III Certame de textos teatrais Roberto Vidal Bolaño 2020Alicia comparte unha foto súa co seu crush. Con dezaseis anos hai moitos motivos que te obrigan a“compartir”. Pode recoller nunha foto toda a h

Sainete en gallego para cuatro personas del célebre literato D. Antonio Benito Fandiño. Juguete inédito, hallado entre los papeles de un curioso amigo del autor, y se da a luz para honrar su memoria. Esta original Celestina gallega, escrita en 1812, constituye el texto fundacional del teatro gallego contemporaneo y es la segunda pieza teatral mas antigua despues del Entremes famoso sobre da pesca do rio Miño (1671) de Feixoo de Arauxo. La edicion reproduce, por vez primera, el unico ejemplar conocido que se conserva de la edicion princeps (Ourense, 1849) felizmente recuperado, con una completisima introduccion sobre el autor, el valor literario del texto y su significacion sociologica a cargo de los profesores Xose Ramon Barreiro, Laura Tato y Carmen Blanco.

A cegueira é unha reflexión sobre a banalidade do mal. Os seus personaxes participan nunha cerimonia do horror. Ninguén pode fuxir desta eucaristía. O Rei Nu atravesa Palestina e vaise afundindo na historia de humillacions dun pobo que esta a ser exterminado. Marta e Maria non deixan de cavar. O Padre decreta o vomito sobre a carne humana excentaria. Xudas e Barrabas odian os seus papeis e, mesmo asi, expanden a amnesia do cancro. Neste territorio devastado, a xestion da barbarie vira norma sagrada.A cegueira é unha reflexión sobre a banalidade do mal. Os seus personaxes participan nunha cerimonia do horror. Ninguén pode fuxir desta eucaristía. O Rei Nu atravesa Palestina e vaise afundindo na historia de humillacions dun pobo que esta a ser exterminado. Marta e Maria non deixan de cavar. O Padre decreta o vomito sobre a carne humana excentaria. Xudas e Barrabas odian os seus papeis e, mesmo asi, expanden a amnesia do cancro. Neste territorio devastado, a xestion da barbarie vira norma sagrada.

A adaptación que Seamus Heaney realiza da obra de Sófocles, Filoctetes, recolle os elementos fundamentais da traxedia grega: o mesmo marco espacio-temporal, os mesmos personaxes e o mesmo conflicto. Sendo asi, a fabula construese a partir das dubidas que enfrontan Neptolemo e Filoctetes, o primeiro para ser fiel os seus propios valores, renunciando a enganar o solitario penitente cos requintados sofismas que Ulises lle propon e esquecendo as razons de estado que Odiseo esgrime, e o segundo para aceptar o seu propio destino e ir na axuda de aqueles que tanto agravio lle causaron nun pasado que ainda e presente. O obxectivo ultimo non e outro cumprir a profecia segundo a cal a derrota de Troia e a fin da guerra so sera posible co concurso dos dous heroes que dialogan en Lemnos. Heaney propon, algunhas veces por boca do Coro, unha lectura critica de situacions e conflictos, relativizando os motivos que uns e outros esgrimen para encherse de razon, sen evitar algunhas referencias, tanxenciais e indirectas, a situacion na Republica de Irlanda. A sua version parte, polo demais, dunha especie de condensacion do esencial, o que implica un dialogo mais fluido e unha accion moito mais dinamica. Como sinalan os traductores, Stephanie Jennings e Manuel Outeriño na lapela, A Cura en Troia e unha acertada mostra dos conflictos eticos e morais que sempre provoca a escolla entre a propia integridade persoal e a conveniencia politica, as razons de estado.

I certame de textos teatrais Roberto Vidal Bolaño 2018Luciano é descuberto intentando desertar da guerra e, despois de ser xulgado polos seus superiores, é condenado a morte. Á mañá seguinte, será fusilado coa ultima bala que garda o peloton. Mais o amor pola musica de Luciano e as suas ansias de liberdade faran que a cousa se complique un chisco polo camiño. Botando man da traxicomedia, o autor tece esta obra cuns dialogos axiles marcados pola retranca e a ironeia. Esta obra pon de relevo o absurdo da guerra a traves do propio absurdo, e axudanos a ver como as veces nos agarramos a ideas sen sentido. Unha obra conmovedora que nos enfronta a emprender un novo camiño.

Unha obra magnífica Eugene O''Neill recupera a saga da casa dos átridas, vella peripecia recollida xa na Ilíada de Homero, para trasladala a un país convulso por unha guerra civil. A sociedade puritana e tradicional dos Estados Unidos de America e o trasfondo no que decorre a traxica caida da casa dos Mannon, outrora poderosa familia abocada a desaparicion por mor das vellas feridas que claman vinganza

A Engranaxe é mesmo na súa fasquía estrutural, unha secuencia de cadros que, dialecticamente engranzados, chegan a funcionar como un boceto tea tral de horizonte previsto no que os personaxes, sobrados de caracter e de ideas, sucumben a intereses e realidades de textura prosaica. A repeticion irremediable de comportamentos e actos, unha atmosfera de certa desesperanza, de certa inutilidade. Unha traducion do frances de Xoan Fuentes Castro.

Escrita en 1948 e representada en 1953, Á espera de Godot, figura como un dos textos máis representativos–e representados–do chamado Teatro do Absurdo, termo xenérico utilizado por Martin Esslin para

Este libro estuda a relación entre expresión dramática e aprendizaxe nunha perspectiva histórica, desde os inicios do século XX ata principios da década de 1980. Analiza a expresión dramática nas súas dimensións de ferramenta educativa e de experiencia estética, considerando os vínculos entre ambas as dúas. Tamén se poñen de relevo aspectos metodolóxicos e prácticos a partir da análise de traballos de aula. Un libro fundamental para coñecer a historia da educación teatral e para afondar na súa praxe diaria.

Din que existe unha illa perdida no medio do mar habitada por todo tipo de seres extraordinarios. Alí viven un trasno e mais un anano nunha cabana ao pé da praia. Todas as mañás saen co amencer na procura dalgunha lembranza que a marea deixase atrás, para entregarlla ao mandaricas daquelas terras, un mago rabudo e caprichoso. Ata o día, que atopan varado no areal un barco pirata cargado cun tesouro fabuloso que cambiará as súas vidas para sempre.

A festa da malla, que agora se publica en coidada edición das profesoras Dolores Vilavedra e Noemí Pazó, é en opinión de Manuel Vieites "unha peza construída na súa totalidade a partir de elementos tirados da dramaturxia popular", que enlaza coa tradicion dramatica e teatral galega de caracter popular, presente quer nas festas de caracter ciclico (entroido, nadais, maios, fiadeiros, muiñadas...), quer noutras manifestacions relixiosas de caracter ritual (romarias, ritos de paso, cancions de curacion...). Nesta liña, Anton Villar Ponte fixo de A festa da malla un prontuario de costumes populares relacionados coa colleita e a festa que se celebraba no remate da mesma, integrando, tamen, elementos tirados das festas e celebracions doutros periodos do ano tal que os fiadeiros, cos seus desafios, ou as muiñadas, cos seus xogos de namorar, ou outros que son comuns a moitas destas manifestacions como a narracion de contos e historias. Sesenta anos depois do pasamento de Anton Villar Ponte, a edicion e recuperacion de A festa da malla, un texto ata hoxe inedito, supon unha merecida homenaxe a unha das figuras mais salientables do galeguismo historico e un dos homes que con mais afouteza loitou e traballou para que Galicia tivese un teatro de seu, un Teatro Nacional, para que o noso presente fose posible.