MªXOSE QUEIZAN

Unha narración que combina con grande habilidade e intimidade, localismo e a historia do cotiá. Amor de tango obtivo o recoñecemento de lectoras e lectores en tres edicións consecutivas e o aplauso da critica. Amor de tango e un fermoso canto de amor a urbe atlantica de Galicia, liberal e pioneira de tantas cousas, as suas xentes traballadoras, a aquelas primeiras obreiras das fabricas de sardiñas que tanto fixeron polo avance desta cidade, a ria en concreto e o mar en xeral.

Unha novela innovadora, que trasladou en 1965 á narrativa galega os postulados modernos do Nouveau Roman francés.A orella no buraco é o relato do vagar dun personaxe marxinal por unha cidade europea. Pero ademais diso e un experimento formal na busca da renovacion da literatura do pais e do seu achegamento a modernidade europea do momento. Esta e unha das mais importantes novelas do que foi a Nova Narrativa Galega, que deu novos folgos as nosas letras nos anos sesenta.

Novela que reflicte unha vida problemática e tráxica no seo dunha sociedade indiferente e incapaz de ofrecer un sistema de valores verdadeiramente asumibles. O protagonista, fillo único dun decadente matrimonio burgués que vive na cidade de Lugo, descobre a súa homosexualidade latente e emprende unha carreira contra o tempo en procura de si mesmo, desde a propia sexualidade e de acordo co seu propio corpo. M.ª Xosé Queizán explora pois as restriccións psicolóxicas e sociais que na sexualidade impón unha sociedade na que a heterosexualidade é dominante e as implicacións que para a identidade sexual e emocional do protagonista, e para as súas relacións, isto trae consigo. A busca da autenticidade, tanto no persoal coma no social, é daquela o motivo central desta novela

"Amantia", é unha novela histórica que se desenvolve no marco da Galicia do século IV, na que destaca a figura egrexia de Prisciliano e o círculo de mulleres ilustradas pola poesía decadente e vanguardista dos poetas romanos do Baixo Imperio.

Unha novela de narratividade trepidante, construída como un grande friso do Vigo dos anos setenta e oitenta, no que se entrecruzan sabiamente a historia de tres mulleres e as súas familias que viven entrelazadas polo amor e pola morte.En Ten o seu punto a fresca rosa, Maria Xose Queizan acada a sua plenitude literaria, ofrecendonos unha obra dunha narratividade trepidante que se le dunha sentada. Novela divertida e desconcertante esta construida como un grande friso do Vigo dos anos setenta e oitenta, no que se entrecruzan sabiamente a historia de tres mulleres: Lucia Castro, Charo Santoro e Petra Seixo. Historia das suas vidas e das suas familias, das suas orixes, que viven entrelazadas polo amor e pola morte. As tres protagonistas da novela Lucia, Charo e Petra son tres persoas de diferente clase social, de diferente adscricion urbana, de diferente formacion, mesmo de diferente opcion sexual, unidas pola figura de Maria, a adolescente desgraciada. Son tres personaxes complexos, verosimiles, cheos de contradiccions, sobre os que unha narradora omnisciente non se deixa levar nin pola complaciencia, nin o sentimentalismo. Ten o seu punto a fresca, titulo tirado dun verso de Eduardo Pondal, non e so a historias destas tres mulleres que se entrecruzan por medio dun ser humano concibido por fecundacion in vitro. Esta e unha novela na que se cuestiona o amor, por riba da opcion sexual elixida por cada persoa, concibido como obxectalizacion, que leva a catastrofe, os trastornos que arrasan a vida das persoas, pola asuncion da privacidade como territorio exclusivo das mulleres, pola perdida da sua identidade. Ten o seu punto a fresca rosa e un manifesto antisentimentalista, no que se desmitifica o concepto tradicional de maternidade, tanto bioloxica como social. Abordanse, tamen, cuestions como a perversidade da pedofilia, os abusos sexuais, os perigos da reproxenetica, os problemas do internamento psiquiatrico. Tampouco quedan fora a presencia dos movementos revolucionarios do Vigo dos setenta e o papel dalguns parrocos, nin a formacion do movemento feminista, nin o cambio de mentalidade policial que chegou coa democracia.Non e doado caracterizar unha novela tan rica, tan exuberante como esta, tanto polo numero de personaxes, polo inesperado das situacions,