Libros de Poesía en gallego

Despois de catro décadas de ollada e atención ás músicas e líricas dun pobo, este cancioneiro é una pequena pinga no tempo, sen lugar a dúbida. Chamámoslle “serodio” xa que o seu ámbito temporal pon

«De catro a catro» é un dos libros máis abraiantes da literatura galega e converteu o seu autor nun referente ineludible das vangardas europeas.Publicado en 1928, «De catro a catro», de Manuel Antoni

Levamos un tornasol de receo nos ollos e no corazón unha ferida aberta que non estiña nunca. Quizais porque fomos nenez nun cuarto cego para os afectos diferentes, quizais porque fomos voz amordazada por unha culpa salvaxe que nos era impropia, quizais porque non houbo espello de corpo enteiro no que mirarnos xuntas nin ruas que nos acollesen sen censurarnos.

Con“Feliz Idade”, Olga Novo tende unha mechadesde a xeración que a precedeu á que lle segue;entre o onte e o mañá da estirpe, alén do pasamento do paie da nenez da filla. Nese punto, no territorio pu

Palabra exclusivamente oteriana, Bocarribeira é a verba-cifra do universo poético de Ramón Otero Pedrayo. Poemario, Bocarribeira, publicado por primeira vez no ano 1958 na colección Brais Pinto, os poemas estan transidos de reverente emocion cosmica. E terra no tempo, paisaxe. Un enreixado de camiños que van do ledo ao triste, do presente ao pasado, polos que avanza o xogo da vida e da morte nun latexar vibrante de luces e sombras. A obra dun gran poeta, imprescindible a hora de valorar a poesia galega do seculo XX.

Penélope tece e lembra. E os fíos do seu recordo cóntannos unha historia onde a nostalxia e a beleza van construíndo un tapiz cheo de cor. María Besteiros toma o mito homérico como punto de partida para compor un poema ilustrado por Bea Gregores. Unha celebracion literaria do amor e da resistencia.

Foron creadoras e transmisoras de arte e beleza malia a vida difícil que lles tocou vivir.

"Ultraluz" e un bosque que alberga as criaturas máis escuras. O universo particular da autora estoupa nestes versos onde a infancia se abre paso entre a fantasía, o asombro e a morte. Con esta obra, Ledicia Costas gañou o XX Premio Afundacion de poesia.

Celaxe é neboeiro mais tamén esperanza, anuncio, fulgor. En Celaxe esfiáñanse ceos, corpos, mapas. Celaxe propón un rexistro de voces líquidas, de linguas-paxaro, de silencio pedernal. Celaxe é, s

Notas sobre a extinción nace da capacidade de asombrarnos e descubrirmos a fermosura das pequenas cousas, de comprobar, unha vez máis, que a poesía é quen de borrar os límites do tempo e o espazo e de fixar, coma unha alfaia imprescindibel, cada unha das palabras que nos construiron e nos negamos a perder. Poesia-antidoto. Poesia-paz.Contemplar e reconciliarnos coa vida. Descubrir que a beleza ainda e posibel. Retela canda nos.

"A poeta observa o mundo. A poeta esculca co ollo apegado ao telescopio os misterios do universo. A poeta contempla a través do microscopio a harmonía e o caos das moléculas. A poeta mira e escribe. Estibaliz Espinosa proponnos en Curiosidade que cambiemos o punto de vista sobre as cousas para encontrar unha nova ollada. A relacion entre literatura e ciencia. O pulso da vida e a experiencia destiladas ate dar coa palabra, co verso perfecto.Curiosidade e a primeira obra da coleccion Fina Rei, que reune obras de poesia escritas por mulleres."

Rosalía de Castro contribuíu como ningún outro autor ou autora do seu tempo na xénese e afirmación do sistema literario galego contemporáneo. A publicación de Cantares gallegos en 1863 supuxo un remuiño decisivo na sua obra, pero tamen un golpe estratexico de enorme transcendencia para o futuro das letras galegas. Era o primeiro libro escrito integramente en galego e nel se contiñan as claves da alegoria nacional da Galicia contemporanea, logo redimensionadas en Follas novas, obra coa que acabou por selar o vigor e a fortaleza do incipiente sistema. A importancia deste libro e desta data e subliñada historicamente cando a Real Academia Galega decide escoller o 17 de maio, en coincidencia co centenario da sua publicacion, para instaurar o Dia das Letras Galegas. Anxo Angueira, profesor da Universidade de Vigo, escritor e ensaista, ademais dos seus estudos sobre Mendez Ferrin (A espiral no espello. Bretaña, Esmeraldina e o sistema literario galego) ven centrando as suas investigacions no Rexurdimento (Rosalia de Castro, Curros Enriquez e Fernandez Morales) e nas suas orixes (o Padre Sarmiento). Esta edicion de Cantares gallegos ofrece, ademais dun longo estudo introdutorio, un detallado repertorio de notas sobre os textos e pormenorizados comentarios de cada un dos poemas.Rosalía de Castro contribuíu como ningún outro autor ou autora do seu tempo na xénese e afirmación do sistema literario galego contemporáneo. A publicación de Cantares gallegos en 1863 supuxo un remuiño decisivo na sua obra, pero tamen un golpe estratexico de enorme transcendencia para o futuro das letras galegas. Era o primeiro libro escrito integramente en galego e nel se contiñan as claves da alegoria nacional da Galicia contemporanea, logo redimensionadas en Follas novas, obra coa que acabou por selar o vigor e a fortaleza do incipiente sistema. A importancia deste libro e desta data e subliñada historicamente cando a Real Academia Galega decide escoller o 17 de maio, en coincidencia co centenario da sua publicacion, para instaurar o Dia das Letras Galegas.Anxo Angueira, profesor da Universidade de Vigo, escritor e ensaista, ademais dos seus estudos sobre Mendez Ferrin (A espiral no espello. Bretaña, Esmeraldina e o sistema literario galego) ven centrando as suas investigacions no Rexurdimento (Rosalia de Castro, Curros Enriquez e Fernandez Morales) e nas suas orixes (o Padre Sarmiento). Esta edicion de Cantares gallegos ofrece, ademais dun longo estudo introdutorio, un detallado repertorio de notas sobre os textos e pormenorizados comentarios de cada un dos poemas.

Segundo poemario en galego de César Antonio Molina.O autor recupera as palabras da tribo a través das augas do Eume, no que se reflicten todos os ríos do mundo. O fluír da vida con Galicia como centro: desde a fraga de Caaveiro ao Ganxes, do Eufrates ao Moldava, do Brahmaputa ao Hudson. O rio como patria da palabra, cambiante e sinuosa, extensa e contida nas suas marxes, ruido e rumor ao tempo. Da experiencia viaxeira do poeta mana unha obra de depurada expresion, na que lugares, lembranzas e emocions abrollan como literatura en perpetuo movemento.

Narrativa en gallego

A liña do tempo desdebúxase nos seus extremos entre a esperanza e a devastación e, suspendida no centro dese arame de funambulista, a vítima do maltrato tenta aínda unha última reflexión. Dos días de anguria e soidade, escuros, xorden as preguntas e albiscase o xerme do naufraxio pero tamen a paixon para afrontar a loita.A resistencia non e de balde, con todo, e sempre quedara o sinal de cada negacion, dos ollos indiferentes que non quixeron ver, da man desafecta que non acudiu, da suplica silenciosa que ninguen escoitou... Nunca a reconstrucion sera completa.A liña do tempo desdebúxase nos seus extremos entre a esperanza e a devastación e, suspendida no centro dese arame de funambulista, a vítima do maltrato tenta aínda unha última reflexión. Dos días de anguria e soidade, escuros, xorden as preguntas e albiscase o xerme do naufraxio pero tamen a paixon para afrontar a loita.A resistencia non e de balde, con todo, e sempre quedara o sinal de cada negacion, dos ollos indiferentes que non quixeron ver, da man desafecta que non acudiu, da suplica silenciosa que ninguen escoitou... Nunca a reconstrucion sera completa.

En Caderno do Nilo o poema adéntrase na historia da humanidade, nacida do río, a través dunha viaxe sen meta que é unha viaxe ao tempo, a constatación de como se habitou a natureza nun deserto abafado de luz.Este periplo poetico conduce ao centro da soidade, transida pola beleza, e constituese nun itinerario transformador, que estimula no poeta a interrogacion e procura buscar algo que amar. Facer da viaxe morada. A traves das paxinas de Caderno do Nilo percibese unha viaxe poetica ao tempo e simultaneamente unha estadia fora do tempo que se relambe na aprendizaxe, na frescura da pedra fria que foi fogar dos deuses, e que permite habitar descoñecidos desertos que agochamos no noso interior.So na megapole do Cairo aparece o cotian, convivindo o pasado, o presente e o futuro nun corpo vivo con feridas e cicatrices. Logo da viaxe, o poeta resulta transformado porque o Nilo que atravesa o deserto sedimenta na sua alma un desexo de nudez.En Caderno do Nilo o poema adéntrase na historia da humanidade, nacida do río, a través dunha viaxe sen meta que é unha viaxe ao tempo, a constatación de como se habitou a natureza nun deserto abafado de luz. Este periplo poetico conduce ao centro da soidade, transida pola beleza, e constituese nun itinerario transformador, que estimula no poeta a interrogacion e procura buscar algo que amar. Facer da viaxe morada.A traves das paxinas de Caderno do Nilo percibese unha viaxe poetica ao tempo e simultaneamente unha estadia fora do tempo que se relambe na aprendizaxe, na frescura da pedra fria que foi fogar dos deuses, e que permite habitar descoñecidos desertos que agochamos no noso interior. So na megapole do Cairo aparece o cotian, convivindo o pasado, o presente e o futuro nun corpo vivo con feridas e cicatrices.Logo da viaxe, o poeta resulta transformado porque o Nilo que atravesa o deserto sedimenta na sua alma un desexo de nudez.

Dos tempos sombrizos é un libro de poemas sobre o medo. Sobre un medo ás veces concreto e ás veces difuso. Sobre un medo histórico. Dos tempos sombrizos está escrito nunha lingua desprezada. Nunha lingua acosada. Nunha lingua de vencidos. E testemuño dunha derrota inmensa. Estes poemas queren, ao cabo, construir un refuxio contra a barbarie. Contra o cinismo como etica xeral da epoca.Dos tempos sombrizos é un libro de poemas sobre o medo. Sobre un medo ás veces concreto e ás veces difuso. Sobre un medo histórico. Dos tempos sombrizos está escrito nunha lingua desprezada. Nunha lingua acosada. Nunha lingua de vencidos. E testemuño dunha derrota inmensa. Estes poemas queren, ao cabo, construir un refuxio contra a barbarie. Contra o cinismo como etica xeral da epoca.

Cando se fan cento cincuenta anos da publicación de Cantares gallegos, A miña primeira Rosalía é unha homenaxe a Rosalía de Castro, que puxo a súa voz e a súa vida ao servizo da dignificación da nosa lingua, das mulleres e dos desfavorecidos, en tempos nada propicios.Este libro reune unha biografia, unha antoloxia poetica e doce poemas musicados e cantados.Inclue CD con interpretacions de Maria Manuela, Mero, Mini e Xiana Lastra:1. O forno esta sin pan 2. Vente, rapasa 3. Tecin soia 4. Paseniño 5. Levame a aquela fonte cristaiña 6. No ceo, azul crarisimo 7. Miña Santa Margarida 8. Negra sombra 9. A xusticia pola man 10. Vamos bebendo 11. Mais o que ben quixo un dia 12. A Rosalia