Eva Mejuto

Había una vez una mosca fosca que vivía en el bosque. Harta de zumbar y dar vueltas sin parar, decidió hacer una casa.–Podré dormir en la cama, podré estar muy calentita, preparar ricos pasteles y re

Corre corre, calabaza es un cuento popular portugues, de gran tradición en el país vecino, y que, sin embargo, nunca había sido editado en castellano. Cuenta la historia de una viejecita que, de camino a la boda de su nieta, encuentra a un lobo, un oso y a un leon que quieren comersela. Ella convence a los animales para que la esperen a su regreso del convite y, despues de la celebracion, la nieta y la viejecita traman un plan muy original para burlar a las tres fieras.,

Estación de tren de Ribadavia, verán de 1943. Günter busca ascender na Gestapo destapando unha trama internacional que axuda os xudeus a chegar a Portugal e abandonar Europa. Lola é unha muller brava

Hi havia una vegada una mosca fosca que vivia en un bosc. Tipa de brunzir i de fer voltes sense fi va va decidir fer se una casa. –Podré dormir en un llit, i escalfar-m’hi un xic, fer més d’un pastís

Queco é un can vello e roñón que vive desde hai tempo na casa de Sara e Lara. Kika é unha cadela alegre e rebuldeira que acaba de ser adoptada pola parella. Queco está aborrecido coa chegada da nova inquilina. Kika esta encantada coa nova vida e fai o posible por agradar para que non a abandonen, como xa lle sucedera no pasado. Mais as boas intencions non sempre son suficientes para evitar meter a pata ante o señor Ramon, o veciño rosmon que esta empeñado en botar do edificio a familia diversa que formaron Sara e Lara. Unha novela chea de humor sobre a convivencia e o amor aos animais, que mereceu o VIII Premio Agustin Fernandez Paz de literatura infantil pola igualdade.

O prohibido era excitante e aterrador ao tempo. O perigo de ser vista, o medo de que desen con ela, formaba parte dun xogo ao que Mariña estaba prendida. Coábase na mellor biblioteca do mundo, co universo enteiro para ela arrombado nos andeis. Ata que non puidese sair da aldea, ese era, sen dubida, o unico paraiso posible. As veces a felicidade era tal que esquecia onde estaba e o perigo que corria. Facia mal en coller prestados os libros? A familia roubaranlle a casa para facer a residencia de veran do Xeneralisimo, asi que estaba no seu dereito. E ese veran pasarian tantas cousas que todo cambiaria de vez na vida de Mariña, no Pazo de Meiras e, talvez, no pais enteiro...

Unha tenra historia para tratar, desde a ollada dunha nena, as consecuencias da violencia de xénero.Neko é un canciño rescatado dun contedor do lixo por Xoana que se converte no seu mellor amigo e no seu confidente. Con el fala dos seus sentimentos e vivencias de violencia. E e que Xoana, xunto coa sua nai, e vitima da violencia de xenero. A nena chega ao xulgado e, tras o encontro e conversacion coa xuiza, liberarase do peso que lle supon gardar como un segredo as experiencias traumaticas que vive. Nai e filla poderan comezar unha nova vida feliz.

Unha divertida historia chea de humor, sátira, solidariedade e amor polos animais.Catarina múdase desde a gran cidade a unha pequena, gris e aburrida vila, ou iso pensaba ela. Aínda por riba, o propietario da vivenda onde se instala coa sua familia e Ovidio Lema, un personaxe desprezable que se presenta as eleccions municipais polo PAI: a plataforma antianimalista que pretende acabar cos gatos da rua. Catarina ponse a traballar pola sua conta para boicotear a campaña, convencida de que so ela pode salvar os animais. Pero un dia van chover gatos e Catarina decatarase de que unha persoa soa non pode cambiar o mundo, pero en boa compañia pode, polo menos, intentalo.Catarina mudase desde a gran cidade a unha pequena, gris e aburrida vila, ou iso pensaba ela. Ainda por riba, o propietario da vivenda onde se instala coa sua familia e Ovidio Lema, un personaxe desprezable que se presenta as eleccions municipais polo PAI: a plataforma antianimalista que pretende acabar cos gatos da rua. Catarina ponse a traballar pola sua conta para boicotear a campaña, convencida de que so ela pode salvar os animais. Pero un dia van chover gatos e Catarina decatarase de que unha persoa soa non pode cambiar o mundo, pero en boa compañia pode, polo menos, intentalo.

Corre Corre, Cabacinha é um conto popular português de grande tradição. Conta a história de uma velhinha que, a caminho da boda da sua neta, encontra um lobo, um urso e um leão que a querem comer. Co

Dentes de ouro, roupas elegantes, um palácio de diamantes… É difícil escolher, e a velhinha achou que com um chouriço no pão pensaria muito melhor. De repente… zás! Apareceu-lhe o chouriço. Tinha gas

Soñar en noites de lúa, trae fortuna. Podedes pedir tres desexos, dicía o misterioso papel que se coou pola cheminea, cando os velliños estaban a asar un anaco de pan. Dentaduras de ouro, traxes elegantes, un palacio de diamantes Que dificil escoller! Enton a velliña cavilou que cun chourizo metido no pan, pensaria mellor. E, de repente zas!, velai un chourizo. Acababa de malgastar o seu primeiro desexo! Cantos soños caben en tres desexos? Este conto, adaptado da tradicion oral portuguesa, falanos do poder dos soños, da sorte que aparece e desaparece, caprichosa diante de nos, e de que mentres teñamos afecto e soños por cumprir, seremos felices. Son moitas as variantes que esta historia presenta segundo o pais; en Inglaterra, no canto dun chourizo, o elemento que se lles aparece aos ancians e acaba por substituir as riquezas soñadas e un pudin de chocolate. Tamen existe unha variante portorriqueña que nos presenta unha avoa, que tras desbaldir un desexo, ve como o seu marido pide que lle saian orellas de burro. Gabriel Pacheco colabora cunhas ilustracions de gran poder evocador. De principio a fin, xoga cos recursos escenicos e introduce elementos que aumentan a carga simbolica do texto: como o xogo da lua, que co seu nobelo tece e destece a fortuna dos protagonistas, as chaves, as pechaduras Relevante e tamen a escolla das cores, recurso chave, en relacion coas emocions e co momento real ou desexado representado. Textos de Eva Mejuto, a partir dun conto tradicional portugues Ilustracions de Gabriel Pacheco

Dreaming on moonlit nights, brings good luck. You can ask for three wishes, proclaimed the mysterious piece of paper that fell down the chimney, while the two old people spent their time toasting a crust of bread. Gold teeth, elegant clothes, a diamond palace What a difficult choice! So the old woman thought that with a sausage sandwich, she would be able to think better. Just then sass!, the sausage appeared. She had used up her first wish! How many dreams end in three wishes? This tale, adapted from the Portuguese oral tradition, speaks to us about the power of dreams, of luck that appears and disappears whimsically before our very eyes and of how affection and the desire to continue dreaming bring us happiness. This story presents alternative versions in distinct European countries; in England, instead of the sausage, the element which appears before the old couple and ends up substituting the dreamed of riches, is a chocolate pudding. A variant found in Porto Rico presents a grandmother whose husband, furious because she wasted a wish, wishes donkey ears on her.

Soñar en noches de luna, trae fortuna. Podéis pedir tres deseos, decía el misterioso papel que se coló por la chimenea, justo cuando dos viejecitos estaban asando un pedazo de pan. Dentaduras de oro, trajes elegantes, un palacio de diamantes ¡Que dificil escoger! Entonces la viejecita penso que con un chorizo metido en el pan, pensaria mejor. Y, de repente zas!, se le aparecio un chorizo. Acababa de malgastar su primer deseo! ¿Cuantos sueños caben en tres deseos? Este cuento, adaptado de la tradicion oral portuguesa, nos habla del poder de los sueños, de la suerte que aparece y desaparece caprichosa delante nuestros ojos, y de que mientras tengamos afecto y sueños por cumplir, seremos felices. Son muchas las variantes que esta historia presenta en funcion del pais; en Inglaterra, en lugar de un chorizo, el elemento que se les aparece a los ancianos y acaba por sustituir a las riquezas soñadas es un pudin de chocolate. Tambien existe una variante puertorriqueña que nos presenta a una abuela, que tras desperdiciar un deseo, ve como su marido pide que le salgan orejas de burro. Gabriel Pacheco colabora con unas ilustraciones de gran poder evocador. De principio a fin, juega con los recursos escenicos e introduce elementos que aumentan la carga simbolica del texto: como el juego de la luna, que con su ovillo teje y desteje la fortuna de los protagonistas, las llaves, las cerraduras Relevante es tambien la eleccion del color, recurso clave, en relacion con las emociones y con el momento real o deseado representado. Texto de Eva Mejuto, a partir de un cuento tradicional portugues Ilustraciones de Gabriel Pacheco

Non vin vella nin velliña, nin velliña nin vellón. Corre corre, cabaciña. Corre corre, cabazón!, respondía á cabaza que ía rodando polo camiño, ante a mirada estupefacta do lobo, do oso e do león. Quen estara dentro dela, facendo burla das tres feras? Corre corre, cabaciña e un conto popular portugues, de gran tradicion no pais veciño, mais que ainda non fora editado en galego. Relata a historia dunha velliña que, de camiño ao casamento da neta, atopa un lobo, un oso e un leon que a queren comer. Ela convence os animais para que a esperen a volta do convite e, despois da celebracion, a neta e a velliña argallan algo moi orixinal para burlar as tres feras. Ben que baixo denominacions diversas: A vella e os lobos, O macaco e a cabaça (na version brasileira), A cabacinha ou A vella que ia na calabaça e encontrou um lobo, Alice Vieira, escritora sobranceira en Portugal, ou compiladores de contos tradicionais lusos como Adolfo Coelho, S. Romero, A. Oliveira ou L. Vasconcellos, recolleron incontables variantes desta historia por todo pais e tamen polo Brasil. Nalgunha delas, os animais devoran a avoa, mais nesta adaptacion elixiuse un final en que a vella e a neta, con enxeño, humor e imaxinacion, conseguen superar os conflitos e darllelo seu merecido as tres feras. Cun ritmo axil e co lenga lenga case un trabalinguas, ainda vivo nas versions portuguesas que circulan ata o de agora, este conto multiplica as posibilidades expresivas da narracion e da representacion teatral. Por ultimo, Andre Letria, ilustrador de gran prestixio alen do Miño e gañador en varias ocasions do Premio Nacional de Ilustracion de Portugal, crea personaxes de gran forza e personalidade, que dota dunha expresividade acentuada e dun imaxinario humoristico ben definido. Texto de Eva Mejuto, a partir dun conto popular portugues Ilustracions de Andre Letria

On the way to her granddaughters wedding,a little old lady comes across a wolf, a bearand a lion that want to eat her up.She convinces the animals to waituntil she returns from the wedding reception and,after the celebrations, the granddaughterand the little old lady come up with a very originalplan to outwit the three wild beasts.With an agile rhythm - almost a tongue twister -,present in the Portuguese versions that are stillcirculating today, this story offers many expressivenarrative possibilities and theatrical presentation.

María y Benitovivían tranquilos.María cosía,barría y labraba.Benito cantaba,dormía y soñaba.Pero una mañana…… María decide dar una lección a su marido. Astuta, y con una gran habilidad en el manejo d

Os animais, empezando pola araña, vanse preparado para unha viaxe. Pensan nas cousas que precisan: abrigo (os animais cuxo nome empeza pola "A"), bolso (os animais coa "B"), crema para o Sol (os animais coa C)... Cando cada animal esta listo, chama polos seus amigos (Abella chama pola avespa, pola Azor, pola Araña...) e van tomando asento... Asi pasa con todas as letras do alfabeto, ata que ao final... empeza a chover. Descobrese ao final do conto que se trata do ARCA DE NOE. A idea e que o animal principal de cada paxina estea configurado, graficamente, a partir da propia forma da letra que lle corresponde, que sexa reconocible tanto a letra como o animal. Esta idea danos xogo para crear toda a proposta didactica do libro, que, ademais de servir para entreter aos mais pequenos, teña unha funcion tanto de traballo na aula como punto de encontro para aprendizaxe e o xogo nas familias.

“Sempre Infinita” é un álbum poético, un petisco da vida e obra de Luísa Villalta, narrada con palabras e imaxes desde as ondas do mar.

Elisa e Marcela foron dúas mulleres galegas que, a principios do século XX, protagonizaron un feito histórico: casaren, co único obxectivo de estar xuntas. Elisa adoptou a identidade do seu curmán falecido Mario coa finalidade de poder casar coa sua amada Marcela, nunha epoca na que o amor entre persoas do mesmo sexo estaba prohibido.