Estíbaliz... Espinosa (raza humana, B+ para un xaponés, tigre para un chinés) naceu e vive na Coruña. Dedícase á escrita e ao canto. Tamén traballa como actriz de teatro e é profesora nunha escola de publicidade. Estudou socioloxía e filoloxía na UDC. Como poeta, publicou Pan [libro de ler e desler], 2000 (Premio Esquío 1999); -orama, 2002; número e, 2004 (Premio Espiral Maior 2001). Unha parte de -orama recibíu o Díaz Xácome de Novos Creadores en 2001. En 2006 foi premiada polo Concello de Tarragona no seu I Certame de Podcasts. Desde 2005 é responsable de varios blogs na rede, entre eles ...mmmm... en http://www.estibalizes.wordpress.com
Recibe novedades de ESTIBALIZ ESPINOSA directamente en tu email
"A poeta observa o mundo. A poeta esculca co ollo apegado ao telescopio os misterios do universo. A poeta contempla a través do microscopio a harmonía e o caos das moléculas. A poeta mira e escribe. Estibaliz Espinosa proponnos en Curiosidade que cambiemos o punto de vista sobre as cousas para encontrar unha nova ollada. A relacion entre literatura e ciencia. O pulso da vida e a experiencia destiladas ate dar coa palabra, co verso perfecto.Curiosidade e a primeira obra da coleccion Fina Rei, que reune obras de poesia escritas por mulleres."
No século XXI, finxir dar vida foi un dos cometidos principais daqueles que traballaban nesa trampa oblicua chamada arte: a creación de personaxes semellaba un eixe fundamental na novela, esa simulacion tamen se atopaba no deber dun bo actor, dun guionista, dun realizador de cine, un fotografo, un debuxante de comics... No seculo XXI, procurar vida foi un dos cometidos principais daqueles que se dedicaban a esa fe experimental chamada ciencia: a medicina, a investigacion no xenoma, a astrofisica, a matematica agochada nos patrons de crecemento vexetal e animal, a arquitectura organica... No seculo XXI, aplicar un zoom nos textos das criaturas humanas revelaria unha ambicion de alquimista: transmutarse en vida. En memoria.Vingadora da mortalidade. Zoommm, o poemario de Estibaliz Espinosa, achegase con torpeza humana as relacions incestuosas entre texto e vida, linguaxe da maquina e linguaxe lirica, e a ese antigo desexo infantil de que o que leamos se transfigure en nos, electrice a nosa medula, siga o noso ritmo vascular, volva parte de nos ou nos dela. Somos o que foron outros. Se somos o que comemos, somos o que lemos.