INES GOIKOETXEA

Poema hauetan puri-purian azaltzen da natura, elementu-forma hartzen duelarik zu edo niak, baina oraingo honetan badaude barrura, oso barrura, begiratzen dutenak, lanbroaren malkoan sentimenduek leku handia dutelarik. Lanbroaren malkoak isurtzen dira errekaren arranguran.

Mendiaren zoko ilunean galdua elurraren pekatua, kimuetan ernaldua hostoaren negarra, eliz atariko hormetan zure ehun urteko argi gartsua. Ehun urte jaioa... ...eta erdiak bizia. Zure umetako irriak, nahiak, negarrak, deszifratu gabeko soinuak... maitatutako txokoak orain galduak, baserri bakartiaren negar-malkoetan zokoratua zure arima erratua. Ehun urte jaioa... ...eta erdiak bizia. Txoko ezkutuenak dute nirentzat zure oroigarri, zure pausoek utzi zuten laztan baten ukitua. MENDIAREN ZOKO ILUNEAN GALDUA ELURRAREN PEKATUA, KIMUETAN ERNALDUA HOSTOAREN NEGARRA Ines Goikoetxea

Udazkenaren koloreak zure ile txirikordatuan. Horbel usain hordigarri zure espazio barneratuan. Zeru urdin laketzale zure begirada lainobeheratuan. Lanbro langar euritsua zure irrifar udazkenduan. Udazkenak biltzen zaitu bere margoen ohatzean, sehaska-kantu baten melodiak maiteminduz ingurua.