Novedades del último mes en libros de Narrativa en gallego

Un día, ao espertar, Argus descobre que perdeu a memoria. Con paciencia e enxeño, emprende a aventura de recuperala, acompañado en tan complicada empresa de Runa e Rodri, os seus dous Erres favoritos.Os seus descubrimentos e confidencias fortaleceran a amizade do trio, de par que lles abriran a porta a unha exploracion do Camiño de Santiago ateigada de enigmas, onde as construcions e andanzas dos seus antigos protectores, os cabaleiros templarios, e o ancestral xogo da oca proporcionaran valiosas pistas.A eles uniraselles un grupo de novos alumnos na procura do maior dos tesouros: o coñecemento, tanto o do ser humano, reflexo da nosa esencia e evolucion, como o coñecemento intimo, dun mesmo.

En 1467, trescentos vinte e dous anos antes da Revolución Francesa, instáurase en Galicia o segundo goberno democrático de Europa -despois do grego-, coa primeira Xunta de Melide. A carta do rei Enrique IV autorizando o derrocamento das fortalezas onde se ocultan malfeitores protexidos pola nobreza preeira, acende a faisca da revolta irmandiña que afunde as raices da liberdade baixo os muros das fortalezas. Nobreza, clero, burguesia e pobo, sen distincion de idade, raza ou condicion, loitan unidos contra os abusos xeneralizados e a violencia de moitos dos nobres, logrando botar do reino a todos aqueles que non xuran a constitucion da irmandade aprobada polo rei.

Ao norte de Dhumbria esténdese un voraz océano no que unha perigosa regata decide quen gobernará os restos da súa orgullosa civilización. Ze, un pescador esgazado pola perda da súa amada, retorna para demostrar que a dor e o motor mais poderoso. Pero o que el non sabe e que a sua historia ainda non esta escrita, que a enerxia do amor e quen de vencer o xeo e o vento. Francisco Narla demostra outra vez o seu enorme talento para a literatura epica nunha novela que homenaxea a afouteza dos mariñeiros galegos nun mundo remoto e fascinante.

Nailía é unha historia de historias. De amor, desamor e rancor; de superación, de esperanza e de perdón. Lía, a protagonista, nai e avoa, coidadora, tantas veces vagalume na escuridade para os seus,

No centenario do nacemento de José Ruibal, recupérase a obra narrativa que en galego escribe un autor que, desde un teatro en acción simbolista contra o franquismo, sería recoñecido internacionalmente no ultimo terzo do seculo XX.Rematada en 1956, o orixinal de Triquiñons sufriu de diversas vicisitudes que frustraron a sua publicacion por causa dunha censura que tamen perseguiu a sua dramaturxia. Por medio de varias historias que se cruzan nos peores dia do 36, ambientase nunha retagarda belica dunha indefinida parroquia que agacha o seu Xeve natal, onde unha serie de personaxes son tristes protagonistas da utilizacion dun terror que racha cos equilibrios dunha sociedade que queda inmersa no sufrimento.Nestas narracions percorrense realidades que van desde a negacion da lingua galega, a presenza imperativa da relixion, a leva obrigatoria, o traballo forzado ata o abuso e explotacion das mulleres. Obra que, de publicarse no seu tempo, converteria a Ruibal nun pioneiro na tematica da Guerra Civil na nosa literatura.

A perda dunha persoa querida de maneira inesperada, os recordos que golpean a memoria, as palabras que non se din, os encontros que adiamos e a culpa que aparece irremediablemente. Unha viaxe en bicicleta para ordenar os pensamentos, tempo a soas para conectar con unha mesma e tamen para trabar conversa con persoas descoñecidas que emprenden o Camiño de Santiago coas suas propias mochilas persoais. O rodar e a auga salgada de mar como catarse.Perder o norte e unha viaxe poderosa por diversos territorios fisicos e emocionais.Premio Illa Nova de Narrativa 2025

Un mozo que vai vivir coa súa parella, un home divorciado que vai comezar a súa xornada laboral, unha rapaza que perdeu o traballo visita os seus pais, unha carta desde Seúl vinte anos despois, un exconvicto que regresa a casa, dous amigos que asisten a un concerto Cuestionando a clase, a masculinidade, o desexo, as relacions sociais e o devir da epoca, nestes relatos, escritos cun estilo directo e seco, onde hai espazo para o poetico e o reflexivo, atopamos vidas urbanas condicionadas pola denominada Gran Recesion, onde a incerteza existencial parece traspasar tamen o eido afectivo e laboral.Un libro que pode ser a alegoria dun disco de rock do autor, con todas as suas porosidades e violencias contidas.

Abondan dez minutos para percorrer a illa. Fan falta millóns de invernos para esquecela. Helena chega a este territorio de sangue procurando encher coas voces das mulleres que a precederon o silenci

Nos tempos que a fame e a escasez reinaban, a liberdade escollida polo pobo era o maior tesouro.Alfonso e Rosa planean un futuro feliz. Os tempos convulsos rematan co estoupido da Guerra Civil, e a traxedia arrasa nas ideas e familias protagonistas, que viven cun so obxectivo: a vinganza.O amor na mais grande expresion de solidariedade humana fai posible a supervivencia dos perseguidos, grazas aos que puxeron en perigo as suas propias vidas.

Ás tres menos vinte da madrugada do xoves 11 de outubro de 1990 Filucha pousou a súa copa na barra dun local das aforas de Santiago e dixo que era mellor marchar porque había exame á segunda hora. Xiao caia co sono e pasou a noite no meu cuarto, na miña cama. Erguemonos as oito e media e saimos os dous en direccion ao campus. A cidade notabase distinta, triste. Despois, na cafetaria da facultade, soubemos que houbera tres mortos e corenta e seis feridos na discoteca Clangor da Rocha, na periferia de Compostela. Enton lembrei que a primeira vez que me escondera na cabana de madeira tiña oito anos e miña nai acababa de morrer. O narrador protagonista de Ventre de madeira acode ao arquivo da sua memoria e pon por escrito todas as responsabilidades e medos que o impregnan para crear unha novela refuxio, unha novela cabana que lle permita gorecerse da intemperie.

A nai morreu, e na Casa Grande só fican as pantasmas axexando tras as fendas. Os tres irmáns (Estela, Marcos e Paulina) regresan á vila para repartir os restos da herdanza, mais cada obxecto garda a pegada dunha memoria e a ameaza dun axuste de contas. No corazon desa casa, que xa non e fogar, latexan o pasado e os silencios dunha familia que camiña na corda frouxa entre a pertenza e o desapego, entre a fidelidade herdada e a liberdade desexada. A Casa Grande e unha novela poderosa e intima que mergulla nas contradicions das relacions familiares: fraxiles nas formas, pero persistentes no fondo. Un relato cheo de humor, nostalxia e verdades incomodas, que nos lembra que todos estamos feitos, dalgun xeito, das historias que outros deixaron atras.

Esta novela, que ensaia unha nova e polémica interpretación da historia recente de Galicia, consegue xuntar os personaxes de Ramón Piñeiro e de Castelao coa intención de que afronten a verdade do que ocorreu cando o mozo Ramon Piñeiro non agardou por Castelao en Paris.O autor da entrevista imaxinada en que se basea toda a narracion pon o foco en aspectos culturais, politicos e mesmo persoais dos protagonistas, e evidenciase que, en moitos casos, a construcion historica dos personaxes difire da realidade dos feitos que sucederon.As explicacions sobre contas pendentes que Ramon Piñeiro ofrece nesta novela, respondendo a algunha pregunta incomoda, van deconstruindo a sua propia figura, que se considera consolidada por unha parte da sociedade galega.Cun ton ameno e moi accesible, mais sen renunciar ao tratamento en profundidade que o tema require, Suso de Toro construe un relato esclarecedor dun momento crucial da nosa historia. Unha reivindicacion do que puido ser e do que ainda pode ser. E unha rebelion contra o designio de que sexamos Terra de sacrificio.