Malika nekazari marokoarraren bizitzan hiru aldi nabarmendu daitezke. 1954an hasi, eta 1999a bitartean, kolonizazio frantsesaren eta Hasan ii.a erregearen heriotzaren artean. Aurrena, lehen senarra, Allal, Indotxinara joan zitzaion frantsesen alde borrokatzera. Hurrena, 1960ko hamarkadan, Rabaten, zazpi ahaleginak egin behar izan zituen Khadija alaba Monique burgesarekin neskame joan ez zedin. Azkena, Hasan ii.aren heriotzaren bezperan, gazte lapur eta homosexual bat, Jaafar, etxera sartu zitzaion lapurreta egitera eta, beharbada, Khadija hiltzera. Malikarena dugu kontakizuna, Malikarena ahotsa, batzuetan xuxurlaka, bestetzuetan garrasika. Eta Malikaren ikuspuntua bitarte, haren familiaren, ingurumariaren eta gizartearen berri jaso ahal izango dugu. Eta Malika ama du idazleak: M’Barka Allali Taia (1930-2010). Liburu hau hari eskainia da.
«Zure argitan bizitzea nobela politikoa ere bada, ez bakarrik boterearen gaia nonahi ageri delako, edo bere dimentsio soziologikoagatik, edo kolonialismoaz eta postkolonialismoaz duen ikuspuntuagatik, baizik eta Marokoko politikaren eta haren figura identifikatzailearen kritika ere badelako, erregearen eta haren boterearen ustelkeriaren kritika ere badelako, alegia».
Jean-Philippe Cazier, Diacritik.