois da edición de Cantares gallegos en 1863. Posiblemente aqui estan as paxinas e os versos mais intensos da nosa autora, os sentimentos mais desacougantes, as grandes preguntas universais, a sociedade, a morte, a inxustiza, o baleiro... Tamen as suas primeiras contribucions formais e as combinacions ritmicas que tanto influiron non so na poesia galega senon en toda a lirica peninsular.Velaqui un dos grandes libros da nosa literatura.

«Somos» propón un camiño no que as palabras se alían á procura da rítmica dun outro discurso social -se non posible, si necesario-, abordando a outra historia: a do soño, a invisibilidade e o irreali

Introducción de Francisco Umbral Ilustraciones de Cutty Salling y Carlos Fernández del Castillo

Comparece aquí o canto xeral das xentes que poboaban un mundo en extinción, nunha voz que chega desde o belvís da memoria facendo apoloxía dos traballos e os días da estirpe e a refutando o dano que lle causou a alma colectiva o abandono dos vellos vencellos coa terra; e di algunha vez a poeta: Estan os meus meus soños organizando o comite da noite. Comparece aqui tamen a fera tenrura, ou a tenra fereza, da union libre no entusiasmo carnal, ese bum-bum, bum-bum da lava en corpos que se dan pracer ata o infinito. E di, outra vez: Quero desatar e ser desatada. Por iso os poemas non son aqui formas pechadas, senon suxestions caudalosas discorrendo coa liberdade imprevisible dun corazon que se expresa de fora cara a dentro. Crater e, xa que logo, a asistencia ao laio polos rescaldos dun lume tribal e, asemade, a celebracion das emanacions ingobernables das lapas da vida. E chega na voz dunha deusa campesiña con xurisdicion no territorio bañado polo rio Saa. E proclama: Vilarmao, sempre!.

A obra poética dun dos máis grandes autores galegos do XIX reunida nun só volume. Este volume reúne todas as creacións poéticas en galego dunha das figuras do Rexurdimento. Unha obra caracterizada polo compromiso social nalgunhas pezas, o anticlericalismo noutras, e sempre cun profundo civismo e coherencia ideoloxica. Aires da miña terra, O divino sainete e poemas aparecidos espallados en diferentes publicacions periodicas forman este libro editado por Carlos Casares.

Animais, nunca mascotas. Seres de seu, nunca mascotas. Vida, non cousas. Animais que son máis persoas que as persoas, que poden ser moi animais. E unha ollada, a da poeta Paula Carballeira, que quere contar, dende a beleza, dende a reflexion, a mocidade, que pensa ela sobre esta vida animal da que temen formamos parte. Un libro do que estamos moi orgullosos na Editorial Galaxia. Poesia para a xente mais moza. Que ten a ollada ainda limpa que, dende logo que si, teñen moitos seres da natureza. Çs veces mais ca nos.

Tempo final e, tamen, comezo de todas as cousas. Os poemas non pretenden a reconstrución dos feitos nin a historia íntima da súa podremia; os feitos son representados na súa súbita aparición: fragmentados, dispersos ou tamen expandidos. cero desconfia do debuxo concluido, quizais por iso e unha indagacion permanente sobre o centro mesmo dos significados.

Neste ano 2011, e coincidindo co centenario do nacemento do poeta Çlvaro Cunqueiro, Editorial Galaxia edita un libro de poemas do autor de Mondoñedo, acompañado de dous CDs, un cos poemas musicados por Cesar Moran, e outro coa gravacion da derradeira conversa concedida por Cunqueiro, precisamente a Cesar Moran, dias antes de morrer. Estamos a falar dun libro-disco que ademais de conter unha excelente proposta musical, agasallanos cun documento historico de primeira orde. Cesar Moran rodeouse de musicos de primeiro nivel (entre os que destaca a voz de Uxia Senlle) para ofrecernos un excelente e elegante traballo que vai namorar aos seguidores de Cunqueiro pero tamen aos amantes da boa musica que poderan comprobar como soa o de Mondoñedo agarimado pola guitarra, a frauta traveseira, o saxo alto, o contrabaixo e a percusion da banda de Cesar Moran, quen presta a sua voz sintonizando a perfeccion coa lirica contida dos versos de Cunqueiro. Un proxecto innovador que nos presenta a Cunqueiro doutra maneira, unindo literatura, musica e un documento sonoro de innegable valor historico e literario, como e esa derradeira conversa co de Mondoñedo.

"Un acontecimiento literario de altísima importancia". Así define este descubrimiento editorial el presidente de la Real Academia Galega, Xosé Luís Méndez Ferrín, en el prólogo a "Bretemada", el poemario inedito de Gonzalo Lopez Abente (Muxia, 1878-1963) el escritor a quien, hace precisamente 40 años, en 1971, se le dedicaba el "Dia das Letras Galegas". El libro contiene un total de cien poemas. "Bretemada" es una metonimia de Galicia.

Xardín de Inverno nace do drama da morte. A partir da perda, empréndese un intenso percorrido por distintos escenarios cargados de símbolos. É unha viaxe introspectiva cara ao lugar máis puro e máis desolador: o propio eu. Como superar a dor da ausencia? A obra vai tecendo os fios necesarios para soster a alma cando esta a piques de se precipitar ao baleiro mais absoluto. Xardin de Inverno e un canto ao recordo, a permanencia dos seres queridos mais ala da morte.