Di a autora que este é un libro escrito co corazón. Quizais sexa esa cualidade, ese deixarse levar pola fervenza dunha historia narrada desde a emoción e o sentimento, o primeiro que chama a atención cando nos adentramos nas páxinas de ¡Sireno, Sireno! Porque co que nos atopamos é cunha invitación a ollar a realidade desde unha perspectiva nova, a través dos ollos dunhas personaxes ante as que é difícil sentir indiferencia. O protagonista da historia é un neno do que nunca coñecemos o seu nome. Iso reforza a sensación de que se nos está a falar de todos os nenos, desa etapa da infancia na que, ós poucos, se vai descubrindo a vida e se experimentan as dificultades para conciliar a realidade e o desexo. O neno está a vivir unha situación difícil: o pai morreulle hai pouco nun accidente, a nai permanece aínda baixo a impresión desa perda, el séntese só e incomprendido, o mestre que ten é un bárbaro (a escola é un camiño de pedras puntiagudas)... Así que, ante esa realidade hostil, reacciona repregándose sobre si mesmo. E crea un mundo autónomo, á súa medida, onde a figura do Sireno (a escultura de Francisco Leiro, unha obra magnífica situada no centro de Vigo) adquire un forte carácter simbólico. Porque o protagonista vai atopar a saída do labirinto a través da arte. Será a súa paixón pola pintura quen o leve ó Sireno, serán as súas sensacións ante a estatua quen o conduzan a establecer unha relación con ela e, de paso, coa imaxe de seu pai. O Sireno será o seu cómplice, o confidente dos seus problemas, o espello no que se atopa reflectido. E será, tamén, quen faga de fío de Ariadna, de axuda para orientarse entre as reviravoltas que a vida lle presenta (o Sireno fala a lingua que só pode escribirse coa tinta dos soños). Neste breve comentario, cómpre tamén unha referencia ás personaxes (a nai que vende enciclopedias, o pai apaixonado pola pintura, a avoa inconformista chea de ganas de vivir...), que son un dos mellores acertos deste libro. Como tamén é un acerto o mundo que a autora conseguiu crear, un mundo onde as emocións e os sentimentos nos resultan moi próximos e cribles. Unha proba máis de que ¡Sireno, Sireno! é unha novela escrita con paixón, que aposta polas vivencias e os sentimentos. Unha novela chea de vida.