Non vin vella nin velliña, nin velliña nin vellón. Corre corre, cabaciña. Corre corre, cabazón!, respondía á cabaza que ía rodando polo camiño, ante a mirada estupefacta do lobo, do oso e do león. Quen estara dentro dela, facendo burla das tres feras? Corre corre, cabaciña e un conto popular portugues, de gran tradicion no pais veciño, mais que ainda non fora editado en galego. Relata a historia dunha velliña que, de camiño ao casamento da neta, atopa un lobo, un oso e un leon que a queren comer. Ela convence os animais para que a esperen a volta do convite e, despois da celebracion, a neta e a velliña argallan algo moi orixinal para burlar as tres feras. Ben que baixo denominacions diversas: A vella e os lobos, O macaco e a cabaça (na version brasileira), A cabacinha ou A vella que ia na calabaça e encontrou um lobo, Alice Vieira, escritora sobranceira en Portugal, ou compiladores de contos tradicionais lusos como Adolfo Coelho, S. Romero, A. Oliveira ou L. Vasconcellos, recolleron incontables variantes desta historia por todo pais e tamen polo Brasil. Nalgunha delas, os animais devoran a avoa, mais nesta adaptacion elixiuse un final en que a vella e a neta, con enxeño, humor e imaxinacion, conseguen superar os conflitos e darllelo seu merecido as tres feras. Cun ritmo axil e co lenga lenga case un trabalinguas, ainda vivo nas versions portuguesas que circulan ata o de agora, este conto multiplica as posibilidades expresivas da narracion e da representacion teatral. Por ultimo, Andre Letria, ilustrador de gran prestixio alen do Miño e gañador en varias ocasions do Premio Nacional de Ilustracion de Portugal, crea personaxes de gran forza e personalidade, que dota dunha expresividade acentuada e dun imaxinario humoristico ben definido. Texto de Eva Mejuto, a partir dun conto popular portugues Ilustracions de Andre Letria
 Ver más